194
kəndliləri tərk edib şəhərlərə pənah gətirirlər. Bu cinayətrlərə
gec-tez axır qoymaq lazımdır.” “Azərbaycan” ruznaməsinin
möhtərəm müdirinə. “Biz kəndlilər sizdən xahiş edirik ki, bizim
dərdlərimizi, münasibətlərimizi ruznamədə yazasınız. Qoy
bütün camaat bilsin ki, bizim başımıza bu canilər nə oyunlar
gətirir və bu mürtəce zalım jandarmların və bir əldə xain
nökərlərin zülmündən ahu-naləmiz göyə dayanmışdı. Hər gün
bir bəhanə ilə biz günahsız kəndliləri qarət edib, arvad-
uşaqlarımızı əsir edirlər. Bu soyğunçuların zülmündən cana
gəlmişik. Biz kəndlilərin əllərini əkindən cütdən çıxarmışlar.
Bizləri öz yerlərimizdən çöllərə, dağlara didərgin salmışlar.
Aman Qasım xanın və onun nökərlərinin əlindən. Aman
Abdulla xanın atlılarının zülmündən. Allah aman, bizim bir
xahişimiz var, o da budur ki, təvəqqö (intizar) edirik bu
cinayətkarların, əşrarların (soyqunçuların) və bu qaniçən
ə
mniyyələrin şərrlərini bizim başımızdan rədd edin.!” Irtica
ünsürləri kəndlərdə günahsız ünsürləri vəhşi bir surətdə qarət
edib öldürürlər Vayğanlı Həsən xan, Kəramnavlı Rzaqulu xan,
Ə
li Bulağlı, Əli Mahmud, Kəlali Qasım xan, Luməli Ərsəlan
bəy, Teymurbəyli Teymurbəy, Nuruş kəndxuda və Ozanlu
Hüseyn öz atlılar ilə və bir tərəfdən də mürtəce jandarm
qüvvələri vasitəsilə kəndlərdə qarət etməyə başlamışlar. 28
şə
hrivər 1324-cü tarixdə bu qansoranlar Mincivan mahalının
Sütvan kəndində kəndli Həbib Əli oğlunu öldürmüşlər. Hatəm
adlı bir nəfər kəndlini döydükdən sonra onum bığlarını yolub,
diri-diri torpağa basdırmışlar. Qalan kəndlilər canlarının
qorxusundan arvad-uşaqları ilə çöllərə və dağlara pərakəndə
olmuşlar. Aşuqlu kəndində Seyid skəndərin xırmanını evinə
yığıb, od vurmuşlar. Cəlal və smayıl adlı kəndlilərin evlərini
qarət edib, özlərini də vəhşi surətdə döymüşlər. Həsən xan və
Rzaqulu xan öz silahlı qüvvələri ilə Əhmədli kəndinə həmlə
edib kənd əhalisinin bir çoxunu kənddən qaçırmışlar və
Məhərrəm adlı kəndlinin taxılının böyük qismini yandırmışlar.
Kəndlilər öz mal davarları ilə meşələrə qaçmışlar. Aban ayının
179
haqqını almağa qadir olduğunu və bu haqqı almaq yolunda
tamam varlığı ilə mübarizəyə girişdiyini ona anladaraq dedilər.
Vahid bir şəxs kimi ayağa qalxıb, öz milli hökumətini qurmuş
və öz müqəddəratını əlinə almışdır. Bütün milli konqrə (məclisi
müəssisan) tərəfindən intixab olunan milli hökumətin (heyət
millinin) arxasındadır. Bugün-sabah Milli Məclisimiz açılacaq,
qanuni və rəsmi hökumətimiz təşkil tapacaq.
randan
ayrılmamaq şərtilə Azərbaycanın daxili işlərini idarə etməyə
ş
uru edəcəkdir (başlayacaqdır). Tehrana vaxtında ittila (xəbər)
verilmişdi. O gün vaxt ətələf etməklə işi ört-basdır etmək
fikrindədir. Bu isə çox səhifəhanə (ağılsız) bir siyasətdir.
Mərkəzi hökumət bu gün bizim uzatdığımız əli dala qaytarmaq
istərsə, artıq o əl bir daha uzanmaz, bu da mərkəzi hökumətin
böyük və əsas xəyanətlərindən olub, qalar. Azərbaycanlı
özünün istedad və ləyaqətini birüzə vermiş, az bir zamanda
böyük və arxalı bir hökumət vücudə gətirmişdir. Onu da
saxlamağa qadirdir. Bilaxirə müzakirat müəyyən bir nəticəyə
müntəhi ola bilmədən xatəmə tapdı və sabit oldu ki, həqiqəti-
ə
mrdə dövlət Ağa Bəyatı işi həll etmək üçün deyil, onu
tarixləşdirmək, bu vasitə ilə xalqın gözündən pərdə asmaq üçün
Azərbaycana ezam etmişdi. Ağa Bəyatın hüsni-niyyəti və meyli
bu işlərə onun özü üçün acı bir təəssüfdən başqa nəticə
verməzdi. Çünki su sərçeşmədən bulanıq idi. Fəhimi və onun
ə
msalı həmişə oynadıqları şətrənc oyunun onun əlilə qazanmaq
istəyirdilər. Bəyat oyunda məharətsiz bir adam deyildir. Lakin
tərəfin oyun başlamadan əvvəl elan etdiyi şəxs onun meydanını
təngləşdirib, mat deməklə yaxasını mat olmaqdan xilas etməyə
vadar etdi. Oyunçu bilir ki, şətrəncdə mat baş tulamaq
deməkdir. Mərkəzi hökumət oyunu uduzdu. Yuxarıdakı
məqalədə göstərdiyimiz kimi bizim ustandarla birinci
görüşümüz təarif ilə başlandı. Bəyati mən şəxsən çox yaxşı
tanırdım. O baş vəzir olduğu vaxt mən Cəbhi- azadı təşkilatının
tərəfindən çox ciddi mövzularla onunla danışıq apardıqda
(onun ruhiyyəsinə kamilən aşna olmuşdum). Ona görə biz elə
Dostları ilə paylaş: |