336
Gegeçkori və Sabaxtaraşvili (sabiq xariçi işlər naziri), Ermənistanı
Avetis Aqoranyan, Rusiyanı Maklakov (Kerenski hökumətində
Fransa səfiri) və Mandelştam (sabiq Türkiyə səfiri) təmsil edirdi.
Fransa tərəfindən isə sabiq komissar Şevalye və Sorbonna
Universiteti hüquq fakültəsinin rektoru Verno iştirak edirdilər.
Bu iclasda ilk dəfə Ə. M. Topçubaşi çıxış edərək Türkiyənin
də Qafqaz Konfederasiyası fikrinə xoş məramını açıqladı. O,
müttəfiqləri Türkiyəyə təzyiqi dayandırmağa çağırdı. Bu
düzgün bir
mövqe idi. Çünki Türkiyəyə Qərbin təzyiqi, onun Pusiya ilə
yaxınlaşmasına gətirib çıxarırdı. Ə. M. Topçubaşi da məhz bu
yaxınlaşmanı doğuran səbəblərə işarə edir, həm də göstərirdi ki,
bolşevik əxlaqı ilə islam əxlaqı bir-birlərinə daban-dabana zidd
olduğundan Sovetlərlə Türkiyənin yaxınlığı məcburi dostluqdur,
özü də müvəqqətidir. Ə. M. Topçubaşinin Türkiyəni müdafiə
etməsi Şevalyenin xoşuna gəlmədi. O, Gegeçkorini Ə. M.
Topçubaşiyə çavab verməyə təhrik etdi. Lakin Gegeçkori təklifə
razılıq vermədi. Belə olduqda Aqoranyan söz alıb imperialist
Türkiyəni və Rusiyanı Qafqazı, başlıcası isə Ermənistan torpaq-
larını işğal edərək parçalamaqda suçladı. Qəzəblənən Maklakov
erməni nümayəndəsini nankorluqda tənbeh edərək, "Rusiya sabah
yenə ayağa qalxacaq" deyərək zalı tərk etdi. Lakin Ə. M.
Topçubaşi ruhdan düşmür, Türkiyə haqqında Qərbdəki rəyin də-
yişməsinə çalışır, Qafqaz xalqları konfederasiyasının yaradılması
ətrafında gərgin iş aparırdı.
1925-ci ildən sonra mühacirət təşkilatlarının yaranması
ətrafında mübahisələr, müəyyən fikir ayrılıqları meydana gəldi. Ə.
M. Topçubaşi, M. Ə. Rəsulzadə ilə bütün mühacirləri vahid bir
təşkilatın ətrafında birləşdirməyə çalışırdı. Bu dövrdə Qafqaz
respublikalarının milli mühacirləri bir deyil
, bir neçə təşkilat
ətrafında cəmləşərək səlahiyyətli təmsilçilik uğrunda öz aralarında
rəqabət aparırdılar. Ə. M. Topçubaşi yaxşı dərk edirdi ki, belə
vəziyət Qafqaz Konfederasiyasının gerçəkləşməsinə mane olur.
Ona görə Ə. M. Topçubaşi, X. Sultanova, eləcə də gürcü