Rasim gəNZƏLİ qizil türkləRDƏN
Yüklə 9,47 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- POEZİYA ÇİNARINDAN YEDDİ YARPAQ İstanbulda Şuşa yuxuma girdi
- Gülhanə parkında
- Türkanda yağış
- Təbriz xatirəsi
- Sevdalanmış Ay
- Samanyolu
139 cərgəsinə aid edənlərin sayı şeirlərinin sayından azdır. Ancaq bu heç də onun böyük şair olmadığına dəlalət eləmir. Çünki bəzən böyük şairlər zamanlarından qabağa getdikləri üçün elə gələcək zamanda da doğru, düzgün qiymətlərini alırlar. Mən də Elçin İsgəndər poeziyasının nə vaxtsa həqiqi qiymətini alacağına inanıram. Ona görə ki, belə poetik nümunələrin insan qəlbini fəth etməməsi mümkün deyil. 140 POEZİYA ÇİNARINDAN YEDDİ YARPAQ İstanbulda Şuşa yuxuma girdi İstanbulda Şuşa yuxuma girdi – Köhnə məhəlləmiz... dəmir darvaza... Bu necə yuxudu, ah bu nə sirdi – Boz dağlar təzəcə çıxmışdı yaza. Xanın səsi gəldi Qala tərəfdən, Buludlar axırdı – bəyaz buludlar... Bir qaya üstündə dayanmışdım mən, Gözümdə könlümdə böyük umudlar. Yuxudan oyandım, - gecə yarıydı, Quyruqlu bir ulduz düşdü dənizə. Həsrət ürəyimi sancan arıydı, – Şuşa ilğım kimi göründü gözə. Dəniz sahilində poyraz əsirdi, İstanbul yuxusuz, İstanbul oyaq. Bogazda qərib bir xəyal gəzirdi, Qız qülləsi yaxın... Şuşa çox uzaq... 141 Səttar Bəhlulzadənin “Kəpəzin göz yaşları” tablosunun önündə Dağlar da ağlayar, bilirəm indi, Kəpəzin göz yaşı axır kətandan. Mənim fələk ilə aram sərindi Qarabağın qara bəxti yatandan. Kəpəz ağlayırdı... könül pərişan, Göy Gölün aynası yaşıla çalır. Qıy vurub havada uçan quş bu an Bulud karvanında qalxır, alçalır. Bir tərəfdə matəm, bir yanda düyün, Ömür qovğasına qarışıb başım. Sehirli fırçaya əl vurma bu gün, Ağlatma dağları, rəssam qardaşım... 142 Gülhanə parkında Gülhanə parkında bir yaz axşamı, Gülhanə parkında hər tərəf işıq. Bir ceviz ağacı... şair ilhamı... Gülhanə parkında qafam qarışıq. Şair yada düşdü, qəlbim alışdı, Fərqində deyiləm axan zamanın. Bu ceviz ağacı mənə tanışdı, Burda xatirəsi yaşar hər anın. Şairə daş atar bəzən bir nadan, Özündən bixəbər o daşa dönər. Nazim əl eləyər uzaq Varnadan, Həsrət gözlərimdə qan-yaşa dönər. Bilirəm, görünmür həsrətin sonu, İstanbul axşama qərq olur indi. Gülhanə parkında aradım onu, Gülhanə parkında Nazim yox idi... 143 Türkanda yağış Bağla pəncərəni – yağış yağacaq, Gözəl bir lövhədi Türkanda səhər. Bağla pəncərəni – şimşək çaxacaq, Dalğalı dənizdə batacaq kədər. Ağaclar yuyunar gürşad yağışda, Ağaclar qol-qanaq açacaq indi. Bu doğma torpaqda, bu yad yağışda Ağaclar elə bil uçacaq indi. Könüldə bir iz yox ağrı-acıdan, Yağış döyəcləyər bəyaz damları. Əl-ayaq kəsilər həyət-bacadan, Evlərə tələsər kənd adamları. Yağış damlaları yuyar qəlbimi, Sən də pəncərədən baxıb gülərsən. Gülərsən bir yağmur mələyi kimi, Sən bu bağ evini cənnət bilərsən... 144 Təbriz xatirəsi Təbriz axşamlarını xatırlayıram yenə. Bir gün mən bu şəhəri bağışlayacam sənə. Sənin sevdan könlümdə bir Təbriz laləsidi. Bu sevdanı hifz edən Gümüş Ay haləsidi. Elə bil ki, haçansa burda yaşamışam mən. Təbriz qoxuyur gülüm, bax bu yaşıl yasəmən. 145 Sevdalanmış Ay Gecə quşları susub, göy üzündə axır Ay. Qərib pəncərələrdən boylanaraq baxır Ay. Yolçu yolunda gərək,- Ay gedər biz gedərik. Bir salavat çevirib durub dua edərik. Seyr et bu mənzərəni, ulduzlar şam tək yanır. Sabaha ümidim var – Ay doğub sevdalanır. 146 Samanyolu Ovsunlayıb qəlbimi bu gecə samanyolu. Samanyolundan keçir qəribin güman yolu. Qürbət gecələrində, Mövlanə neyi çaldım, Ayrılıq gəldi yenə, yenə tək-tənha qaldım. Tək-tənhayam, yanımda dostum, sirdaşım yoxdu. Bu gecə samanyolu gümüş kimi soyuqdu... 147 SON SÖZ YERİNƏ VƏ YAXUD BƏNZƏRİ OLMAYAN İNSAN İnsan ömrünün müəyyən həddinə gəlib yetişəndə bir anlıq dayanıb nəfəs dərir. Nar çiçəyinin gülümsər ləçəkləri ətrafında dayanıb, yanından axan qoşa çayın sehrinə dalaraq, uca və qoca dağlarla söhbətləşib ömrünün bu anına qədər olan zaman sürəsinə qiymət verməyə çalışır. Və çox vaxt da insan özünü o dağın müxtəlif cığırında, səthində, ucalığında görür. O insan ki, ömrün görünən və seçilən yaş həddində özünü ətrafında dayandığı dağın zirvəsində görə bilir və başqaları da buna öz möhrünü vurursa, mən o adamı Tanrının bəxtəvər bəndələri sırasına aid edirəm. Baxmayaraq ki, böyük insanlar çox zaman zirvədə olduqlarını duymur, bunun fərqinə varmırlar. Ancaq mən qətiyyən tərəddüd eləmədən Elçin İsgəndəri dağın zirvəsini fəth edən ucalardan biri sayıram. Təkcə bir faktı desəm, Elçin İsgəndərin zirvədə olduğuna tərəddüdlə yanaşanlar fikirlərində düzəliş edər, mənim fikrimlə razılaşarlar. Mən dünyada elə bir insan tanımıram ki, bir-birinə tamamilə əks qütbdə dayanan iki sahənin eyni zamanda bilicisi olsun. Elçin İsgəndər bunu bacarıb. Həm texnika elmləri sahəsində, həm də poeziya kəhkəşanında, sözün həqiqi mənasında özünü təsdiq edib. Bu sahələri müqayisə edəndə çiçəklə dəmirin bir-biri ilə qoşa yol getdiyini nəzərimdə canlandırıram. Və onun əlində çiçək nə qədər gözəl, lətif görünürsə, dəmir də öz dəmir əzəmətində qalır, bərkliyinə, möhkəmliyinə xələl gəlmir. 148 İsdedadlı şair Qulu Ağsəs onun haqqında danışanda belə deyirdi: “Hərdən istəmişəm, yanında bir pis söz deyim, görüm onun da arsenalında oxşar kəlmə var, ya yox. Əlbəttə, yoxdu. Hər şey bir adamda olmaz ki – karyera, elm, nüfuz, şöhrət, qələm, pul... Elçin İsgəndərzadənin bir ayağı yerdədirsə, biri göydədi. Nə vaxt zəng vurursan, “bu nömrəyə zəng çatmır”. Elçin müəllim yerimir, qaçmır, uçur. Onun təyyarələrdə, hava limanlarındakı nüfuzu iş yerindən çox olar. Göydə olanda bəlkə də, ona elədiyim alxışları eşidir. Amma səsimi tanımır. Tanısaydı, ən azı, zəng vurub təşəkkür eləyərdi.” Başqa bir görkəmli qələm əhlimiz Elçin Hüseynbəyli də onun haqqında maraqlı fikirlər söyləyir. Deyir, o, göy adamıdır, yerlə işi yoxdur. Təyyarənin trapından bir addım yerə atanda, iki addım da göyə atır... Tanrı bu adamın ruzusunu ürəyincə verib. Alqışlar adaşımı ucaldır və o, bu ucalığa layiqdir. O, bu ucalığa gedən yolda Vereşaqinlə qiyabi yarışda ona qalib gələ bilməsə də, Lomonosov kimi dahi bir şəxsiyyətlə “yarışda” uduzmadı. Əksinə, ondan daha güclü olduğunu sübuta yetirdi. Baxmayaraq ki, Lomonosov müsəlman olmadığına görə daha geniş kütləyə tanıdıldı. Amma bütün tərəfləri ilə mən Elçin İsgəndəri Lomonosovdan daha güclü alim və şəxsiyyət hesab edirəm. Əbülfət Mədətoğlu onun haqqında duyğularını poetik ifadələrlə belə təqdim edir. Və elə bilirəm ki, dediklərində qətiyyən yanılmır. Yaşı və boy-buxunu O qədər də Görünmür. Yüklə 9,47 Mb. Dostları ilə paylaş:
|