80
vasitəsi ilə özümü savaş meydanından qurtardım. Bir təpənin başında Şahzadə ilə
görüşdüm.”
42
Cahangir Mirzə davam edir ki, təpənin başında rus ordusunun Qacar
ordularını təqib etdiyini görürdük. Sanki ovçu ovu təqib edərcəsinə bizimkilər
təqib edilirdilər. Ordunu saran ümüdsüzlük səbəbi ilə fərarların da sayı çoxalmışdı.
Bir neçə top gülləsi də qaçanların arxasınca sıxışdırıldı, lakin artıq təqib də
durdurulmuşdu.
Şahzadə öz oğulları və məğlub ordusu ilə Araza doğru geri çəkilməyə
başladı. Bütün topları savaş meydanından çıxarmağı başarmışdılar, ancaq yolda iki
qəbzə top bataqlığa batdı. Şahzadə, Uğurlu Xanın süvarilərinə bu topları
bataqlıqdan çıxarmalarına əmr etdi. Gəncə savaşının başlanğıcından beş yüz
nəfərlik bir Tatar süvarisi çevrədə dolaşmaqda idi. Hansı tərəf qalib gəlsə idi ona
qatılmağı gözləyirdilər. Bu 500 süvari indi məğlub tərəfi təqib etməyə və onlardan
bac almaq üçün hücuma başlamışdı. Bilirdilər ki, bu məğlub tərəfdən bir şey əldə
edə bilərlər. Bu Tatar süvarilər iki batmış toplarla uğraşan Uğurlu Xan və
süvarilərinin əllərini bağlayıb ödül almaq üçün ruslara apardılar.
Abbas Mirzə Arazdan keçdikdən sonra ordunun Bəhramlı adında bir təpədə
durmasını istədi. Abbas Mirzə burada ordunu düzənə tabe etmək istəyirdi. Müxtəlif
yerlərə qaçmış əsgərlər də gəlirdilər. Ancaq Şahzadənin sağlığının yerində
olmadığı açıqca görünürdü. Ölümcül bir səssizlik Abbas Mirzənin ruhunu və
vücudunu sarmışdı. Elə bir durumda idi ki, ordu komutanlarının bir-birləri ilə
yüksək səslə nəzakətsiz davranmalarına belə laqeyd idi. Bu ortamda Abbas Mirzə
savaşla ilgili bir raport yazıb Şaha göndərdi. Bu raportda mindən artıq ölü və dörd
mindən artıq əsir haqqında bilgi verilirdi.
Əsir düşənlərin çoxu Asəf-əd Dövlənin komutanlığında olan Ərak alayından
idi. Asəf-əd Dövlə bu alaydan gərəkli məqamda istifadə edəməmiş və savaşın
nəticəsini gözləməyə başlamışdı ki, qərarını savaşın gedişinə görə versin.
Şahzadənin ordusu isə fərar etməyə başladığı zaman bu alay da qaçmağa çalışaraq
dağlıq yolla özlərini Naxçıvana çatdırmağa cəhd etmişdilər. Lakin Mədədov
casusları vasitəsi ilə onların fərar istiqamətini öyrənib çoxunu əsir almışdı.
***
Məğlubiyyət xəbərini duyan Fətəli Şah Abbas Mirzəni hüzuruna çağırdı.
Şahzadə, Bəhramludakı ordunun başçılığını Məhəmməd Xan Əmir Nizama tapşırıb
oğulları ilə bərabər neçə yüz
nəfərlik güvənlik süvariləri ilə yola düşdü. Asəf-əd
Dövlə Süpəhdar da onlarla birgə yollandı
Yermolov oktyabrın (ekimin) 22-də yazırdı ki, Şah Əhərdədir. Abbas
Mirzə, Şahın yanına gedir və dağılmış ordusunu təkrar bir düzənə tabe etməyə
çalışır.
42
Cahangir Mirzə “Yeni tarix”.
81
Təqribən bir ay Gəncə savaşından keçməkdə idi. Bu müddət ərzində Abbas
Mirzənin ordusu isti bir yemək yeməmişdi. Çünkü geri çəkilmə sürəci doğru-
dürüst yeməyin hazırlanmasına əngəl olmuşdu. Digər tərəfdən, məğlubiyət
duyğusunu yaşayan orduda sıcaq yemək yemə zövqü də yox idi. Lakin Abbas
Mirzənin dərdi bunlardan da böyük idi. Rusların istilasına uğrayan bir çox
kəndlərin əhalisi çocuqları ilə bir yerdə fərar edirdilər. Onların çoxu, özəlliklə
çocuqlar yolda aclarından ölürdü. Şahzadənin gözlərinin önündə insanlar dəstə-
dəstə saldatların zülmündən Arazın bu tərəfinə doğru qaçırdı, Azərbaycan
ordusunun baş komutanı, Azərbaycan hökmdarı Abbas Mirzədən yardım
diləyirdilər. Bir çox kəndlilərin qızları saldatlar tərəfindən təcavüzə məruz qalır və
bir çox gənc qızlar da təcavüz qorxusundan özlərini yaxır və ya dəyişik yollarla
intihar edirdilər. Bu hadisələri eşidən Şahzadə danışmağa belə söz tapa bilmirdi.
Bütün bu olaylar onu dərindən sarsıdırdı. Azərbaycan ordusundan imdad diləyən
bu bədbəxt insanlara Abbas Mirzə yardımçı ola bilmədiyi üçün çox üzülürdü.
Şahzadə öz yeməyini də əsgərlərin yeməyi səviyyəsinə endirmişdi. Heç bir özəl ov
ətini qəbul etmirdi və əsgərlərindən fərqlənmək istəmirdi.
Şah, Ərdəbilə yaxın bir məkan olan Şaməsbi
*
adında bir yerdə bulunmaqda
idi. Şaməsbidə bir hərbi şura düzənləndi və Abbas Mirzənin təkrar Araz sahilinə
geri dönməsi qərarlaşdırıldı. Təkrar yeni komutanların təyini üçün yeni qərarlar
verildi. Şeyx-ül Məluk Mirzə və Həsən Xan Talış, Xəzər dənizini qorumaqla
görəvləndilər. Həsən Xan İrəvanı qorumaqla əmirləndi.
Rus ordusunun bu zəfəri imperatoru həvəsləndirmişdi. Rus İmperatoru
Yermolova belə bir məktub yazdı: “İrəvanı ələ keçirmə fürsətini qaçırmamalıyıq.
İstər savaş yolu ilə, istərsə də İrəvan hakimini para ilə almaq yolu ilə İrəvanı ələ
keçirməliyik”. Onlar Sərdar Hüseyn Xanın ruh halını yaxşı bilirdilər. Lakin
Hüseyn Xan rusların altun təklifləri qarşısında təslim olmamışdı.
Abbas Mirzə bu savaşı istəməmişdi. Şahzadəyə görə bu savaş doğru
zamanlanmamışdır. Bu savaş hərb taktikasından heç bir şey bilməyən, sadəcə,
cəhad əmri kimi rahat fətva verməyi başaran din xadimlərinin, Şahzadənin
rəqiblərinin istəkləri üzərinə baş vermişdi. Sanki onlar bu savaşın məğlubiyyətlə
sonuclanacağını bilirlərmişcəsinə hərəkət etmişdilər. Savaşa hazırlıq zamanı hər
kəs Abbas Mirzənin savaşdan yana olmadığını açıqca görmüş, sezmişdi. Artıq
Tehran mollalarının və Abbas Mirzənin düşmənləri kimi davranan şahzadələrin
Abbas Mirzə ilə mübarizə etmək üçün əllərinə yaxşı bəhanələr düşmüşdü. Abbas
Mirzənin çox güvəndiyi və nisbətən modernləşmiş Azərbaycan ordusunun
*
Bu yer bu gün də Şaməsbi olaraq qalmaqdadır. Ərdəbillə Sərein (Sərcin Savalanın ətəklərində yerləşən
kiçik bir şəhərdir. Buradan təbii qaynar sular fışqırmaqdadır. Bu təbii sularda yuyunub şəfa bulmaq
amacı ilə dünyanın çeşidli yerlərindən buraya turist gəlməkdədir. Bir neçə isti göl müalicəvi önəmə
sahiblər. Səreinin ən böyük isti gölü Gamış gölüdür. Bu üzdən də bu şəhər get-gedə böyüməkdədir.)
arasında olan bu ərazi Ərdəbil şəhəri böyüdüyü üçün artıq Ərdəbilə yapışmış sayılır. (G.C.)
Dostları ilə paylaş: |