190
toplayıb, özünü heç olmasa, yola qәdәr
çatdırmaq
istәyirdi.
Amma...
bacarmadı.
Anbardan qırx-әlli addım aralıda huşunu itirib
yerә sәrildi...
***
Sәhәr açılmışdı artıq. Qәribәdir, bu sәhәrlәr
insanların hәsrәtlәrini ya bitirir, ya da onlara yeni
hәsrәtlәr başladır. Әn maraqlısı da odur ki, әgәr
bir hәsrәtin bitmәsini istәyirsәnsә, ilk olaraq o
hәsrәti başlamalısan. Hәsrәtin bitmәsi hәmişә nә
isә gözәl bir hadisә ilә yadda qalır. Hәsrәtin sona
yetmәsi xoşbәxtliyin başlaması demәkdir. Elә
hәsrәtin başlaması da digәr bir xoşbәxtliyin
başlayacağından xәbәr verir.
Hәsrәtin bitib, xoşbәxtliyin başlamasını istәyәn
Kәnan da sәhәr açılar-açılmaz tez işә başladı.
Banka getdi. Amma hәlә tez olduğu üçün bank
açılmamışdı. Hәsrәti başlamışdı artıq. Ancaq
düşünürdü ki, bank açılanda bu hәsrәti bitәcәk.
Kәnana görә, bu hәsrәtin bitmәsi ona digәr
hәsrәtini bitirmәsi üçün yol açacaq işarә olacaq.
Bu işarә dә onun dadacağı xoşbәxtlik idi...
Bankdakı işlәrini bitirdikdәn sonra maşınına
oturub, onu maksimum sürәtlә şәhәrin kәnarına
– anbara tәrәf qovdu: “Gәlirәm qardaş, gәlirәm.
Bir az da döz. Uzağı iyirmi dәqiqәyә sәni o
canavarın cәngindәn qurtaracam!..”
downloaded from KitabYurdu.org
191
Ә
lindә pul çantası qapıdan içәri girәndә Yaşarı
anbarın dirәyinә bağlanmış vәziyyәtdә gördü. Üst
- başı didik-didik, cırıq – cırıqdı. Әlinin biri qap-
qara
qaralmış,
hәrәkәtsiz
halda
yanından
sallanmışdı. Elә bil kösöv parçası idi. O biri әlini
isә arxadan dirәyә sarımışdılar. Qanı laxtalanıb
donmuş,
burnunun
deşiklәrini
tutmuşdu.
Xırıltıyla, güclә nәfәs alırdı. Bir sözlә, onu elә
günә salmışdılar ki...Nә qәdәr çalışsaydı, müxtәlif
makiyajlardan istifadә etsәydi belә, heç bir
peşәkar kosmetoloq ona o cür ürәk göynәdәn
görkәm verә bilmәzdi. Kәnan gördüklәrindәn
sanki şoka düşmüşdü. Nә edәcәyini bilmirdi. Onu
bu “şokdan” Elmәddinin sәsi çıxardı:
-
Sәnin bu qorxaq qaynın tülkülüyünü bir
dә sübut elәmәyә çalışırdı. Qaçmaq istәyirdi
kişinin oğlu. Ә, mәnim әlimdәn quş uça bilmir e,
sәn hara qaçırsan?
- Yaşşaarr?! – Kәnan indi ayılıbmış kimi birdәn
qışqırdı vә onun yanına qaçdı. – Yaşar, mәn
burdayam. Gәldim, aparacam sәni indi! Yaşar,
mәni eşidirsәn?!
- Yox “Vandam”! Bu özünә görә deyil, gecә
qaçmaq istәyirmiş. Guya ki, bu da “Remboluq”
elәyirmiş dә. Özünü yandırıb ki, әlinin ipi açılsın.
Sonra da qaçmaq istәyib. Ona görә dә heç yana
getmәyәcәk.
- Allahın olsun! Pul dedin gәtirdim, al, burda
doxsan min manat var, daha nә istәyirsәn?
- “Vandam”! Elә tәsәvvür elә ki, bu “Rembo”
axşam hәqiqәtәn dә qaçmışdı. Sәn bu pulu
gәtirәcәkdin, ya yox?! Amma düzünü de ha!
downloaded from KitabYurdu.org
192
- ...
- Görürsәn, bilmirsәn. Sәn saf, tәmiz adamsan.
Bu işlәrdәn başın çıxmaz!
- Mәn safam, tәmizәm? – Kәnan ayağa qalxdı vә
hikkәli şәkildә әl-qolunu ölçәrәk onun üstünә
yeridi. – Sәn dә kişi ol dә! Dediyinin üstündә dur.
Niyә şәrәfsizlik edirsәn ki?
Axırıncı sözlәr Kәnanın ağzından çıxar-çıxmaz
Đsmayıl yenә “canfәşanlıq” elәdi vә yerdәn
götürdüyü dәmirlә onun boynunun ardından
güclü bir zәrbә endirdi. Kәnan tir kimi yerә
sәrildi. Elmәddin başını buladı:
- Bu da kişilәşdi e! Bir “udarlıq” heyi yoxdu,
amma gör necә xoruzlanırdı? Bunu da bağlayın,
onun yanına. Qoy daha da mehriban olsunlar.
Hәr necә olmasa, qohumdular axı! – Sonra
Kәnanın gәtirdiyi çantanı göstәrdi. - O pulları
gәtirin bura görüm.
Elmәddin çantanı açıb hәrisliklә pullara baxdı,
sonra dilini yalaya-yalaya әlini onların üstündә
gәzdirdi. Sanki pullara sığal çәkirdi. Nәhayәt,
pulun bir paçkasını götürüb әshabәlәrindәn bu
“әmәliyyatda” әn çox fәrqlәnәninә - Đsmayıla
tәrәf tulladı:
- Ala ә, dünәndәn başımın әtini yemişdin! Ala,
indi get, nişanlına nә alırsan al. – Sonra çantanın
“zamokunu” bağlayıb, ayağı ilә kәnara itәlәdi. –
Bunu da tәcili at mәnim maşınıma!
Maşına minmәk istәyәndә birdәn geri döndü.
Başı ilә dirәyә bağlatdırdığı Yaşarla Kәnanı
göstәrdi:
downloaded from KitabYurdu.org
193
- Onları da qoyun baqaja, burdan aralanaq.
Qıraq-bucağı da silin-süpürün ki, heç nә
bilinmәsin. Axşama kimi qonağımız olacaqlar. –
Sonra
nә
fikirlәşdisә,
qayıdıb,
Yaşarın
saçlarından yapışdı. Başını qaldırıb gözlәrinә
baxdı. - Görürsәn, vaxtında adam olmaq lazım
idi! On iki mini deyәndә vermәdin, ona görә dә
indi bütün var-yoxunu verәcәksәn!
Daha sonra üzünü yeni gәlәn Ziyankara tutdu:
- Ә, heç bilirsәn yuxuda nә görmüşәm?
Görmüşәm ki, Yaşar "dostluğumuzun” әlamәti
olaraq bu anbarı mәnә hәdiyyә edir. Özü dә
sәnәd-sübutla. Başa düşdün dә?! – Ziyankara
göz vurub, dişlәrini ağartdı.
- Axşama kimi bu ölәr e?!
- Ölmәz, ölmәz! Axşama kimi ölmәz. Axşam isә
Kәnanı buraxacağıq. Amma hәmişәlik yox,
müvәqqәti. Qoy gedib müqavilә-zad hazırlasın ki,
ә
limizdә anbarı bizә hәdiyyә vermәsi barәdә
sübut olsun. Ha-ha-ha!..
Hәqiqәtәn dә düz deyirlәrmiş ki, tamahkarın
qarnı doyar, gözü doymaz. Gör özünü dostlarına
göstәrmәkdәn, onların yanında qürrәlәnmәkdәn
ötrü hansı hoqqalara әl atırdı. Yeri gәlmişkәn, elә
dostları da ondan geri qalan deyildilәr. Hamısı,
necә deyәrlәr, bir bezin qırağıydı. Ömürlәrindә
bir dәfә dә olsun savab iş görmәmişdilәr. Đşlәri-
peşәlәri ona-buna ilişmәk, onun-bunun hesabına
yeyib-içib şeşәlәnmәkdi...
***
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |