ƏSƏRLƏRİ I ciLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
77 vinc yağırdı, elə bil 10 yaş körpələşmişdi. İçəri girən kimi tullanıb boynuma sarıldı, – “Nə gözəl şeymiş instituta daxil olmaq..!”. Yanaqlarımdan öpüb yerə tullandı. Bu dəqiqə dünyanın ən xoşbəxt atası mən idim. “Villis” maşın tutub Xırnaz yolunu əlimizə aldıq. İki saatdan sonra kəndin gi- rəcəyinə çatdıq. İsmilin israrıyla “muştuluq oyunu” üçün maşını kəndə sürdürmədik. Gülməli bir məsxərə düşünüb razılaşdıq və kəndə tək girdim. İsmil “Qulançar dağı”nda gizləndi. Camaatın meşədən gəlib dincələn vaxtıydı. Odur ki, heç kim məni görmədi. Evimin qapısı açıq idi. Ehmalca içəri girdim. Fərzalı mənim yatağımın üstündə – qucağında “Ədəbiyyat müntəxəbatı” kitabı yuxuya getmişdi. Döşəmə- nin cırıltısına dik atıldı. Məni görcək üstümə atıldı – kənddə uşaqların ən sevimli dostu olduğumu bilirdim. Bapbalaca uşaqlar o qədər səmimiydilər ki, görüşəndə adamı qəhər boğurdu. – Qurban olum Dostu əmi, nə yaxşı sağ-salamat qa- yıtdın! – Hə Fəzi, qayıtdım. Necədir dərslərin, oxuya bilirsən- mi? – Əlaçıyam Dostu əmi. İnşallah, sizə söz verirəm mütləq ali məktəbə girəcəyəm. İsmil qaqanın imtahanları necə oldu? – Susacaqsansa deyim... – Girə bilmədi..?! – Bütün evləri qoş radioya!!! – Girib!!! Girib!!! Ay Allah, İsmil qaqam instituta girib!!! Fərzalı qeyri ixtiyarı çölə atılanda onun şalvarının qur- şağından yapışdım. – Dedim axı susacaqsan. Hamını qoş... 78 Fərzalı əlləri sevincdən əsə-əsə bütün evlərin düymə- lərini tələsik qoşdu. Radionun səsini tam verib məni stula dəvət etdi. Stula əyləşib mikrofonu əlimə götürəndə əliylə mikrofonu tutdu, – “Kəndin ortasındakı səsgücləndiricini də qoy qoşum, onu özüm təmir etmişəm”. Repreduktoru qo- şanda mikrofonun buraxdığı uğultunun əks-sədası bütün kəndi başına götürdü. – Diqqət, diqqət! – mikrofonu ağzımdan aralayıb dinlə- dim – səsim dağlarda əks-səda verirdi – Danışır Xırnaz ra- diosu. Əziz Xırnaz camaatı.., İsmil.., Bakı Dövlət Universi- tetinə qəbul olundu!!! Gözlərimiz aydın olsun! Mikrofonu stolun üstünə tullayıb cəld qapıya cumdum. İndicə bu mehriban, yalnız sevincin yaraşdığı çöhrələrdəki şadlığı, səmimi sevgini görmək üçün acmışdım. Bu mənzə- rəni təsvir etməkdə çox acizəm. Allahın altında, qaloşları taykeş geyən, qaloşunu tapmayıb ayaqyalın qaçan, ömür- boyu – yay, qış qaragül papağını başından çıxarmayan Qəniş ağanı yaylıqda yüyürən, ayaqlar altında qalan qazların qaqqıltısını, örpənməyi unudan ağbirçəkləri görəydiniz... Hamı da mənim evimə, mənim üstümə cumurdu. Mən özümü saxlaya bilmədim, evimin pilləkənlərinə oturub se- vincdən axan göz yaşlarımı yanaqlarımdan axmasına mane olmadım. Mən Xırnazın hər bir kəsini, toyuğunu-cücəsini, otunu-ələfini, hər şeyini sevirəm. İlk çatan, əllərini yana yelləyə-yelləyə ayaqyalın qaçan İsmilin anası Samaya xala oldu. – Sənin qadanı alaram eləjə, sənin şad xəbər gətirən di- linə canım qurban olsun eləjə... Əlləri havanı yara-yara özünü üstümə atdı, boynumu qucaqlayıb heç kimi vecinə almadan məni duz kimi yaladı. 79 Başqa vaxtı bu cür hərəkət qınanardı, ancaq onun dalınca Fədail dayı məni qucağına alıb havada fırlatdı. Samaya xala: – Bəs hanı İsmilim? Sən niyə ağlayırsan? Yalan deyir- sən? Zarafat eləyirdin? Düzünü de, İsmil girib instituta? Hanı mənim balam! – Mən burdayam ana!.. – İsmil yoxuşun kəndə girəcə- yindən anasına səsləndi. O da biləyi ilə gözünün mütüyünü silirdi. İndi yadıma düşdü ki, axı camaatı bir az cırnatmaq üçün plan düşünmüşdük... İndi kişilərdən başqa hamı məni buraxıb İsmilə tərəf cumurdu. Kənd bircə dəqiqənin içində sevinc çəlləyinə dön- dü. Xırnazın dağlarını, havasını bir anda xoşbəxtlik ətri bü- rüdü. Hamı qışqırır, ucadan bir-birini səsləyir, şad xəbəri bir- birinə ötürürdülər. Qəniş ağa başındakı yaylığı (burada ağ- saqqallar evdə, ya ot biçinində başına həmişə çalma bağla- yardılar) başından götürüb, arvadı Gülgəzin gətirdiyi papa- ğını başına qoydu və əlinin işarəsiylə camaatı susdurdu. – Ay camaat! Bu gün kəndimizdə bayramdır. Bunu İs- milin şəninə layiq qeyd etməliyik. Kimin evində nə stol-stul, süfrə, qab-qacağı varsa “Örən düzü”nə yığsın. Ay Murad sən qaç Göyarabasdan Bəndalıya de, Maliklə Fərruxu, zurna- nağarası ilə birlikdə götürüb tez gəlsin. Bu gün şənlənəcəyik, manqalları hazırlayın ay gədə! Yekə bir cöngə məndən! O yandan Fədail kişi: – İki erkək də məndən! Salam kişi: – İki dübür da məndən! Bu siyahı o qədər uzandı ki, bunları yeməyə iki ay vaxt yetməzdi. 80 Bir saatın içində kəndin ortasındakı çayırlıqda – “Örən”də iri bir ziyafət stolu açıldı. Hərə Allah verəndən – hətta dar günə saxladıqlarını gətirib düzdü stolun üstünə. Bir xeyli sonra Bəndalı, Malik və Fərrux da gəlib çıxmışdılar. Bir azdan kənddə elə bir şadlıq-mərəkə qopdu ki, Xırnaz hələ beləsini görməmişdi. Kəndin cavanları hardansa iki üçkiloluq bankada cır zoğal arağı tapıb mənim evimdə – radiostansiyanın altında gizlətmişdilər. Növbə ilə otağa ağ girib qırmızı çıxırdılar. Axşama yaxın cavanlar Bəndalını o qədər yordular ki, yazığın zurna püləməkdən boğazı qovuş- muşdu. Yeyin havalar bir-birini əvəzləyir, ortada ayaqları bir-birini dolaşanların sayı isə artırdı. Qəniş ağa: – Bu gədələri elə bil cin vurub. Oynamaqdan qıp-qırmızı qızarıblar. İt kimi yorulub pörtüblər, yenə də ortadan çıx- mırlar. Yusif kişi: – Dəymə sən Allah ağa, qoy bu gün ürəkləri istəyən kimi şənlənsinlər. Qardaşları o boyda Bakını görüb gəlib, instituta girib... Qəniş ağa: – Demirəm ki, oynamasınlar. İzafa 26 , adam balası kimi oynasınlar dayna. Böyük-kiçik, arvad-uşaq var axı, onlardan ayıb deyilmi – belə farmazonluq edərlər heç?. Düngüş kimi dallarını burcuda-burcuda qalıblar, ortadan çıxmırlar. Hələ sən danqalax Hüseynin oğlunun danqaz-danqaz dingildə- məyinə bir bax, elə bil basaratı bağlanıb... 26 Amma, di gəl ki Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|