Microsoft Word Kitab111 Восстановлен
Yüklə 2,64 Mb. Pdf görüntüsü
|
698
xanım. Ümmülbəninin Həzrət Əli (ə)‐dan dörd oğlu olmuşdur: Abbas, Cəfər, Abdullah və Osman. Dördü də aşura günü Kərbəlada şəhid olmuşdular. Ünas – qadınlar Ünfan, ünfən – istəmədən, məcburi Üruc – yüksəlmə Üryan – lüt Üsəra – əsirlər Üstüxan – sümük Üşşaq – aşiqlər Üzar – yanaq, üz Üzma – çox böyük
Vadiyi‐Sina – Sina vadisi Vadiyi‐eymən – əmin‐əmanlıq vadisi Va vələda – vay, övladım! Va əsəfa – vay, təəssüflər olsun! Vaveyla – heyf, təəssüf; bağırtı, fəryad Vaqiə – hadisə, əhvalat; yuxu, röya Varisi‐Heydər – Həzrət Əli (ə)‐ın varisi Vəcahət – gözəllik, gözəl üz Vəch – üz, sima; üsul, tərz; səbəb, vasitə; qiymət, dəyər Vəcih – gözəl, lətif Vəhid – tək‐tənha Vəhşü tüyur – vəhşi heyvanlar və quşlar Vəqf – savab bir iş üçün ayrılmış mülk, mal və s.; Əhli‐Beyt (ə) aşiqlərinin ayırdıqları vəsait hesabına tərtib edilən məclislər. Vəqti‐zəval – tələf olma, məhv olma vaxtı Vəliyullah – Allahın vəlisi; Həzrət Əli (ə)‐ın ləqəblərindən biri Vəsf – tərif etmə, təsvir etmə Vəsl – birləşmə, qovuşma, vüsala çatma Vəsiyyi‐Peyğəmbər – Peyğəmbərin (s) canişini, Həzrət Əli (ə)‐a işarədir. Vətənqərib – vətəndən ayrı düşmə Vəz‐züha – Qurani‐Kərimin 93‐cü surəsi. Səhər və səhər işığı mənası verir.
699
Virdi‐zəban – dilin əzbəri Vükəla – bur. nümayəndələr Vürud – daxil olma Vüs`əti‐aləm – geniş dünya Vüzu – dəstəmaz
Yasin – Qur`ani‐Kərimin 36‐cı surəsi Yavər – köməkçi, yardımçı Yekkəvü tənha – tək‐tənha Yeksər – başdan‐başa, tamamilə Yeksan – düz, bərabər Yəbni – “ya ibni”, “ey mənim oğlum” deməkdir Yədullah – Allahın əli Yəhya (ə) – Bəni İsrail peyğmbərlərindən Zəkəriyya (ə) peyğəmbərin oğludur. Yəhudilər tərəfindən qətlə yetirilmişdi. Yə`qub (ə) – Qurani‐Kərimdə adı çəkilən peyğəmbərlərdəndir. Yusif (ə) peyğəmbərin atası, İshaq (ə)‐ın oğludur. Bir adı da İsrail olduğundan bu nəsildən olanlara Bəni İsrail deyilir. Böyük oğlunun adı Yəhud olduğundan sonradan onlara yəhudi deyilmişdir. Yəmin – sağ, sağ tərəf Yəsar – sol, sol tərəf Yəsrib – Mədinə şəhərinin qədim adı Yəzid ibn Müaviyə – atası Müaviyə öldükdən sonra hakimiyyətə gələn ikinci Əməvi xəlifəsi. Əhli‐Beyt (ə)‐ın qatı düşmənlərindən biri, Kərbəla faciəsinin əsas baiskarı. Yövmi‐ərəsat – Məhşər günü Yusifi‐Kən`an – Yəqub peyğəmbərin on iki oğlundan ən kiçiyi, Qurani‐ Kərimin 12‐ci Yusif surəsi onun haqqındadır.
Zadeyi‐Mərcanə – Mərcanənin övladı. İbn Ziyada işarədir. Kufə valisi Übeydullah ibn Ziyadın anası Mərcanə adlı bir kəniz olub. Zadeyi‐Zəhra – Zəhra övladı. İmam Həsən (ə), İmam Hüseyn (ə) və onların övladları.
700
Zadeyi‐Ziyad – Ziyad övladı, İbn Ziyada işarədir Zahid – ibadətlə məşğul olan şəxs Zağü zəğən – qarğa Zakir – zikr edən, təsbih və vird edən; təziyələrdə əzadarlıq edib növhə oxuyan
Zar – ağlayan, inləyən Zail – fani, keçib gedən, keçici Zair – ziyarət edən Ziba – gözəl Zibh – kəsmək, qurban kəsmək Zibəs – o qədər, kifayət qədər Zibi‐çəmən – çəmənin bəzəyi, zinəti Zikri‐mühən – müsibətlərin, dərdlərin xatırlanması. Kərbəla faciəsindən bəhs edən növhə, sinəzən, mərsiyə söyləmək və ya yazmaq. Zikri‐möhnət – bax: zikri‐mühən Zikri‐müsibət – bax: zikri‐mühən Zimistan – qış Zində – diri Zindəganlıq – yaşayış, həyat Zirü zəbər – alt‐üst Ziyadə – çox Zivər – zinət, bəzək Zəban – dil Zəbihi‐rahi‐Əllah – Allaın yolunda kəsilən Zəbihullah – Allah yolunda kəsilən Zəbun – zəif, taqətsiz Zəccə – nalə, fəyad, şivən Zəcr – məcbur etmə; zülm etmə Zəvvari‐Kərbəla – Kərbəlanı ziyarət edənlər Zəhi – nə gözəl (bur. istehza ilə deyilib) Zəhra (s.ə) – Peyğəmbərimizin (s)‐in qızı Həzrət Fatimə (s.ə)‐nın ləqəblərindən biri Zəhri‐həlalhil – çox qüvvətli və öldürücü zəhər Zəmzəm – Məkkədə Kəbənin yaxınlığındakı quyunun adı Zeynəlabidin (ə) – On iki İmamın (ə) dördüncüsü, Peyğəmbər (s)‐in nəvəsi İmam Hüseyn (ə)‐ın ortancıl oğlu. Kərbəla faciəsi zamanı xəstə olduğuna görə qətlə yetirilmir. 701
Zeynəb – Həzrət Əli ibn Əbu Talib (ə)‐ın və Həzrət Fatimeyi‐Zəhra (s.ə)‐ nın qızları, İmam Hüseyn (ə)‐ın bacısı. Kərbəla hadisəsində iştirak etmiş, Yəzidin qoşununa əsir düşmüş və Şama aparılmışdı. Növhə ədəbiyyatında qorxmazlıq, dönməzlik, iradə, iffət nümunəsi kimi verilir.
Zəxmdar – yaralı Zəxmi‐xəncəri‐bürran – iti xəncərin yarası Zəlalət – doğru yoldan azma; alçalma; əziyyət çəkmə Zəlilanə – yazıqcasına Zərbi‐şəst – qolun qüvvəti Zərd – sarı Zəmin – yer, torpaq Zən, zənan – qadın, qadınlar Zənəx – çənə Zükurü ünas – kişilər və qadınlar Zülfiqar – Həzrət Əli (ə)‐ın iki haçalı qılıncının adı Zülcənah – İmam Hüseyn (ə)‐ın atının adı Zülfi‐müənbər – ənbər saçan zülf Zülfi‐mişki‐fam – müşk kimi qara zülf Züleyxa – Yusif peyğəmbərə (ə) aşiq olmuş Misir əzizinin zövcəsi.
Yüklə 2,64 Mb. Dostları ilə paylaş:
|