-
Oh, yeap.Look i’m so sorry if I said something wrong. Thus I thought
he was one of the phone-stalkers, you know…But when it comes to the
name you mentioned, I don’t know such. It hasn’t been even a year that
I moved here. I bought this house from company so, don’t know the
previous owners or renters.
-
Just a minute. I must translate your words...- Cəmil dayı, xanım deyir
ki, evi bir il yoxdur alıb.Özü də maklerdən alıb.
Evin əvvəlki yiyəsini
tanımır.
Cəmil dayı bir qədər fikrləşib gedib dedi: - Balamsan, gör həmin maklerin nömrəsi
var onda.
-
Excuse me, Ms, his father is asking if you happen to have company
telephone number or e-mail, you know...[Bağışlayın xanım...onun atası
soruşur ki, sizdə təsadüfən həmin şirkətin telefon nömrəsi və ya
elektron poçt adresi yoxdur ki?]
-
Look dead,
I really wanna help this man, but unfortunately I teared and
did away the broker’s visit card. I don’t like keeping bulk of junk in my
house…my mistake. I’m so sorry…You say, he is the one who is
supposed to be the ex-owner of this house? [ Bax əzizim, mən
həqiqətən bu kişiyə kömək etmək istərdim. Ancaq, çox təəssüf mən
həmin dəllalın vizit kartını cırıb tullamışam. Mən evdə lazımsız kağız-
kuğuz yığını saxlamağı xoşlamıram, bu mənim mənfi cəhətimdir.
Deyirsiz ki, o evin keçmiş sahibi sayılır]
-
Yes mam. [Bəli xanım]
-
You’d better leave your telephone number and the name of ‘hero’, just
in case, if I happen to find out something. Now tell me the name and
number and don’t forget the external code, code of your
country…[Yaxşısı siz telefon nömrəsini və həmin qəhramanın adını
mənə deyin, bəlkə nəisə öyrənə bildim. Zəhmət olmasa onun adını və
öz nömrənizi söyləyin və xarici kodu- ölkənizin kodunu unutmayın]
-
Azerbaijan
-
Oh, never heard of one. Never mind, you go on. [Bu ölkənin adını
birinci dəfədir ki eşidirəm, siz fikr verməyin, davam edin]
-
It’s post-Soviet state. Whatever. His name is Aganatik...A G A N A T I
K...last name Mamedov...damn...i don’t know it’s
exact conversion, the
number is plus 99412 -54-XX-XX [Bu post-sovet ölkəsidir. Nə isə...
Onun adı Ağanatiqdir (hərf bə hərf söyləyir), soyadı isə
Mamedovdur...ingiliscə yazılışını dəqiq bilmirəm...Telefon nömrəsi isə
+ 99412-54-XX-XX...Bizə vaxt ayırdığınız üçün minnətdaram]
-
Oh, not at all. İ guess its good to lend your hand to one stumbled up. I’ll
contact you as soon as I happen to find something [dəyməz. Hesab
edirəm ki, yıxılana əl uzatmaq yaxşı şeydir. Bir şey tapa bilsəm sizə
xəbər verərəm.]
Birdən xəttin o biri tərəfindən dəhşətli bir uğultu gəldi, ardıycan xətdən
Azərbaycan dilində gedən dialoq eşidildi. Anar dəhşətə gəlmişdi, bu səslər necə də
Pikə xanımın səsinə bənzəyirdi. – “Oğlum, anannan belə danışma...Səni
doğulannan Şah Abbasın nəvəsi kimi böyütmüşəm, nə lazım olub...hamsını...”-
kişi səsi isə əlbəttə bu Orxanın səsi idi. Belə kobud və xışıltılı səs ancaq onda ola
bilərdi – “Yenə başdama, ağzuvı bağla, kaftar...”. Dava dalaş davam etməkdə idi,
Cəmil dayı Anarın simasından başa düşürdü ki, nəsə baş verib.Anar is elə həmin
an əlində çay otağa daxil olan Pikə xanımı görəndə ürəyi ağzına gəldi...-Bu nədir
belə- deyə özünə səsləndi.-Yəqin başqalarıdır, səhvən xəttə düşüblər. Axı belə
hallar olur...Ay axmaq, əlbəttə ki, belədir.- Lakin elə bil hadisələr onun düşüncəsi
ilə oynayırdı. Elə bu fikrə yeni gəlmişdi ki, birdən uğultu səsi tam kəsildi, artıq
dialoq da eşidilmirdi...Tam səsizlik olduğundan Anar yenidən dəstəyi qulağına
dirədi. – Alo...fıs..fıs- deyə telefona üfürməyə başladı. Yeni səslər gəlməyə
başladı. Anarı getdikcə vahimə bürüyürdü. Uzaqdan çox çətinlikə eşidilən ney səsi
gəlirdi. Və kimsə tez-tez həyacanla “Mıt-mıt-mıt-mıt-mıt-mıt” deyə dayanmadan
səs çıxarırdı. Bəlkə də bu heç deyim deyildi, adi səs idi. Cəmil dayı dözməyib:
-
Balamsan, axı nolub orda. Qoca kişiyəm, ürəyimi üzmə.
Anar heç yaşlı dayının sözlərinə fikir verməyib, mat-mətəl durmuşdu. Qulaqları
səsdə idi. Yenidən tam sükut yarandı. Artıq bu kişi səsiydi külək səsinin müşayiəti
ilə nəsə pıçıldayırdı...Və birdən qışqıra-qışqıra...Xeyr hönkürə-hönkürə
-
Beş yüz əlli beş. Beş yüz əlli beş... Və xəsəfəl qamər. – dedi. Bütün
səslər kəsildi və qarşı tərəfdən dəstəyin yerinə qoyulduğu siqnalı
eşidildi. “ Dut-dut-dut”
Anar özünü nəyi var itirmişdi. Səsi xırıldayaraq.- Adboy verdilər, nömrəni
təzdən yığım...Redialı basım təzdən yığsın. Xəttin digər ucundan, yenə qadın səsi
eşidildi. Lakin bu artıq həmin qadın deyildi.
-
The number you are calling is not identified. [Aradığınız nömrə
müəyyən edilməyib- deyə avtomat-operator durmadan təkrar edirdi]
Anar həmən nömrəni təkrarən bir neçə dəfə yığsa da, eyni hal təkrarlanırdı.
Kişinin dəhşətli sözləri isə hələdə durmadan onun beynində səslənməkdə idi. “Beş
yüz əlli beş...qamər...qamər”. Anar məsələnin mistik hissəsindən başqa qalan hər
şeyi onlara danışdı. Telefon xəttinə digər nömrənin daxil olduğunu və hal-hazırda
həmin nömrəyə zəng çatmadığını bildirdi. Cəmil dayı özü də yoxladıqdan sonra
onsuz da ayaq yoluna qaçmağa çalışan uşaq kimi görünən Anarı Pikə xanımın
“Abala...Bir çayı iç də!” deyə təkidlərinə baxmayaraq evə buraxdı.
555...555. Axı bu nə demək idi. Bəlkə mənim ölməyimə beş yüz əlli beş gün
qalıb.-bircə bu fikr onun tüklərini ürpətdi- Hə...Filmlərdə belə şeylər olur.Ay
Allah, mən nə danışıram nə film...beş yüz əlli beş gün. Axı bu heç 2 il də deyil.
Anar evə girib işdən nahara gəlmiş atasına salam belə vermədən otağına getdi və
yuxuya getməyə çalışdı. – “Sabah hər şeyi yenidən götür qoy edərəm” - deyə
özünü gümrahlandırdı...Bir neçə dəqiqədən sonra yuxuya getdi... Anar hardan bilə
bilərdi ki, onun üçün artıq “SABAH” olmayacaq.