62
bir tikili vardır. Bizim eranın 200-cü ilinə qədər artıq mövcud olmuş həmin tikili yaşca
Günəş piramidasından böyükdür. Ay piramidası eramızın 200-cü və 450-ci illəri arasında
tikilmiş, məbəd kompleksinin ikitərəfli simmetriyasını tamamlamışdır. Piramidanın
nərdivanı Ölülər yoluna (Calzada de los Muertos) aparır. Piramidanın zirvəsində yerləşən
meydança Ay və su ilahəsi Çalçiutlikuenin şərəfinə ritual seremoniyaları (mərasim
tədbirləri) üçün istifadə edilir. Ay piramidası Mesoamerikada ən böyük binalardan biridir.
Şəkil 68. Asteklərin mifologiyasında içməli su, göl, çay və dəniz ilahəsi,
Tlalokun arvadı, tlalokların bacısı, göyün şimal hissəsinin ulduzu olan Senson-
Mimişkoanın anası Çalçiutlikuen (hərfi mənada «nefritdən tikilmiş paltarda olan qadın»
deməkdir).
Ay piramidasına tərəf uzanan, uzunluğu dörd kilometrə yaxın və eni qırx metr
olan «ölülər küçəsi» bütün parametrləri və ideal dərəcədə düz səthi ilə çox böyük ehtimalla
nəhəng gəmiləri kosmosa göndərmək və oradan gələnləri qəbul etmək üçün xüsusi
qaydada qurulmuş əsl uçuş-eniş zolağı, ən münasib meydançadır. Bəzi mütəxəssislər qeyd
edirlər ki, oradan göndərilənlər və oraya gələnlər kosmik gəmilər olmaya da bilər, ancaq
təyyarələrin olması dəqiqdir, buna heç kim şübhə etməməlidir. Əlbəttə, bu tarixi müəmma
özlüyündə ayrıca bir tədqiqatın mövzusudur, daha müfəssəl şəkildə işıqlandırılmağa layiq
olan bir məsələdir. «Sükut zonası»ndan danışıldığı bir vaxtda ona toxunulması, barəsində
söhbət açılması əbəs yerə ola bilməz. «Sükut zonası»na yadplanetlilərin gəlməsi və
müəmmalı ərazidə digər qeyri-adi hadisələrin baş verməsi haqqında danışılanların
istisnalıq təşkil etmədiyini, onların uydurma, əfsanə, rəvayət olmadığını yalnız təsdiqləmək
məqsədilə yuxarıdakı məlumatlar verilmişdir.
«Sükut zonası»nda baş verən müəmmalı hadisələrin əsas səbəbinin nədən ibarət
olması sualı tədqiqatçıları daim düşündürür. Araşdırıcıların bir qismi iddia edir ki, maqnit
anomaliyasına malik olan bir regionda yadplanetlilərin öz tanınmayan uçan obyektlərilə
63
enərək burada işləməsi, fəaliyyət göstərməsi onlar üçün çox rahat və əlverişlidir. Ola bilsin
ki, yadplanetlilər zaman və məkan daxilində öz gəmilərində səyahətlər edərkən «sükut
zonası»nın maqnit anomaliyalarından nəsə bir hərəkət gücləndiricisi kimi istifadə edirlər.
Ümumiyyətlə, yadplanetlilərin maqnit anomaliyası müşahidə olunan regionlara daha çox
düşməsi haqqında məlumatlar toplanmışdır. Həqiqətən maqnit anomaliyaları olan zonalara
qəribə kosmik obyektlərin düşməsinə şəhadət verən sübutların, bunu təsdiqləməyə imkan
yaradan dəlillərin çoxlu sayda olması heç bir vəchlə danıla bilməz.
Növbəti nəzəriyyəyə görə, ola bilsin ki, müasir geoloq və arxeoloqlar kimi onları
da burada nəhəng miqdarda hər tərəfə səpələnmiş kiçik meteoritlərin mənşəyinin sirri
maraqlandırmış, özünə cəlb etmişdir.
Ancaq tədqiqatçıların digər qismi belə güman edir ki, qəribə yerin təbii
xüsusiyyətlərinin sadəcə pis öyrənilməsi yadplanetliləri buraya cəlb edir. Ola bilsin ki,
onlar «zonada» baş verən digər sirli hadisələri araşdırmaq istəyirlər.
Belə bir fikir də var ki, yadplanetlilər bu «zonadan» sadəcə bir dünyadan başqa
dünyaya nəsə bir «qapı» kimi istifadə edirlər. Yalnız ən cəsarətli alimlər bu fikrə tərəfdar
olurlar.
Əlbəttə, bütün bunlar yalnız fərziyyələrdir, sual hələlik özünün dəqiq cavabını
gözləməkdə qalır.
«Sükut zonası»nın yerli sakinləri daim «uçan boşqablar» görmələri və hətta
yerdənkənar sivilizasiyaların nümayəndələri ilə kontaktlarının olmaları haqqında danışırlar.
1975-ci ilin 3 oktyabrında sahibkarlar və həvəskar arxeoloqlar olan ər-arvad Ernesto və
Jozefina Dias qeyri-adi daşlardan və qədim heyvanların daşlaşmış skeletlərindən toplamaq
fikrinə düşürlər. Onlar belə bir niyyət edərək özlərinə məxsus «Ford-pikap» maşınında
«zonanın» içərilərinə doğru gedirlər. Tapdıqlarını maraqla müşahidə edən və onları bir yerə
yığmağa möhkəmcə başları qarışan ər-arvad yaxınlaşmaqda olan çox güclü yağışı vaxtında
hiss etmirlər. Selin başlayacağını artıq biləndə dəhşətli təbiət hadisəsindən kənar olmaq və
özlərini qorumaq üçün çaparaq öz tapdıqlarını toplayır və maşına qoyur, tələm-tələsik ona
minib aradan çıxmağa çalışırlar. Amma «qonaqlar» nə qədər tələssələr də, sel onları
yaxalayır. Avtomobilin təkərləri altında olan bərk gilli torpaq bir anın içində əsl bataqlığa
çevrilir. «Ford»un təkərləri buksalamağa – yerində fırlanmağa başlayır, lakin çıxa bilməyib
əvvəl dayandığı kimi də qalır. Üstəlik təkərlər fırlandıqca sudan şişmiş torpağa daha çox
batır. Ernesto və Jozefina maşının tamamilə palçığa batıb qalmasına imkan verməmək
üçün əlləşdikləri vaxt yaxında insana oxşayan iki fiqur görünür. Onlar güclü yağışın altında
maşına tərəf gəlir və əllərini xeyirxahlıqla, nəvazişkarlıqla, salamlama şəklində havada
yelləyirdilər. Əyinlərinə sarı rəngdə islanmayan (suburaxmayan) plaş geyinmiş və
basşlarına şlyapa qoymuş həmin adamlar maşının yanına çatanda onların çox hündür boylu
iki oğlan olduğu aydınlaşır. Oğlanlar ümidsiz vəziyyətə düşmüş və büsbütün islanmış bu
adamlara öz köməklərini təklif edirlər. Duas ər-arvadları sonralar danışırdılar ki, tanış
olmayan fiqurların sifəti qeyri-adi təsir bağışlamış, lakin təhlükəli olmadıqları sezilmiş,
qorxaraq çəkinmək və ehtiyatlanmaq lazım gəlməmişdir. Çarəsiz vəziyyətdə olan ərlə
arvad onların köməyini minnətdarlıqla qəbul etmişlər. Oğlanlar ər-arvaddan geriyə –
maşının kabinasına oturmağı xahiş edir, özləri isə kuzovun (banın) dal hissəsinə tərəf
gedirlər. Ernesto və Jozefina gözləri önündə nələr baş verdiyini anlamağa, dərk etməyə