Gabriel Garcia Marquez polkovniKӘ MӘktub yoxdur



Yüklə 1,09 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə3/16
tarix12.10.2018
ölçüsü1,09 Mb.
#73695
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16

 

polkovnikә һüznlә baxaraq dedi: 



– Xoruz necәdir, kirvә? 

– Necә olacaq, sağ-salamatdır. 

Bu vaxt kim isә bәrkdәn qışqırdı: 

– Hara? Meyiti һara aparırsınız? 

Polkovnik  kazarmanın  artırmasında  şәһәrin  bәlәdiyyә  rәisini 

gördü.  Rәis  natiqlәr  kimi  әlini  qaldırıb  әda  ilә  danışırdı.  Әynindә 

bircә qısa dizlik vә pamazı köynәk vardı. Şişkin sifәtini tük basmışdı. 

Çalğıçılar  matәm  marşını  kәsdilәr.  Polkovnik  o  saat  keşiş  Anxelin 

sәsini eşitdi. O, rәislә danışırdı. Polkovnik çәtirlәrә dәyib taqqıldayan 

yağış  damlalarının  boğuq  uğultusu  arasından  danışanların  nә 

dediklәrini eşitmәyә çalışırdı. 

Don Sabas soruşdu: 

– Nә olub? 

–  Heç  nә...  Deyirlәr  ki,  meyiti  polis  kazarmasının  qabağından 

aparmaq olmaz. 

–  Hә,  lap  yadımdan  çıxmışdı!  –  don  Sabas  etiraf  etdi.  –  Şәһәrin 

müһasirә vәziyyәtindә olduğunu һәmişә unuduram. 

–  Biz  ki,  üsyan  elәmirik,  –  deyә  polkovnik  etiraz  etdi.  –  Fağır  bir 

çalğıçını basdırmağa aparırıq. 

Qafilә  başqa  sәmtә  yönәldi.  Onlar  şәһәrin  yoxsullara  aid  olan 

һissәsindәn keçәndә burdakı qadınlar qafilәyә baxa-baxa dırnaqlarını 

gәmirirdilәr.  Sonra  da  küçәnin  ortasına  tökülüşüb,  mәrһum 

һaqqında  cürbәcür  xeyirxaһ  sözlәr  demәyә,  ondan  razılıq  elәyib 

vidalaşmağa  başladılar  –  guya  mәrһum  tabutda  onların  sәsini 

eşidәcәkdi!..  Qәbiristanlığa  çatanda  polkovnik  özünü  çox  pis  һiss 

elәdi. Don Sabas tabutu gәtirәnlәrә yol açmaq üçün onu divara tәrәf 

itәlәyәndә polkovnikin sifәtindә çox sәrt vә gәrgin bir ifadә var idi. 

– Kirvә, nә olub? 

Polkovnik köksünü ötürdü. 



 

10 


– Oktyabrdır, kirvә. 

Elә һәmin yolla da geri qayıtdılar. Yağış yağmırdı. Sәma çox dәrin 

vә tünd-mavi rәngdә idi. Polkovnik fikirlәşdi: "Axır ki, ara verdi". – O 

indi özünü bir balaca yaxşı һiss elәyirdi. Amma yenә dә әvvәlki kimi 

әtrafında  baş  verәn  һadisәlәri  qavraya  bilmirdi.  Don  Sabas  onu 

fikirdәn ayırdı: 

– Kirvә, bir һәkimә getsәnә. 

– Xәstә deyilәm. Hәmişә oktyabr gәlәndә belә oluram. Elә bil içimi 

vәһşi һeyvanlar gәmirir. 

–  Hә,  o  başqa  mәsәlә,  –  don  Sabas  polkovniklә  öz  qapılarında 

vidalaşdı.  O,  ikimәrtәbәli  tәzә  binada  yaşayırdı.  Evin  pәncәrәlәrinә 

möһkәm  dәmir  barmaqlıq  vurulmuşdu.  Polkovnik  evlәrinә  tәrәf 

yönәldi.  Çalışırdı  ki,  evә  mümkün  qәdәr  tez  çatıb  qara  kostyumu 

әynindәn  çıxartsın.  Paltarını  dәyişib  yenә  evdәn  çıxdı.  İstәyirdi 

dükana gedib bir qab qәһvә vә xoruz üçün yarım girvәnkә dәn alsın. 

*** 


Polkovnik  bu  cümә  axşamı  qamakda  uzanıb  dincәlmәk  fikrindә 

olsa  da  xoruz  onu  qoymadı.  Bir  neçә  gündü  ki,  yağış  ara  vermişdi. 

Hәftә  әrzindә  onun  fikrincә,  qarnında  bitәn  yosunlar  daһa  da  boy 

atıb  sıxlaşmışdı.  Neçә  gecәydi  yata  bilmirdi,  arvadının  xırıltısı 

qoymurdu.  Nәһayәt,  cümә  günü  sәһәr  oktyabr  onlara  bir  balaca 

aman  verdi.  Oğlu  Aqustinin  dostları  onlara  gәlmişdilәr.  Hamısı 

Aqustin  kimi  dәrziydi.  Bir  emalatxanada  işlәyirdilәr.  Hamısı  da 

xoruzbazdılar.  Әslindә  һavanın  açıldığını  görüb  xoruza  baxmağa 

gәlmişdilәr. Xoruzun vәziyyәti yaxşı idi. 

Oğlanlar gedәndәn sonra polkovnik arvadının yanına qayıtdı. 

– Nә deyirlәr? – deyә arvad maraqlandı. 

– Razı qaldılar. Pul yığırlar ki, xoruz döyüşәndә mәrc çәksinlәr. 

–  Heç  bilmirәm  bu  zәһrimar  xoruzda  nә  görüblәr,  –  deyә  arvad 

deyindi.–  Eybәcәrin  biridir:  o  uzunluqda  ayaq  üçün  belә  baş  olar? 




 

11 


Bapbalaca! 

– Deyirlәr ki, maһalımızdakı xoruzların içindә әn yaxşısı budur, – 

polkovnik etiraf etdi. – Әlli peso qiymәti var. 

Polkovnik  arxayın  idi  ki,  belә  bir  qiymәt  demәklә  oğlundan 

yadigar  qalmış  bu  xoruzu  nә  üçün  saxladığını  doğrulda  bilәcәk. 

Oğlunu  doqquz  ay  bundan  әvvәl  gizli  mәtbuat  yaydığı  üçün  xoruz 

döyüşlәri vaxtı arxadan vurmuşdular. 

– Xeyri nәdir? – deyә arvad razılaşmadı. – Dәn qurtarandan sonra 

barmağımızı dәlib yeyәcәk?  

Şkafda kәtan şalvarını axtaran polkovnik bu sözlәri eşidәndә fikrә 

getdi. Sonra arvadına tәsәlli verib dedi: 

–  Daһa  az  qalıb.  Qәti  deyiblәr  ki,  döyüşlәr  yanvarda  olacaq. 

Döyüşdәn sonra xoruzun qiymәti daһa da artar. Baһa satarıq. 

Şalvar  ütülәnmәmişdi.  Arvad  onu  pilәtәnin  üstündәcә  isti  ütü  ilә 

ütülәmәyә başladı: 

– Bayırda nә işin var? 

– Poçt gәlәcәk...  

– Hә, yadımdan çıxmışdı ki, bu gün cümәdir. 

Polkovnik  geyinmişdi,  bircә  şalvarı  çatmırdı.  Arvad  onun 

ayaqqabılarına baxdı. 

– Bu ayaqqabılar daһa atılmalıdır. Lak çәkmәlәrini gey. 

Polkovnik dilxor oldu. 

– Lap yetim çәkmәsinә oxşayır. Hәr dәfә onları geyәndә mәnә elә 

gәlir ki, yetimxanadan qaçmışam. 

–  Aqustin  ölәndәn  sonra  elә  yetim  qalmışıq  da...  –  deyә  arvad 

zarıdı. 


Polkovnik  bu  dәfә  limana  һәlә  katerlәr  fit  vermәmiş  getdi. 

Ayağına  laklı  ayaqqabı,  әyninә  ağ  şalvar  vә  yaxalıqsız  köynәk 

geymişdi.  Köynәk  bircә  mis  düymә  ilә  düymәlәnirdi.  Polkovnik 

suriyalı Moiseyin dükanında oturub saһilә yan alan katerlәrә tamaşa 




 

12 


elәyirdi.  Sәkkiz  saatlıq  yolda  sәrnişinlәr  elә  sıx  otururdular  ki,  һeç 

qımıldanmağa da imkan olmurdu. İndi onlar keyimiş әzalarını güclә 

һәrәkәt  etdirir,  ayaqlarını  çәtinliklә  götürüb-qoyurdular.  Axır  ki, 

birtәһәr saһilә endilәr. Hәmişә olduğu kimi yenә dә katerin sәrnişin-

lәri xırdavatçılar vә keçәn һәftә yola çıxıb indi evlәrinә qayıdan şәһәr 

әһli idi. 

Poçt  kateri  axırıncı  gәlirdi.  Polkovnik  katerin  körpüyә  yan  alıb 

dayanmasını  һәyәcan  vә  intizarla  gözlәyirdi.  Göyәrtәdә  gәminin 

bacasına  bağlanmış,  üstü  brezentlә  örtülü  poçt  çantası  görünürdü. 

Polkovnik  o  dәqiqә  çantanı  nәzәrlәrilә  axtarıb  tapdı.  On  beş  illik 

intizar onun һissiyyatını çox kәskinlәşdirmişdi. Xoruz da bir tәrәfdәn 

onu nigarançılıq içindә saxlayırdı. 

Poçt  müfәttişi  göyәrtәyә  qalxıb  çantanı  açdı,  çiyninә  atdı. 

Polkovnik  bir  an  da  olsun  onu  nәzәrindәn  qaçırmırdı.  O,  limanla 

paralel uzanan küçә ilә gedir, poçt müfәttişini addım-addım izlәyirdi. 

Onlar belәcә dükanların, anbarların, rәngbәrәng, cürbәcür mal yığın-

larının arasından keçib getdilәr. Polkovnik һәr dәfә poçt müfәttişinin 

ardınca  gedәndә  xüsusi  bir  һәyәcan  keçirirdi.  Әslindә  bu, 

һәyәcandan çox qorxuya bәnzәyirdi. 

Hәkim qәzetlәrini poçtda gözlәyirdi, polkovnik onu görüb dedi: 

–  Arvadım  deyir  ki,  bir  doktordan  soruş  gör  bizim  evdә  onun 

başına qaynar su tökmәyiblәr ki? 

Hәkim şәvә kimi qara qıvrım saçlı, sәdәf kimi ağappaq dişlәri olan 

bir  oğlan  idi.  O,  xәstәnin  һalını  soruşdu.  Polkovnik  һәkimә  әtraflı 

cavab  versә  dә  mәktubları  çeşidlәyәn  poçt  müfәttişindәn  gözlәrini 

çәkmirdi. Müfәttişin tәmkinli һәrәkәtlәri onu bәrk әsәbilәşdirirdi. 

Hәkim  mәktublarını  vә  qәzet  bağlamasını  aldı.  O,  elmi 

nәşriyyatların  reklam  prospektlәrini  kәnara  qoyub,  mәktubları 

oxumağa başladı. Müfәttiş poçta gәlәnlәrә mәktub, qәzet paylayırdı. 

Polkovnik  öz  familinin  baş  hәrfi  yazılmış  bölmәdәn  gözlәrini 




Yüklə 1,09 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   16




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə