Doğu karadeniz bölgesi

DİKKAT!!!

 BU DERS NOTLARININ TÜM HAKKI PROF.DR. ALİ ÖZÇAĞLAR’A AİT OLUP, BAŞKA AMAÇLARLA  

KULLANILAMAZ VE YAYINLANAMAZ. 

 

 

75 

       

Aksu:

 Karagöl bölgesinden doğar, merkez ilçenin doğu sınırında Karadeniz'e dökülür. uzun-

luğu 60 km.dir. 

      

Harşit Çayı :

 Gümüşhane il sınırındaki Vavuk Yaylası'ndan doğar, üzerinde 

Doğankent I ve II 

hidroelektrik santralleri vardır.

 İl içindeki uzunluğu 50 km. olup, Tirebolu ilçesinden denize dökülür. 

      

Gelevera Deresi :

 Balaban dağları'ndan doğar, uzunluğu 80 km. olup Espiye ilçesinin dpğu-

sundan denize dökülür. 

      

Yağlı Dere

 :Erimez dağları'ndan doğar, Espiye ilçesinin batısından denize dökülür. 

       Pazar  Suyu

  :Karagöl  ve  Yürücek  bölgelerinin  sularının  birleşmesi  ile  oluşur.  Uzunluğu  80 

km. olup, Bulancak ilçesinin batısından denize dökülür. 

      

Batlama Deresi

 :Çaldağ'ın batı yamacının güneyinde Bektaş Yaylası'ndan doğar. Uzunluğu 40 

km. olup, Giresun’un batısında denize dökülür. 

       Bölgede önemli büyüklükte göller yoktur. Ancak, kara göl kütlesinin kuzeybatı, kuzey ve ku-

zeydoğu yamaçları 10 kadar buzyalağı (sirk) tarafından oyulmuştur. 

      

Doğal bitki örtüsü:İklim özellikleri ve yükseltiye bağlı olarak değişir. Bitki örtüsünün dağılı-

şın  da  ilin  iki  kesimi  arasında  farklar  vardır.  İlin  kuzey  kesiminde  kıyıdan  ihtibaren  800  m.  yükseltiye 

kadar fındık bahçeleri ile kaplıdır. Bu fındık bahçelerinin arasında yer yer Kızıl ağaç, kestane yükseldikce 

gürgen,  meşe ve  kayınlar dan oluşan ormanlar bulunur. 1600 metreden sonra da köknar, ladin ve sarı-

çamlardan oluşan ormanlara rastlanır. 2000 metreden sonra ise gür çayırlar ile kaplı yaylalar yer alır. Gi-

resun Dağları'nın güneyindeki Çoruh-Kelkit Vadi Oluğu'na bakan kesimde ise, daha çok meşelerden olu-

şan kurakçıl ormanlar ve bozkır bitkileri ön plana çıkar.

    

  

     Ekonomik Faaliyetler: 

       Giresun  yöresinde  istihdamın  büyük  bir  kısmı  tarım  ağırlıklı  olmasına  rağmen,  kırsal  nüfus 

başına düşen tarımsal ürünler üretimi, ülke ortalamasının altındadır. Bunun temel nedeni, tarımsal verim-

liliğin düşük olmasıdır. Giresun ili tarımsal hasılasının, ülke tarımsal hasılası içindeki payı binde 8.5 gibi 

düşük düzeydedir. İlin yer aldığı Karadeniz Bölgesi'nin sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyi itibariyle ülke 

ortalamaları altında kalmasının temel nedenleri; Engebeli arazi yapısına sahip olması ve coğrafi koşulların 

tarım ve sanayi için elverişli olmamasıdır. Bölgede halen tarım sektörü ağırlığını korumakla birlikte, ta-

rımsal arazinin küçük parçalardan oluşması tarımsal verimliliği düşürmektedir. 

   Tarım: İl arazisinin %25'i tarım alanı, %34'ü orman ve fundalık alan, %18'i çayır ve mera ve 

%25'i tarım dışı araziden oluşmaktadır. Bol yağış alan kıyı kuşağında bitki örtüsü zengindir. Bu kesimde 

800 m yüksekliğe kadar fındık ve diğer meyve ağaçları ile genellikle yaprağını döken ağaçlar yer almak-

tadır. 800-1200 m yükseklikler arasında iğne yapraklı ağaçlara, 2000 m yükseklikte ise uçsuz bucaksız 

yaylalar yer almaktadır. Sahil kesiminde tarımsal faaliyetler içersinde

 

Fındığın tartışılmaz bir üstünlüğü 

vardır.

Fındığın  dışında  ailenin  geçimliği  şeklinde

 

hayvancılık  ve  sebzecilik

 

görülmektrdir.  Son  yıllarda

 

seracılık

 

önem  kazanmaya  başlamıştır.Sahil  kesimdeki  önemli  sayılabilecek  bir  faaliyet  de

 

balıkcılıktır

. 

Son yıllarda kültür balıkcılığı de giderek yaygınlaşmıştır. 

Tirebolu- Eynesil bölgesinde çay yetiştiriciliği 

fındıkdan  sonra  ikinci sırada 

olup,  çoğu  ailenin  geçim  kaynağını  teşkil  etmektedir. 

Alucra 

ve 

Çamoluk

 

ilçelerinde tarımsal yapı sahil kesimden tamamen farklı bir özellik gösterir. Çayır-mer'a alanları ve buna 

bağlı olarak 

hayvancılık

 

önem arzetmektedir

. 

Hububat, Meyvecilik, Sebzecilik ve son yıllarda da tütün 

ürtetimi

 

yaygınca yapılan tarım faaliyetleri arasındadır. 

 Hayvancılık: Yörede, büyük ve küçük baş hayvancılığı, sahil kesimde otlakların az olması, yem 

bitkisi ekiliş alanlarının dar olması ve girdi fiyatlarının yüksek olması nedeniyle düşük sayıdadır. Yüksek 

kesimlerde ise nüfusun düşük olması nedeniyle hayvan sayısı düşüktür. Bütün bu etkenlere rağmen 

Aluc-

ra,  Çamoluk,  Dereli  gibi ilçelerde  hayvancılık  halen en  önemli  geçim  kaynaklarından  birisidir. 

2000  m 

yükseklikteki yaylalar yaz aylarında hayvancılık için önemli bir yere sahiptir. Sun'i Tohumlama ve Tabii 

tohumlama çalışmaları ile yerli ırkların ıslahı çalişmaları devam etmelktedir. 

      

Kümes Hayvanları ve Arıcılık

, Önemli geçim kaynaklarından birisi de arıcılıktır. 1997 sonu 

rakamlarına göre ilde toplam 

107.875 adet kovan 

bulunmaktadır. 

1.150 ton bal üretilmaktedir.

 

      Kümes hayvancılığı daha çok ihtiyaç karşılamaya yöneliktir. Ticari amaçlı 

4 adet Yumurta ta-

vukçuluğu yapan işletme bulunmaktadır.

 Toplam kapasiteleri 18.400 dür. 1 adet de 2.300 kapasiteli Broi-

ler tavukçuluk yapan işletme bulunmaktadır.  

     

Su Ürünleri, Giresun Merkez ilçenin ve bunla birlikte 8 ilçenin sahilde bulunması nedeniyle 

balıkcılık, Giresun ekonomisinde önemli bir yer tutmaktedır. 116 km sahil şeridi bulunan ilde, 1997 yılın-

da denizden toplam 25.147.475 kg deniz ürünü avlanmıştır. 

---