28
mehriban qonşuluğa dəvət edirdi. Bu, Qarsın əhalisinin erməni barbarları
tərəfindən qırılması təhlükəsini diktə etdiyi ümidsizlik aktı idi. Həmin teleqramda
Milli Şuranın sədri doktor Aslan bəy Hacıyev yazırdı: “Biz də yorulmuşuq, qayda-
qanun və dinc əmək üçün darıxmışıq...” 1919-cu il mayın ortalarında Qars vilayəti
erməni daşnakları tərəfindən işğal edildikdən sonra Milli Şuranın fəaliyyətinə son
qoyuldu.
Qars Respublikasının müvəqqəti höküməti 1918-ci ilin dekabrında
yaradıldı və iki dəfə dəyişikliyə uğradı : S. F. Ağabəyovun başçılıq etdiyi birinci
kabinet bilavasitə Milli Komitənin iclasında təşkil olunmuşdu, İ. Cahangirovun
başçılıq etdiyi ikinci kabinet (Nazirlər Şurası) 1919-cu il martın 27-də parlament
iclasında təsdiq edilmişdi. Beləliklə, hakimiyyətin legitimliyinə nəinki əməl
olunurdu, həm də Avropa ölkələrinin təcrübəsindən faydalanaraq beynəlxalq
normalara yaxınlaşırdı.
Müvəqqəti hökümət burjuaziya və kəndli nümayəndələrindən təşkil
edilmişdi, burada çar ordusunun keçmiş zabitləri görkəmli rol oynayırdılar. Bizə
elə gəlir ki, hökümətin tərkibinin bu cür olması məkrli və qəddar işğalçıdan –
daşnak Ermənistanından respublikanı müdafiə etmək zərurətindən irəli gəlirdi.
Hökümətdə əsas vəzifələri – sədr, daxili işlər və hərbi nazirliklər, həmçinin orduda
əsas vəzifələri demokratik sistemin qurulması və müstəqillik uğrunda əhalinin fəal
çıxış edən təbəqələrinin nümayəndələri tutmuşdular.
Cənub-Qərbi Qafqaz Demokratik Respublikasının müvəqqəti höküməti
hakimiyyətdə qalsaydı respublikanın qanunvericilik, nəzarət və ali idarəetmə
orqanına çevrilə bilərdi. Bu meyl açıq-aydın görünür. Belə ki, 1919-cu ilin
yanvarından müvəqqəti hökümət seçkilər yolu ilə təşkil edilən yerli idarəetmə
orqanlarının demokratikləşdirilməsinə başladı.
Batum vilayətində məclis fəaliyyət göstərirdi. Lakin bu məclis 1919-cu il
yanvarın 8-də Britaniya işğalçı hökümətinin yaratdığı Sovet tərəfindən “türk
höküməti tərəfindən təşkil edilmiş və Rusiya qanunları ilə nəzərdə tutulmayan bir
təsisat kimi...”
38
buraxıldı.
Təəssüflə qeyd etmək lazımdır ki, müvəqqəti hökümətin birinci heyətinin
tərkibi və strukturu haqqında arxivlərdə məlumat qalmamışdır. Görünür, bu dövrdə
ixtisaslı kadrlar çatmadığı üçün nazirliklər yaradılmamışdı. 1919-cu il yanvarın
sonlarında Atabəyov ADR hökümətinə məhz məmurlar göndərmək xahişi ilə
müraciət etmişdi. Baş nazir İ. Cahangirov hərbi nazirliyin qismən də xarici işlər və
daxili işlər nazirliklərinin fəaliyyətini genişləndirməyə nail olmuşdu. O biri
nazirliklər ancaq kağız üzərində mövcud idilər. Hakimiyyətin və idarəetmənin
dövlət orqanları qovşağının təşkilini başa çatdırmaq üçün hökümətin nə vəsaiti, nə
də vaxtı vardı.
38
Azərbaycan Respublikası MDƏYTA, f. 970, siy. 1, iş 1, v. 112.
29
Azərbaycan Respublikası parlamentinin açılışından ( 7 dekabr 1918-ci il )
bir ay sonra çağırılan Qars parlamenti – türk xalqlarının tarixində ikinci parlament,
təkcə Cənub-Qərbi Qafqaz üçün yox, bütün Şərq tarixi üçün parlaq fenomen idi.
Elə ilk günlərdən parlament regionun bütün əhalisi arasında nüfuz qazanmışdı.
Hətta Batum vilayəti Gürcüstan Respublikasına birləşdikdən sonra da onun
nümayəndələri parlamentin iclaslarında iştirak edirdilər.
Parlamentarizmə - parlamentin təkcə qanunvericilik orqanı kimi yox, həm
də icra hakimiyyətinə ali nəzarət orqanı kimi üstünlük təşkil etdiyi dövlət
quruculuq sistemi təcrübəsinə müraciət təsadüfi deyildi. Qars Respublikasının
Avropa ölkələrinin təcrübəsindən və ADR parlamentinin – bu parlament ancaq
dekabr 1918 – yanvar 1919-cu il ərzində bir sıra mühüm, əsas qanunlar qəbul
etmişdi – hələ çox da böyük olmayan təcrübəsindən bəhrələnmək imkanı vardı.
Cənub-Qərbi Qafqaz Demokratik Respublikasında insan hüquqlarının
müdafiəsi və demokratiyanın inkişafı sahəsindəki nəzərə çarpacaq nailiyyətləri
göstərməklə, bir sıra tarixi şəraiti də yaddan çıxarmamalıyıq. İngilislərin ağalıq
etmələri demokratik sistemə öz təsirini göstərirdi. Fransa tarixçisi və yazıçısı
Fransua Fürenin qeyd etdiyi kimi “XIX – XX əsrin Avropa hüdudlarından kənarda
demokratik proseslərdəki ziddiyətlərin səbəbini tarixdə axtarmaq lazımdır, belə ki,
insan hüquqları konsepsiyasını bu ölkələrə müstəmləkəçilər gətirmiş və silah
gücünə qəbul etdirmişdilər”
39
. Əlbəttə, Qars Respublikasında demokratik sistem
zor gücünə qəbul etdirilməmiş, müsəlman əhalisinin mübarizə və səylərinin
nəticəsi kimi meydana gəlmişdi. Lakin Avropa ölkələrinin Azərbaycan, Qars və
Gürcüstan müstəqil respublikalarındakı seçilmiş siyasi sistemə olan rəğbətlərinə
baxmayaraq mövqeyi, onların Qafqazdakı ziddiyətli siyasətləri eyni zamanda
sabitliyi pozur, millətçi ekspansiya qarşısında bu demokratiyanı müdafiəsiz
qoyurdu. Son nəticədə də bu regionlar öz müstəqilliklərini itirdilər və demokratiya
süquta uğradı.
1919-cu ilin sonunda – 1920-ci ilin əvvəllərində daşnakların Qars
vilayətinin əhalisinə qarşı genosid siyasəti yeritdiyinin çoxlu tarixi şəhadəti vardır.
1920-ci ilin yanvarında Cənub-Qərbi Qafqaz müsəlmanlarının Tiflisdə
keçirilən iclası Qarsdan gələn Qasımovun məruzəsini dinlədikdən sonra
Azərbaycan Respublikası Xarici İşlər Nazirliyinə bu məzmunda teleqram göndərdi:
“...biz hesab edirik ki, sonrakı hadisələr bir daha sübut etdi: özünün məkrli və
dəhşətli niyyətlərini həyata keçirmək üçün erməni höküməti heç nə qarşısında
dayanmayacaq bə süni razılıq
40
hökümətimizin nəzərini öz çirkli əməllərindən
yayındırmaqdır. Daşnak quldur dəstələrinin daxil olduqları hər yerdə qan və tüstü,
39
Ф. Фюре. Судьба идей. Курьер Юнеско, 1959, июль – август, с. 56.
40
Azərbaycan Respublikası ilə daşnak Ermənistanı arasındakı razılıq nəzərdə tutulur.