«monotexmzm»
prinsipi üzərində qurulur. Ali məktəb
«ümumiyyətlə mütəxəssis» deyil, konkret peşə sahibi, əməyin
bütün növləri ilə məşğul ola bilən «universal işçi» deyil, əməyin
konkret sahəsi üçün mütəxəssis hazırlayır. Lakin bu mütəxəssis
fasiləsiz təhsil almalı, özünütəhsillə məşğul olmalı, arzusundan və
sosial səbəblərdən asılı olaraq öz peşəsini, ixtisasım dəyişməyə
hazır olmalıdır.
Ümumi pedaqogikadan fərqli olaraq, ali məktəb
pedaqogikası öz araşdırmalarını xüsusi təhsil (ixtisas təhsili), peşə
hazırlığı, konkret əmək fəaliyyəti üçün monotexnik mütəxəssis
formalaşdırılması problemlərinin həllinə yönəldir.
Buradan məntiqi olaraq, ali məktəb pedaqogikasını ümumi
pedaqogikadan fərqləndirən
digər bir xüsusiyyət
də irəli gəlir. Belə
ki, məktəb pedaqogikasının iqtisadi nəzəriyyə və bazar iqtisadiyyatı
ilə əlaqəsi dolayı olsa da, ali məktəb pedaqogikasının əlaqəsi
birbaşa aşkar görünür. Məktəb pedaqogikası yetişməkdə olan nəslin
tərbiyəsi nəzəriyyəsini təkmilləşdirərkən, şəxsiyyətinin inkişafı
problemini araşdırarkən fəlsəfə, tarix, etika, estetika və digər
ictimai elmlərin aparıcı müddəalarına istinad edir. Ali məktəb
pedaqogikası elmlərlə bilavasitə üzvi əlaqədədir, bazar
iqtisadiyyatının tələblərinə uyğun əqli əmək adamlarının
formalaşdırılması prosesinin fəal və nüfuzlu iştirakçısıdır.
Bazar iqtisadiyyatının tələblərinə uyğun işçi qüvvəsinin
hazırlanmasının həlledici amili -
peşə oriyentasiyasıdır.
Mək-
26
təb pedaqogikası şagirdlərin peşə oriyentasiyası problemini
mücərrəd və ümumi səviyyədə həll edir: məktəblilərə əməyə, əmək
adamlarına məhəbbət və hörmət hissi aşılamağa çalışır, şagirdləri
psixoloji cəhətdən müxtəlif peşə və ixtisaslara hazırlayır. Ali
məktəb pedaqogikası isə ölkə iqtisadiyyatı üçün prioritet olan bu
problemi konkret elmi nəzəriyyə və praktika əsasında həll edir.
Sivil cəmiyyət əxlaqca saf, mənəviyyatca zəngin, ahəngdar
inkişaf etmiş, çevik, həyatın hər cür təsadüflərinə hazır, rəqabətə
dözümlü insanlar tələb edir. Orta məktəb bu ciddi və mürəkkəb
məsələləri vahid pedaqoji proses çərçivəsində həll etməyə cəhd
göstərir. Şagirdlərin elmlərin əsaslarına yiyələnməsini təmin
etməklə təlim prosesi ilə sinifdənxaric işləri əlaqələndirib
məqsədəuyğun istiqamətə yönəltməklə onların əqli, əxlaqi, fiziki,
mənəvi, estetik inkişafını təmin etməyə çalışır.
Bu problemi ali məktəb pedaqogikası necə həll edir?
Müasir ali təhsil müəssisələrində tələbə şəxsiyyətinin
inkişafının biri-birinə zidd iki istiqaməti mövcuddur: bir tərəfdən ali
məktəbdə tərbiyə prosesi, informasiya bolluğu, kollektiv həyatın
müxtəlif formaları, kommunikasiyaların zənginliyi tələbənin
ahəngdar şəxsiyyət kimi inkişafını istiqamətləndirir. Digər tərəfdən,
tələbəlik həyatının bir sıra obyektiv və subyektiv amilləri
şəxsiyyətin ahəngdar formalaşma tendensiyasına zidd olan birtərəfli
inkişaf meyilləri doğurur.
Bu amillər aşağıdakılardır:
dar ixtisaslaşma;
tədris planlarının utilitar (fransızca
utUitalre,
latınca
utiHtas
- fayda, mənfəət deməkdir. Yalnız əməli fayda,
yaxud xeyir götürməyə uyğunlaşdırılan) xarakteri;
ali məktəb proqramlarının həcminin durmadan artması və
vaxt çatışmazlığı;
ümumi və ictimai fənlərin tədrisinə geniş yer verilməsi və
s.
Bütün bunlar tələbəni hədsiz dərəcədə yükləyir. Bu da asudə
vaxtı məhdudlaşdırır. Ona görə də tələbə asudə vaxtını fiziki və
intellektual inkişafına, şəxsi maraqlarının təmin
27
edilməsinə, fərdi imkanlarının və qabiliyyətlərinin ləkmilləş-
dirilməsinə yönəldə bilmir. Paradoksal vəziyyət yaranır: ali məktəb
hərtərəfli yetişmiş mütəxəssis əvəzinə birtərəfli inkişaf etmiş
peşə-sənət sahibi formalaşdırır.
Deməli, ali məktəb pedaqogikası bu ziddiyyəti həll etmək
üçün
tələbə
şəxsiyyətinin
inkişafındakı
«birlərəniyi».
«məhdudluğu» aradan qaldırmaq yollarını müəyyənləşdirməlidir.
Ali məktəb pedaqogikasının
Dostları ilə paylaş: |