________________ Ədəbiyyatşünaslıq və ədəbiyyatşünaslar
23
və estetika anlayışlarının hələ orta əsrlərdə Füzuli tərəfindən ne-
cə yüksək professionallıqla qoyulduğunu Mir Cəlal heyranlıqla
bildirir. Bu mənada Füzuli düşüncələrini izah edən müəllif yazır:
“Füzuli elm və sənət sahələrinin birlik və yaxınlığını göstərmək-
lə kifayətlənmir; həm də fərqini və xüsusiyyətini nəzərə alaraq,
bunların başqa-başqa aləmlər olduğunu göstərir. O qeyd edir ki,
eyni zamanda bu “iki aləmi” seyr etmək çox çətindir. Ona görə
də şair, həm şairliyi, həm də alimliyi peşə etməməlidir”.
Mir Cəlal Füzuli estetikasının bəzi cəhətlərini araşdırar-
kən onun söz barədəki mülahizələri, daha doğrusu, görüşləri
üzərində ayrıca dayanır. Sözün mahiyyəti və rolu barədəki Fü-
zuli konsepsiyasını alim özünəməxsus təmkin və ardıcıllıqla
şərh edir. Bu konsepsiyanın mahiyyətini daha dərindən açmaq
üçün Nizami ilə müqayisəyə də müəyyən yer ayırır.
Monoqrafiyada Füzulinin şeir sənətinə məsuliyyətli müna-
sibəti barədə də aydın qənaətlər vardır. Yalnız lirik şeirlərindən
deyil, “Leyli və Məcnun” poemasından da gətirilmiş nümunələr
Füzulinin bu barədəki fikirlərini tam aydınlığı ilə nümayiş etdirir.
Qəzəlin rolunu və qəzəllə Füzuli dühasının yaxınlığını məna-
landıran müəllif yazır: “Füzuli, şeir janrları içərisində ən üstün
tutduğu qəzəli “Hünər bağının gülü” adlandırır. Qəzəli belə yük-
sək qiymətləndirməsi, şairin lirikanı, qəlb şeirini, insanın mənəvi
aləmini tərənnüm edən şeiri daha artıq sevdiyindəndir”.
M.Cəlal araşdırmasından belə aydın olur ki, Füzuli yalnız
şeir sənətini, onun ümdə xüsusiyyətlərini qiymətləndirməklə
kifayətlənmir, həmçinin şairin şəxsiyyəti barədə də müəyyən
mülahizələrini bildirirdi. Təbii ki, qədim zamanlardan istər şa-
irlər, istərsə də ədəbiyyatşünaslar şairin şəxsiyyətinə böyük
əhəmiyyət vermişlər. Bu isə şəxsiyyətlə yaradıcılıq arasındakı
əlaqələrin əsas məzmununu təşkil edən mühüm cəhətlərdəndir.
M.Cəlal qeyd edir ki, Füzuli azadlığı və cəsarəti şairin əsas xü-
Kamran Ялийев
_____________________________________
24
susiyyəti kimi təbliğ edirdi.
Ümumiyyətlə, M.Cəlal bir ədəbiyyatşünas kimi müəyyən
məsələlərin təhlilinə başlayarkən, ilk növbədə onun ümumi cə-
hətlərini araşdırmağa üstünlük verir. Yəni bir növ təhlil olunan
problemə giriş verir, yaxud da öyrənilən məsələnin ümumi xa-
rakterini səciyyələndirir. Məsələn, o, Füzulinin qəzəlləri haq-
qında yazmağa başlayarkən belə bir haşiyə çıxmağı zəruri he-
sab edir: “Füzulinin ayrı-ayrı qəzəllərini təhlilə keçməzdən,
şairin şeirində təsvir etdiyi eşq məfhumunun, məhəbbətin xa-
rakteri haqqında bir neçə söz demək lazımdır.
Bu eşqin mahiyyəti nədən ibarətdir?
Bu eşq real, insani eşqdir, yoxsa, bəzilərinin düşündüyü
kimi mistik təsəvvüfi eşqdir?”
M.Cəlal “Füzuli sənətkarlığı” monoqrafiyasında böyük
Azərbaycan şairinin, demək olar ki, bütün yaradıcılığını nəzər-
dən keçirir, bu yaradıcılığın ən qabarıq poetika xüsusiyyətlərini
təhlil edir. Poetika komponentlərinə belə geniş şəkildə müra-
ciətin özü 50-ci illərin axırlarında novator bir addım idi. Çünki
hələ də elmi ədəbiyyatşünaslığın və tənqidin sosioloji təhlillər-
dən ayrılmadığı və hətta bu məsələyə üstünlük verildiyi bir
vaxtda belə bir addım, sözün həqiqi mənasında, cəsarət idi.
M.Cəlal monoqrafiyada Füzulinin dil xüsusiyyətlərinə
dair tezisləri ilə bu sənətin spesifikasını açmağa cəhd göstərir.
Alim, Füzuli qəzəllərində işlənən sözlərin ifadə gücünü ön pla-
na çəkir. Surət, ney, sayə, şəm, bülbül, fəryad və s. kimi sözlə-
rin poetik mətndə tutduqları yer, onların məna çalarları barədə-
ki mülahizələr Füzuli şeirlərindəki qayənin və estetik idealın
müəyyənləşdirilməsinə xidmət göstərir. Eyni zamanda M.Cəlal
Füzulinin bəzi misralarını izah edərkən keçmişdəkiləri təkrarla-
mır, həmişə öz orijinal münasibətini ifadə etməyə səy göstərir.
M.Cəlal Füzulinin yalnız sözə məna verməsindən deyil,
________________ Ədəbiyyatşünaslıq və ədəbiyyatşünaslar
25
sözdən ustalıqla istifadə etməsindən də yazır: “Söz, Füzulinin
əlində əşyanı işıqlandıran çıraq kimidir. Həmin əşyaya hər tə-
rəfdən yanaşmağa, onun bütün daxili, zahiri, məna xüsusiyyəti-
ni işıqlandırmağa imkan verir. Eyni zamanda söz, onun zəngin
mənalarının açılması şairin qələm qüdrətini nümayiş etdirir.
Şair sözü məqsədə müvafiq şəkildə alır, istədiyi surət və məna-
nı almaq üçün sözü təsəvvürə gəlməz bir ustalıq, incəlik və də-
qiqliklə cürbəcür mənalarda işlədir. İlk baxışda yalnız bir məna
verən sözü şair elə bir tərkibdə, elə bir ibarə və quruluşda işlə-
dir ki, oxucu heç bir çətinlik çəkmədən həmin sözün, yerinə
görə ayrı-ayrı mənalarda işləndiyini seçir”.
Monoqrafiyada Füzuli şeirinin vəzni, rədifi və qafiyəsi
barədə də maraqlı mülahizələr irəli sürülmüşdür. Doğrudur,
müəllif bunları Füzulinin bütün yaradıcılığında izləmir. Bəzi
səciyyəvi nümunələri götürür və Füzuli şeirinin texnikası, arxi-
tektonikası barədə aydın təsəvvür yaradır. Onun bu sahədə də
böyük örnək olduğunu sübut edir.
Monoqrafiyada Füzuli yaradıcılığındakı bədii məntiq, tə-
biət təsvirləri, lirik vüsət məsələlərinə də toxunulmuş, onun bə-
zi iri həcmli əsərləri təhlildən keçirilmişdir. M.Cəlal ədəbiyyat-
şünas və tənqidçi kimi, həmişə məsələləri ardıcıl qoymuş və
onun tam həllinə səy göstərmişdir. Belə bir cəhd isə onun ədə-
biyyatşünas simasını bütün tərəfləri ilə inikas etdirə bilir.
M.Cəlal bizim elə ədəbiyyatşünas alimlərdəndir ki, o
yazdığı məqalələrdə müəyyən problemləri izləməyi üstün tutur.
Yəni tədqiqatçı istər klassik ədəbiyyat, istər müasir ədəbiyyat
nümunələrindən yazanda, lap elə istərsə də başqa xalqların ədə-
biyyatından yazanda ədəbiyyatşünaslıq problemlərini ön plana
çəkir. Beləliklə, yalnız ədəbiyyat tarixinin deyil, həmçinin ədə-
biyyat elminin də qayğısına qalır.
Mir Cəlalın öz məqalələrində tez-tez toxunduğu məsələ-
Dostları ilə paylaş: |