7
Ə.Cavadın həyat və yaradıcılığı ilə son illərdə ən çox məş-
ğul olan f.e.d. Ə.Saləddinin “Əhməd Cavad” (“Gənclik”, 1992)
kitabını da bəzi nöqsanlarına baxmayaraq bu baxımdan qeyd
etmək lazımdır.
Ə.Cavadın ailə üzvlərilə uzun müddətli əlaqələr, onun
evində qorunan xüsusi qovluğu ilə yaxından tanışlıq, nəhayət,
ədəbi irsi üzərində və arxivlərdə apardığı araşdırmalar sayəsində
Ə.Saləddin şairin çox mühüm hadisələrlə əlamətdar olan tərcü-
meyi-halı, yaradıcılıq yolu, ictimai-siyasi fəaliyyəti, pedaqoji işi,
orijinal mövzular, obrazlar aləmi, bədii tərcümələri, hələ Azər-
baycanda “sovetləşmənin” ilk illərindən etibarən Ə.Cavad ətra-
fında yaradılan, ilbəil, sonra aybaay, 1937-ci ildə isə günbəgün
süni surətdə gərginləşdirilən repressiya mühiti barədə, bolşevik
mətbuatında səylə təşkil edilən böhtanlar haqqında kitabda geniş
məlumat vermişdir. Bu məlumatların bir çoxu çağdaş oxucu üçün
tamamilə yenidir.
Ə.Cavadın həyatının ən keşməkeşli hadisələri, onu 1937-ci
il faciəsinə gətirib çıxarmış kampaniyanın gedişi, bütün bunların
Azərbaycan Yazıçılar Cəmiyyətinin, Proletar Yazıçılar Birliyinin,
Sovet Yazıçıları İttifaqının ən müxtəlif səviyyələrdə (katiblik,
rəyasət heyəti, plenum, qurultay) keçirilmiş yığıncaqlarında tə-
zahürü barədə Respublikamızın Mərkəzi Dövlət Ədəbiyyat və
İncəsənət Arxivində (fond 340, siyahı 1) saxlanan protokollar
geniş təsəvvür oyadır. Azərbaycan Elmlər Akademiyasının
Nizami Gəncəvi adına Ədəbiyyat Muzeyindəki arxiv materialları
arasında şairin bir sıra poema və şerlərinin, dilimizə çevirdiyi
əsərlərin, yazdığı və aldığı məktubların avtoqrafları, ərəb, yaxud
latın qrafikası ilə çıxarılmış surətləri, Ə.Cavadın folklor dəf-
tərləri, müxtəlif münasibətlərlə əlaqədar idarələrə göndərdiyi bəzi
ərizələrin qaralama nüsxələri, Gəncə Ruhani Seminariyasını,
Bakı Ali Pedaqoji İnstitutunu müvəffəqiyyətlə bitirməsi haqqında
8
diplomları, müəllimlik şəhadətnaməsi, vəsiqələri və digər sənəd-
lər “7526” şifrəsi ilə qorunub saxlanır. Şairin həyat və yaradıcılıq
yolunun əsas tarixlərini az-çox dəqiqliklə əks etdirmək üçün mən
öz kitabçamda yuxarıda adı çəkilən mənbə və sənədlərə, ilk
növbədə isə Ə.Cavadın özünün kitablarına əsaslanmışam.
***
Əhməd Cavad Məhəmmədəli oğlu Axundzadə 1892-ci il
may ayının 5-də Şəmkirin Seyfəli kəndində doğulmuşdur. (Rəh-
man Həsənov isə “Əhməd Cavad yanğısı” məqaləsində şairin
Seyfəli Sovetliyinə daxil olan Mehrili kəndində anadan olduğunu
göstərir). Babaları Cənubi Azərbaycandandır.
Atası Molla Məhəmmədəli o zamanın zəngin bilikli ziyalı-
larından biri imiş. Çox zehinli, tez qavrayan uşaq kimi hamının
rəğbətini qazanan Əhməd hələ məktəb yaşına çatmamış Quranın
bir sıra surələrini əzbər bilir və ürəyə yatan avazla oxuyurmuş.
Atası 1898-ci ildə vəfat etmişdir. Ə.Cavad ilk təhsilini doğma
kəndindəki mollaxanada almışdır. Baxımsız qalmış ailənin
qarşılaşdığı maddi və mənəvi çətinliklərlə əlaqədar olaraq anası
Yaxşı xanım Gəncəyə köçərək xalça karxanasında işləməyə baş-
layır və Əhmədi təhsilini davam etdirmək üçün Şah Abbas
məscidi nəzdində fəaliyyət göstərən ruhani seminariyasına qoyur.
(Yaxşı xanım 1938-ci ildə vəfat etmişdir). Bu müsəlman semina-
riyasında əslində uşaqlara mükəmməl orta təhsil verilirdi. Filolo-
giya elmləri namizədi N.Qəhrəmanov bir məqaləsində göstərir ki,
Ə.Cavad “İranda təhsil alıb”. (“Şair və tərcüməçi”, “Ədəbiyyat və
incəsənət”, 20 sentyabr, 1985-ci il). Lakin başqa mənbələrdə
bunu təsdiq edən bir sənədə, yaxud qeydə rast gəlmədim.
Əhməd Cavadın müəllimləri arasında görkəmli Azərbaycan
ziyalılarından şair-dramaturq Hüseyn Cavidin, jurnalist-tənqidçi
9
Abdulla Surun, Şeyxülislam Pişnamazzadənin və başqalarının
olması da həmin məktəbin nüfuzu və səviyyəsi haqqında az şey
demir. Yoxsul ailədən olduğunu və təhsildə qazandığı müvəf-
fəqiyyətləri nəzərə alan müdiriyyət Ə.Cavada təqaüd təyin et-
mişdi. Şairin öz ixtisasına dərindən yiyələnməsində, orta məktəb-
lərdə, texnikum və ali məktəblərdə dərs deməsində vaxtilə Gəncə
seminariyasında öyrəndiyi biliklərin, xüsusən də Azərbaycan,
ərəb, fars, rus dillərindən, tarixdən aldığı əla qiymətlərin şəksiz
rolu və əhəmiyyəti olmuşdur. (Gəncə müsəlman ruhani semina-
riyasını bitirməsi haqqında attestat, 27 may 1912-ci il). Öz qələm
təcrübələrinə hələ seminarist ikən başlayan Ə.Cavad ilk şerlərilə
bəzi müəllimlərinin diqqətini cəlb etmişdi, Abdulla Tofiq (Sur)
vaxtilə dostu Abdulla Şaiqə yazdığı bir məktubda bir gənc şair
kimi Ə.Cavadın onda böyük ümidlər oyatdığını etiraf etmişdir.
Gənc Əhməd Cavad hələ Gəncədə təhsil alarkən öz müəl-
limlərinin və böyük həvəslə oxuduğu kitabların, dövrü mətbuat
nümunələrinin təsiri ilə vətənpərvərlik ruhunda böyüyür, getdikcə
türkçülük, islamçılıq, çağdaşlıq əsasında milli istiqlaliyyət ideya-
larına tapınırdı. Öz millətini, xalqını sevməsi, türk kökümüzə
qayıtmaq, mənəviyyatımızda və əxlaqımızda islamın mövqelərini
bərpa etmək uğrunda mübarizəyə hələ gənclik illərindən qoşul-
ması Ə.Cavadın başqa xalqların dilini, ədəbiyyatını və mədəniy-
yətini layiqincə öyrənib qiymətləndirməsinə əsla mane olmurdu.
(Dünya ədəbiyyatı klassiklərindən qiymətli tərcümələri barədə
yeri gəldikdə məlumat veriləcəkdir).
Ümumiyyətlə gənc Azərbaycan ziyalılarında milli şüurun
inkişaf etməsində rus müstəmləkəçiliyinin ölkəmizdə törətdiyi
rəzalətlərin də rolunu göstərmək lazımdır. Axı təbiətin məşhur
qanunlarından biri müəyyən mənada cəmiyyətin də həyatına tət-
biq edilə bilir: təsir əks təsirə bərabərdir. Məlum olduğu kimi rus-
yapon müharibəsində ciddi məğlubiyyətə uğradığına, 1905-1907-
10
ci illərdəki kütləvi təlatüm və iğtişaşlardan müəyyən qədər
sarsıldığına baxmayaraq Rusiya imperiyası Birinci dünya mühari-
bəsi ərəfəsində hələ çox güclü idi. Hər halda bu imperiya özünün
ucqarlarında “süngü və pulemyotlar üzərində” də olsa öz müs-
təmləkəçilik siyasətini ardıcıl surətdə yeridir və millətlərin öz
müqəddəratını təyin etmək hüququ barədə təşəbbüslərini aman-
sızcasına boğurdu. “Təsir əks təsirə bərabərdir” doktrinində oldu-
ğu kimi, çarizm azlıqda qalan xalqlara münasibətdə yeritdiyi veli-
korus şovinist siyasətini kəskinləşdirdikcə o dövrün Azərbaycan
gəncliyində, xüsusən də yetişməkdə olan yeni ziyalılar arasında
əslə, kökə qayıtmaq meylləri qüvvətlənir, türkçülük ideyalarına
rəğbət daha da artırdı. 1912-ci ildə Balkanlarda müharibə baş-
larkən, əsasən azərbaycanlılardan ibarət xüsusi bir Qafqaz könül-
lü dəstəsinin cəbhəyə gedib Türkiyə tərəfindən əməliyyatlara qo-
şulmasının bir əsas səbəbi də elə bu idi. Tədqiqatçıların qeyd
etdiyi kimi, həmin könüllü dəstənin tərkibində Əhməd Cavad da
vardı.
1912-ci ildə Əhməd Cavad təhsilini bitirərək müəllimlik
şəhadətnaməsi aldı. Birinci Dünya müharibəsi illərində şair rus
imperializminə və onun həmişə havadarlıq etdiyi erməni daş-
naklarına qarşı türk vilayətlərindəki mübarizədə yaxından iştirak
etmişdir. O, müharibədən zərər çəkmişlərə kömək edən Azərbay-
can Xeyriyyə cəmiyyətinin fəal üzvlərindən biri (katibi) kimi Ər-
zurum, Qars və Batumda da geniş fəaliyyət göstərmişdir. Bu mü-
nasibətlə Əhməd Cavad o zaman müharibə zərərdidələrinin ən
çox toplandıqları Batumda küçə-küçə, həyət-həyət gəzib siyahılar
tərtib edir, yoxsulları, əlilləri qeydə alırdı. O, təmsil etdiyi cəmiy-
yətin imkanlarından istifadə edərək qaçqınlara, davada həlak
olmuş əsgərlərin ailələrinə hər cür maddi və mənəvi kömək gös-
tərirdi. Bu mürəkkəb şəraitdə gərgin ictimai fəaliyyətlə yanaşı,
imkan düşdükcə Əhməd Cavad vaxt taparaq məqalə və şerlərlə