379
– İstəyirəm, – dedim. – Sən dünən nahar eləmisən?
– Nahar eləmədim, axşam yeməyini yedim. Dalandar
gətirmişdi, – dedi və mənə çay gətirib yatağımın qırağında
oturdu. – Siz danışmayın, rahat uzanın, hələ tamam
sağalmamısınız.
– Hara uzanım! Hava qaralana kimi uzana bilərəm,
sonra gedəcəyəm. Lenoçka, gərək mütləq gedim.
– Gərək gedəsiniz? Hara gedəcəksiniz? Yoxsa, dünən
gələn qonağın yanına getmək istəyirsiniz?
– Yox, ora getməyəcəyəm.
– Yaxşı ki, onun yanına getmirsiniz! Dünən sizin
qanınızı o qaraltdı. Yoxsa, onun qızının yanına
gedəcəksiniz?
– Sən onun qızını haradan tanıyırsan?
Yelena başını aşağı dikərək dedi:
– Dünən mən bütün söhbətinizi eşitdim.
Yelenanın üzü tutuldu. Qaşları çatıldı.
Sonra əlavə etdi:
– O qoca pis adamdır.
downloaded from KitabYurdu.org
380
– Yoxsa, sən onu tanıyırsan? Əksinə, o çox yaxşı
adamdır.
Yelena təkidlə:
– Yox, yox, – dedi, – o qəzəbli adamdır, mən eşidirdim.
– Sən axı nə eşitmisən?
– O öz qızını bağışlamaq istəmir...
– Amma o öz qızını sevir. Qızı onun qarşısında
təqsirkardır, amma o qızı barəsində çalışır, əziyyət çəkir.
– Bəs niyə bağışlamır? İndi bağışlasa da, mən onun
qızının yerinə olsam, daha onun yanına getmərəm.
– Necə? Niyə axı?
Yelena hərarətlə dedi:
– Ona görə ki, qızının onu sevməsinə o layiq deyil.
Qoy qızı həmişəlik onun evindən getsin, qoy gedib
dilənçilik eləsin, o da görsün ki, qızı dilənçilik eləyir,
bundan əziyyət çəksin.
Yelenanın gözləri parıldayır, yanaqları alışıb-yanırdı.
Mən düşünərək öz-özümə dedim: “Görünür, o, bunu nahaq
yerə demir”.
Bir az susduqdan sonra əlavə etdi:
downloaded from KitabYurdu.org
381
– Siz məni onun evinə qoymaq istəyirdiniz?
– Hə, Yelena.
– Yox, yaxşısı budur ki, mən gedib qulluqçu olaram.
– Lenoçka, sənin bu dediklərin heç yaxşı söz deyil. Sən
mənasız şey danışırsan, sən axı kimin yanında gedib
qulluqçu ola bilərsən?
Yelena başını daha çox aşağı dikərək, səbirsiz halda
dedi:
– Hər kimin olsa, bir mujikin.
Aydın görünürdü ki, o, tez hirslənən bir qızdır.
Mən astadan güldüm:
– Sənin kimi bir işçi mujikə heç lazım deyil.
– Onda gedib ağalara qulluqçu olaram.
– Sən bu xasiyyətinlə ağaların evində qulluqçu ola
bilərsən?
– Lap yaxşı olaram! – o acıqlandıqca daha sərt cavab
verirdi.
– Davam gətirməzsən.
– Gətirərəm. Məni danlayacaqlar, mən də qəsdən
dinməyəcəyəm. Məni döyəcəklər, yenə dinməyəcəyəm,
downloaded from KitabYurdu.org
382
dinməyəcəyəm, qoy döysünlər, heç ağlamayacağam da. Mən
ağlamadığım üçün onlar daha da hirslənəcəklər, hirslənmək
onları daha da xarab eləyəcək.
– Yelena, sən nə danışırsan! Gör sən nə qədər
qəzəblisən, nə qədər lovğasan! Görünür, sənin başın çox
müsibətlər çəkib...
Qalxıb böyük stola yaxınlaşdım. Yelena divanın
üstündə qaldı, o, dalğın-dalğın yerə baxır, barmaqları ilə
divanın üstünü didişdirirdi. Susurdu. Mən özüm özümə
dedim: “Yoxsa, mənim sözümdən acıqlandı?”
Stolun qarşısında durub, dünən kompilyasiya üçün
götürdüyüm kitabları qeyri-şüuri olaraq açdım, yavaş-yavaş
oxumağa girişdim. Mənim başıma tez-tez belə bir hadisə
gəlir: gedib bir şey yoxlamaq üçün kitabı birdəqiqəliyə
açıram, amma oxumağa başım elə qarışır ki, hər şey
yadımdan çıxır.
Yelena yavaşca stola yaxınlaşdı, çəkinə-çəkinə
gülümsünərək soruşdu:
– Siz bu qədər nə yazırsınız?
downloaded from KitabYurdu.org
383
– Heç, Lenoçka, elə ağlıma gələni. Bunun üçün mənə
pul verirlər.
– Ərizə yazırsınız?
– Yox, ərizə yazmıram.
Mən bacardığım qədər ona izah etdim ki, müxtəlif
adamlar haqqında müxtəlif əhvalatlar yazıram, bundan da
kitab meydana çıxır, bu kitablara povest, ya da roman
deyilir. Yelena çox maraqla qulaq asırdı.
– Yaxşı, siz bütün gördüklərinizi yazırsınız?
– Yox, özümdən uydururam.
– Niyə yalan şeyi yazırsınız?
– Bax, sən götür bu kitabı oxu, bir dəfə sən ona
baxmısan. Sən ki oxuya bilirsən?
– Bilirəm.
– Onda görərsən. Bu kitabı mən yazmışam.
– Siz? Oxuyaram...
O çox istəyirdi ki, mənə nə isə desin, görünür, bunu
deməyə çətinlik çəkir, buna görə də böyük bir həyəcan
keçirirdi. Onun sualları altında başqa bir məna vardı.
Nəhayət, o soruşdu:
downloaded from KitabYurdu.org
384
– Sizə bunun üçün çox pul verirlər?
– Düşməyinə baxır. Bəzən çox verirlər, bəzən də heç
pul olmur, çünki iş qabağa getmir. Lenoçka, bu, çətin işdir.
– Deməli, siz dövlətli deyilsiniz?
– Yox, dövlətli deyiləm.
– Onda mən işləyəcəyəm, sizə kömək edəcəyəm...
O, cəld mənə baxdı, qızardı, başını aşağı saldı, iki
addım mənə yaxınlaşdı, birdən məni qucaqladı, üzünü bərk-
bərk mənim sinəmə basdı. Mən təəccüblə ona baxırdım.
– Mən sizi sevirəm... Mən lovğa deyiləm. Siz dünən
dediniz ki, mən lovğayam. Yox, yox... Mən elə deyiləm...
Mən sizi sevirəm. Məni yalnız siz sevirsiniz...
İndi onu gözyaşı boğurdu. Dünən ürəyi gedərkən o
necə bərk ağlayırdısa, indi də, az sonra, elə şiddətlə
ağlamağa başladı, mənim qarşımda dizləri üstə çökərək,
əllərimi, ayaqlarımı öpürdü...
– Siz məni sevirsiniz!.. – deyərək təkrar edirdi. –
Ancaq siz, ancaq siz!..
Yelena əsəbi halda dizlərimi qucaqlamışdı. Onun bu
vaxta qədər qarşısını aldığı hissləri birdən böyük bir
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |