«Doktor»
dərəcəsi almış mütəxəssis isə müstəqil olaraq həm elmi
tədqiqatçılıq, həm də müəllimlik fəaliyyəti ilə məşğul ola bilərdi.
XVI-XVII əsrlərdə İtaliya və Almaniya universitetlərində
dissertantlara elmi rəhbərlik praktikası yarandı. Elmi rəhbər ancaq
elmlər doktorları ola bilərdi.
İtaliyada elmi rəhbər -
«Paclwne».
Almaniyada isə
«D(?/<-
!on>atcT»
adlanırdı. Elmi rəhbər dissertasiyanın mövzusunu
müəyyənləşdirir, onu elmi surətdə dəyərləndirir və dissertantı
(«foktor»
kimi təqdim edirdi.
XVII
ərdə ilk çap olunmuş dissertasiya işləri meydana
gəldi.
XVIII
əsrdə
universitetlərin
dövlət
müəssisələrinə
çevrilməsilə əlaqədar dissertasiya müdafiəsinin Elmi Şuranın
kollegial iclasında keçirilməsi praktikasının əsası qoyuldu.
XIX
əsrdə elmi dərəcələrin verilməsinə qanunvericiliklə
dövlət orqanları nəzarət etməyə başladı.
«Elmbf doktonı»
ən yüksək dərəcədir. Bir sıra xarici
ölkələrdə doktor elmi dərəcəsi dəqiq ixtisaslaşmanı əks etdirmir;
«falsəfh doktorm
dərəcəsi humanitar və təbiət elmləri üzrə müvafiq
mütəxəsisslərə verilir. Böyük Britaniyada və Britaniya sistemindən
istifadə edən bir sıra digər ölkələrin universitetlərində «fəlsəfə
doktoru» (doktor of philosophıı) dərəcəsi fəlsəfə fakültəsi
tərəfindən humanitar sahə mütəxəssislərinə verilir. Təbiət elmləri
üzrə mütəxəssislərə isə «elmlər doktoru» (doktor of scien) dərəcəsi
verilir.
Fransada və Fransa tipli ali təhsil sisteminə malik ölkələrdə
«dok(or»
dərəcəsi bir neçə səviyyəni (pilləni) əhatə edir: on aşağı
səviyyə - üçüncü səviyyəli doktor (clocteur de troisieme cycle)
universitetdə təhsilin beşinci və altıncı illərində verilir. Buna
nisbətən yüksək səviyyə -
Dostları ilə paylaş: