Fərhad Məmmədov "Əsl həqiqət "niyə"," necə" sualları ilə məhdudlanmır"
Yüklə 354,29 Kb. Pdf görüntüsü
|
gizli bir oğludur...Qızılların gizli yerini ona bildirəcək. Lakin belə axmaq fikrin reallıq ehtimalının çox aşağı olduğunu özü də dərk edirdi. Halbuki anası ilə həkim nə barədə söhbət aparmasını altıncı hiss vasitəsilə hiss edirdi. O bilirdi ki, artıq anasının sağlığının son anlarında evdəkilərə qızıl barəsində söhbət açmayacaqdı. Buna görə artıq məsələnin neqativ tərəflərini düşünürdü. “Qanı” sözün əsl mənasında getdikcə “qaralırdı”. Pikə xanımın sözlərini qutardığını hiss edən Rəsul belini yenidən oturduğu masanın arxasına söykədi. Müəyyən pauzadan sonra, Pikə xanım yamının qulaqlarının tuta biləcəyi səsdə, “Vədivə əməl elə....Vədivə əməl elə”. Rəsulun qulağı birdən tutuldu, ətrafdakı səsləri boğuq şəkildə qəbul etməyə başladı, kiçik uğultu isə getdikcə artırdı...Ona baxıb elə hey nəsə deyirdilər, o isə yalnız key kimi gülümsəyirdi, heç nə eşitmədiyini deyə bilmirdi...Birdən yenidən həmən ağırlıq onu sıxmağa başladı, elə bil bədənini min əllər tutub aşağı-yuxarı dartırdı. Artan tonda onun haçansa eşitdiyi lakin dəqiq real həyatda eşitmədiyi, xüsusi səslər gəlməyə başladı....Mıt-mıt-mıt-mıt-mıt-mıt... Bu qeyri adi səs davam etdiyi halda, gözünün qabağına ildırımsürətli şəkildə görüntülər gəlməyə başladı, bu dəhşətli şəkillər gözünün qabağına o qədər tez və vahiməli şəkildə gəlirdi ki, onun detallarına diqqət yetirə bilmirdi, gözünün tutduğu şey yalnız qan və alov olurdu. Bə bu dəyişən fonlarda bir eybəcər qarğa yavaş-yavaş (uça-uça deyil) gəzə-gəzə onun qabağına gəldi. Qanlı alovlu izzaholunmaz şəkillər dəyişsə də, qarğa hələ də yaxınlaşırdı. Tam yaxınlaşdıqdan sonra...Rəsula ətinə iynə kimi batan hadisə baş verdi...Qarğa olduqca dəhşətli bir yoğun insan səsi ilə , daha doğrusu, insan xoru ilə (burada bəlkə də yüzdən çox müxtəlif səsli insanın və ya məxluqun sinxron danışığı var idi) ilə “VƏDİVƏ ƏMƏL ELƏ” , “VƏDİVƏ ƏMƏL ELƏ”, “VƏDİVƏ ƏMƏL ELƏ” deyə bildirdi, düz Rəsulun üstünə sıçrayaraq sağ gözünü dimdiyini soxdu. Ağrıdan Rəsul qışqıra-qışqıra real həyata qayıtdı...Hamı xəstəni unudub ona baxırdı. Günayın ağzı açıq qalmışdı. Və heç kim izzah belə istəyəməyə ürək eləmirdi... Pikə xanım yenidən ölümqabağı gözlərini açaraq Orxana---oğlum yaxın gəl... Orxan it sifətində özünü bir təhər yaxına getməyə məcbur edə bildi. -
basdırılıb.- Orxan nəyi gözləyirdisə də, bunu ona yüz dəfə demiş olsaydılar belə, inanmazdı. Sevincindən gözləri işıldadı...Lakin bunu büruzə verməmək üçün ölümayağında olan anasına ramən, teatr göstərməyə başladı. -
Rəsulun artıq özünə gəlmişdi və Orxanın belə sözlərlə kimi aldatmaq istəməsinə təəccüb etdi, axı dünən özü Rəsuldan qızıl barəsində eşidib- eşitmədiyini soruşmuşdu...Necə də murdar övladdır. Pikə xanım yenidən, “Mən məsciddən çıxacağam amma o məsciddə qalacaq” dedi və gözlərini yumdu. Nəsə dodaq altı pıçıldamağa başladı. Deyəsən kəlmeyi- şəhadətini deyirdi. Rəsul öz həyat və peşə təcrübəsindən də bilirdi ki, ölüm qabağı kəlmeyi-şəhadətini deyənlər canlarını rahat tapşırırdılar.Pıçıltı kəsildi, gözlər yenidən yumuldu. Rəsul artıq xırıltı səsindən sonra Pikə xanımın nəfəs almadığını görüb tez yerindən qalxıb xəstəni ürək masajı etməyə başladı...bütün lazımı prosedurları yerinə yetirdi...lakin artıq hamsı formal xarakter daşıyırdı...Bunu Rəsul yaxşı bilirdi...Ölən geri qayıtmır...Rəsul qohumlara baxıb başını bulamaqla ah-nalə, ağlaşma başladı..Gəlini və qızları artistlik məharətlərini göstərməyə başladılar. Rəsul isə tez protokolu yazmağa başladı. O eyni zamanda ölünü morqa aparıb autopsiya etmək hədəsiylə camaatı pul tələsinə salan əclaf həkimlərdən fərqli olaraq, yerli adət-ənənələrə hörmət və riayyət etdiyi halda, meyitin yarılmaması üçün bütün formal sənəd işlərini yerindəcə təşkil etməyə başladı...yəqin heç ölənin “ruhu da incimədi”. Orxan isə içində gülümsəyirdi, sevincinin həddi hüdud yox idi...Yazıq axı nə biləydi ki, ağacın altında yalnız dörd-beş qızıl üzük, boyunbağ tapacaq...
VII POST-MORTE – 1 ay sonra 12.30 Cümə Yasamal rayonu, Cavanşir küçəsi Rəsulun 3 mərtəbəli həyət evi
- Deyirəm bəlkə daş-qaşla dolu qutunu da sataq, bu ən azı 350 min dollar edər... -
Yox hələ tezdi...Hamsını birdən olmaz. -
Rəsul...tərsliy eləmə...Sən axı mənə Leksus almağa söz vermişdin...Bu Reno mənlik deyil...Bu maşında lap poçt işçilərinə oxşuyuram...- Günay iş masasının (evdəki) arxasında oturan Rəsulun dizlərinə oturaraq, əlləri ilə boynuna sarıldı...Barmaqları ilə zərif-zərif çənəsini, dodaqlarını sığallamağa başladı...solğun dodaqlarından öpdü...- Daha səndən başqa şey istəməyəcəyəm...söz verirəm...Həm də maşını sənə də lazım olacağ axı. Artıq neçənci dəfə idi ki, təzəlikcə nişanlısına çevrilmiş Günay belə ehtiraslı vasitələrlə istədiyini ondan ala bilirdi. Günay səbirsizliklə ondan cavab gözləyirdi. Elə bil nəisə vacib bir şey bu cavabdan asılı idi. -
ev aldım ki, gözə dəymiyəm...Birdən birə işdən çıxmağım, yarım milyonluq ev almağım, bunlar hamsı məni tanıyanlarda şübhə oyada bilər...Bir az pullara qənaət etmək lazımdır...Kanadaya visalarımız düzələn kimi bütün kisəni satarıq,yır-yığış eliyib çıxarıq aradan. Sonra orda mən Pikə xanımın ailəsindən də uzaq olaram,...- bir qədər fasilə etdi, ağzını büzüb- öz ailəmdən də...Qoy bizim nigah haqqında nə deyirlər desinlər. Mən səni sevirəm. Bilmirəm əvvəl niyə bunu özümdən belə
Yüklə 354,29 Kb. Dostları ilə paylaş:
|