190
Dramaturgiya dili – monoloq və dialoqlardan ibarət olan
səhnə əsərinin dilidir.
Bədii üslub başqa üslublarla müqayisədə daha qədim və daha
zəngin sayılır. Başqa üslubların formalaşması, ədəbi dil
normalarının müəyyənləşməsində bədii üslub həmişə aparıcı
olmuşdur. Ədəbi dildə normanın yeniləşməsi, ümumxalq dili
vahidlərinin yazılı dilə gəlişi bədii üslubdan başlanır.
Mövzu 21. Elmi üslub. Sözün terminoloji funksiyası.
Elmi üslub – milli elmi təfəkkürün ifadəsidir. O, müxtəlif
elm sahələrinin dilidir. Elmi üslubun əsas xüsusiyyəti məntiqlik,
dəqiqlik, ardıcıllıq və konkretlikdir. Elmin müxtəlif sahələrinə
aid kitab, dərslik və məqalələr elmi üslubda yazılır. Bədii üslu-
bun əsas göstəriciləri olan obrazlılığa, emosionallığa elmi üslub-
da, demək olar ki, təsadüf edilmir.
Elmi üslubun əsas səciyyəvi xüsusiyyətlərindən biri də onda
ixtisas sözlərinin – terminlərin bol-bol işlənməsidir. Hər bir elm
sahəsinin özünəməxsus terminləri vardır ki, onlar yalnız mütə-
xəssislər üçün tam və dəqiq şəkildə anlaşıqlı olur.
Elmi üslubda mürəkkəb cümlələr, modal sözlər çox işlənir.
Elmi üslubda fikrin daha dəqiq və yığcam şəkildə ifadəsi üçün
çox vaxt müxtəlif sxem və qrafiklərdən, şərti işarələrdən geniş
istifadə edilir. Elmi üslubda söz və ifadələr müəyyən elmi
anlayışları birmənalı şəkildə, birbaşa ifadə edir. Buna görə də
elmi üslubda fikrin müxtəlif cür anlaşılmasına, mətnaltı mənaya
və ya çoxmənalılığa yol verilmir.
Sözün elmi üslubdakı əsas vəzifəsinə onun terminoloji
funksiyası deyilir. Mətndə birbaşa terminoloji funksiya daşıyan
söz və ya ifadə termin adlanır. Başqa üslublar üçün səciyyəvi
olmayan terminlər elmi üslubun əsas göstəricilərindən biridir.
Elmi mətndəki hər hansı bir sözü termin kimi qəbul etmək olmaz.
191
Termin, ilk növbədə, ayrı-ayrı elm sahəsinə aid olan və yalnız
həmin elm sahəsində işləyən mütəxəssislər üçün anlaşıqlı olur.
Terminin daha bir xüsusiyyəti təkmənalı olması, yəni bir anlamı
ifadə etməsi və yığcamlığıdır. Dünyanın bir çox dillərində olduğu
kimi, bizim dilimizdə də alınma terminologiya– beynəlmiləl
səciyyə daşıyan ixtisas sözləri çoxdur. Elmi terminlərin çoxu bir
sıra dünya dillərində eyni olur. Məsələn: fonetika, leksikologiya,
sinus, kosinus, benzol, petrol və s.
Dünya dillərinin çoxunda olduğu kimi, Azərbaycan dilində də
alınma terminologiya daha geniş yayılmışdır. Hər bir dilin elmi
üslubunda beynəlmiləl terminlər milli terminləri sıxışdırır. Elmi
məlumatların, müxtəlif araşdırmaların nəticələrinin daha çox elan
edildiyi dillər müəyyənləşir. İngilis, alman, fransız, rus dilləri kimi.
Elmi üslub get-gedə daha çox formullara, sxemlərə meylli olur.
Mövzu 22: Publisistik üslub və onun
digər funksional üslublarla əlaqəsi.
Publisistik üslub – milli ictimai təfəkkürün ifadəsidir. Bu
üslub mətbuatın (qəzetlərin, bədii-siyasi və ictimai jurnalların,
elmi-kütləvi kitabların və s.), radio-televiziyanın dilidir. Publi-
sistik üsluba bəzən ―mətbuat dili‖ də deyilir. ―Qəzet dili‖, ―radio
dili‖, ―televiziya dili‖ anlayışları da bu mənada işlənir. Əsasən
mətbuatda funksionallaşan publisistik üslub müxtəlif mövqeləri,
maraqları əks etdirir. Radio və televiziya dili publisistik üslubun
şifahi forması, qəzet və jurnalların dili isə onun yazılı formasıdır.
Bu iki forma arasında elə bir kəskin fərq yoxdur. Publisistik
üslubun hər iki formasının əsas xüsusiyyəti fikrin hamı tərəfindən
anlaşıqlı, aydın və təsirli şəkildə ifadə olunmasıdır. Publisistik
üslubda yazan müəllif ilk növbədə çalışır ki, toxunduğu məsələ
mümkün qədər kütləvi şəkildə hamıya çatsın və oxucularda müs-
bət reaksiya doğursun. Məhz buna görə də publisistik üslubda ək-
192
səriyyət tərəfindən anlaşılan ümumişlək sözlərdən daha çox
istifadə olunur. Publisistik üslub kütləvi nitq forması olduğu üçün
bütün dil göstəricilərinə görə adi danışıq dilinə çox yaxın olur.
Mətbuat dilində gedən proseslər (yeni yaranan sözlər və s.)
ümumxalq danışıq dilinə də təsir göstərir.
Publisistik üslub ən ictimai nitq forması olduğu üçün bu üs-
lubda başqa üslubların da xüsusiyyətləri özünü göstərir. Bu ba-
xımdan publisistik üslubun, əsasən, üç növü var: bədii-publisistik
dil, elmi-publisistik dil, rəsmi-publisistik dil.
Bədii publisistik dil qəzet dilidir. Bu üslub növündə publisis-
tik üslubun əsas xüsusiyyətləri gözlənilməklə yanaşı, yeri gəldik-
cə obrazlılığa, bədiiliyə də yer verilir. Publisistik üslubun bu qolu
oçerk və felyeton adları ilə tanınır.
Elmi-publisistik dil dedikdə isə elmi-kütləvi jurnal və kitab-
ların dili nəzərdə tutulur. Müxtəlif elm sahələrinə (məsələn, si-
yasətə, dinə və s.) aid publisistik məqalə və ya kitabların dili el-
mi-publisistik dildədir. Buna elmi-kütləvi dil də deyilir.
Rəsmi-publisistik dil isə publisistik məzmunlu rəsmi, yaxud
işgüzar sənədin dilidir.
Publisistik üslub XIX əsrin II yarısında milli qəzetlərin nəşrə
başlaması ilə formalaşmışdır.
Mövzu 23: MəiĢət üslubu və onun yaranma Ģəraiti.
Məişət üslubu – gündəlik həyatda insanların bir-biri ilə ünsiy-
yət saxladığı dildir. Məişət üslubu adi danışıq dilidir – insanların
bir-biri ilə hal-əhval tutduğu dildir. Məişət üslubu kitab-qəzet dili
deyil, eyni zamanda məhəlli səciyyə də daşımır. Məişət üslubu ədə-
bi dilin gündəlik davranışda işlənən sərbəst və şifahi nitq formasıdır.
Məişət üslubu ədəbi dilin ən geniş yayılmış üslubudur. Mək-
təbdə dərs zamanı müəllim də, şagird də bu üslubda danışır, bu
üslubda fikirlərini ifadə edirlər. Məişət üslubu istər fonetik, istər
Dostları ilə paylaş: |