İdarəetmə mədəniyyəti
həndisliyin, tarixi proseslərin düzgün dərk edilməsi və effektiv idarəetmə
qərarlarının qəbul edilməsinin, gələcəyin proqnozlaşdırılması və qurulması-
nın əsasında durur.
Kulturologiyanın müstəqil elm kimi XX əsrin 20-ci illərində başlayan
yaranması - tarix, fəlsəfə, sosiologiya, psixologiya, həmçinin bihevioristik
psixologiya6, psixiatriya, antropologiya, iqtisadiyyat və digər elmlərin inki-
şafı ilə şərtlənmişdir. İnsanların davranış tədqiqinə Amerika kulturoloqu,
professor Lesli Alvin Uayt ciddi töhfələr vermişdir. 1930-cu ildən onun tə-
rəfindən ABŞ-ın Miçiqan universitetinin antropologiya şöbəsində mədəniy-
yətin təkamülü problemləri üzrə məhsuldar tədqiqatlar inkişaf etdirilmişdir.
Əfsuslar olsun ki, elmdə və cəmiyyətdə yeniliyə qarşı müqavimət qanunu-
nun fəaliyyəti sayəsində hətta Amerika kimi innovativ ölkədə, alimin bö-
yük elmi kəşflərinin qəbul edilməsi yalnız keçən əsrin 50-ci illərində müm-
kün oldu. E.B.Teylorun və L.Morqanın təkamül ənənələrini bərpa edərək
L.A.Uayt, insanın fikirləri, hərəkətləri və əşyaları rəmzi olaraq mənimsə-
məsi qabiliyyəti ilə əlaqəli olan, mədəniyyətin prinsip etibarilə yeni kon-
sepsiyasını işləyib hazırladı. O, mədəniyyətə, insanın qabiliyyətləri ilə şərt-
lənən rəmzləşdirilmiş hadisə və əşyaların qarşılıqlı əlaqəsini aid edirdi.
Bunların sırasına ideyalar, münasibətlər, hisslər, etiqadlar, fəaliyyətlər, dav-
ranış modelləri, adətlər, qanunlar, institutlar, maddi obyektlər, vasitələr,
əmək alətləri, mexanizmlər, əsərlər, incəsənət formaları və başqaları daxil
edilmişdir. Bu zaman Uayt mühüm kulturoloji qanun ifadə etmişdir ki, ona
uyğun olaraq, insanın davranışı onun mədəniyyət funksiyasıdır (B=f(C)),
bunun da nəticəsində mədəniyyətin dəyişməsi ilə davranış dəyişir. Horatsi,
İbn Haldun, Kant, Herder, Kondorse, Bahofen, Kont, Taylor, Morqan,
Spenser və başqalarının əsərlərinə istinad edərək, L.A. Uayt sübut etdi ki,
təkamül nəzəriyyəsinə görə, bir formanın digərindən törəməsi təkcə bioloji
aləm üçün deyil, həm də insan cəmiyyətinə, mədəniyyətə yanaşmada da
ədalətlidir. Bunu nəzərə alaraq alim belə bir mövqeyə əsaslanırdı ki, təka-
mül prinsipi bəşəriyyətin tarixinin və bizi əhatə edən aləmin tədqiqi üçün
başlıca prinsipdir.
Bilikdə üstünlük - yaşamağın və inkişafın, hökmranlığın və qələbənin,
istehsalın məhsuldarlığı və səmərəli istehlakın, mütərəqqi ideologiyalar və
düşünülmüş siyasətin mütləq şərti olub, var və olacaqdır. Müasir dünya ta-
rixi mərhələsində kulturologiya XX I əsrin hakim paradiqması - sosial-siya-
si inkişafın aktual problemlərinin qoyuluşu, metodoloji cəhətdən onların
düzgün təhlili və fərdi, lokal, regional, milli, qlobal səviyyələrdə daha ef-
6 İnsanın davranışının, stimullara sırf fizioloji reaksiya kimi başa düşülməsini öyrənən.
45
fektiv həllinin aparıcı konsepsiyası, modeli
olmuşdur. Müasir elmi kəşflərə
və nailiyyətlərə əsaslanan, fasiləsiz olaraq yeniləşən və genişlənən biliklər
kulturologiyanın görüş dairəsindədir. Bu biliklərin düzgün qiymətləndiril-
məsi və dünya sivilizasiyasının inkişaf proseslərində və ayrı-ayrı sosial mə-
dəniyyət institutlarının inkişafındakı dəyişiklikləri nəzərə alaraq, yaradıcı-
lıqla istifadə edilməsi əmək məhsuldarlığının artırılması, insanların həyat
fəaliyyəti keyfiyyətinin yüksəldilməsi və dövlət idarəçiliyi sisteminin tək-
milləşdirilməsi üçün geniş imkanlar açır.
Kulturologiya, fundamental elm kimi - dövlət, iqtisadi və sosial idarəet-
mə mədəniyyəti ilə bağlı düzgün elmi əsaslandırılmış strateji və situativ qə-
rarların işlənilməsi və dərk edilməsi, şəxsiyyətin və ailənin yüksək mədə-
niyyətinin formalaşdırılması, ictimai münasibətlərin ahəngdarlığına nail ol-
maq üçün əvəzedilməzdir. Kulturologiyanın xüsusi rolu onunla şərtlənir ki,
müasir dünyada inzibati xarakterli və inteqral həlli metodların istifadəsini
tələb edən problemlərin sayının artması müşahidə olunur. Kulturologiya
strateji inkişafın daha düzgün modellərinin (paradiqmalarının), həmçinin
konkret siyasi, idarəçilik və sosial şəraitdə yaranan tətbiqi məsələlərin həlli
üçün alqoritmlərin (qaydaların və fəaliyyətlərin) seçilməsi imkanını verir.
Buna - məntiq, tarixilik prinsipi və dialektika, həmçinin sistemli yanaşmaya
əsaslanan tədqiqat metodları kimi universal metodoloji prinsiplər imkan ya-
radır. Bu prinsiplərə və metodlara istinad edərək, Kulturologiya mürəkkəb
problemlərin və konkret situasiyaların öyrənilməsinə, düzgün metodoloji
yanaşmanı təyin etməyə imkan verir, effektiv idarəetmə qərarlarının qəbulu
üçün tövsiyələr hazırlayır. Eyni zamanda kulturologiya, həm də müxtəlif
ölkə alimləri və din xadimlərinin öz yaradıcı fəaliyyətlərində riayət etdiklə-
ri yüksək ruhi mədəniyyət prinsiplərinə qarşı duran zorakılığın və mənəvi
pozgunluğun, mənəvi relyativizmin təbliğinə qarşı humanist fəlsəfə mənbə-
yidir.
Dövlət quruculuğu və idarəçiliyi, insanın həyat fəaliyyətinin innovativ
texnologiyalarının işlənib hazırlanması, ictimai münasibətlərin tənzimlən-
məsi, kadrların hazırlanması və tərbiyə edilməsi, həyat keyfiyyətinin və ri-
fahın artırılması, inkişafın başlıca amili kimi mədəniyyətin fasiləsiz mo-
dernləşdirilməsi üçün kulturologiyanın strateji əhəmiyyətini qiymətlən- dir-
mək çətindir. Gəlin, özümüzə sual verək: feodal mentaliteti üstünlük təşkil
edən ölkələrə yüksək demokratiyanı tez və ağrısız daxil etmək olarmı? Çə-
tin ki. Çox güman ki, əvvəlcə demokratiya mədəniyyətinin inkişafı, kultu-
roloji maarifin və təhsilin, demokratik etika və hüquq dəyərlərinin yayılma-
sı vasitəsi ilə vətəndaşların şüurunun müsbət dəyişdirilməsini nəzərdə tutan
“hazırlıq dövrü” lazımdır. Burada əsas rol ölkənin kulturologiya elminin
nailiyyətlərinə əsaslanan sosial-mədəni siyasətinə məxsusdur. Məhsuldar
Fuad Məmmədov
46