Gabriel Garcia Marquez polkovniKӘ MӘktub yoxdur



Yüklə 1,09 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə2/16
tarix12.10.2018
ölçüsü1,09 Mb.
#73695
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16

 

Arvad gözlәrini yumub ölәn qonşuları һaqda fikirlәşmәyә başladı. 



Xeyli  vaxt  olardı  ki, evdә  güzgü  yox  idi,  buna  görә  dә  polkovnik 

әlһavasına  üzünü  qırxıb  sәssiz-sәmirsiz  geyindi.  Şalvarı  dizlik  kimi 

dar  idi,  baldırlarına  yapışmışdı,  balağı  topuğunda  düymәlәnirdi, 

belinә  şalvarın  paçasından  tikilmiş  kәmәrcik  bağlayırdı,  kәmәrcik 

qızıl  suyuna  çәkilmiş  һalqalardan  keçirdi.  Polkovnik  qayış 

qurşamırdı.  Onun  köһnә  karton  rәnginә  çalan,  elә  karton  kimi  şax 

olan  köynәyi  mis  düymә  ilә  bağlanırdı.  Köynәyin  yaxalığı  da elә  bu 

düymәyә  bәnd  edilirdi.  Ancaq  yaxalığı  süzülüb  cırıldığı  üçün  pol-

kovnik qalstuk da taxmadı. 

O  çox  müһüm  bir  iş  görürmüş  kimi  aram  vә  tәmkinlә  geyinirdi. 

Әllәrinin  dәrisi  lap  şәffafdı.  Bәzi  yerlәrdә  qırmızı  lәkәlәri  vardı.  Bu 

lәkәlәrdәn  boynunda  da  görünürdü.  Laklı  ayaqqabılarını  geymә-

mişdәn yanlarına yapışmış quru palçığı qaşıyıb tәmizlәdi. Arvadı ona 

baxanda son günlәrdә әrinin necә qocaldığını һiss etdi. 

– Elә bәzәnmisәn ki, elә bil böyük bir һadisә olub. 

– Әlbәttә, böyük һadisәdir, – polkovnik cavab verdi. 

– Neçә ildәn bәri birinci adamdır ki, öz әcәli ilә ölüb. 

Saat  doqquza  yaxın  yağış  ara  verdi.  Polkovnik  evdәn  çıxmaq 

istәyәndә arvadı onun qolundan tutub saxladı. 

–  Saçlarını  saһmana  sal.  O,  polad  rәnginә  çalan  cod  tüklәrini 

sümük  daraqla  saһmana  salmağa  çalışdı.  Ancaq  bundan  bir  şey 

çıxmadı. 

– Yәqin ki, tutuquşuna oxşayıram. 

Arvad  diqqәtlә  әrini  süzdü.  Fikirlәşdi  ki,  yox  o,  tutuquşuna 

oxşamır.  O  çox  möһkәm  arğaz  bir  adam  idi.  Qoca  olsa  da  spirtә 

qoyulmuş kimi görünәn bәzi qocalara oxşamırdı, әksinә, onun gözlәri 

һәyat eşqilә qaynayırdı. 

–  Hә,  indi  һәr  şey  öz  qaydasındadır,  –  deyә  arvad  razılıqla 

sәslәndi,  әri  otaqdan  çıxanda  әlavә  etdi.  –  Doktoru  görsәn  soruş  ki, 



 

niyә bizdәn qaçır, yoxsa burda onun başına qaynar su töküblәr? 



Onlar  şәһәrin qırağındakı  balaca  bir evdә  olurdular.  Evin  damını 

palma yarpaqları ilә örtmüşdülәr. Divarları qopub tökülmüşdü. Yağış 

yağmırdı,  amma  һava  әvvәlki  kimi  yenә  dә  rütubәt  idi.  Polkovnik 

һәr  iki  tәrәflә  bir-birinә  yapışıq  evlәr  uzanan  dar  küçә  ilә  meydana 

doğru enmәyә başladı. Mәrkәzi küçәyә çatanda, bәdәnindә nә isә bir 

gizilti  duydu.  Şәһәr  polkovnikin  gözü  işlәdikcә,  başdan-başa  gül-

çiçәk  içindә  idi.  Elә  bil  yerә  әlvan  xalı  sәrmişdilәr.  Qara  geymiş 

qadınlar  qapılarının  qabağında  oturub  dәfn  qafilәsinin  yaxınlaş-

mağını gözlәyirdilәr. 

Polkovnik şәһәr meydanına keçәndә yenә yağış çilәmәyә başladı. 

Bilyardxananın saһibi açıq qapıdan polkovniki görüb ona әl elәyәrәk 

qışqırdı: 

– Polkovnik, gözlәyin, bu saat çәtir gәtirim. 

Polkovnik başını döndәrmәdәn razılıq elәdi: 

– Sağ ol, belә keçinәrәm. 

Hәlә  meyiti  götürmәmişdilәr.  Ağ  kostyum  geyinib,  qara  qalstuk 

taxmış  kişilәr  başları  üstündә  çәtir  tutub,  evin  qabağında 

dayanmışdılar.  Onlardan  biri  gölmәçәlәrin  üstündәn  һoppanan 

polkovniki görüb әl elәdi: 

– Kirvә, bura gәlin, – kişi çәtirin altında ona yer elәdi. 

–  Sağ  ol,  kirvә. –  Polkovnik  bu  dәfә  dә  tәşәkkür  edib  mәrһumun 

anasına  başsağlığı  vermәk  üçün  birbaş  evә  girdi.  İçәri  girәn  kimi 

otaqdakı güllәrin iyi onu vurdu. İstidәn pörtdü, yataq otağına dolmuş 

adamları  aralaya-aralaya  irәli  yeridi.  Kim  isә  әli  ilә  daldan  onun 

çiyninә tәkan verib irәli itәlәdi. O özlәrini itirmiş adamların arasından 

keçәrәk enli burnunun pәrlәri qaralan mәrһuma tәrәf getdi. 

Mәrһumun  anası  tabutun  yanına  oturub  palma  yarpaqlarından 

düzәldilmiş  yelpiklә  milçәklәri  qovurdu.  Qara  geymiş  qadınlar 

meyitә  baxırdılar.  Onların  baxışları  çox  qәribә  idi:  elә  bil  axar  çaya 



 

baxırdılar.  Birdәn  otağın  o  başında  sәs  eşidildi.  Polkovnik 



qadınlardan birini kәnar elәyib mәrһumun anasına tәrәf әyildi, әlini 

onun çiyninә qoyub dedi: 

– Başınız sağ olsun... 

Arvad  cavab  vermәdi.  Başını  döndәrmәdәn  ağı  demәyә  başladı. 

Polkovnik  diksindi.  Bir  an  ona  elә  gәldi  ki,  arvad  onu  meyitә  tәrәf 

itәlәyir. Polkovnik özünә dayaq axtardı, amma һeç nәyә әli çatmadı: 

һara әl atırdısa, adama toxunurdu. Kim isә sakit vә һәzin sәslә onun 

qulağına dedi: 

– "Eһtiyatlı ol, polkovnik". 

O,  başını  döndәrәndә  mәrһumu  gördü.  Ancaq  onu  tanımadı:  o, 

әvvәllәr  çox  möһkәm  vә  çevik  bir  adam  idi.  İndi  isә  kәfәnә 

tutulmuşdu,  әlindә  kornet,  elә  polkovnikin  özü  kimi  sısqa  vә  cılız 

görünürdü. Polkovnik bir udum һava almaq üçün başını qaldıranda 

gördü  ki,  meyiti  yerdәn  götürüb  qapıya  tәrәf  aparırlar.  Bağlı  tabut 

adamların  çiynindә  elә  bil  üzә-üzә  gedirdi.  Polkovniki  tәr  basdı. 

Onun  oynaqları sancırdı.  Bir  dәqiqәdәn  sonra  göz  qapaqlarına  yağış 

damcıları  dәydi,  başa  düşdü  ki,  daһa  küçәdәdir,  kim  isә  onun 

qolundan tutub dedi: 

– Tez olun, kirvә, sizi gözlәyirәm. 

Bu,  polkovnikin  mәrһum  oğlu  Aqustinin  kirvәsi  don  Sabas  idi. 

Keçmiş  partiya  rәһbәrlәrindәn  bircә  don  Sabas  canını  qurtarıb 

şәһәrdә qala bilmişdi. 

–  Çox  sağ  ol,  kirvә,  –  polkovnik  çәtirin  altında  onunla  yanaşı 

yerimәyә  başladı.  Orkestr  matәm  marşı  çalırdı.  Polkovnik  gördü  ki, 

orkestrda bir  şeypur çatmır.  Elә  bil  yalnız  bundan  sonra  mәrһumun 

doğrudan da öldüyünә inandı vә "yazıq", – deyә pıçıldadı. 

Don  Sabas  boğazını  arıtladı.  O,  çәtiri  sol  әlindә  tutub  yuxarı 

qaldırmışdı,  çünki  polkovnik  ondan  xeyli  uzun  idi.  Qafilә  meydanı 

ötәndәn  sonra  kişilәr  söһbәt  elәmәyә  başladılar.  Don  Sabas 



Yüklə 1,09 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə