Qafqaz Etno-Sosial Araşdırmalar Mərkəzi
www.qesam.org
8
qaviləyə əsasən İngiltərə Türkiyəni Rusiyadan qorumaq öhdəliyi müqabilində Kipr adasını aldı. Beləliklə, İngil-
tərə çar Rusiyasının Türkiyə ermənilərinə bel bağlamaq niyyətini puça çıxarıb erməniləri Türkiyə hökumətinin
ixtiyarına buraxdı.(41)
Rusiya Aralıq dənizinin ilıq sularına çıxmaq arzusunun həyata keçməsində ermənilərdən istifadə edir, bu-
nunla həm də İngiltərənin Hindistana yolunu kəsməyi düşünürdü. Rusiya və Fransanı kənara itələyərək protes-
tant ermənilərdən istifadə edən Britaniya isə onu Hindistanla birləşdirən həyat yolunu qorumağa çalışırdı. Kato-
lik ermənilərdən istifadə edən Fransa Yaxın Şərqdəki öz maraqlarını düşünürdü. Yalnız Amerikanın aydın işlən-
miş milli marağı yox idi.
Osmanlı dövlətinin daxili aləminə nüfuz etməyə çalışan bütün dövlətlər xristian dinindən istifadə edirdi.
Bu dövlətlər tez-tez yalnız öz dini missionerlərinin hüququnu və onların xristian azlıqlarla apardığı işi müdafiə
etdiklərini söyləyirdi. Başlıca həqiqət isə bu idi ki, Osmanlı imperiyası süquta uğrayandan sonra hər bir Avropa
dövləti onun torpaqlarının bir hissəsini müftə-müsəlləm ələ keçirmək istəyirdi.(42) Başqa sözlə desək, bu Avro-
pa ölkələri yırtıcı kimi hazır dayanaraq ölmüş Osmanlı imperiyasını süpürləmək və onun sümüklərini yığmaq
istəyirdi. Həmin ölkələrin hər birinin tez-tez Osmanlı dövlətinin daxili işlərinə qarışması və bütün bunların guya
xristianların hüquqlarının qorunması naminə edildiyini açıqca göstərən tarixi sənəddir. Ermənilərin get-gedə ar-
tan qiyamçı fəaliyyətinin əsas səbəbi də məhz bununla bağlıdır. Məhz bu tarixi mərhələdə ermənilərin qiyamları
və terrorçu əməlləri güclənmişdir. Bu ardıcıl terrorçu əməliyyatlar nəticəsində və yuxarıda adları çəkilən dövlət-
lərin xeyir-duası ilə ermənilər özləri-özləri üçün “erməni məsələsi” adlanan problem yaratmışdır.
XX əsr yaxınlaşdıqca Osmanlı imperiyası daha sürətlə süquta uğrayırdı. “Avropanın xəstə adamı”nın so-
nunun yaxınlaşdığını duyan Avropa dövlətləri imperiyanın ölümündən daha çox xeyir götürmək üçün Osmanlı
torpaqlarındakı fəaliyyətlərini daha da artırdılar. Ermənilər, xüsusilə onların kilsəsi də xeyir götürmək həsrətin-
də idi.(43)
1876-cı il dekabrın 12-dən 1877-ci il yanvarın 20-dək keçirilmiş görüşlər seriyasından qabaq erməni patri-
arxı Nerses Varcabotyan Britaniya səfiri ilə görüşdü. Bu görüşlər Balkanlar məsələsinin təhlili ilə bağlı aparılır-
dı. Erməni patriarxı Balkanlardakı millətlərə vəd olunan üstünlüklərin ermənilərə də verilməsini istəyirdi. Patri-
arx qeyd etdi ki, ermənilər artıq oyanmışlar və əgər Avropa dövlətlərinin rəğbətini və dəstəyini qazanmaq üçün
“üsyana qalxmaq vacibdirsə, elə bir hərəkata başlamaq heç bir çətinlik törətməyəcəkdir”.(44)
1889-cu ilin payızında Britaniyanın vitse-konsulu məlumat vermişdir ki, ermənilərin kiçik azlıqda olduq-
ları ərazilərdə ermənilər xristianlarla müsəlmanlar arasında ziddiyyətlər yaratmışlar. Erməni terrorçuları bir ne-
çə müsəlman öldürmüş, sağ qalanlar arasında qarmaqarışıqlıq yaratmışlar. Belə hərəkətlərin əsas səbəbi müsəl-
manları azlıqda olan xristianlar üzərinə qaldırmaq idi. Sonra isə erməni terrorçuları “fanatik müsəlmanların”
xristian erməniləri qırması haqqında haray-həşir salacaqdılar. Ermənilər yaxşı bilirdi ki, əgər erməni terrorçuları
bircə dəfə bu əhvalatı yaradıb danışsa, bütün Avropadakı müxtəlif erməni təşkilatları onu hər tərəfə yayacaqdı.
11 dekabr 1889-cu ildə London “Daily News” qəzetində dərc olunmuş məqalə çoxlu nümunələrdən biridir. Qə-
zet şəhadət verirdi ki, Zitran kəndində yaşayan bir erməni müsəlmanlar tərəfindən şişə çəkilərək qızardılıb öldü-
rülmüşdür.(45) Britaniya vitse-konsulu Devey qəzetin məqaləsini “absurd” adlandırmışdır. 1890-cı ildə daşnak-
çılar terror kampaniyasını inkişaf etdirdilər. Arası kəsilmədən, inqilabi kampaniya apararaq xristian ermənilərin
hökuməti devirmək cəhdlərinə dayaq durmaq üçün avropalıları Osmanlı imperiyasına gətirmək onların başlıca
məqsədi idi. Bu erməni terror təşkilatı öz ardıcıllarına əmr etmişdi ki, “harada olursa-olsun, şəraitdən asılı olma-
yaraq türkləri güllələmək lazımdır, öz andını pozan reaksionerləri və erməni cəsuslarını da öldürmək və bu yolla
intiqam almaq lazımdır.(46)
Xarici dövlətləri Osmanlı imperiyasına gətirmək, arzuladıqları torpaqları hərb yolu ilə ələ keçirmək və
Şərqi Anadolunun altı əyalətindəki ərazini ələ keçirmək üçün ermənilər əllərindən gələn hər şeyi edirdilər. Er-
mənilər həmin torpaqların onların “qədim” vətəni olduğunu iddia edirdilər. Onlara qulaq asmaq istəyənlərin ha-
mısına ermənilər uydurduqları bir nağılı danışmağı çox xoşlayırdı: erməniləri əhalinin azlıqda qalan hissəsinə
çevirmişlər! 1892-ci ildə Britaniya Xarici İşlər Nazirliyinin Coğrafiya bölməsi ermənilərin iddia etdikləri tor-
paqlarda yaşadığı əhali haqqında aşağıdakı məlumatı yaydı: Daşnak terror təşkilatı həmin altı əyalətdə öz inqila-
bı üçün hazırlaşmağa başladı. Türklərin əleyhinə silah toplamaq və terror kampaniyası aparmaq üçün mərkəz
kimi daşnaklar rus Ermənistanından istifadə edirdi. Artıq Erməni kilsəsi daşnaklara böyük kömək göstərirdi.
Kilsənin din xadimləri vacib ayinləri yerinə yetirmək pərdəsi altında tez-tez Osmanlı-Rusiya sərhəddini keçirdi-
lər.(47) Çoxsaylı kilsə rəsmisi erməni inqilabi hərəkatına kömək üçün öz vəzifəsindən istifadə edirdi; kilsə Cə-
nubi Qafqazdakı və Anadoludakı terrorçu daşnaklarla terrorçuların və rus hökumətinin arasında əlaqələndirici
Qafqaz Etno-Sosial Araşdırmalar Mərkəzi
www.qesam.org
9
rol oynayırdı. Erməni kilsəsi dindarların və yepiskopların bu cür fəal müdaxiləsi və iştirakı nəticəsində erməni-
lərin, kilsənin və nasionalizmin birgə silahlı qüvvəsi meydana gəldi.
1890-cı illərdəki tar-mar, erməni millətçi burjuaziyasının təbəqələşməsi rəhbər Daşnaksütyun partiyasını
siyasəti dəyişdirməyə məcbur etdi—partiya ümumtürkiyə inqilabi hərəkatında dayaq axtarmağa başladı: gənc
türklərlə saziş bağlandı; 1907-ci ildə daşnakların təşəbbüsü ilə Osmanlı imperiyasının bütün müxalifətçi partiya-
larının Parisdə qurultayı keçirildi. Qurultayda dövlət çevrilişi planı işlənib hazırlandı.(48)
Çevriliş 1908-ci ildə həyata keçirildi, lakin daşnakların gözlədikləri nəticəni vermədi; yeni rejimdə ermə-
nilərin vəziyyəti qətiyyən yaxşılaşmadı—1909-cu ildə Kilikiyada törədilən yeni qırğın zamanı 20 mindən çox
erməni tələf oldu. Həm də gənc türklər hökuməti təqsirkarları yüngülcə cəzalandırmaqla kifayətləndi. Bununla
əlaqədar olaraq erməni siyasi dairələri yenə də istiqaməti dəyişdilər və özlərinin ilkin dayaq bazasına—Rusiya-
ya üz tutdular. Bu dəfə çar hökuməti məmnuniyyətlə onlara meyl göstərdi. Dünya müharibəsi yaxınlaşırdı, Mil-
yukovun ifadəsincə, “Rusiya ilə Türkiyə arasındakı yol ayrıcında məskən salmış” ermənilər böyük siyasi əhə-
miyyət kəsb etdilər. 1913-cü ildə rus diplomatları mütəşəkkil erməni burjuaziyası ilə saziş bağladılar və “məz-
lum ermənilərin müdafiəsi” uğrunda açıq çıxış edərək şərq vilayətlərində islahatlar keçirilməsi tələbini irəli sür-
dülər. Almaniyanın müdafiə etdiyi Türkiyə hökuməti inadlı müqavimətdən sonra 1914-cü ildə (26/1) islahatlar
haqqında saziş imzalamağa məcbur oldu. Həmin sazişə görə ermənilər dövlətlərin, birinci növbədə Rusiyanın
nəzarəti altında dil, hərbi mükəlləfiyyət və i.a. sahələrdə çox geniş muxtariyyət almalı idilər.
Erməni terrorçu birləşmələri XX əsrin əvvəllərində həm Türkiyədə, həm də Qafqazlarda qanlı terror aksi-
yaları həyata keçirirdilər. “Hnçak” partiyası XX əsrin əvvəllərində Osmanlı dövləti ərazisində “Osmanlı ban-
kı”na basqın, 1904-cü il Sasun üsyanı və s. cinayətlərin birbaşa təşkilatçısı və iştirakçısı olmuşdur. Partiyanın
1919-cu ildə İrəvanda toplanan “IX Daşnak Dünya Konqresi”ndə çıxarılan qərara əsasən “İntiqam hərəkatı”
(şifrəli adı “NEMSES”) qrupu yaranır. Bu hərəkatın rəhbərliyinə erməni əsilli ABŞ vətəndaşı Şahan Natali adlı
birisi gətirilir. Onlar 15 mart 1921-ci ildə Tələt Paşanı Berlində, 5 dekabr 1921-ci ildə Səid Səlim Paşanı Roma-
da, 17 aprel 1922-ci ildə Bahaddin Şakir və Caman Azmi bəyi Berlində, 25 iyul 1922-ci ildə Camal Paşanı Tif-
lisdə qətlə yetirdilər. “Daşnaksütyun” 1905-1906-cı illər və 1918-ci il mart-aprel ayları Azərbaycan şəhərlərin-
dəki qırğınların da törədicilərindən olmuşdur.(49) Bundan əlavə, I Dünya müharibəsi illərində Cənubi Azərbay-
can ərazisinin bir hissəsini işğal edən rus ordusu ilə bərabər bura gələn və yerli ermənilərin törətdikləri cinayət-
lərin də başında “Daşnaksütyun” partiyasının rəhbərləri və sıravi üzvləri durmuşlar. 1918-ci il mart ayında Nov-
ruz bayramı günlərində 150 min nəfər əhalisi olan Urmiyada bir gecədə 1500 nəfər dinc insan evlərindəcə qətlə
yetirilmişlər. Yepremlərin, şaumyanların, stepanyanların, petrosların başçılığı ilə Maku, Xoy, Səlmasda yüzlərlə
dinc sakin, qadın, uşaq, qoca qılıncdan keçirilmişdir.
Bu partiya nəinki türk və ümumiyyətlə, müsəlmanlara qarşı qətllər törətmişdir, hətta öz mənfur niyyətləri-
ni həyata keçirmək üçün öz soydaşlarını da qırmışlar. Leonard Ramoden Hartil Ohannes Appkesiyan adlı bir er-
məni zabitinin həyatından bəhs edən “Men are like that” (İnsanlar bunu xoşlayırlar) adlı əsərində bu haqda ge-
niş məlumat verilmişdir: “İnqilabçı hərəkatın başlanmasından bir neçə il sonra Türkiyədə ermənilər tərəfindən
qurulmuş və türk hökumətinə qarşı silahlı mübarizəyə hazır güclü bir hökumət vardı. Bu hökumətin öz qanunla-
rı, orqanları və bu orqanların əmrlərini həyata keçirəcək olan “manserit”lər adlı peşəkar qatillər ordusu vardı.
Rus-yapon müharibəsindən sonra baş verən inqilab zamanı bir müddət Rusiya Ermənistanının müstəqilliyinə
nail olmaq mümkün oldu.(50) Daşnaklar bu fürsətdən istifadə edərək öz inqilabçı hərəkətlərini buraya—Rusiya
Ermənistanınına yaydılar. Burada terror fəaliyyətinə başladılar. Bu terror fəaliyyəti 1918-ci ilin mart qırğınları
ilə leqallaşdı.
1919-cu ildə Qafqaza səyahət edən ingilis jurnalisti Daşnaksütyun partiyası və onun əməllərindən bəhs
edərək yazmışdı ki, “bu uzun illər ərzində qabaqcadan düşünülmüş şəkildə erməniləri müsəlmanların üstünə hü-
cuma qaldıran terrorçu təşkilatdır. Daşnak üçün öldürülmüş erməni qiymətlidir.(51) Əgər bu istənilən dərəcədə
istifadə edilsə, təbliğat işi üçün səmərə gətirə bilər”.
İngilis jurnalistinin bu fikri onun qələmə aldığı nəinki 1918-1919-cu illərin erməni-müsəlman qırğınını və
indiki Ermənistan-Azərbaycan müharibəsi dövründə də daşnakların və bütövlükdə erməni millətçilərinin təbiəti-
ni çox düzgün xarakterizə edir.
Tarixçi Castin Makkarti ermənilərin vəhşi hücumundan sağ çıxmış müsəlmanların sözlərinə əsaslanaraq
qeyd edir ki, uzunmüddətli nifrət at oynadırdı. Hər yerdə vəhşicəsinə zorlama və işgəncə baş alıb gedirdi, ölüm
adi hal idi. 1877-1878-ci illərdə Avropadakı rus-türk müharibəsində və Balkan müharibələrində müsəlmanlara
qarşı törədilmiş vəhşiliklərdən də betərli olaraq I Dünya müharibəsi ərzində ermənilərin Şərqdə yaşayan müsəl-
manlarla olan hücumları döyüşməkdən daha çox öldürməyə yönəlmişdi. Erməni üsyançıları yaxşı təşkil olun-