13
Azərbaycan tarixi sahəsində tədqiqat işi lap əvvəldən özünün fərqli
xüsusiyyətlərinə malik idi. Uzaq keçmiş və ilkin orta əsrlərin yerli yazılı qaynaqlarının
demək olar ki, olmaması üzündən bu başlanğıc dövründə Azərbaycanın qədim tarixi
sahəsində bütün axtarışlar sırf arxeoloji istiqamət daşıyırdı. Artıq ilk böyük arxeoloji
ekspedisiyalar Dağlıq Qarabağ və Naxçıvan zonalarında, Gəncə zolağında, Mil düzündə,
Lənkəranda, Yaloylutəpədə, Nuxa qəzası, Qəbələ və b. rayonlarda xeyli gözlənilməz və
maraqlı əşyalar aşkara çıxarmış, elm qarşısında hələ tam həll olunmamış bir sıra yeni,
mühüm problemlər qoymuşdu.
O dövrdə mixi yazılar və digər qaynaqlardakı, habelə antik müəlliflərin
əsərlərindəki məlumatlara lazımi diqqət yetirilmirdi. Hər halda bu qaynaqlar, xüsusən
də Şərq qaynaqları, məhz, Azərbaycan tarixinin öyrənilməsi baxımından hələlik
xüsusi tədqiqat obyektinə çevrilməmişdi. Bu baxımdan Y.İ.Meşşaninov və
I.A.Paxomovun əsərləri müəyyən istisnalıq təşkil edir.
Azərbaycanın qədim tarixinin öyrənilməsinin bu mərhələsini bütövlükdə
səciyyələndirərkən məlum olur ki, alimlər demək olar ki, boş yerdə işə başlamalı
olurdular. Lakin məhz bu illərdə sonralar elmdə Azərbaycanın qədim tarixi kimi bölməni
fərqləndirməyə imkan verən tədqiqatlar və elmi istiqamətlərin bünövrəsi qoyulmuşdur.
Bu, Azərbaycanın qədim tarixi səhifələrinin canlandırılmasına imkan yaradan faktların
sistemləşdirilməsinin, yeni faktların əldə olunması və "oxunması"nın (əsasən arxeoloji
qazıntıların köməyi ilə) intensiv bir dövrü idi. Respublikanın qədim tarixinə ilk dəfə
bütün qədim tarixin geniş fonunda, qonşu və uzaq ölkələrin tarixi ilə az və ya çox sıx
əlaqəli şəkildə baxılmağa başlanır. Beləliklə, 20-ci illər alimlər nəslinin əməyi
sayəsində bərpa edilən qədim Azərbaycan tarixi tədricən Ön Asiyanın Qədim Şərq ölkələri
tarixi aləminə daxil olmağa başlayır.
Azərbaycan arxeologiyasının banilərindən biri İ.İ.Meşşaninov 20-30-cu illərdə
diyarın arxeologiyası və qədim tarixi üzrə bir sıra tədqiqatlar, habelə işin nəzəri
vəzifələrinə və perspektivlərinə, metodoloji səhvlərinə və nailiyyətlərinə həsr olunmuş
məqalələr nəşr etdirmişdir. Alim arxeoloji axtarışlarda etnoqrafik materialdan istifadə
edilməsinə xüsusi məqalə həsr etmişdir. Milli kadrların hazırlanması işində də
İ.İ.Meşşaninovun xidmətləri böyükdür.
20-ci illərdə Azərbaycanda ümumiləşdirici əsərlər - Azərbaycan tarixi üzrə
ümumi kurslar nəşr edilmişdir. Bu "kurslar" və "oçerklər"də qədim tarixə də nəzərə
çarpacaq dərəcədə yer ayrılırdı. Bunlar Y.A.Paxomovun "Azərbaycan tarixinin qısa
kursu", R.İsmayılovun "Azərbaycan tarixi", V.M.Sısoyevin "Azərbaycan (Şimali)
tarixinin qısa oçerki" və "Azərbaycan (Şimali) tarixinin ilkin oçerki" əsərlərindən
ibarətdir. T.S.Passekin və B.A.Latıninin qələminin məhsulu olan, arxeoloji materiallarla
zəngin "Şimali Azərbaycanın tarixə qədərki dövrü oçerki"ni də bu əsərlər seriyasına aid
etmək mümkündür.
14
1929-cu ilin sonunda Azərbaycanı Tədqiq və Tətəbbö Cəmiyyətinin bazasında
Azərbaycan MİK yanında Azərbaycan Dövlət Elmi-Tədqiqat institutu (ADETİ) yaradıldı.
V.V.Bartold, N.Y.Marr, İ.İ.Meşşaninov, M.N.Pokrovski, A.N.Samoyloviç, A.O.Makovelski,
A.R.Zifeld, A.Saar və b. görkəmli rus alimlərinin əməyi ADETİ-nin Tarix şöbəsinin işinə
müsbət təsir göstərmişdir. Ə.S.Qubaydulin, V.Xuluflu, B.Çobanzadə, Ə.Haqverdiyev,
M.Quliyev, Q.Cəbiyev, M.Şahbazov və C.Nağıyevin fəaliyyəti də səmərəli olmuşdur.
20-ci illərin sonu və 30-cu illərdə həm rus (N.Y.Marr, S.V.Yuşkov,
A.Y.Krımski, N.İ.Anserov və b.), həm də Zaqafqaziya respublikalarından olan alimlər
(A.Q.Şanidze və b.) Azərbaycanın tarixi, etnoqrafiyası, arxeologiyası və
antropologiyasının öyrənilməsi sahəsində böyük iş aparırdılar.
Bu illərdə N.İ.Anserovun Azərbaycan əhalisinin antropoloji cəhətdən
öyrənilməsinə həsr olunmuş məqalələri, akademik A.Y.Krımskinin Qafqaz
Albaniyasının tarixinə dair əsərləri nəşr edilir. S.V.Yuşkov Qədim Albaniyanın
sərhədləri məsələsinin tədqiqi ilə məşğul olur. Akademik A.Q.Şanidze Qafqaz
albanlarının yeni kəşf edilmiş əlifbası barəsində çox qiymətli - əsil epoxal əsər nəşr
etdirir. Albaniyanın qədim tarixi problemlərinin dərk olunması üçün Y.İ.Krupnovun
Qayakənddəki son tunc dövr qəbir abidəsinə həsr olunmuş məqaləsi də mühüm
əhəmiyyətə malik idi.
SSRİ EA Zaqafqaziya filialının nəzdində yaradılmış SSRİ EA Azərbaycan
filialının tərkibində 1936-cı ildə Tarix, Etnoqrafiya və Arxeologiya İnstitutu təşkil
olundu. İnstitut elmi axtarışları Azərbaycan xalqının tarixi, onun maddi
mədəniyyətinin problemləri üzərində cəmləşdirdi. Y.A.Paxomovun tərtib etdiyi,
tərkibinə Azərbaycan tarixi üzrə mixi yazılı, antik və Bizans qaynaqları daxil edilən
"Azərbaycan tarixi üzrə mənbələrin icmalı" çox mühüm işlərdəndir.
Bu illərdə xaricdə X.S.Nüberq, E.Hersfeld, A.T.Olmsted, C.Kemeron və b.-nın
məzmunlu əsərləri çapdan çıxmışdır. Bu alimlər həmin əsərlərində diyarımızın qədim
tarixinin ayrı-ayrı məsələlərinə toxunurdular. Almaniyada nəşr olunan məşhur
"Arshaeologische Mitteilungen aus Iran" seriyasından çoxlu maraqlı məlumatlar
aşkara çıxarmaq mümkündür.
1941-ci ildə Vətən müharibəsi ərəfəsində elmi-kütləvi "Azərbaycan tarixi (qısa
oçerk)" nəşr edilmişdi.
Böyük Vətən müharibəsindən sonra diyarın qədim tarixi məsələlərinə maraq
daha da artmış, tədqiqat işi xeyli genişlənmişdi. Lakin müharibədən sonrakı ilk illər
ərzində bu istiqamətdə əsas yeri hələ də arxeoloji axtarışlar tuturdu.
Cənubi Azərbaycan ərazisində yaxın vaxtlaradək arxeoloji qazıntılar, demək
olar ki, aparılmırdı. J. de Morqanın İran Talışına ekspedisiyasından sonra Cənubi
Azərbaycanın cənub vilayətlərində arxeoloji kəşfiyyat işlərini 1936-cı ildə A.S.Steyn
aparmışdı. 1940-cı ildə E.F.Şmidt qədim məskənlərin aerofotosunun çəkilişini