Microsoft Word Brown, Dan Da Vinci Sifresi doc

noktadan bahsettiği için Langdon artık fazla ukalalık taslayamayacağını düşünüyordu. Gün 
boyunca aklından şaşırtıcı bir soru geçmişti; 
Sauniére bizi bu kadar aleni bilinen bir yere getirmek için neden bunca zahmete girdi? 
Tek bir mantıklı cevabı olabilirdi. 
Rosslyn hakkında henüz anlayamadığımız bir şey var. 
"Robert?" Sophie arabanın dışında durmuş, ona bakıyordu. "Geliyor musun?" Yüzbaşı 
Fache'nin onlara iade ettiği gül ağacı kutuyu taşıyordu. Her iki kripteks de içinde, ilk 
bulduklarındaki gibi yatıyorlardı. Papirüsteki şiir ise ortasına yerleştirilerek kilitlenmişti... 
kırılan sirke şişesi artık yoktu. 
Çakıllı uzun patikadan yürüyen Langdon ile Sophie, şapelin ünlü batı duvarını geçtiler. 
Sıradan ziyaretçiler çıkıntı yapan bu tuhaf duvarın,  şapelin tamamlanamayan bir bölümü 
olduğunu sanırlardı. Langdon ise gerçeğin, daha ilgi çekici olduğunu hatırlıyordu. 
Süleyman Mabedi'nin batı duvarı. 
Tapınak  Şövalyeleri, Rosslyn Şapeli'ni, Kudüs'teki Süleyman Mabedi'nin mimari bir 
kopyası gibi inşa etmişlerdi; dar dörtgen bir ibadethane, ilk dokuz şövalyenin paha biçilmez 
hazinelerini sakladığı Kudsülakdas gibi bir yeraltı mahzeni ve tüm bunları tamamlayan bir 
batı duvarı. Langdon, Tapınakçılar'ın modern Kâse bankasını, Kâse'nin ilk saklandığı yeri 
çağrıştıracak şekilde inşa etmeleri fikrinin ilginç olduğunu itiraf etmek zorundaydı. 
Rosslyn  Şapeli'nin girişi, Langdon'ın tahmin ettiğinden daha gösterişsizdi. Küçük ahşap 
kapının iki demir menteşesi ve meşeden basit bir tabelası vardı. 
 
 
 
 
Langdon, Sophie'ye, bu eski adın, şapelin üzerinde bulunduğu Gül Çizgisi meridyeninden 
geldiğini anlattı... ya da Kâse alimlerinin inanmayı tercih ettiği gibi, Magdalalı Meryem'den 
gelen soya ithafen "Gül Boyu" kelimesinden. 
Şapel kısa süre sonra kapanacaktı. Langdon kapıyı açınca, eski büyük yapı, uzun bir 
günün sonunda yorgunlukla içini çekiyormuşçasına içeriden dışarıya sıcak bir hav^ akıntısı 
oluştu. Şapelin giriş kemerleri oymalı beşparmak otlarıyla süslenmişti. 
Güller. Tanrıçanın göbeği. 
Sophie ile birlikte içeri giren Langdon, gözleriyle tüm ibadethaneyi inceleyerek, her şeyi 
hafızasına kazımaya çalıştı. Daha önce Rosslyn'in ayrıntılı taş işlemelerini kitaplarda okumuş 
olmasına rağmen, kendi gözleriyle görmek büyüleyici bir tecrübeydi. 
Langdon'ın meslektaşlarından biri buna, semboller cenneti, demişti. 
Şapeldeki her bir yüzeye semboller kazınmıştı; Hıristiyan haçları, Yahudi yıldızlan, 
Mason mühürleri, Tapınakçı haçları, boynuzlar, piramitler, astrolojik işaretler, bitkiler, 
sebzeler, beş köşeli yıldızlar ve güller. Tapmak Şövalyeleri, Avrupa'nın her bir yanına tapınak 
kiliseleri diken, usta birer taş duvarcısıydı, ama Rosslyn onların sevgi ve saygı ile harcadıkları 
emeğin en yüce ürünüydü. Duvar ustaları  işlenmemiş tek bir taş  bırakmamışlardı. Rosslyn 
Şapeli tüm inançların... tüm geleneklerin... ve her şeyden önemlisi, doğa ile tanrıçanın 
mabediydi. 
Kilise, günün son turunu yaptıran genç bir adamı dinleyen birkaç ziyaretçi dışında boştu. 
Adam, onları, yerdeki çok iyi bilinen bir hattın üzerinden yürütüyordu... mabetteki altı anahtar 
mimari noktayı birbirine bağlayan görünmeyen bir patika. Ziyaretçiler yüzyıllar boyunca, 
noktaları birbirine bağlayan bu düz çizgiler üzerinden yürümüşlerdi ve onların ayak izleri yeri 
aşındırarak, kocaman bir sembol oluşturmuştu. 
 
 
ROSLIN 

---

Davut'un yıldızı, diye düşündü Langdon. Kesinlikle tesadüf değil. Aynı zamanda 
Süleyman'ın mührü olarak bilinen bu altıgen, bir zamanlar yıldızları gözetleyen rahiplerin 
gizli sembolü olmuş ve daha sonradan İsrail kralları Davut ve Süleyman tarafından 
benimsenmişti. 
Langdon ile Sophie'nin içeri girdiğini gören gözetmen kapanış vakti olmasına rağmen, 
tebessüm ederek etrafı diledikleri gibi gezebileceklerini işaret etti. 
Langdon başını sallayarak teşekkür ettikten sonra, mabedin içinde ilerlemeye başladı. 
Bununla birlikte Sophie, yüzündeki şaşkın ifadeyle girişte kalakalmıştı. 
Langdon, "Ne oldu?" diye sordu. 
Sophie gözlerini dikmiş şapele bakıyordu. "Sanırım... buraya daha önce gelmiştim." 
Langdon şaşırmıştı. "Ama Rosslyn'in adını bile duymadığını söylemiştin." 
"Duymamıştım..." Emin olamayan bir ifadeyle, gözleriyle mabedi taradı. "Büyükbabam 
çok küçükken beni buraya getirmiş olmalı. Bilmiyorum. Tanıdık geliyor." İçeriyi incelerken, 
daha emin bir ifadeyle başını sallamaya başlamıştı. "Evet." Mabedin ön kısmım gösterdi. "İki 
sütun... bunları görmüştüm." 
Langdon mabedin diğer tarafında titizlikle oyulmuş iki sütuna baktı. Günün son ışıkları 
batı tarafındaki pencereden kırmızımsı bir renkle süzülürken, sütunların işlemeleri alev almış 
gibi görünüyordu. Aslında sunağın olması gereken yerde duran iki sütun, uyumsuz garip bir 
çiftti. Sol taraftaki sütun çok basit, dik çizgilerle bezenmişken, sağ taraftaki sütunun süslü, 
devamlı dönen spiral hatları vardı. 
Sophie onlara doğru yürümeye başlamıştı. Langdon, onun peşinden gitti. Sütunların 
yanına geldiklerinde Sophie hayretle başını sallıyordu. "Evet, bunları gördüğüme eminim." 
Langdon, "Gördüğünden şüphe etmiyorum," dedi. "Ama burada olmaları gerekmez." 
Sophie, ona döndü. "Ne demek istiyorsun?" 
"Bu iki sütun, tarihte en çok kopyalanan mimari yapılardır. Tüm dünyada kopyaları var." 
"Rosslyn'in kopyalan mı?" Sophie kuşkulu görünüyordu. 
"Hayır. Sütunların kopyalan. Daha önce sana Rosslyn'in kendisinin, Süleyman Mabedi'nin 
bir kopyası olduğunu söylediğimi hatırlıyor musun? Bu iki sütun, Süleyman Mabedi'nin ön 
tarafında duran iki sütunun tıpatıp kopyalan." Langdon sol taraftaki sütunu işaret etti. "Buna 
Boğaz denir... ya da Duvarcı Sütunu. Diğerinin ismi Jachin'dir ...ya da Çırak Sütunu." Durdu. 
"Aslına bakarsan dünyadaki tüm Mason tapınaklarında bunun gibi iki sütun vardır." 
Langdon, ona daha önce, Tapınakçılar'ın modern Mason cemiyetleriyle olan güçlü tarihi 
bağlarını anlatmıştı. En önemli dereceleri olan Çırak Farmasonlar, Kalfa Farmasonlar ve Usta 
Farmasonlar, Tapınakçılar'dan kalma deyişlerdi. Sophie'nin büyükbabasının son şiiri, 
Rosslyn'i artistik becerileriyle donatan Usta Mason'lardan bahsediyordu. Ayrıca Rosslyn'in 
yıldız ve gezegen süslemeleriyle dolu tavanına da değinmişti. 
Hâlâ sütunlara bakmakta olan Sophie, "Daha önce hiçbir Mason tapınağı görmemiştim," 
dedi. "Bunları burada gördüğüme memnunum." Yeniden gözlerini şapele çevirerek, hafızasını 
canlandıracak bir şey arıyormuş gibi etrafına baktı. 
Şimdi son kalan ziyaretçiler de ayrılıyorlardı ve genç gözetmen şapelin karşı tarafından 
hoş bir tebessümle onlara doğru yürüyordu. Yirmili yaşlarının sonunda, İskoçya  şivesiyle 
konuşan, açık san saçlı yakışıklı bir erkekti. "Kapatmak üzereyim. Aradığınızı bulmanıza 
yardımcı olabilir miyim?" 
Kutsal Kâse'ye ne dersin, demek istedi Langdon. 
Sophie ani bir ilhamla, "Şifre," diye atıldı. "Burada bir şifre var!" 
Gözetmen onun duyduğu heyecandan memnun olmuşa benziyordu. "Evet efendim, var." 
Sophie sağ taraftaki duvara dönerek, 'Tavanda yazıyor," dedi. "Şuralarda... bir yerlerde." 
Adam gülümsedi. "Gördüğüm kadarıyla Rosslyn'e ilk gelişiniz değil." 
Şifre, diye düşündü Langdon. Bu bilgiyi unutmuştu. Rosslyn'in sayısız gizemleri arasında, 
yüzlerce taş blokun çıkıntı yaptığı, çok fasetalı bir yüzeyden aşağı uzanan kemerli bir geçit de 

---