Saçmalıklar Çağı
Yüklə 1,91 Mb. Pdf görüntüsü
|
ruhların dinlenme mekânının ihlal edilişine köpürürken İranlı Öykücüler Birliği öykü anlatmanın bir daha eskisi gibi olamayacağına inandıklarını belirtti. Apollo fotoğrafları dünyanın önemsizliğini ilk defa ortaya çıkardı: Gezegenimiz sonsuz karanlığın içinde minnacık bir bilyeden ibaretti. Armstrong sadece başparmağını kaldırarak dünyayı tutulma altına alabileceğini görmüştü. "Kendinizi koskocaman mı hissettiniz?" diye soranlara, "Hayır" dedi, "ufacık hissettim." [303]
Armstrong Ay yolculuğundan sonra normal yaşantısını sürdürürken Buzz Aldrin alkolizm ve depresyonun pençesine düştü. Depresyon sıklıkla, açgözlü, dikkat çekme meraklısı ve çabuk içerleyen, her daim daha fazlasını hak ettiğine inanan, her daim daha iyisini kaçırma olasılığına kafayı takan, tanınmamaktan yakınan ve her daim tatminsiz modern kişiliğin kaderidir. Doyum talep etmeyen ama Tanrıların başına verdiği her derdi avantaja çevirmeyi ve her eylemi kendi ödülü kılmayı bilen Sisifos'un klasik cesaret ve tevazuunu bir daha bulmak gerekir. Sisifos dur durak bilmeden bir kayayı tepe yukarı itmenin saçmalığı ve önemsizliğinden mutludur. Elbette arada
homurdanır. Kaya daha pürüzsüz, tepe daha az dik olabilirdi diye söylenir. Ama öte yandan hem kaya hem tepenin çok daha belalı olabileceğini bilir. Ayrıca daha şükredilecek çok şey vardır. Verilen cezasında belli bir yolu izleme hükmü yoktur ve cezanın ebediliğiyle eşleşecek ölçüde sonsuz yol mevcuttur. Kusursuz yolun arayışına girdiğinde bile, içten içe o yolu bulmamayı dilemektedir. Ayrıca kayanın neredeyse kendini
yuvarlayacağı yana
doğru hareketler de yasaklanmamıştır. Üstelik iyice gına geldiğinde tökezlemiş veya eli kaymış gibi yapıp kayayı gerisingeri yuvarlanmaya da bırakabilir. Ki o zaman gökler kararacak ve ilahi hoşnutsuzlukla gürleyecek, Sisifos'sa omuz silkip boş avuçlarını gösterecektir. Sisifos sıklıkla takılı kalmış gibi yapar ve itmeye uğraşırmışçasına sırtını kayaya dayar. Oysa gerçekte kaya ve insan birbirlerine destek vermektedir. Bu anlarda düşlere dalar; genelde karısını hatırlar ve hafifçe sertleşir. Ayrıca sıklıkla kayaya aniden saldırır, çılgınca haykırarak tek itişte kayayı tepeye dek sürükler. Tanrılar bu tür küstahlıklardan nefret ederler. Ama ne gelir ellerinden? Ve tabii doruktaki rahatlama anı, hep beklenen ve vaat edildiği kadar vecde getirici değilse bile gene de tadı çıkarılacak an vardır. Peki, kaya gibi alelacele aşağı yuvarlanmasına gerek var mıdır? Hiç de bile: kışkırtıcı bir aldırışsızlık içinde, her seferinde farklı zikzak yollar izleyerek iner aşağı. Tanrılar da ne beyhude bir gazapla bakarlar ama! Güya tekdüze bu ceza aslında Sisifos'un sonsuz çeşitlemesidir. Ayrıca tüm çeşitlemelerini yasaklasalar bile elinde hâlâ kayayla, gittikçe derinleşen ilişkisi kalacaktır. Elleri her girintisini-çıkıntısını tanıdıkça kaya daha uyumlu, daha anlayışlı, daha işbirliğine yatkın gelmeye başlar. Hem böylesine zayıf insan elinin böylesi müthiş bir pürüzlülüğü yumuşatabileceği kimin aklına gelirdi? Tabii kayanın inatla kıpırdamadığı, Sisifos'un küfrü bastığı hatta kayayı tekmelediği kötü zamanlar da yaşanır. Ama diğer zamanlarda kaya neşeli hatta hoppadır; kolayca ve Sisifos'u kızdırmaya çalışırmış gibi muzipçe yuvarlanır. Bu anlarda Sisifos'un dokunuşu sıcak, hafif bir okşayıştır. Tanrılar tüm bunları hoşnutsuzlukları gittikçe artarak izlerler. Çakallıksa, kurnazlıksa, eh, tabii Tanrılarda da vardır. Günün birinde, "Ey, Sisifos" derler, "dâhiyane çeşitlilikteki emeğini her gün artan hayranlıkla izliyoruz. Ağır yükünü hafifletmeye karar verdik. İşte sana daha iyi bir kaya." Şaşıran Sisfos aşağı bakınca çok daha ufak, çok daha pürüzsüz ve yuvarlak bir kaya görür; kıvrımlarının eline oturuşunu, tepe yukarı kolayca gidişini hisseder. Konuşamaz.
Tanrılar kötücül güvenleriyle bekler, ardından büyük keyifle, "Ebedi ağır işçiliğin seni özgür kılacağını mı sandın yoksa?" derler. "Hiç kimse kaçamaz seçim ıstırabından." Sisifos hâlâ yanıt vermemektedir. Kayası artık daha ağır gelmektedir; yamru yumruluğu, kusurluluğu ve cüssesi iyice artmıştır. Derken birdenbire insanoğlunun ihtişamı –inat, zıtlaşma– Sisifos'un ruhunu sirkenin yakıcılığı ve öfkeyle dolduruverir. Karşı çıkabilir Sisifos. Reddedebilir sunulanı. Hayır çekebilir. Ya da daha iyisi, tüm kibri ve tevazuuyla, tüm isyanı ve kabullenişiyle, tüm saçmalığı ve mutluluğuyla kayasına sevecen bir şaplak atarak, "Benim kayam bu!" diyebilir.
Teşekkürler Bana bu kitabı yazma fikrini veren Jennifer Iles'a, alıntılar önerisi için Emily McLaughlin'e, paha biçilmez pek çok önerileri için Jennifer Christie, Kerri Sharp ve Kirstie Addis'e ve önemli araştırmaların çoğunu halleden, kendisi de bir saçmalık öğrencisi olan eşim Martina'ya teşekkür etmek istiyorum. Bir de bir kuruma, Camden Konsey Kütüphaneleri'ne şükranlarımı sunuyorum. Günümüzde yeni
kitapları bünyelerine katmakta başarı gösteremeyen kütüphanelere dair sık
yakınmalar duyuyoruz ama Camden
kütüphanelerinde ihtiyaç duyduğum yeni kitapların neredeyse tamamı mevcuttu ve fi tarihinden kalma kitapları talep ettiğimde görevliler istediklerimi getirmek için arşivleri ve yedek depoları memnuniyetle eşelemekten geri kalmadılar ki bu, kutlanması gereken bir kamu hizmetiydi.
Yüklə 1,91 Mb. Dostları ilə paylaş:
|