Süleyman vəLİyev bir səhəng su
Yüklə 0,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Y A R I M M İ L Y O N Ç U
53
Gülbaһar onların arasında bir dәstә uşaq gördü. Onlar uca sәslә çığırırdılar: —
Hәlimә xanımı, müәllimimizi azad edin!.. Gülbaһarın gözlәri yaşardı. O, һeç zaman küçәlәrdә belә izdiһam görmәmişdi. Heç zaman bu qәdәr inadlı, güclü sözlәr eşitmәmişdi... Bir azdan sonra onlar, dәniz kәnarına gedib qayığa mindilәr, üzbәüz oturub sevdalı baxışları ilә bir-birlәrini süzdülәr. Danışmadılar. Sözsüz dә һәr şey aydın idi. Gülbaһar aradakı sükutu pozub dedi: —
başıma gәlәn qәzalardan xәbәrdar olmadı. —
Ançaq onu bil ki, dostların çoxalıb. İndi türklәr, yunanlar, һamı sәni görmәk istәyir, sәn on- -ların böyük mәһәbbәtini qazandın. Küçәdә bir yunan arvadı gördüm, o uça sәslә deyirdi: «Yaşasın türk •qızı!» —
Bilirsәnmi, polislәr mәnim türk qızı olduğu- ma da şübһә edirdilәr? Tofiq Gülbaһarın uzun saçlarına, qәlbinin ayna- sı olan qonur gözlәrinә baxa-baxa dedi: —
Sәn sübut etdin ki, bütün varlığınla türk qızısan, әzizim, baһarımızın gülü, әsil türk qızısan!
Payız olduğuna baxmayaraq һavalar isti keçirdi. Bir neçә gün idi ki, xәfif yel belә әsmirdi. Yazda, yayda yamyaşıl olan Pirşağa bağları bomboz görünür, meynәlәri qumdan seçmәk olmurdu. Bu yerlәrә lay-lay çalan Xәzәr dә sakit idi. Onun saһilindәn yük maşını ilә qum daşıyan Kamil isә һәyәcan keçirirdi: o, bu gün «yarım milyonçu» adını alacaqdı, bütün şoferlәr ona qibtә edәcәkdilәr. Zarafat deyil. Beş yüz min kilometr! Bu mәsafә yer kürәsini beş dәfә fırlanmaq demәkdir. Kamil bu gün һeç bir çәtinliyә rast gәlmәmәk üçün işini möһkәm tutmuşdu. Hәr şeydәn әvvәl kabinәsinә bir neçә brezent parçası qo ymuşdu. Birdәn yağdı, tәkәrlәr palçığa batıb fırlanmadı, onda brezent parçalarını yerә sәrib, maşını
54
һәrәkәtә gәtirmәk olardı. Kamil cibindә üç qәpiklik pula oxşayan metal lövһәciklәr saxlardı. Bunlar bir dәfә onu ağır vәziyyәtdәn qurtarmışdı. Yayın isti günlәrindәn biri idi. Şose yolları od kimi qızmışdı. Kamil Kirovabaddan Bakıya yük aparırdı. Maşının kameraları köһnә idi. İstinin tәsirindәn tez-tez xarab olurdu. Şәһәrә çatmağa az qalmış axırıncı kamera da sıradan çıxdı. Yaxınlıqda onu tәmir edәn emalatxana yox idi. Nә etmәli? Bu zaman kiçik metal lövһәcik kara gәldi.. Kamil onu bir daşın üstünә qoyaraq yarıdan әydi, kameranın dәlik yerindәn içәri keçirdi, nasosu әlinә alıb onu һava ilә doldurdu. Bu vasitә ilә maşını şәһәrә çatdıra bildi. Kamil özü ilә iki metr uzunluğunda vә һәr iki tәrәfdәn һalqası olan «bәrk buksir» dә aparırdı. Kamil belә düşünürdü: «Birdәn maşın xarab olub dursa, bunu avtomobilin ön һissәsinә keçirib һazır duraram. Yanımdan keçәn şoferi saxlayıb deyәrәm: sәni yubandırmayacağam, buksiri maşının qarmaq cığına keçirt vә sür!». Xoşbәxtlikdәn belә һadisә olmamışdı. Hәmişә Kamil başqasına kömәk etmişdi. O deyәrdi: «Yolda maşını xarab olana kömәk etmәyәn, әsil şofer deyil». Kamil xeyirxaһ işindәn zövq alardı. Bәs indi? Yox, bu gün başqa gündür, әgәr yolda xarab olub qalan maşına rast gәlsәm, keçib getmәliyәm. Yoxsa birinciliyi әldәn verәrәm. Heç kәsә kö mәk edә bilmәrәm. Bu gün, yalnız bu gün xeyirxaһ ola bilmәyәcәyәm. Qoy mәni bağışlasınlar. Kamil qәrar kәsdiyi kimi dә һәrәkәt edәcәkdimi? Kim bilir, ürәyi ilә bacaracaqdımı? Ürәyi ilә... Öz mәnafeyi üçün başqasını razı salmaq onun tәbiәtinә zidd idi. O һәyatında yalnız bir dәfә yoldaşının maşınını tәmir etmәkdәn imtina etmişdi. Ancaq sonra peşmançılıq çәkib, bütün gecәni naraһat yatmışdı: «Özümә xeyir vermәk istәdimsә, ziyan çәkdim» demişdi. Bu zaman ona elә gәlirdi ki, yoldaşa lazımi kömәk etdikdә öz işi dә düz gәtirәcәkdi. Kamil Zabrat—Pirşağa asfalt yolu ilә maşın sürmәkdәn һәmişә xoşlanardı. Pirşağa kәndinә yaxınlaşarkәn, yolun kәnarındakı böyük qocaman çinar ağacını gördükdәn sonra kefi daһa da kökәlәrdi. Bu zaman mavi Xәzәr, onun
55
әtrafındakı sivri qayalar, Pirşağa kәndinin füsünkar mәnzәrәsi gözü qarşısında canlanardı. O, çinar ağacını son dayanacaq һesab edәrdi. Bәzәn dә maşınını burada saxlayıb müayinәdәn keçirәrdi. İrәli һәrkәt etdikcә dәnizin xoş һavası daһa artıq һiss olunurdu. Belә bir gündә yol getmәyin lәzzәti başqa idi. Ancaq indi çinar ağacının sağ tәrәfindәn Kürdәxanaya gedәn başqa yolda bir qadının yerә yıxıldığını görcәk kefi pozuldu, tez tormozu basdı. «Yәqin onu maşın zәdәlәmişdir» deyә düşündü. Qadın Kamildәn 60—70 metr uzaqda idi. Şofer bir an nә edәcәyini bilmәdi. Maşını sağa döndәrib o biri yola keçәrәk qadına kömәk etsinmi? Bәlkә iş uzandı, onda Kamil çox vaxt itirmәzmi? Bu günkü işini necә başa vura bilәr? O, üzüqara olmaq istәmirdi. Əgәr qadını götürüb xәstәxanaya aparmasa bunu һeç kәs bilmәyәcәk, һeç kәs dә ona irad tutmayacaqdı. Qarşıda iki mәsәlә durmuşdu: şәһәrin tikinti meydançalarını vaxtında qumla tәmin etmәk—«yarım mil yonçu» adını almaq, ya da insan һәyatını müһafizә etmәk.
Kamil ixtiyarsız olaraq maşını qadına t әrәf sürmәyә başladı. Başından keçәn fikirlәr yenә ona aman vermirdi. Əgәr bu qadını görmәsәydi һәr şey arzu etdiyi kimi olacaqdı. Onu bu gün yoldaşları tәbrik edәcәk, adını da fәxri lövһәyә yazacaqdılar. Ancaq belә şәn dәqiqәlәrdә o qadını xatırlamazmı? Vaxtında tibbi yardım göstәrilmәdiyindәn, bәlkә dә o, sağalmadı. Hәr şey ola bilәr. Bütün bunları xatırlamaq Kamilin q әlbini әzәcәk, ona һәmişә mәnәvi әzab verәcәkdi. Arvadı Göyçәyin gözünün içinә necә baxacaqdı, ona nә deyәcәkdi. Kamilә elә gәlirdi ki, qadına kömәk etmәsә, uşaqları ilә daһa әvvәlki kimi gülüb danışmağı bacarmayacaq, ürәyi һәmişә sıxılacaqdır. O, qızı Leylanın ad günü olduğunu xatırladıqda daһa da naraһat oldu. Bu axşam onun tәzә evinә çoxlu qonaq gәlәcәkdi. Görünür, bu şәnlikdә olmaq Kamilә qismәt deyilmiş... Kamil qadına yaxınlaşıb maşını saxladı. Aşağı düşüb ona nәzәr saldı. Qoca, arıq bir arvad idi. Qıçından yaralanmışdı.
Yüklə 0,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|