olan Yelizavetpol sənət məktəbi dördsinifli Zaqatala sənət məktəbindən fərqli olaraq
təhsil səviyyəsinə görə üstün idi və müasir kənd təsərrüfatı texnikasından istifadə etməyi
bacaran mütəxəssislər hazırlanmasını həyata keçirməli idi. Çöl işlərindən azad
vaxtlarda şagirdlər sənət emalatxanalarında səbəttoxuma, araba, təkər düzəltmək,
xarratlıq, çilingərlik və s. peşələrlə məşğul olurdular.
Kəndli uşaqlarını məktəbə cəlb etmək üçün pansionlar təşkil olunmuşdu.
Təhsil haqqı ildə 24 manata çatan bu pansion-məktəblər ictimai, yerli vəsaitin
hesabına saxlanılırdı.
Bakıda sənət məktəbi 1888-ci ildə açılmışdı, lakin təhsil səviyyəsinin zəif
olması 1896-cı ildə onun mexanika və kimya şöbələri olan aşağı texniki məktəbə
(BATM) çevrilməsinə səbəb oldu. Bu məktəb sənət öyrətməkdən başqa
müəssisələrində fəhlə əməyinə rəhbərlik edə biləcək məzunlar da hazırlamalı idi.
Məktəb mexaniki şöbənin tərkibində açıldı. Məktəbin nəzdində dördsinifli aşağı
sənət məktəbi və yaşlılar üçün təcrübəçilər kursu vardı. BATM-da 5 emalatxana
fəaliyyət göstərirdi. XIX əsrin sonlarında burada təhsil haqqı 60 manat, sənət
məktəbində isə 12 manat idi. BATM məzunlarını çilingər, xarrat, dəmirçi, həmçinin
mexanik və maşinist vəzifələrinə həvəslə qəbul edirdilər.
Sənaye məktəblərinin proqramları ümumi və ixtisas təhsilini birləşdirirdi.
Bu məktəblər xəzinə, habelə şəhər idarəsinin vəsaiti, yerli vergilər və təhsil haqqı
hesabına saxlanırdı.
1900-cü il yanvarın 1-dən Azərbaycanın bütün sənaye məktəblərindəki
şagirdlərin sayı 381 nəfər (o cümlədən 60 nəfər azərbaycanlı) idi. Azərbaycanlı
şagirdlərin ən yüksək xüsusi çəkisi (37,9%) (132 nəfərdən 50-si) Gəncə məktəbinin
payına düşürdü. Bakı texniki məktəbi aşağı sənət məktəbində şagirdlərin sosial
tərkibi şəhərlilərin (müvafiq surətdə 61,4% və 49,2%), Gəncə və Zaqatala
məktəblərində isə kəndlilərin (müvafıq olaraq 56,1% vo 72,61%) böyük əksəriyyəti
təşkil etməsi ilə səciyyələnirdi. Azərbaycanın texniki və peşə məktəbləri yüzilliyin
sonunadək 296 mütəxəssis hazırlamışdı. Sadaladığımız məktəblər təhsilin səviyyəsi və
məzunlar kontingentinin məhdudluğuna görə aktual iqtisadi vəzifələrin həllinə lazımi
təsir göstərə bilməzdi, lakin müasir texnika ilə təchiz olunmuş müəssisələrdə işləmək
üçün ixtisaslı fəhlələrin hazırlanmasının əsasını qoydu. Kənd yerlərindəki ibtidai
məktəblərdə ipəkçilik, arıçılıq, bağçılıq, üzümçülük və bostançılıq üzrə səmərəli
təsərrüfat üsulları və bəzi peşələr öyrədilirdi. Sənaye məktəblərinin proqramına
peşə və kənd təsərrüfatı məşğələlərinin daxil edilməsi də çar hökumətinin belə
məktəblərin şagirdlərinə təsərrüfat ehtiyaclarına uyğunlaşdırılmış təhsil vermək,
orta məktəblərdən kəndli, fəhlə və digər yoxsul əməkçi əhali təbəqələrinin
uşaqlarını kənarlaşdırmaq meylini əks etdirirdi.
1896-cı ildə Bakı yaxınlığındakı Mərdəkan kəndində məşhur mesenat
sahibkar H.Z.Tağıyev tərəfindən Azərbaycanda bağbanlar hazırlayan birinci xüsusi
məktəb açıldı. 1898-ci ilin əvvəllərində bağçılıq məktəbində əsasən Abşeron kəndli
uşaqlarından ibarət olan 46 şagird təhsil alırdı.
İkinci bağçılıq məktəbi xəzinənin xərci hesabına 1899-cu ildə Qubada
açıldı. Hər iki məktəbin qısa müddət ərzində mövcud olması üzündən bağçılığın
inkişafına əməli təsir göstərə bilməmişdi.
Şagirdlərin təhsil müəssisələrindən kənarda qalması, təhsil səviyyəsi
müxtəlif profilli xüsusi məktəblərin yaradılmasını şərtləndirirdi. Təhsil idarələrinin
rəhbərliyi və yerli hakimiyyət orqanları xüsusi məktəblərin açılmasına imkan
verərkən, onları ciddi surətdə yoxlayır, müəllimlərin təsdiqi zamam başlıca diqqəti
onların siyasi səbatlılığına yönəldirdi. Xüsusi məktəblər, o cümlədən də
gimnaziyalar və progimnaziyalar xalq təhsili şəbəkəsindəki boşluqlan müəyyən
qədər doldursalar da, onlar əsasən şəhər əhalisinin varlı təbəqələri üçün nəzərdə
tutulmuşdu.
1899-cu ilin sonuna yaxın Bakı quberniyasında 2043 şagirdi (o cümlədən
880 qız) olan 37, Yelizavetpol quberniyasında isə 760 şagirdi (o cümlədən 237 qız)
olan 10 xüsusi məktəb vardı. Azərbaycanlılar bu məktəblərdəki bütün şagirdlərin
orta hesabla 4,5%-ni təşkil edirdilər.
Yuxarıda göstərilən tədris müəssisələrindən əlavə, keçən əsrin sonlarından
etibarən mühasiblik, ticarət, tibb, biçmə, tikiş və s. kimi müxtəlif xüsusi ixtisas
məktəbləri və kursları açılmağa başladı. Əhalinin imkanlı hissəsinin estetik
tələbatını ödəmək üçün 1896-cı ildə A. E. Yermolayeva tərəfindən Bakıda ilk
musiqi məktəbi açıldı. 1899-cu ildə burada 97 şagird (onlardan 81-i qız) royalda,
skripkada çalmağı və nəğmə oxumağı öyrənirdilər. 1897-ci ildə Y.P. Şiltsova
Bakıda rəssamlıq məktəbi açdı.
XIX yüzilliyin 80-ci illərindən etibarən Azərbaycanda, başlıca olaraq
Bakıda, yaşlılar üçün ilk məktəb və kurslar meydana çıxmağa başladı.
1893-cü ildə bir qrup tərəqqipərvər müəllimin təşəbbüsü ilə təşkil edilmiş
Bakı bazargünü məktəbi fəhlələrin maariflənməsi işində xüsusən böyük
əhəmiyyətə malik idi. Bu məktəbdə təlim pulsuz idi və müəllimlər əməkhaqqı
almırdılar.
Yaşlılarla yanaşı, əmək fəaliyyətinə erkən başlamış yeniyetmə uşaqlar da
bütün şəhərdə yeganə olan bu bazargünü məktəbinə axışırdılar. Burada oxumaq
üçün 18 verst uzaqda olan mədən rayonlarından da gəlirdilər.
Bazargünü məktəbi dinləyicilərinin milli tərkibi yekcins deyildi. 1895-ci
ildə 284 dinləyicidən 34 nəfəri azərbaycanlı idi. 1895-ci ildə Gəncə şəhər məktəbi
yanında yaşlılar üçün bazargünü kursları açıldı. Növbəti ildə Nuxa qəzasının
Xaçmaz kəndində rus dilinin öyrənilməsi üzrə cümə günü məktəbi fəaliyyətə
başladı. 1899-cu ildə axşam kursları Şamaxıda da açıldı.
1897-ci ildə Bakıda qadınlar üçün bazargünü məktəbi də açıldı ki, 1899-
cu ilin sonunda burada 138 qadın təhsil alırdı.
Azərbaycanlı zəhmətkeşlərin təhsil almasında, onlara rus dilinin
öyrədilməsində Bakı texniki məktəbinin nəzdində təşkil edilmiş axşam kurslarının
da rolu az olmamışdı. 1897-ci ildə açılmış bu kurslar 800 nəfərədək dinləyici