Fati MƏ fati MƏDİ R

 
89 
razılaş mayıb,  dünyaya  üstünlük  verdi.  Üstünlük  verdiyi  dünya  isə   onu 
tezliklə  ölümə  qovuş durdu.  
Hə zrə t  (s)  özünü  ailə də   qə ribə ,  qeyri-adi  göstə rmə yə  
çalış mazdı.  Əksinə ,  özünü  çox  sadə   aparardı.  Hə tta  Qur`ani-
kə rimdə   onun  bu  xüsusiyyə ti  bə yan  olunur:  “Mə n  də   sizin  kimi 
insanam, amma mə nə  və yh nazil olur”. O, tə krar-tə krar bildirə rdi ki, 
qeybdə n xə bə ri yoxdur, yalnız ona deyilə nlə ri bilir.  
Bir gün qoca bir qarı onun yanına gə lib sual soruş maq istə yir. Amma 
Peyğ ə mbə r  (s)  haqqında  ə vvə lcə də n  yaranmış   tə sə vvürlə r 
onu elə  hə yə canlandırır ki, dili tutulur. Bunu hiss edə n Peyğ ə mbə r 
(s) mehribanlıqla qarıya yaxınlaş ıb ə lini onun çiyninə  qoyur və  ş irin 
bir dillə  halını soruş ur: 
-  Ana,  nə   olub?  Mə n  qoyun  sağ an  hə min  Qüreyş   qadınının 
oğ luyam.  
Bə li,  Hə zrə tin  (s)  qə lbi  belə   kövrə k  və   sə mimi  hisslə rə  
malikdir. Bə `zə n o evdə  özünü o qə də r aş ağ ı tutur ki, hə tta az 
yaş lı Aiş ə nin hisslə rini asanca də rk edir. Fatimə nin ə llə rini öpür. 
Necə   də   mə hə bbə tlə   danış ır:  -  “Əli  mə ndə ndir,  mə n 
Əlidə n; Fatimə  mə nim bə də nimin bir tikə sidir”. 
İ ndi isə  Hə sə n və  Hüseyn! İ lahi, o, bu iki körpə  ilə  necə  
rə ftar edirdi! O, övladcanlıdır. Xüsusilə  də , hə miş ə  oğ lan arzulayıb. 
Qızını bu günkü kiş ilə rin tə sə vvürünə  sığ mayacaq də rə cə də  
sevir.  İ ndi  bu  qızın  iki  oğ lu  var.  Hə zrə tin  (s)  bu  iki  uş ağ a 
münasibə ti  hamını  heyran  qoyub.  Onlar  dünyaya  gə ldiyi  andan 
baş layaraq, Hə zrə t (s) daim onları yoxlayır.  
Bir gün otağ a daxil olur, Fatimə  və  Əlinin yuxuya getdiyini görür. 
Hə sə n acından ağ layır və  evdə  bir ş ey yoxdur. Hə zrə t ata-ananı 

---

 
90 
oyatmır. Bir qab götürüb özünü hə yə tdə ki camış a çatdırır. Süd sağ ıb 
Hə sə nə  içirir, uş ağ ı sakitlə ş dirir.  
Bir  də fə   Fatimə nin  qapısından  keçə rkə n  Hüseynin  ağ ladığ ını 
eş idir. Geri dönür, bütün bə də ni ə sə n halda Fatimə ni danlayır:  
- Mə gə r bilmirsə n ki, onun ağ laması mə ni necə  incidir? 
Zeyd oğ lu Üsamə  nə ql edir ki, bir  gün Peyğ ə mbə rlə  (s) iş im 
olduğ u üçün qapısını döydüm. Qapını açdı. Onunla danış arkə n hiss etdim 
ki,  ə basının  altında  nə   isə   gizlə dir.  Tə ə ccüb  mə ni  bürüdü. 
Soruş dum:  “Ya  Rə sulallah,  o  nə dir?”.  Hə zrə t  (s)  ə basını  açdı. 
Gördüm  ki,  Hə sə n  və   Hüseyn  ağ uş undadır.  Mə hə bbə t  və  
hə yə candan sə si titrə diyi halda dedi: “Bunlar mə nim oğ ullarımdır, 
qızımın oğ ulları. Pə rvə rdigara! Mə n onları sevirə m, Sə n də  onları 
sevə nlə ri sev!”. 
Zə hra və  Əlinin övladlarının nə zə rində  Peyğ ə mbə r (s) hə m 
baba, hə m ata,  hə m dost, hə m qə yyum, hə m də , sadə cə , oyun 
yoldaş ıdır.  Bu  körpə lə r  ata-analarına  nisbə tə n  daha  sə mimi,  onun 
yanında daha azaddırlar. 
 Bir  gün  iqtida  edə nlə r  sə cdə nin  uzandığ ını  hiss  edirlə r. 
Hə miş ə   qocaları  nə zə rə   alıb  belə   mə qamlarda  sür`ə tlə  
hə rə kə t  edə n  Peyğ ə mbə r  nə   üçün  sə cdə də   yubanır? 
Namazdan sonra sə bə bini soruş urlar. Buyurur: “Sə cdə  zamanı Hüseyn 
belimə  minmiş di. Evdə  belimə  minmə yə  öyrə ndiyində n, burada 
da eyni cür hə rə kə t etdi. Gözlə dim ki, özü düş üb getsin”. 
Bə li,  Peyğ ə mbə r  Fatimə ,  Əli,  Hə sə n  və   Hüseynə   olan 
mə hə bbə tini  bütün  camaata  izhar  edir.  Ona  görə   də   hamının  gözü 
qarş ısında  Fatimə nin  ə lini  öpür.  Minbə rə   qalxdığ ı  zaman  bu 
ailə nin ona nə  qə də r yaxın, ə ziz olduğ unu bə yan edir. Hə zrə t 
(s) açıq-aş kar belə  dua edir: “Pə rvə rdigara, onları sev, onların sevinci 

---

 
91 
mə nim  sevincimdir,  mə nim  sevincim  isə   Sə nin  sevincin!  Onların 
incidə nlə r - mə ni incidir, mə ni incidə nlə rsə  Sə ni!” 
Belə   bir  qeyri-adi  bağ lılığ ın  sə bə bi  nə dir?  Bu  sə bə bi  hə r 
ş eydə n ə vvə l hə min ailə nin taleyində  axtarmaq lazımdır.  
Hə zrə tin və fatından sonra ilk qurban Fatimə dir. Fatimə də n sonra 
Əli, sonra Hə sə n, daha sonra Hüseyn və  ... nə hayə t, Zeynə b! 
Hicrə tin beş inci ili Hüseyndə n sonra Zeynə b dünyaya gə lir. İ ki il 
sonra isə  növbə ti qız - Ümm-Gülsüm. Bu adlar Peyğ ə mbə rin (s) öz 
qızlarının adlarıdır.  
Bə li, Fatimə  (ə ) Peyğ ə mbə rin (s) hə r ş eyi ə və z edir və  
onun yeganə  kimsə si olur.  
Peyğ ə mbə rin  (s)  qızları  Zeynə b,  Rüqə yyə ,  Ümm-Gülsüm 
ölürlə r.  Hicrə tin  sə kkizinci  ili  oğ lu  olur  -  İ brahim.  Amma  o  da 
dünyasını  də yiş ir.  Hə zrə tin  yeganə   övladı  qalır:  Fatimə !  Fatimə  
və  övladları! Budur “Əhli-beyt”! 
İ ndi Hə sə n və  Hüseyn Peyğ ə mbə rin (s) hə yat sevincidir və  o, 
bütün  vaxtını  bu  körpə lə rə   sə rf  edir.  Evdə n  çıxıb  bir  yerə  
gedə rkə n bu iki körpə də n biri, hökmə n, onun çiynində dir. 
Belə   bir  mə qam:  Hə zrə t  (s)  mə sciddə   minbə rdə   danış ır. 
Hamı  diqqə tlə   qulaq  asır.  Bu  vaxt  evlə rinin  qapısı  mə scidə   açılır, 
Hə sə n və  Hüseyn ə yinlə rində  qırmızı köynə k qapıdan görünürlə r. 
Yeriyib  yıxılırlar.  Peyğ ə mbə rin  (s)  nə zə ri  onlara  cə lb  olunub. 
Hə zrə t  görür  ki,  onlar  yerimə kdə   çə tinlik  çə kir,  büdrə yirlə r. 
Peyğ ə mbə r  (s)  dözmə yib  ayağ a  qalxır.  Tə lə sik  minbə rdə n 
düş üb onları qucağ ına alır və  yenidə n minbə rə  qalxır. Camaatın bu 
iş də n  tə ə ccüblə diyini  görüb,  sanki  söhbə ti  kə sdiyi  üçün  özünü 
qınayır.  Deyir:  “Allah-tə ala  doğ ru  buyurub:  “Sizin  var-dövlə tiniz    və  

---