73
yatmağa göndәrmәyә hazırlaşırdı. Bakının da
qara, lakin çil-çıraqlarla bәzәdilmiş donu әynindә
idi. Küçәlәrin, parkların, әylәncә mәrkәzlәrinin vә
ә
hәmiyyәtli binaların işıqları hәlә dә yanırdı.
Küçәlәrdәki insan axını da öz yerindә. Bu
rәngarәng küçәlәrdә kimi sevgilisi, kimi ailәsi,
kimi dә dostları ilә gәzirdi.
Hәr kәs günün sonunda özünә hәmin günün
hesabatını
verir,
sabahkı
gününün
planını
hazırlayır. Hәr kәsin öz fikri, öz duyğusu gecәlәr
daha cazibәdar vә daha qabarıq görünür. Bu
hesabatların nәticәsindәn kimlәrsә razı, kimlәrsә
narazı qalır. Bu tәbiidir vә burada qәribә heç nә
yoxdur. Әn pisi odur ki, nәticәnin yaxşı olmadığı
halda da insan özündәn razı qalsın. Bu, qorxulu
yuxulara, yuxular da qorxulu gerçәkliklәrә çevrilә
bilәr. Amma bütün hallarda hәr kәs gözlәrini
sabahın açılması ümidi ilә yumur. Demәli, bütün
isnanların düşüncәlәrinin toqquşduğu bir nöqtә
var. Әslindә bu nöqtә yox, nöqtәlәrdir. Kaş hamı
bunun fәrqindә olaydı. Ümidlәr... Hәr kәs öz
xәyallarını qәlbindә yandırdığı ümid çırağının
işığında qurur. Ümidlәr isә tükәnmәzdir...
Gec
olmasına
baxmayaraq,
Yaşar
hәlә
yatmamışdı. Yataqda o tәrәf - bu tәrәfә çönür,
qurcalanırdı.
Özü dә hiss edirdi ki, indiyә kimi sabahın
açılmasını
heç
vaxt
belә
sәbirsizliklә
gözlәmәmişdi. Bәs başının bu qәdәr qeylü-qalda
olmasına baxmayaraq onu sabaha ümidlә
bağlayan
nә
idi?
Içindәki
hәrarәt,
istilik
hardandı? Tәravәt! O, Tәravәti düşünürdü:
downloaded from KitabYurdu.org
74
“Aman Allahım, bu iki ildә necә dә gözәllәşib.
Gözlәri daha da qaralıb, çöhrәsi daha da
nurlanıb, boyu bir az da qalxıb. Bir sözlә, o,
tamam dәyişib. Xәyallarımın qadını... Mәnim
üçün dünyada sәnin yerini heç kim tuta bilmәz,
Tәravәt. Heç kim! Bugünkü Tәravәt. Yaşardan
sonra әlindә stәkan otağa girәn Tәravәt. Đstәyir
ki, içәri girәn kimi Yaşarın boynuna sarılsın,
ә
lindәki stәkanı ona uzadıb “su iç” desin. Vә...
Yaşar içdikcә su qanıyla bәrabәr bütün vücuduna
yayılırdı. Bu nә hissdi? Birdәn onun bәdәni od
tutub yanır. Әllәrindәn tutmuş saçlarına qәdәr
alov içindәdir. Bu alov kimin baxışlarından
saçılmışdı onun üstünә? Tәravәtin? Yox, Tәravәt
kәnardan qorxu içәrisindә ona baxırdı. Alov
saçan baxışlar başqa istiqamәtdәn idi, özü dә bir
başqa cür yandırırdı nәsә. Alov saçan Uyğurun
baxışlarıydı! Yaşar Tәravәtә baxdıqca bu alov
onu daha çox yandırırdı...”
Yaşar yerindәn dik atıldı. Özünә gәlib bir az
toxdayandan sonra mәtbәxә keçib su içdi. Artıq
fikirlәşә bilmirdi. Otağına qayıdanda salondakı
güzgünün önündә ayaq saxladı. Әlindә stәkan
özünә diqqәtlә baxdı. Bir az da yaxına gәlәrәk
stәkan olmayan sağ әlini ürәyinin üstünә qoyub
danışmağa başladı. Amma bilmәk olmurdu ki,
Tәravәtlә
danışır,
yoxsa
özüylә:
“Düz
buramdasan bax! Düz buramda! Sәni necә
çıxarım axı burdan? Üzünü görmәmәklә, sәsini
eşitmәmәklә bacarmıram bunu! ... Ax Yaşar, ax!
Bu sevginin axırı necә olacaq?”
downloaded from KitabYurdu.org
75
Ә
linin içi ilә güzgünün bәrkidildiyi divarı astadan
döyәclәyib otağına keçdi vә yatağına uzandı.
Aldığı paltarı düz başının üstündәn asmışdı.
Paltara baxaraq gözlәrini yumdu vә yenә dә
ümidli xәyallara baş vurdu...
Bu gecәnin xәyalına dalan tәk o deyildi.
Tәravәtin dә gözünә yuxu getmirdi. Sanki yerinә
qor dolmuşdu. Iki il bundan qabaq olan
hadisәlrlә bugünkü günü tutuşdurur, şәhәrdә
Yaşarla son görüşünü xatırlayırdı.
- Tәravәt, danışmalıyıq.
- Nәyi?
- Sәnә deyәcәklәrim var.
- Sәnә noolub? Gözümә birtәhәr dәyirsәn?
...Hәmin görüşdә o, Tәravәtin gözünә baxa
bilmirdi, әvvәldәn axıra qәdәr dә başqa sәmtә
baxıb danışdı. Özü dә, göz yaşlarını ürәyinә
axıda-axıda:
- Tәravәt, sәn mәnim hәr şeyimsәn. Canım,
qanım, havam, suyum! Sәni hamıdan vә hәr
şeydәn çox sevirәm! Bundan sonra da sevәcәm!
Dәlicәsinә sevәcәm. Amma... uzaqlarda! Niyәsini
indi deyәcәm. Uyğur hәyatımda yeganә dostum,
sirdaşımdır. Onun üçün hәr şeyimdәn keçmәyә
hazıram. Hәr dәfә sәni düşündüşkcә, hәr dәfә
sәni sevdiyimi etiraf etdikcә onun yüz qatı qәdәr
mәhv oluram! Mәhv oluram, Tәravәt! Bundan
sonra sәni bax buramda – ürәyimdә sevәcәm.
Ә
lini sinәsinә - ürәyinә döyәrәk danışırdı Yaşar.
Artıq Tәravәtin gözlәrindәki bulaq da öz işinә
başlamışdı. Yaşarın niyә belә etdiyini çox gözәl
bilirdi. Bir neçә dәfә onun susqun oturmasından,
downloaded from KitabYurdu.org
76
uzaqlara baxıb vicdan әzabı çәkirmiş kimi içindә
danışmasından hәr şeyi hiss elәmişdi.
- Xahiş edirәm, yalvarıram, әgәr mәnә qarşı
hәqiqәtәn dә biganә deyilsәnsә, sәn dә mәni
ürәyindә sev. Bu sevgi bizim üçün qadağan
olunmuş sevgidir, Tәravәt.
Tәravәtin onun әllәrini sıxıb ağlamaqdan başqa
çarәsi qalmamışdı:
- Yaşar, qurban olum, mәni öldürmәk istәyirsәn?
- Әsla! Sadәcә mәni başa düş Tәravәt, bacara
bilmirәm. Bacara bilmәrәm dә! Bu gün sәni
dünәnkindәn daha çox sevirәm. Әmin ol ki,
sabah da bugünkündәn çox sevәcәm. Amma...
Uyğurun
üzünә
baxa
bilmirәm,
Tәravәt.
Xәyanәtkar sayıram özümü. Bağışla mәni...
- Yaşar!
Yaşar isә sözünü bitirib, әllәrini onun әlindәn
çәkәrәk iti addımlarla uzaqlaşmışdı. Tәravәt dә
yaxınlıqdakı oturacağa çöküb gözünün yaşını
axıtmışdı. Daha sonra evә gәlib paltarlarını
yığaraq elә hәmin axşam rayona, evlәrinә yola
düşmüşdü...
Köhnә xatirәlәr yadına düşdükcә Tәravәtin
gözlәrinin yaşı dayanmırdı. Elә bu cür pәjmürdә
halda, qarışıq düşüncәlәr içindә dә sabahkı günü
onunla yenidәn bir yerdә necә keçirәcәyi barәdә
fikirlәşirdi. Üz-üzә gәlәcәkdilәr. Hәtta bir yerdә
oturacaqdılar.
Unutmadığı,
sadәcә
gizli
saxlamağa
mәcbur
olduğu
sevgisi
yenә
qabaracaq, kükrәyәcәkdı. Sonra isә... Yәqin yenә
xәyallarında yaşatmalı olacaqdı sevgisini.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |