60
yaptığı zulüm”, kayıplara neden olan “askeri ihmal ve yetersizlikler” ile ilgili
haberlerdir.
120
Aslında savaş dönemlerine ait nesnellikle ilgili tüm düşünceler medyanın genel
durumunu yansıtmaktadır. Medyanın savaş dönemlerine özelmiş gibi görülen yanlı
yayınları tüm zamanlar için geçerlidir. Sadece bu dönemlerde yanlılık, sansür, ulusal
çıkarların gözetilmesi daha yoğun ve daha açık olarak hissedilmektedir.
121
“Toplumsal eylemlerin haberleştirilmesinde medyanın yanlılığı üzerine yazılan
metinlerde, medyanın bu eylemleri haberleştirme biçiminin haber toplama rutinlerine
haber değeri atfetme gerekçelerine kar amaçlı kuruluşlar olan yayıncıların ekonomik-
politik çıkarlarına, medyanın konjonktürel ilgilerine göre belirlendiği ortaya
konulmuştur. Bununla bağlantılı olarak medyanın sahiplerinin politikacılarla ve diğer
ticari olanlarla kurduğu sıkı ilişkiler sosyal olarak ulaşılabilirliği olan ve sistemi
sorgulamak yerine tekil ya da kişisel sorunlarla uğraşan eylemlerin medyada daha
kolay yer bulması sonucunu doğurmaktadır.”
122
“Benzer şekilde Türkiye’de ulusal
medyanın toplumsal eylemleri temsilinin, medya kuruluşlarının yapısal çıkarları ve
ideolojik yanlılıklarıyla yakın ilişki içinde olduğu görülmektedir. Bu kuruluşlar
yapısal çıkarlarıyla uyuşmayan protestoları sapkın, çarpık, sıra dışı, tehdit unsuru
barındıran şiddetli eylemler olarak tanımlayabilmekte ya polis ve tutuklama
görüntüleri eşliğinde aktararak ulusal güvenlik sorunu ile bağdaştırmakta ya da
yalnızca izlence boyutunu öne çıkararak eylemi içeriğinden soyutlamayı
120
A.g.e. s.194.
121
Zeynep şcan, Medyada Ulusal Bakış Açıları, Le Monde, New York Times ve The Guardian
gazetelerinde 2003 Irak Savaşı,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2004, s. 58.
122
Eser Köker, Ülkü Doğanay , “Türkiye’de Televizyon Haberlerinde Savaş Karşıtı Eylemler” Savaşın
Yüzleri ve Uzlaşmanın Aşamaları Faces Of War Phases Of Reconciliation,
Der: Ülkü Doğanay,
Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara, 2004. s. 151.
61
yeğlemektedir. Bu noktada ulusal medyada toplantı gösteri ve yürüyüşün “izinsiz” ya
da “izinli” olması birincil önem taşımaktadır. zinsiz gösteriler çoğunlukla şiddet
eylemleri ile eşleştirilmekte bir yurttaş topluluğuna ait “birlikte sorun dile getirme
eylemi”nin gerçekleştirme koşullarını düzenleyen yasal hükümler bunların medyada
haberleştirilme biçimini de etkilemektedir.”
123
Bununla birlikte savaş ve isyan
dönemlerinde, haber medyası çok farklı bir döneme girmekte ve kullanılan üslupta
da köklü değişiklikler olabilmektedir.
124
Tarih boyunca uluslararası çatışma
dönemlerinde, devletler haklılıklarını anlatabilmek, ulusal birlik ve bütünlüğü
koruyabilmek amacıyla medyayı önemli bir araç olarak görmüşlerdir. Bu
dönemlerde, zayıf ve küçük ülkelerin liderleri, her türlü zorluğu göze alarak,
Amerika ve Batı Avrupa tarafından kontrol edilen uluslararası medyaya ulaşabilmek
için büyük çaba sarf etmektedirler.
125
Savaş ve ayaklanmalarda haber medyasına girme
rekabeti yaşanmakta, savaşan taraflar farklı haber medyalarından özellikle onlara yardım
edebilecek güçlü ülkelerin medyalarından faydalanmak istemektedirler. çinde
bulunduğumuz çağda batı medyası uluslararası gündemi diğer yerlerdeki medyadan
daha çok oluşturmaktadır.
126
Çatışmalarda taraf olarak yer alan bu ülkeler için dünyanın
tek süper gücü Amerika ile ilişki içerisinde olmanın ve görüşlerini aktarmanın büyük
önemi bulunmaktadır. Bunun için en iyi yol da Amerikan medya kuruluşları olmaktadır.
New York Times
ya da Washington Post en yaygın ve en itibarlı gazeteler olarak,
CNN ve NBC de en etkin iletişim araçları olarak görülmektedir. Özellikle çatışan
123
Eser Köker, Ülkü Doğanay , “Türkiye’de Televizyon Haberlerinde Savaş Karşıtı Eylemler” Savaşın
Yüzleri ve Uzlaşmanın Aşamaları Faces Of War Phases Of Reconciliation,
Der: Ülkü Doğanay,
Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara, 2004. s. 153.
124
G. Wolfsfeld, Media and Political Conflict, Londra. Cambridge Press, 2004, s: 125.
125
Zeynep şcan, Medyada Ulusal Bakış Açıları, Le Monde, New York Times ve The Guardian
gazetelerinde 2003 Irak Savaşı,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2004, s. 62.
126
G. Wolfsfeld, Media and Political Conflict, Londra, Cambridge Press, 2004, s.125.
62
devletlerin CNN'e ulaşması ve görüşlerinin orada temsil edilmesi, o devletler açısından
büyük bir ayrıcalık olmaktadır. Bunun nedeninin altında, Amerika’nın dünyanın
herhangi bir yerindeki çatışmada devletler üzerinde potansiyel etkiye sahip olduğu
kanaatinin bulunmasıdır. Ayrıca, büyük ve güçlü ülkelerin resmi politikalarının
çerçeveleri, medyada yoğun olarak yer almakta ancak zayıf tarafın görüşü medya
tarafından kolaylıkla yok sayılabilmektedir.
127
Savaş dönemlerinde gazetecilerin
ulusal bakış açılarını bu kadar yoğunluk içerisinde sunmalarının nedeninin hepsi,
onların milliyetçi duygularından kaynaklanmamaktadır. Bunun arkasında, hükümetlerin
bu dönemlerde medyayı çok sıkı takibe almaları ve yayınlar üzerinde kontrol sahibi
olma istekleri de bulunmaktadır. Wolfsfeld de, toplum tarafından kabul edilen kriz
dönemlerinde yetkililerin acil kuralları uygulamalarının daha kolay olduğunu ve haber
medyası üzerindeki kontrolün daha etkin bir şekilde yürürlüğe koymayı beraberinde
getirdiğini söylemektedir.
128
Savaş alanında yetkililer, medya yayınlarının üzerindeki
kontrollerini farklı yollardan sağlamaktadırlar. Askeri alanda üstün olan taraf, haber akışı
üzerinde tam bir denetime de sahip olmakta ve medya kuruluşlarının özerkliğini önemli
ölçüde sınırlandırmış olmaktadırlar. Gazetecinin ihtiyaç duyduğu öncelikli bilgi; savaş
alanındaki son durum olmaktadır. Hükümetler medyanın karşı tarafa ulaşma
olanaklarını kapattıkları anda kontrolü kendi ellerine almış olacaklardır.
129
Nitekim,
1991 Körfez savaşında müttefik güçlerin medya ve haber akışı üzerinde büyük bir
kontrol mekanizması kurdukları ve bunu gazeteci bilgi bürosu adıyla oluşturdukları pool
(havuz) sistemi ile yapmışlardır.
130
Ayrıca müttefiklerin askeri açıdan çok güçlü olmaları
127
Zeynep şcan, Medyada Ulusal Bakış Açıları, Le Monde, New York Times ve The Guardian
gazetelerinde 2003 Irak Savaşı,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2004, s. 58.
128
A.g.e. s.60.
129
A.g.e. s. 62
130
G. Wolfsfeld, Media andPolitical Conflict, Londra. Cambridge Press, 2004, s: 133
Dostları ilə paylaş: |