116
ildə Qarabağa hücum etdi. Pənahəli xan Şuşanın güclü müdafiəsini təşkil etməklə
bərabər, düşmən üzərinə hücuma da keçdi. Böyük itkilər verən Məhəmməd Həsən
xan Azərbaycanı tərk etməli oldu. Ondan sonra Qarabağa Urmiya xanı Fətəli xan
Əfşar da hücum etdi. Əvvəlki döyüşlərdən sonra öz qüvvələrini bərpa etməyə
imkan tapmayan Pənahəli xan 8 ay müdafiə olunsa da, sonda Fətəli xandan asılılığı
qəbul etdi. Lakin bu asılılıqdan yaxa qurtarmaqçün Fətəli xanın düşməni İran
hakimi Kərim xan Zəndlə birləşdi. Müttəfiqlərin birləşmiş qoşunları ağır
döyüşlərdən sonra Fətəli xan Əfşarı məğlubiyyətə uğratdılar.
Kərim xan öz müttəfiqlərini paytaxtı Şiraza qonaqlığa, qələbəni qeyd
etməyə çağırır. Lakin Şiraza gəldikdə onları həbs edib tabe olmağı tələb edir.
Tariximizə "Şiraz qonaqlığı adı ilə düşmüş bu hadisə 1765-ci ildə baş vermişdir və
azərbaycanlılara bir daha dərs olmuşdur ki, siyasətdə qonşuluq və dostluq
münasibətlərinə ehtiyatla yanaşmaq lazımdır.
Lakin Kərim xanın hiyləgərliyi onun istədiyi nəticəni vermədi. Belə ki,
yürüşə yollananda Pənahəli xan oğlu İbrahimxəlil xanı öz yerinə müvəqqəti hakim
qoymuşdu. O qorxurdu ki, atasını xilas etmək istəyən İbrahimxəlil xan Kərim
xanın tələbi ilə razılaşar və Qarabağı İrana tabe edər. Odur ki Qarabağın
müstəqilliyini canından artıq tutan Pənahəli xan özünü Şirazda öldürür. Onun bu
hərəkəti hamını, hətta Kərim xanı da heyrətləndirir və o, İbrahimxəlil xanı müstəqil
hakim kimi tanıdığını bildirir və Pənahəli xanın cəsədini Qarabağa göndərir.
1763-cü ildən Qarabağı idarə edən İbrahimxəlil xan bir çox problemlərlə
üzləşmişdir. Onun doğma qardaşı Mehrəli bəy qonşu xanlıqlar tərəfindən
şirnikləndirilərək dəfələrlə qanuni xana qarşı çıxmış, xanlıqda ikihakimiyyətlilik
yaratmışdı. İbrahimxəlil xanın gördüyü tədbirlər nəticəsində xanlıqdan
uzaqlaşdırılan Mehrəli bəy öz hərəkətlərindon əl çəkməmişdi və yalnız 1785-ci ildə
vəfat etdikdən sonra ikitirəlik təhlükəsi aradan qalxmışdı.
Ölkədə baş qaldırmaq istəyən separatçı feodallar da məğlub edilir,
xanlığın ərazisində quldur basqınlarına son qoyulur. Pərakəndəliyin Azərbaycana
necə böyük ziyan vurduğunu görən İbrahimxəlil xan birləşdirici siyasət həyata
keçirməyə başlayır. Onun tədbirləri nəticəsində Naxçıvan, Gəncə və Təbriz
xanlıqları Qarabağın müttəfiqinə çevrilir.
Azərbaycanda vahid dövlət yaranacağından qorxan Rusiya İbrahimxəlil
xanın getdikcə artan nüfuzundan ehtiyat etməyə başlayır. Rusiyanın göndərdiyi
emissarlar Qarabağ ərazisində yaşayan ermənilərin başçıları –məliklərlə əlaqə
qurur, onlara İbrahimxəlil xan məğlub edilərsə Qarabağda erməni dövləti
qurulacağını vəd edirlər. Nəticədə 1781-ci ildə Qarabağın erməni məlikləri
İbrahimxəlil xana qarşı qiyam qaldırırlar. Mənşəcə alban olan Xaçın məliyi xristian
olmasına baxmayaraq, İbrahimxəlil xana xəyanət etmir və onun tərəfini
saxlayacağını bildirir.
117
Sürətlə hərəkət edən İbrahimxəlil xan qoşunları ilə qiyamçıları məğlub
edir, dayaq məntəqələrini ələ keçirir. Məlum olur ki, onların arxasında Rusiya
emissarları dayanır, katolikos İoahannes isə dini ədavəti ortaya salmaq istəyir ki,
xristian dövlətləri Qarabağ xanına qarşı yürüşə başlasınlar. Lakin İbrahimxəlil
xanın qətiyyətli tədbirləri bu planların qarşısını alır. Bir neçə məlik və katolikos
həbs edilir, digərləri Tiflisə qaçırlar. Düşmənlərini məğlub edən İbrahimxəlil xan,
bununla belə, ərazisində yaşayan adi, zəhmətkeş xristianlara toxunmur, ermənilərə
qarşı heç bir repressiya xarakterli tədbir həyata keçirmir.
İbrahimxəlil xan yüksək diplomatik məharət göstərərək Rusiya ilə
danışıqlara başlayır. O, Rusiyanın Qarabağda erməni dövləti yaratmaq niyyətini
başa düşsə də, onunla əlaqələri münaqişə həddinə çatdırmamağa çalışır. Bu işdə
Qarabağ xanlığının vəziri məşhur Azərbaycan şairi və görkəmli dövlət xadimi
Molla Pənah Vaqifin böyük əməyi olmuşdur. Rusiya imperatriçəsi II Yekaterina
üzdə Qarabağın müstəqilliyini tanımış, xan və onun vəzirinə böyük hədiyyələr
göndərmiş, lakin əslində öz mənfur niyyətindən əl çəkməmişdi.
Belə ki, 1787-ci ildə Rusiya - Osmanlı münasibətləri pisləşəndə Qafqaza
əlavə qoşunlar göndərən Rusiya Qarabağ xanlığını zəbt etmək qərarına gəlir.
Gürcü çarı II İrakli, onunla birlikdə olan və əvvəllər xanın qəzəbindən Tiflisə
qaçmış erməni məlikləri və polkovnik Burnaşovun başçılığı ilə rus qoşunları
Gürcüstan tərəfdən Qarabağ xanlığına yürüşə başlayırlar. Bu yürüş tarixi
sənədlərdə "Qarabağ xanlığına qarşı xaç yürüşü" adlandırılır. İbrahimxəlil xan
bütün qüvvələrini səfərbər edir. Şimali Azərbaycan xanları ona kömək
edəcəklərinə söz vermişdilər və qoşunlarını da hazır vəziyyətə gətirmişdilər.
Üstəlik, Rusiya - Osmanlı müharibəsi cəbhələrində işlər heç də Rusiyanın
arzuladığı kimi getmirdi. Odur ki imperiya rəhbərləri Qafqazda yeni cəbhə açmağa
cürət etmədilər. İbrahimxəlil xanın müdafiə olunmaq əzmi, Azərbaycan xanlarının
birlikdə vuruşmaq istəyi, Rusiya -Osmanlı müharibəsinin uzanması "xaç
yürüşü"nün yarımçıq dayandırılmasına və işğalçı qoşunların geri çəkilməsinə
səbəb oldu. Rusiya və Gürcüstan Qarabağ xanlığı ilə dostluq əlaqələri qurmaq
istəyini bildirdi və İbrahimxəlil xan onların bu təkliflərini qəbul etdi.
İbrahimxəlil xanın hakimiyyəti illərində Qarabağ xanlığı güclənmiş,
xanlığın ərazisi xeyli genişlənmişdi. İranda hakimiyyətə gəlmiş Ağa Məhəmməd
xan Qacar 1795-ci ilin yayında Qarabağa hücum edib Şuşa şəhərini mühasirəyə
alır. Lakin o burada güclü müqavimətlə üzləşir. 33 günlük mühasirədən sonra
müvəffəqiyyət qazanmayan xan qoşununu çəkib Gürcüstana basqına gedir. 1797-ci
ildə İbrahimxəlil xanın Şuşadan kənarda olmasından istifadə edən Ağa Məhəmməd
xan Qacar yenidən Qarabağa hücum edir və Şuşanı tutur. Lakin burada ona qarşı
sui-qəsd təşkil olunur və o öldürülür, qoşunu isə Qarabağdan çəkilir. Şuşaya
qayıdan İbrahimxəlil xan yenidən hakimiyyəti ələ alır.
Dostları ilə paylaş: |