Fərhad Məmmədov "Əsl həqiqət "niyə"," necə" sualları ilə məhdudlanmır"
Yüklə 354,29 Kb. Pdf görüntüsü
|
Aristotel demişdi ki, biz mağarada yaşayan insanlar kimiyik,...elə ki, mağaradan çıxdıq...ətrafdakılara (həqiqətə) baxa bilmirik...Çünkü gözümüz və beynimiz hələ işığa alışmayıb...Müəyyən vaxt keçməlidir. Söhbətin qızğın anında Rüstəm kişi, üstündə çaydan, iki armudu stəkan və dediyi kimi pesoçni pirojna olan podnusla oturduqları masaya yaxınlaşdı. Vəziyyətdən istifadə edib Fərhad bir qədər fikrə getdi ki, bir qədər praqmatik izzah tapa bilsin. Rüstəm kişi hər şeyi təşkil edib aralandı. Gedib oturdu televizorun yanında, çevirdi kanallardan birinə. Bir azdan xəbərlər başlamalı idi, ona görə də bir qədər televizorun səsini qaldırdı. Rəsul çaydan bir qurtum alıb, Fərhadın kinayə dolu sifətinə baxdı. Görünür o, öz mövqeyinə sadiq nəsə eşələyib-tapmışdı.Fərhad... -
Bəs bunu necə izzah edərdin. Suisid meylli xəstələrin kənardan özünəqəsd əmrləri eşitməsi. Və ya (bu mənim öz fərziyyəmdi) Parafreniya – rusca desək “bred veliçiya”-dan əziyyət çəkən xəstələrə də sayıqlama şəklində, başqalarına qarşı cinayət işləmək əmrləri gəlir. Onda bunu necə başa düşək. – Rəsul Fərhadın ateist olduğunu bilirdi və artıq növbəti sualın da nə olacağını təxmin etmişdi. -
ki, bu görüntülər və ya səslər şeytan vəsvəsəsi də ola bilər. Məsələ ondadır ki, insan özü necə insandır. Bu həyatdakı əməllərində xeyr və ya şər təzahürlər dominantdır...Nə biləsən axı..ay yazıq...Sən pis adamların can vermələrini görməmisən. Öləndə elə dəhşətli səslər çıxarırlar ki, adamın ürəyi boğazına gəlir. Sifətləri tanınmaz hala gəlir. Sən Oskar Uayldın Dorian Qreyin portreti əsərini oxumusan...Dorian Qrey çox pis yola düşür. Əvvəllər dostu olmuş Bezili öldürür. Lakin onun sifətində heç bir dəyişiklik baş vermir. Onun bütün pis əməlləri, yəni onun həqiqi siması həmən rəssamın çəkdiyi portretdə yer tapır. O, bu şəkli hamının gözündən uzaq yerdə gizlədir. Sonda davam edən hallara dözməyib şəkli bıçaqlayır. Bıçaqladığı şəkil həqiqi Dorian olduğundan, o bunu etməklə özünü bıçaqlamış olur və ölür. Şəkil isə ilk dəfə çəkildiyi görkəmi alır. Evdə olan xidmətçilər otağa girəndə, orada eybəcər bir kişi meyiti olduğunu görürlər. Onu tanımırlar...Bax məncə, pis insan can verəndə də, onun içindəki bütün , rus demişkən poroklar üzə çıxır. Cinayətə sövq edən imperativlərə gəldikdə isə...bu açıq aydın bir aksiomadır ki, pis niyyətli adamları hər zaman şər qüvvələr qoynuna alır...Yaxşı niyyətli insanla belə hal baş verə bilməz...Yaxşısı budur yoxlamaq üçün belə xəstələrin həyat yolu ilə maraqlan...Dediklərimin həqiqət olduğunu görəcəksən... Sözünü təzə qurtarmışdı ki, mobil telefonuna zəng gəldi. Telefonun displeyinə baxanda dipetçer2 yazısının olduğunu gördü və dərhal yes düyməsini basdı. -
Eşidirəm, Nərminə...- oldu bu saat gəlirəm...dəqiq həmin evdəndi? Oldu...sağ ol. Rəsul Fərhadla sağollaşıb tez-bazar dəhlizə sıçradı. Fərhad “Nə xəbər, bir az yavaş” deyə gilleyləndi. Rəsul bufeti tərk etsə də, nəsə fikirləşib qayıtdı, bufetin girəcəyində yenidən göründü. Rüstəm kişiyə müraciət edərək “Rüstəm kişi çayı mənim hesabıma yaz” dedi və bufeti birdəfəlik tərk etdi.
Aqoniya – bədənin son müqaviməti
Rəsul yenə həmin mənzilə daxil olanda, qeyri-iradi şəkildə beynində, bu mənzil, bu ailə, bu xəstə qadınla bağlı assosativ kadrlar metamorfoz şəklində bir-birini əvəz etməyə başladı. Hələ üstəlik gecə də az yatmışdı. Özündən asılı olmayaraq yuxusuzluqdan və yorğunluqdan əmələ gələn tormozlanmalar şüur-altı fikirləri aktiv şəklə salırdı. Rəsul çox çətinlik çəkirdi. Hüquqi cəhətdən onun bu yarım- sayıq vəziyyətdə xəstənin həyatını risk altına almağa ixtiyarı yox idi. O, artıq yolda ikən, ambulansda xalatının sağ cibində hər zaman özü ilə gəzdirdiyi tempalqindən bir həb çıxarıb, boğazından keçirdi. Yaşıl rəngdə olub, həcmcə bəlkə altı valeryan dənəsinin bitişik diametrinə bərarbər bu həb aspirinə nisbətən daha effektiv və daha tez təsir göstərirdi. Bəxtindən bu dəfə qismətinə çoxdanışan sürücü Tofiq düşməmişdi, yoxsa ümumiyyətlə “yüyəni əldən buraxardı”. Bloka daxil olanda əvvəlki kimi ağırlıq hissləri keçirməyə başladı...Halbuki bu ağırlıq digər ağrıları xüsusilə baş ağrısını və yuxusuzluğu sözün əsl mənasında öldürmüşdü. Əlbəttə ki, tempalqin 5 dəqiqəyə təsir göstərə bilməzdi...Bunun üçün ən azı 15 dəqiqə lazımdır...Deməli onu sıxan qüvvə elə qüvvətli idi ki, digər ağrıları müvəqqəti passiv hala gətirmişdi...Axı insanın fizioloqiyasına baxsaq doğrudan da elədir...Eyni vaxtda insanın iki yeri də ağrıya bilməz...Bunlardan biri aktiv digəri isə passiv olur...Söhbət ağrının güc əmsalından asılıdır... Bu dəfə tibb bacısı zəhləsi getdiyi Günay idi. Atasının nazirlikdəki dostunun hesabına bu yaxınlarda təcili yardım şöbəsinə işə düzələn bu sözün əsl mənasında sırtığ qızın 26 yaşı var idi. Saçlarına tünd sarı rəng qoyurdu, klassik geyim tərzinə üstünlük versə də, yubkası hər zaman dizdən ən azı 10 santım yuxarı olardı...bir yerdə (əsasən də kişilərin olduğu mühitdə) elə biədəb formada ayaqlarını ayaqlarının üstünə qoyurdu ki, bütün fikirlər və söhbətlər dağınıq hala gəlirdi...Digər xanım həkimlər və tibb bacılarının da ondan xoşu gəlmirdi...Ancaq bəziləri bunu onun qeyri vulqar davranışına görə edirdisə, digərləri ona qara paxıllıq edirdi...Belə ki, az bir müddətə evli və ya subay olmasından asılı olmayaraq istədiyi kişini yoldan çıxara bilirdi...Hətta elə olmuşdu ki, digər tibb bacısı Səbinə ilə mərcə girib, olduqca sakit təbiətli, iki uşaq atası həkim-kardioloq Məhərrəmovun otağına ürəyini yoxlamaq adı ilə gəlmiş və çıl-çılpaq soyunaraq yəni Moem demişkən “anasının onu doğduğu paltarda” onun üstünə atılmış və mərcində qalib gələrək kardioloqu da günah ocağına döndərmişdi. Kişi görən kimi özündən çıxan bu qızın gəzmədiyi həkim qalmamışdı...Tamahı isə hələ də Yüklə 354,29 Kb. Dostları ilə paylaş:
|