Rəy verənlər: f e. d prof. Ş. M. Məmmədov



Yüklə 3,72 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə20/167
tarix23.01.2018
ölçüsü3,72 Mb.
#21904
1   ...   16   17   18   19   20   21   22   23   ...   167

koşflər belə ən ümumi dünya şüurundan gələ bilər  - bunu hansısa 

adamların əqli qəbul edir. Bu konsepsiya dinə olduqca yaxındır : “ən 

ümumi şüurun” mövcudluğu çox vaxt belə bir taktla izah edirlər ki, 

çox  böyük  gözlənilməz  kəşfləri  bəzən  eyni  vaxtda  dünyanın 

müxtəlif  yerlərində  yaşayan  adamlar  edirlər.  Yeni  öyrənmək 

nəticəsində yox, öz - özünə gəlir. Çox vaxt bu yeni deyil, lap çoxdan 

məlum  olanların  daha  dərindın  anlaşılmasıdır.  Bu  adətən  insanın 

Allahla  və  Təbiətlə  tək  qaldığı  məqamlarda  gəlir.  Mistik  anlama 

hələ qədim Yunanıstanda məlum olmuşdur. Platon əsli və həqiqəti 

dərk etmək bacarığına inanırdı, ancaq bunun da həddi var idi. O belə 

hesab  edirdi  ki,  ali  bilikləri  yalniz  mistik  qavrayişla  qəbul  etmək 

olar. Din və elm bu cür mənbəyi müxtəlif cür adlandırır - Allah və ya 

ən  ümumi  şüur  -  əslində  ən  ümumi  əql  yalnız  Allaha  məxsusdur. 

Həqiqi  alim  mömin  olmaya  bilməz.  Təbii  qanunlar  və  Allah 

qanunları  eynidir.  Çoxları  dini  kitabları  oxumadığından  bəzi 

həqiqətləri  yaxşı  anlamırlar  -  ancaq  burada  da  ehtiyatlı  olmaq 

lazımdır.  Son  vaxtlar  gənclərdə  kor  -  koranə  dinə  bağlılıq  hiss 

olunur.  Onlar  hansısa  müqəddəs  kitabı  oxumadan  kimlərdənsə 

eşitdiklərinə əsasən Müqəddəs yazıla haqqinda fikir söyləyir,basqa 

dinləri,onlarin  müqəddəs  kitablarını  az  qala  təhqir  səviyyəsində 

tənqid etməkdən belə cəkinmirlər.Allahla,ruhla bağlı hər hansı şərhi 

məktəb proqramlarindan çıxarılmışdır-ali məktəb tələbələrinin dinin 

sirrlərindən  uzaqlaşdirilması  kampaniyasi  aparılır,səhv  olaraq 

uşaqlara  və  gənclərə  qəbul  etdirilir  ki,  dinə  yox  elmə  inanmaq 

lazımdir.Allaha  inanan  alimlərin,fllosolların  adlari  hamidan  gizli 

saxlanılır. Nyutonu dini ehkamlari dağidan alim kimi təqdim edirlər, 

ancaq  onun  ilahiyyətlə  bağli  əsərlərindən  danışmırlar.Darvinin 

nəzəriyyəsi səfehlik dərəcəsində təhrif olunur, onu dinə qarşı çıxan 

kimi  təqdim  edillər.  Məktəbi  qurtarandan  sonra  da  gəncləri 

nəzarətdən buraxmayib müəyyən ideologiyanın təsiri ilə yaşamağa 

vadar edirlər.Bütün təzyiqlərə 

59 



baxmayaraq  insanlarda  Allaha  inanı  qalmaqdadır.  Onlar  olumdan 

sonrakı həyatla bağlı narahatlıqlarını gizlətmirlər. 

Arxiyepiskop Luka insan həyatını iki hissəyə - Ruhi-bədən və 

mənəvi ruhi hissələrə bölür.Bədənin ölümü ruhun birinci həyatindan 

ikinci  həyat  hissinə  kecməsidir.Bizim  yerdəki  həyatimizin  sonu 

haqqinda  düşünərkən  biz  bədənin  ölümü  haqqında  yox, 

ümümiyyətlə  ölüm  haqqmda,nə  isə  qorxulu  anlaşilmaz  bir  şey 

haqqında  düşünürük,  bu  təfəkkürün  səhvidir  və  0  bizi 

qorxudur,gizlənmık istəyirik,”yaxşi olar bu haqda hec danişmayaq” 

deyə düşünürük.Nəticədə biz ölüm haqqinda az bilirik,əslində orada 

olan  ən  qorxulu  hal  naməlumluqdur-  “Başima  nə  gələcək?” 

Fikirləşmək və öyrənməkdən imtina etməklə biz nainəlumlugu daha 

da  kədərli  və  qorxulu edirik.Ona  görə  də  çoxları  üçün  ən  qorxulu 

məqam ölümqabağı dövrdür - sağalmaz xəstəliyə düçar olduğundan 

son  məqama  çatana  qədərki  dovr  əzabli  olur.  Ancaq  heç  də  hamı 

qorxmur.Duzdür  ölüm  qorxusundan  tam  xilas  olmaq  mümkün 

deyildir. Çünki bu qorxu zəruridir. Həyat insana nə isə etmək üçün 

verilir,  ölüm  qorxusu  öz  həyatını  qorumağa  vadar  edir.  Öz 

həyatlarmi zəhmətdə və basqalari üçün fadali işlərdə yaşayanlar elə 

düşünürlər  ki,  burada  bütün  işlərini  görüb-  lər,onda  ölüm 

yaxinlaşanda  onlar  böyük  qorxu  hiss  etmirlər.  Həyat  qiymətli 

töhfədir.  Onu  qorumaq  üçün  bizlərə  həm  də  olüm  qorxusu 

verilmişdir.  Bu  təbiidir.  Pis  odur  ki,  bəzən  bu  qorxu  layiq 

olduğundan  güclü  olur.Adamların  əksəriyyəti  saglam,gümrah 

olanda, işləri yaxşi gedəndə olüm haqinda düşünmürlər. Fikirləşmək 

arzusu  yoxdur,vaxt  yoxdur,  bütün  fıkr  gündəlik  qaygilarla 

məşğuldur.  Həm  də  bizim  ictimai  həyat  elə  qurulur  ki,  biz  ölümü 

gönnəyək.  Yaxınlarımizdan  kimsə  ağır  xəstələnir  -  əvvəllər  evdə 

müalicə edirdilər; anası, arvadı, əri ona qulluq edirdi. İndi ciddi bir iş 

olan  kimi  xəstəxanaya  qoyuruq,  adam  öləndə  yaninda  tibb  bacisi, 

sanitarkalar  olur.Çox  az  hallarda  həkim  həmin  an  palatada 

olur,ancaq  ər,arvad,ana,uşaqlar  yoxdur.  Adam  az  qala  kimsəsiz 

rəhmətə  gedir.  Dəfn  mərasimi,bəzi  hallarda  xoş  sözlər  deyilir  və 

beləcə dəfn olunur. Qəbrstanliğa gedənlərin sayi azalır. 

60 



Müasir  sivilizasiya  ölümün  inkar  olunmasina  istiqamotlon- 

dirmişdir.  Çoxları  bu  həyaldan  zövq  almağa  tələsir.  Ölümlə  bağlı 

fikirlər  yaşananda  bunları  etmək  mümkün  deyildir.  Nəticədə  biz 

ölümü  görmürük,  onun  haqqında  danışmağa  vərdiş  edirik.  Bunun 

yaxşı  və  ya  pis  olması  gələcək  söhbətlərimizin  mövzusudur. 

Fikirləşmədən yaşamaq əlbəttə asandır. Ancciq ölüm lap yaxın və 

labüd  olanda  -  adam  sağalmaz  xəstəliyə  düçar  olanda  -  onu 

qarşılamaq  çətin  olur.  Xəstəlik  əlamətlərinə  -  ağrıya  həm  də  ağır 

psixoloji  vəziyyət  əlavə  olunur  -  ölüm  qorxusu  naməlumluq 

qorxusudan lap şəlin olur. Təhlükə qəflətən yaxalayır. İnsan ölməyə 

hazır deyildir. O, ölüm haqqında heç nə bilmir - insanın həyatında ən 

ağır  anlar  başlayır.  Nə  etməli?  Ona  necəsə  kömək  etmək  olar? 

Ölümqabağı 

çətinliyi 

necə 

yüngülləşdirmək 



mümkündr? 

Sakitləşdirici dərmanlar var, ancaq onların təsiri müvəqqətidir, onlar 

heç nəyi dəyişdirmir, əksinə adamın qəlbi lap ağırlaşır. Əvvəllər din 

xadimləri,  həkimlər,  tibb  bacıları  bacardıqları  qədər  kömək 

edirdilər.  İlk  növbədə  xəstəni  nə  narahat  etdiyini,  onun  nədən 

qorxduğunu,  nə  çatışmadığını,  onun  nə  istədiyini  başa  düşmək 

lazımdır.  Onunla  söhbət  edəndə  bunalar  aydınlaşır  -  xəstə 

danışdıqca xeyli yüngülləşir, yanına gələn qohumlar ölüm haqqında 

danışmır,  ona  sağalacağını  deyirlər.  Onlar  özləri  ölümün  nə 

olduğunu  bilmədiklərindən  susmağa  üstünlük  verirlər.  Xəstə  isə 

məhz  ölümdən  danışmaq  istəyir  -  xəstə  belə  durumda  özünü  tək, 

atılmış hiss edir. Onun ətrafında tam sükutdur. Hətta ən doğmalar 

belə  onunla  ən  xırda,  mənasız  şeylərdən  danışırlar,  əsas  məsələyə 

heç kim toxunmur. Ümidsiz xəstələrlə açıq söhbət daha yaxşı nəticə 

verir - düzdür onu vaxtından əvvəl də dəfn etmək lazım deyildir. Bu 

asan olmasa da mümkündür.istənilən xəstə labüd olanı qəbul etməyə 

hazırlaşa bilər. 

Allaha,  axirıt  dünyanın  varlığına  inananlar  bu  sakitliyə  tez 

qovuşurlar. Kyubler Ro.ss ölən adamın keçdiyi mərhələləri beş yerə 

ayırır.  Birinci  mərhələ  -  çətin  olan  faktın  inkar  edilməsi,  qəbul 

edilməməsidir  “Bircə  mən  yox”,  “Bu  xərçəng  ola  bilməz”.  Bu 

mərhələ vacibdir, o sarsıntını zəiflədir. Onsuz 

61 



Yüklə 3,72 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   16   17   18   19   20   21   22   23   ...   167




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə