1920-ci il sentyabrın əvvəlində Bakıda çağrılmış Şərq
xalqlarının I qurultayı, Moskvanın güclü təsirinə baxmaya
raq, Azərbaycanın siyasi heyatı üçün böyük bir hadisə oldu.
Qurultayda 40-a qədər millət və xalqı təmsil edən 1891 nü
mayəndə iştirak edirdi. Qurultaya Türkiyə, Hindistan, Çin,
Əfqanıstan, Yaponiya, Misir, Koreya, İran və digər ölkələr
dən nümayəndələr gəlmişdilər. Qurultayın işində Azərbay
candan Nəriman Nərimanov, Dadaş Bünyadzadə, Həmid
Sultanov, Sultan Məcid Əfəndiyev, Cəfər Cabbarlı, Tağı
Şahbazi (Simurq) və digər görkəmli ziyalılar iştirak edirdi.
Qurultayı Nəriman Nərimanov açmışdı. Qurultayın müzaki
rə etdiyi əsas məsələlər sırasına «Milli və müstəmləkə mə
sələləri», «Beynəlxalq vəziyyət və Şərq zəhmətkeşlərinin
vəzifələri» daxil idi. Qurultayın seçdiyi «Şərq xalqlarının
təbliğat və fəaliyyət şurası» tərkibinə Nəriman Nərimanov
da daxil edilmişdi.
Qurultayın qərarı ilə Bakıda «Şərq xalqları» adlı jurna
lın nəşrinə başlandı. Bu jurnal dörd dildə - türk, rus, ərəb və
fars dillərində çap olunmalı idi. Lakin jurnalın yalnız birinci
sayı çap olundu. Görünür Moskva üçün bu jurnalın nəşri əl
verişli deyildi. Bütün bunlara baxmayaraq Şərq xalqları 1 qu
rultayının Bakıda keçirilməsi həmin dövr üçün böyük siyasi
hadisə idi.
1920-ci ilin 30 sentyabrı ilə 14 oktyabr arası N.Nəri-
manov Azərbaycan dövlətinin başçısı kimi respublikanın
Kürdəmir, Ucar, Göyçay, Yevlax, Tovuz, Qazax və digər
rayonlarına rəsmi səfər etmişdi. Bu səfərlərdə onu müşaiyət
etmiş Mərkəzi İcraiyyə Komitəsi sədri Səmədağa Ağama-
lıoğlu sonralar bu səfər haqqında yazmışdı: «Respublika da
xilində etdiyi səfərində N.Nərimanov yoldaşı müşaiyət et
diyim vaxt Azərbaycanın zəhmətkeş əhalisi arasında onun
nə qədər böyük nüfuz və təsirə malik olduğunu öz gözlərim-
lə görüb inandım». Bu səfərdə N.Nərimanov müşahidə et
diyi qanun pozğunluqlarının düzəldilməsi haqqında yerin-
38
dəcə sərəncamlar vermişdi.
Azərbaycan dövlətinin başçısı N.Nərimanovun 1921-ci
ilin 8 fevralında elan etdiyi fərmanda göstərilirdi ki, ölkədə
kargüzarlıq işlərinin rus dilində aparılması inzibati-təsərrüfat
fəaliyyətimizə mane olur. Buna görə də 3 ayın müddətində
bütün kargüzarlıq işlərinin türk dilində (qismən də rus dilin
də) aparılmasına keçid təmin edilməlidir.
1921-ci ilin 30 dekabrında Bakıda Universitetin bina
sında əlifba məsələsi üzrə keçirilmiş I konfransdakı məruzə
sində N.Nərimanov ərəb əlifbasından latın əlifbasına keçi
din lazım olduğunu əsaslandırmışdı.
N.Nərimanovun Azərbaycana 1920-1923-cü illərdə
rəhbərliyi dövründə həyata keçirdiyi siyasi xəttin üç böyük
nəticəsini xüsusi olaraq qeyd etmək lazımdır:
Birincisi: N.Nərimanovun sırf milli hökumət yaratma
sı. N.Nərimanov öz fəaliyyətində milli siyasətə üstünlük ve
rərək, Bakının erməniləşdirilmosinin və ruslaşdınlmasının
davam etdirilməsinin qarşısını aldı, dövlət idarələrinə azər
baycanlıların getdikcə daha çox cəlb edilməsinə nail oldu.
Bu böyük uğur olmasa idi, Azərbaycan paytaxtının sonrakı
illərdə, SSRİ-nin yaradıldığı şəraitdə daha çox ruslaşması və
erməniləşməsi prosesinin qarşısını almaq qeyri-mümkün
olardı.
İkincisi: N.Nərimanovun siyasi bacarığı və hörməti
sayəsində Azərbaycan 1920-1922-ci illərdə vətəndaş müha
ribəsindən yaxa qurtara bildi.
1920-ci ilin aprelinin sonundan başlanan və 1922-ci
ilin sonunadək (SSRİ-nin yaradılmasına qədər) Azərbaycan
da mövcud olan Sovet üsul-idarəsi dövrünə qiymət məsələ
sində bəzi müəlliflər qeyri-obyektiv mövqe tuturlar. Məsə
lən, Mehdi Hüseynzadə «XX əsr: üç müstəqil Azərbaycan
dövləti» adlı məqaləsində Azərbaycan Sovet Respublikasını
(28/IV-20 dekabr 1922-ci il çərçivəsində) özündən əvvəlki
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövlətinin faktiki və hüquqi
39
tanınması səviyyəsi ilə müqayisə edir və iddia edir ki,
«ASSRİ-nin yaranmasında RSFSR silahlı qüvvələri kimi XI
Qızıl ordunun iştirakı heç də onun müstəqilliyinə kölgə sal
mır»'. Tarixi faktlar isə (yuxarıda qısaca deyildiyi kimi ) ta
mamilə başqa mənzərəni göstərir.
Müəllif bu məsələdə öz mövqeyini konkret faktlar əsa
sında əsaslandırsa idi, gəldiyi nəticə tamamilə başqa məz
munda olardı.
Üçüncü: Rusiya və Avropa dövlətləri 1921-1922-ci il
lərdə Bakı neftinə müəyyən imtiyaz almaq yolu ilə sahib
olmaq istəyirdilər. Ağır aclıq şəraitində yaşayan Rusiya
üçün bu daha əlverişli idi.
1922-ci ilin aprelində Cenevrədə keçirilmiş beynəlxalq
iqtisadi konfransın əsas məsələlərindən biri Bakı neftinə im
tiyaz almaq məsələsi idi. Konfransda Lloyd Corc (İngiltərə
dən), Bartu (Fransa), Fakt (İtaliya), Vert və Rotnavu (Alma
niya), Krasin və Çiçerin (Rusiya), C.Arif bəy (Türkiyə),
N.Nərimanov, Ə.Topçubaşov (Azərbaycan), Çenkeli (Gürc
üstan) və digər görkəmli xadimlər iştirak edirdilər.
Bakı neftindən imtiyazla istifadə etmək uğrunda müba
rizə əsasən Rusiya ilə Avropa diplomatları arasında gedirdi.
Azərbaycan nümiayəndə heyətinin başçısı N.Nərimanov
həmin konfransda rəsmi olaraq bildirdi ki, Bakının neft çı
xan ərazilori ruslara yox, Azərbaycan millətinə məxsusdur.
Burada neft istehsalına kapitalı isə ruslar yox, əcnəbi dövlət
lər qoymuşlar1
2.
Məlumdur ki, İsveç mühəndisi kimyaçı və sənayeçi
olan Alfred Bemihard Nobelin (1833-1896) nəslindən olan
Lyudviq Nobel fasilələrlə 1878-1888-ci illərdə Bakıda ya
şamış və burada kerosin zavodu tikdirmişdir. Onun ölümün
1
Bax: «Xalq» qəzeti, 2 may 1999.
2
1999-cu ildə “Bakı nefti və Nobellər” adlı üç seriyalı sənədli film
hazırlanmışdır (Ssenarisi - Əmir Pəhləvan, rejissoru - Cahangir
Mehdiyev).
40
dən sonra (1888) oğlu Emmanuel Nobel (1859-1932) Bakıda
qalmış və 1879-cu ildə «Nobel qardaşları şirkətinə» başçılıq
etmişdir (1918-ci ildə vətəni İsveçə köçmüşdür). 80-cı illər
də bu şirkətin varidatı 50 min franka bərabər idi. Rusiyada
istehsal edilən bütün neftin 20%-ni, ağ nett istehsalının isə
49%-ni həmin şirkət verirdi1. Bakı neftinin istismarı və satı
laraq qarət edilməsindən əldə edilmiş qazanc hesabına (Şir
kətin səhmdar kapitalı 1916-cı ildə 45 milyon manat idi) ya
radılmış fond (Nobel fondu) Alfred Nobelin vəsiyyətinə əsa
sən ölümündən bir il əvvəl (1895-ci ildə) «Nobel mükafarla-
n fondu» adında 1900-cü ilin 29 iyununda yaradılmışdı və
bu mükafatlar 1901-ci ildən verilir. Təssüflər olsun ki, Bakı
nefti hesabına yaradılmış bu fonddan hələlik Azərbaycandan
heç kəsə mükafat verilməmişdir.
Bax: Miryaqub Mehdizadə, Beynəlmiləl siyasətdə petrol, İstanbul,
1928.
41