132
durumunu müəyyən edir. OPEC üzvü ölkələrinin 1983-cü ildə
petrolun qiymətini barrel başına 34 ABŞ dollarından 29 ABŞ
dollarına salması bütün dünya bazarlarına təsir etmiş qərar idi.
Ölkə riski. Beynəlxalq investisiya təhlillərində ən önəmli
araşdırma mövzularından birisi ölkə siyasi və iqtisadi riskliyinin
müəyyən edilməsidir. Ölkə riskliliyini araşdırmaq üçün dörd ölçü
müəyyən etmişdir:
1. Fiksal risk. Dövlət büdcə kəsirlərinin brut milli istehsala
nisbəti (GNP) bir risk göstəricisi olaraq qəbul edilir.
2. Nəzarətli valyuta kurs sistemi: güclü valyuta nəzarət
sisteminin olması və devalvasiya qorxusu sərmayənin ölkə
xaricində qalmasına səbəb olan ünsürlərindən biri sayılır.
3. Məhsuldar olmayan dövlət xərcləmələri. Alınan
kerditlərin daha çox istehlakı subvensiya etməsi ölkə riskini artırır.
4. Ölkə qaynaqları. Bir ölkənin təbii, finans və əmək gücü
qaynaqlarının yetərsizliyi və ayrıca səmərəsiz istifadə edilməsi
durumu ölkə riskini artırır.
Euromoney tərəfindən ölkə risk hesabı aşağıdakı meyarlarla
müəyyən edilir:
1) Analitik göstəricilər: iqtisadi göstərici olaraq üç göstərici
nisbət diqqətə alınır: Borc xidməti (ixracat/ÜDM, tədiyə balansı)
və xarici borc ÜDM.
2) Kredit göstəriciləri: ölkənin ümumi ödəmə gücünü
müəyyən etmək üzrə ödəmə qeydiyyatları araşdırılır;
3) Bazar göstəriciləri. Qısamüddətli finansman təmin edə
bilmə gücü və ölkənin likvid strukturunu qoruması yanında ikinci
bazarlarda bu likvidliyi qoruya bilmə kimi göstəricilərdir.
nkişaf etməkdə olan ölkələrə yönəlmiş özəl portfel axınları,
son 5 ildə surətlə artmış və bu ölkələrin iqtisadi inkişafı üçün
ehtiyac hiss etdikləri finans qaynaqlarını təşkil etmişdir. 1990-cı
illərin əvvəllərində bütün beynəlxalq sərmayə axınlarının beşdə
biri inkişaf etməkdə olan ölkələrə yönəlmişdir. Sərmayə axınları
ilə ilgili bilgilərin məhdud olmasına rəğmən, bunların təməl olaraq
özəl qoyulduğu təsbit edilmişdir. Bundan başqa, sərmayə axınla-
133
rının 15-20%-nin doğrudan xarici sərmayə, qalanının isə portfel in-
vestisyası şəklində olduğu təsbit edilmişdir. Son illərdə portfel
investisiyası axınları, bir neçə inkişaf etməkdə olan ölkədə,
özəlliklə Latın Amerikası ölkələrində təmərküzləşmişdir. Meksika
həm portfel özqaynaq axınları, həm də istiqraz finans axınlarından
ə
n çox paya sahib olan ölkə durumundadır.
Qısamüddətli investisiyalar, əsas etibarı ilə borclanma
alətləri: finansman bonosu bank əmanətləri, qısamüddətli bank
kreditləri və qısamüddətli digər alacaq və borclardan ibarətdir.
Portfel investisiyaları qısa müddətli qiymətli kağızlarla
bərabər dövlət qiymətli kağızları, özəl sektor istiqrazları və
səhmlərdən ibarətdir. Adətən, portfel yatırımları qısamüddətli
finans aktivləri və portfelə daxil olan finans aktivlərinin
likvidliyinin yüksək olması yatırım qoyulan ölkəni hər an tərk edə
və dolayısı ilə iqtisadi tarazlıqlar üzərində neqativ təsir yarada
bilir.
Dünya bankının «Dünya borclanma cədvəli»nə görə inkişaf
etməkdə olan ölkələrə yönəlmiş portfel investisiyaları 1985-ci ildə
2.6 milyrd dollardan 1994-cü ilin sonunda 67.1 milyard dollara
çatmışdır. Yeni inkişaf edən bazarlara yönəlmiş fondlar çeşidli
formalarda olmuşdur. Bu fonları sektorlar üzrə coğrafi və ya
investisiya alətlərinin növlərinə görə çeşidli şəkillərdə təşkil
edilmişdir. Ən çox bilinənlər aşağıdakı kimidir:
1. Beynəlxalq portfel investisiya fondları. Adətən bu
fondlar yeni inkişaf edən ölkə bazarlarında əməliyyatda olan
qiymətli kağızlara investisiya qoyurlar. Bu cür əməliyyatlarla
məşğul olan investisiya fondları satın alınan qiymətli kağızların
likvidlik dərəcələrini göz önündə tutaraq portfel çeşidləndirilməsi
aparar və çoxlu şirkətlərin səhmlərini investisiya qoyarlar.
2. Səhm fondları: (bunlar direkt və ya birbaşa investisiya
fondları adlandırılır). Burada məqsəd şirkətin səhmlərinin çoxunu
almaqla şirkətin idarə heyətində iştirak etməkdir.
3. Risk sərmayəli fondları. Adətən yeni qurulmuş
ş
irkətlərin səhmlərinin az bir hissəsini satın alarlar. Burada məqsəd
134
yeni qurulan şirkətlərin gələcəkdəki səhmlərinin dəyərlərinin
yüksəlişindən gəlir əldə etməkdir.
4. Yerli investisiya fondları. Yerli institusional investorlar
gəlir əldə etmək məqsədilə yerli və digər borcalma alətlərindən
portfel təşkil etməyə başlayırlar.
Başqa bir qrup iqtisadçılar isə bu artımların səbəbini, yeni
inkişaf edən bazarlardakı investisiya imkanlarının «çəkmə təsiri»
ilə bağlayırlar. Bu iqtisadçılar bir çox Latın Amerika ölkələrinin
borc böhranından sonra həyata keçirdikləri geniş iqtisadi
islahatlara diqqət yetirirlər. Bir çox ölkədə tətbiq edilən bu
islahatlar investorlar üçün güvən inamlıq imkanı yaratmışdır.
Ə
slində, portfel axınlarının gerçək səbəbi bu iki görüşün
birləşiminə söykənir. 1980-ci illərdə sənaye ölkələrindəki faiz
hədlərinin düşməsi və iqtisadi artım sürətinin zəifləməsi,
sərmayənin həmin, ölkələrdən qaçmasına yol açmışdır. Ancaq
portfel axınlarındakı artımın səbəbi, şübhəsiz, sadəcə ölkə şərt-
lərinə bağlı deyildir. Ev sahibi ölkənin kredit dəyərliliyi, qanuni
dəyişikliklər, informasiya mənbələrini əldə etmə kimi faktorlar da
inkişaf etməkdə olan ölkələrə yönəlmiş portfel axınlarını
motivləşdirmək istiqamətində başlıca amillərdir.
Sərmayə axınlarının ölkəyə gəlməsini saxlayan iki önəmli
daxili şərtin də mövcud olması lazımdır: 1) struktural dəyişmələri
ə
hatə edən iqtisadi siyasət proqramı; 2) ölkədə sıx pul-kredit
siyasətinin tətbiq edilməsi və faiz hədlərinin yüksəldilməsi.
Özəlliklə də, sabit valyuta kurs sisteminin tətbiq edildiyi
ölkələrdə sərmayə axınları yüksək faiz hədləri ilə cəlb edilir.
Qısaca, portfel axınlarındakı önəmli artım böyük ölçüdə inkişaf et-
məkdə olan ölkələrin iqtisadi strukturlarındakı dəyişikliklərdən
qaynaqlanır.
Qloballaşan dünyada investor portfel təchini yalnız bir
ölkənin qiymətli kağızları ilə məhdudlaşdırmır. Ümumiyyətlə, bir
xarici hissə sənədi və ya istiqraz alınanda, milli pul cinsindən
təmin ediləcək gəlir üç hissədən ibarət olur: divident (və ya faiz
gəliri), sərmayə gəliri və ya valyuta gəliri.
Dostları ilə paylaş: |