Ölmeyi Reddeden Kral

Zecharia Sitchin 
"Beni geriye götür," dedi kadın, tatlı bir sesle. "Tableti bul­
malı ve Anu'nun çağrısına yanıt vermeliyim ... " 
"Birlikte  döneceğiz,"  dedi  adam.  "Geriye  birlikte  gitmek 
zorundayız ...  Erek' e,  düşen  yıldızların  gecesine ...  Ruhen  ve 
bedenen  birleşmiş olarak!" 
Eli, onu heykelin durduğu açıklığa doğru götürdü ve Ast­
ra 
bunun, kapısı ya da koruyucu kafesi olmayan eski moda, 
küçük bir asansör olduğunu fark etti. 
Onlara yolcu olarak eşlik eden heykel ile birlikte, üç kişi-
1 ik 
asansöre sıkışhlar. Eli,  bir düğmeye bash ve yavaş yavaş 
iist 
kata çıkhlar. Daha önce asansörün içinde heykeli yıkayan 
sarı 
ve altınsı ışığın aynısı tarafından yutulmuş, geniş, loş bir 
odaya adım athlar. Odaya girer girmez Astra, heykele bir kez 
daha  göz atmak için  başını  çevirdi ve yine,  onu ilk gördüğü 
.ındaki gibi, ne denli gerçekçi olduğuna şaşırmaktan kendini 
.ılamadı. 
Odanın  büyük  bir  bölümünü  kaplayan  geniş,  örtülü  bir 
yatak, Astra'ya Eli'nin yatak odasında olduklarını düşündür­
dü. 
Eğer  öyleyse  bu,  olabilecek  en  sıra  dışı  yatak  odasıydı; 
lıer 
boş alanda ya da duvarda, eski sanat eserleri duruyordu: 
lıer boyutta heykeller,  heykelcikler,  duvar  kabartmaları,  kil, 
lıronz, hatta alhn nesneler. Dikkatini özellikle eski bir lir çek­
i 
i; 
onun  resmini ve benzerini British  Museum' da  birçok  kez 
�ördüğünden, ona tanıdık geldi. Her iki sapı, bir ses kutusun­
dan hafif bir açıyla çıkıyor ve tepede, enine uzanan bir çubuk-
1.ı 
bağlanıyorlardı.  Ses  kutusunun  önü  kıvrılarak,  alhndan 
yapılmış,  boynuzlu  bir  boğa  başı  yontusuna  dönüşüyordu. 
Teller,  tepedeki  enine  çubuktan  ses  kutusunun  alhna  kadar 
uzanıyordu ve Astra telleri hafifçe çektiği halde, enstrümanın 
i
i
r
e
tt
iği müziğin derinliğine hayret etti. 
"Tabii ki bu bir replika," dedi Eli. "Sir Leonard Woolley ta­
r.ıfından Ur' un kraliyet mezarlarında bulunan, neredeyse beş 
49 

---

Ölmeyi Reddeden Kral 
bin yıllık  orijinalinin  bir replikası. ..  Sümerli  kraliçe  Puabi'ye 
aitti." 
Astra, telleri yeniden çekti.  "Ne kadar nefis bir ses,"  diye 
mırıldandı. 
"Arkeologlar, yalnızca sonradan  tekrar  birleştirip  tel bağ­
ladık.lan lirler ve arplar değil, Sümer müzik notaları da buldu­
lar," diye anlatb ona Eli. "Eski müzik notaları deşifre edildikten 
sonra, Kaliforniyalı bir grup profesör tarafından çalındı. .. Aynı 
zamanda kaydedildi; işte, burada." Görünmeyen bir düğmeye 
dokundu ve oda, Astra'nın hiç de tuhaf ya da itici bulmadığı, 
başka bir zamandan ve başka bir yerden gelen, gizemli, akılda 
kaha bir ezgiyle doldu. 
Astra,  kendini  çevreleyen  bir  oda  dolusu  esere  yeniden 
bakb.  Bunların  da  replika  mı,  yoksa  orijinal  arkeolojik  bu­
luntular 
nu 
olduğunu merak etti.  Eli, onun gezici bakışlarını 
yakaladı. 
"Müzede  çalışıyorum,"  dedi,  "restorasyon  ve  replika  ya­
pıyorum ... "  Elini  eser  koleksiyonuna  doğru  salladı.  "Biricik 
Erek'imizin  bilindik nesnelerinin ortasında geriye gidebilmek 
için, eski Sümer' in 
ruh 
halini, çevresini yeniden yaratmam ge­
rekiyordu." 
"Ezgi ... " dedi Astra.  "Anılar uyandırıyor ... " 
"Lir  müziği,  Anu  ve  İştar'ın  en  sevdiklerindendi,"  dedi 
Eli. " Anu için Yeryüzü' ne son gelişlerinde Anunnaki, Erek' in 
müjdecisi olan bir dinlenme yeri inşa ettiler. Zevki için oraya 
muhteşem bir lir yerleştirdiler.  Gittiğinde yeri İştar'a, biricik 
İrnina'sına miras bıraktı. 
O da lir çalmayı çok seviyordu; hat­
ta müziğin çoğunu kendisi besteledi." 
Astra'nın  başı  dönmeye  başladı  ve  etrafa  bakmaya  son 
verdi.  Ezgi yakasını  bırakmıyordu.  Lirin  tellerine her bir do­
kunuş,  kalbindeki  bir  tınıda  yankılanıyordu.  Kendini  Eli'ye 
yaklaştırdı ve bedenini onunkine dayayarak, sessizce durdu. 
50 

---

Zecharia Sitchin 
Adam onu alnından usulca öptü. "Nektar, müzik ... Bunlar 
seni geriye götürüyor ... Geçmişte süzülüyorsun ... " 
"Başım dönüyor," diyiveren Astra, birdenbire sırtını örtü­
lü 
yatağa yaslayarak yere oturdu. Eli onu rahat bırakb. Kadın 
l i rin 
ezgisini mırıldanmaya başladı; önce neredeyse fısıldaya­
rak, 
sonra  daha yüksek,  sonra  da  yumuşacık  bir  sesle  şarkı 
söylemeye başladı: 
Uyku, ey uyku, gel biraz oğluma, 
Huzursuz gözlerini daldır uykuya. 
Ey yeni ay, parla, parla, 
Kötülük dolu acıyı uzaklara kovala. 
Ey Enlil,  Yerzüyü'nde koru onu, 
Ey Anu, Gökler' de koru onu. 
Ey, Yaşam Tanrıçası, dost ol ona; 
Nice mutlu günleri olsun yaşamında ... 
"Güzelmiş," dedi Eli, yanında yere otururken. Kadın, onu 
ıl.ıha önce görmemiş gibi bakb. "Sen misin, Şamaş?" diye sor­
ı l u .  
"Annem, sana hep bu ninniyi söylerdi. Ağrıyan kemikle­
rin 
yüzünden hep kaygılanırdı. Neden böyle hızlı büyüdüğü­
ıııi.ize anlam veremezdi... Habrlıyor musun, Şamaş?" 
Adam, elini onun omzunun çevresine koydu.  "Ben Gılga­
ı ı w/  
ım; Şamaş değilim," diye nazikçe düzeltti onu. 
"Yalnızca  yüz  Yeryüzü  yılını  bebek  beziyle  geçirdiğimiz 
ıı.-iıı  bizimle  alay  ederdi,"  diye  sürdürdü  Astra,  rüyadaymış 
�;ibi. 
"Hepsi, olgun olduğumuzu kabullenmeyi reddetti ...  Hep 
l ı.ı�kaları  yokken  dans  etmek  zorundaydık.  Sen  ilk  başta  her 
ı.ıınan başka biriymiş gibi davranırdın ... Neden?" 
"Böylesi daha eğlenceliydi," dedi Eli. 
"Benimle  yeniden  dans  et,  Şamaş,"  dedi  Astra.  "Sana  ne 
k.ıdar 
çok ihtiyacım var!" 
51 

---