Microsoft Word dostlugun romani

 
45 
dә onun qarşısında, düz burnun ucunda idi. Özü 
dә  iki  ildi  görmәdiyi,  sәsini  eşitmәdiyi,  sәhrada 
susuz  qalıb  yanmaq  üzrә  olan  әrәbin  suya 
ehtiyacı  olan  kimi  ehtiyacı  olan  bir  anda  ortaya 
çıxması,  Yaşarı  qәrarsız  etmişdi.  Amma  yox, 
bәlkә  bu  bir  fürsәt  idi.  Sabahkı  gün  onunla  yan-
yana  oturacaqdı.  Özü  dә  Uyğurun  gözlәri 
qarşısında.  Uyğur  özü  dedi  axı:  “Bir  ailә  kimi. 
Dördümüz”.  Necә  dә  gözәl  sәslәnir:  ”bir  ailә”! 
Necә  qәrar  versin?  Getsinmi?  Getmәsә,  sonra 
peşmançılıq  çәkәcәk...  Nә  olur-olsun,  bu  fürsәti 
dәyәrlәndirlmәli idi. Sabahkı gün barәdә hәyatına 
verilәcәk  әn  gözәl  hәdiyyә  kimi  düşünmәyә 
başladı.  Đki  il  idi  ki,  belә  bir  günün  xәyalını  edib 
Allaha  yalvarmırdımı?  Bu  da  ona  istәdiyi  gün. 
Yaşar 
bu 
düşüncәlәrlә 
beynindәki 
sevinc 
tumurcuqlarını yavaş-yavaş çoxaldıb, hәyәcan vә 
şübhә hisslәrini dәf etdi. Vә bu tumurcuqlar sanki 
simasında da cücәrmәyә başladı... 
Artıq  gәlib  ofisinin  qabağına  çatmışdı.    Hәyәtә 
girib  dükanın  önündәki  pillәlәrlә  yuxarı  – 
kabinetinә  qalxmağa  başladı.  Bir  neçә  pillә 
qalxmışdı 
ki, 
diqqәtini 
dükanın 
qarşısında 
dayanmış  yük  maşını  cәlb  elәdi.  Qanrılıb  geriyә 
baxdı.  Tanıdığı  firmaların  maşınına  oxşamırdı. 
Fәhlәlәr  maşındakı  yüklәri  boşaldır,  Kәnan  isә 
ә
lindә  siyahı  qәbul  etdiyi  malların  sayını 
dәqiqlәşdirirdi.  Özünü  danladı:  “Lәnәt  olsun! 
Neçә  gündür  başım  o  qәdәr  qarışıq  olub  ki,  işlә 
dә  maraqlana  bimәmişәm.  Yazıq  Kәnan  hәr  şeyi 
özü  edib.  Sifarişlәri  dә  o  özü  verib.  Yaxşı,  bәs 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
46 
onda 
kimә 
sifariş 
veribmiş, 
maşın 
tanış 
gәlmәdi?! Nә isә, gәlәr bilәrik”. 
Kabinetinә  keçib  paltosunu  çıxardı.  Onu  stolun 
üstünә  qoyub  yerindә  oturdu.  Әllәrini  başına 
dayayıb yerini tәzәcә rahatlamışdı ki, Kәnan içәri 
girdi. Әlindә dә malların tәhvil-tәslim sәnәdlәri. 
-  Gәl  qardaş,  gәl.  Bağışla  sәn  mәnim  canım, 
başım  bir  az  qarışıq  olub,  bütün  işlәr  tökülüb 
sәnin üstünә. Deyәsәn, sifarişi dә özün vermisәn. 
Hamısı gәldimi barı? 
Yaşarın  dediklәrinin  qarşılığında  Kәnan  tәәccüblә 
çiyinlәrini çәkdi: 
- Yox... Mәn heç nә sifariş vermәmişәm. Axırıncı 
dәfә  ikimiz  birlikdә  sifariş  etmişdik  axı.  Özü  dә 
çox sifariş etdik ki,  malımız tez qurtarmasın. Bu 
gәlәnlәri  isә  mәn  heç  tanımıram  da.  Fikirlәşdim 
ki,  yәqin  sәn  sifariş  vermisәn.  Amma...  bunlar 
bizim işimizә yarayası mallar deyil. 
-  Mәn  dә  sәnsiz  heç  bir  sifariş  vermәmişәm  axı. 
Ver baxım görüm. Bәlkә sәhv gәtiriblәr. 
Sәnәdә  baxdıqdan  sonra  marağı  bir  az  da  artdı. 
Onlara  aidiyyatı  olmayan  mallar  idi  vә  heç 
birisini  dә  sifariş  etmәmişdi.  Heç  belә  tәchizatçı 
şirkәt dә tanımırdı. 
-  Mәn  dә  sәhәrdәn  fikirlәşirәm  ki,  Yaşardan  nә 
ә
cәb, belә “geydirmә” mal sifariş verib. Elә bil ki, 
kimsә zornan sırımaq istәyir bizә bunları. 
Kәnanın  ağzından  axırıncı  cümlә  çıxar-çıxmaz 
Yaşar  dik  qalxdı.  Deyәsәn  yadına  nә  isә 
düşmüşdü: 
- Nә? Ver o qaimәni bir dә baxım?! Tәcili bunlara 
denәn  ki,  mallarını  necә  gәtiriblәrsә,  elә  dә 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
47 
qaytarsınlar  geri.  Mәn  sifariş  etmәmiş  heç  nә 
gәtirmәsinlәr  bura.  Lәnәt  olsun,  mәn  bilirdim  ki, 
bunun  axırı  belә  olacaq.  Әclaf...  Indi  mәnә  zor 
elәmәk istәyir. 
Kәnan 
bütün 
bunlara 
- 
Yaşarın 
birdәn 
ә
sәbilәşmәsinә  vә  mal  sahibinin  kim  olduğunu 
bilib  öz-özünә  kükrәyәrәk  danışmasına  bir  ad 
verә bilmirdi: 
- Nooldu, Yaşar? Kimdi axı bunlar? 
- Heç nә olmayıb. Bunlar da heç kimdilәr. Denәn, 
zibillәrini  qaytarsınlar  tәcili    geri.  –  Yaşar  hirslә 
barmağını  yük  boşaldılan  tәrәfә  tuşladı.  - 
Müdürlәrinә dә desinlәr ki, zibilinә sahib çıxsın. 
- Oldu! 
Kәnan yenә heç nә başa düşmәdi. Ancaq Yaşarın 
qәzәbli  olduğunu  görüb  әlavә  sual  vermәdi. 
Dediklәrini  yerinә  yetirmәk  üçün  kabinetdәn 
çıxdı. 
Yaşar әlini telefona atıb Siyoşun nömrәsini yığdı. 
Telefonun  digәr  ucundan  Siyoşun  yox,  bir 
qadının sәsi eşidildi: 
- Bәli. 
- Seyfәddin hanı? 
-  Yoxdur,  iki  saat  bundan  qabaq  çıxıb,  kimdi 
soruşan? 
- Hara getdi, haçan gәlәcәk? 
- On-on beş günә gәlәr. 
- On-on beş günә? 
- Bәli, Ingiltәrәyә mualicәyә gedib. 
- Hara, Ingiltәrәyә? 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
48 
-  Bәli.  Sizә  necә  kömәk  edә  bilәrik?  Bir  şey 
lazımsa... 
bütün 
işlәri 
Elmәddin 
müәllimә 
tapşırıb... 
-  Heç  nә  lazım  deyil.  –  Yaşar  Elmәddinin  adını 
eşidәndә elә bil dәli oldu. – Yaxşı... sağ olun. 
“Elmәddininә  dә,  müәlliminә  dә,  sәnә  dә... 
cәhәnnәm olun hamınız. Demәli, bunları göndәrib 
aradan 
çıxmısan, 
Siyoş 
bәy?!” 
Öz-özünә 
deyindiyi  bu  mәqamda  mobil  telefonuna  zәng 
gәldi. Tanış nömrә deyildi: 
- Bәli. 
-  Oo-oo!  Sәsini  eşitmәk  xoş  olmasa  da,  yaxşıdı, 
Yaşar bәy. 
- Kimdi danışan? 
-  Bax  bu  olmadı,  bilsәm  ki,  mәni  hәqiqәtәn 
tanımadın, inciyәrәm sәndәn. Biz ki, partnyoruq. 
Ә
n azı buna görә bir- birimizi tanımalıyıq. 
- Sәn... 
- Ay sağ ol, tanıdın. Halal olsun sәnә... 
-  Bura  bax,  mәn  sәni  tanımıram,  tanımaq  da 
istәmirәm. 
Mәn 
sәnin 
qardaşınla 
danışıb 
razılaşmışam. 
Lazım 
olanda 
özüm 
sifariş 
verәcәm. 
-  Sәhv  salırsan.  Qardaşım  bu  işi  mәnә  hәvalә 
elәyib  getdi.  Bu  da  o  demәkdir  ki,  mәn  haçan 
istәsәm,  malı  da  onda  göndәrәcәm.  Sәn  isә 
hәlәlik bunlarla ötüş. 
-  Dedim  ki,  bu  göndәrdiyin  zibillәr  mәnә  lazım 
deyil. Tez bunları geri götür. Yoxsa... 
-  Yoxsa  nә?  Adamlarıma  kәllә  atacaqsan? 
Malların  hamısını  yığ  anbarına.  Pulunu  da 
uşaqlar  hәftә  sonu  gәlib  götürәcәklәr.  Vaxtım 
downloaded from KitabYurdu.org

---