46
Hər iki mətnin bənzərliyi şübhə doğurmur. Necə nəticə çı-
xara bilərik? Şübhəsiz ki, Qayılar və Osmanlı sülaləsi üçün edi-
lən bu kəhanət Osmanlı xanədanının razı qalması üçün hər iki
kitaba da daxil edilmişdir. Bu da Yazıçızadə Əlinin XV əsrin ilk
yarısında II Murad zamanında yazdığı «Səlcuqnamə» vasitəsilə
oldu. Bu bölümün «Kitabi-Dədə Qorqud»a (yəni bu gün əli-
mizdə olan əlyazmalara) daxil olması mühitin əlverişli təsiri ilə
baş vermişdir. Bartold (ZVO, VII, 1894, s.205) kitabın toplan-
masının Sultan I Bəyazid (1389-1402) dövründə baş verdiyini
irəli sürür. Bunu XIV əsrin sonu ilə XV əsrin əvvəllərinə aid et-
sək, yanılmarıq
1
.
Haqq-Təala onun könlünə ilham edərdi, etdi axır zamanda kəru xanlıq qayəyə
verilib kimsə əllərindən almaya. Dədə dediyi Osman Rəhmətullah nəslidir.
1
Dədə Qorqudun Qayılar haqqındakı kəhanəti Ədirnəli Ruhinin 917/
1511-ci ildə tamamladığı «Tarix» əsərində də yer almış və daha sonralar Mü-
nəccimbaşı tərəfindən təkrar edilmişdir (Tarih, c. 3, s.267). Ruhidən etibarən
Nəşri, Lütfi, İdrisi, Bitlisiyə qədər bütün Osmanlı salnaməçiləri Osmanlıların
mənşəyini oğuzlara bağlayır. Son illərdə bu ənənələrin təfsir və tənqidi bəzi
nəşriyyatların mövzusuna çevrildi. P.Vittek «Deux chapitres de l'Histoire des
Turcs de Roum» (Byzantion, XI, 1936, s.303) adlı məqaləsində Osmanlı döv-
lətinin tayfalara bağlı olmayan bəzi xarakterlərə sahib olduğunu irəli sürdü.
«The Rise of Ottoman Empire» (London, 1938) adlı əsərində qeyd etdiyinə
görə, Osmanlıların oğuz boyundan gəldikləri ilə bağlı ənənə sonrakı rəsmi Os-
manlı tarixçilərinin süni fikir yaratmalarından başqa bir şey deyildir. Bununla
bağlı xəbərlər daha əski salnamələrdə yoxdur, ancaq XV əsrə aid olan əsərlərdə
az dəyişikliklərlə müşahidə olunur. Tarixçilərin hekayə uydurmaqda sərbəst
olduqları bir həqiqətdir, açıq şəkildə heç bir qövmün ənənələri göstərilmir.
Dədə Qorqudun Qayı boyu haqqındakı kəhanəti və onun katibləri oğuz soyu-
nun ən qabaqcıl boyu ilə münaqişəyə girən Osmanlılara nüfuz qazandırır.
Fuad Köprülü «Les origines de l'Empire Ottoman» (Paris, 1935) adlı
kitabında Osmanlıların Qayı boyundan gəldiklərinə dair ənənənin rəsmi şə-
47
«Dədə Qorqud hekayələri»nin tarixi mühiti
V.Rubenə görə
1
, «Dədə Qorqud hekayələri» söyləyicinin
belə inanmadığı maraqlı macəraların nağılları (Märchen) deyil-
dir. Tarixi olmamalarına baxmayaraq, qəhrəmanlıq hekayələridir
(Geschichten von Kämpfen). Təsadüfən o, (V.Ruben – Q.Şəhri-
yar) P.N.Boratavla yanaşı, «Dədə Qorqud hekayələri»ni klassik
türk epik ənənəsinin sonrakı forması xüsusunda və Ə.İnanla da
tarixi hadisələr olmamasında həmfikirdir
2
.
Halbuki mənim təx-
minimə görə, heç deyilsə, qismən (Dəli Domrulun mifoloji (V)
və Basat ilə Təpəgözün anaxronik (VIII) hekayələri xaric) he-
kayələrin tarixi əsasları vardır. Hekayələrin inkişaf edərək for-
malaşdıqları mühiti, mətni daha yaxşı anlamaq, tamamlayıcı ün-
sürlərini təyin etmək, kitabın inkişaf mərhələsinin və yazılma ta-
rixinin təxmin edilməsində bəhs edilən hadisələrin tarixi əsaslara
tam mənası ilə uyğun gəlməməsinə baxmayaraq, fərziyələrlə za-
manı təyin etmək mümkündür.
Hekayələrdə təsvir edilən daxili və xarici siyasət durumu
kildə II Muradın zamanında qəbul edildiyini açıqlamış, sonradan yazdığı mə-
qaləsində (Osmanlıların Etnik Menşei, Belleten, VII, 1943, s.212 vd.)
Osmanlıların oğuzlardan gəldiyini rədd etməyə heç bir səbəb tapmadığından
yenidən əvvəlki fikrini müdafiə etmişdir. Dədə Qorquda aid edilən kəhanətin
Osmanlı soyunun xoşuna gəlməsi üçün kitabın təlifi əsnasında əlavə edilə bi-
ləcəyini qəbul etmişdir. Fuad Köprülü eynı məqaləsində Marquart nəzəriyyə-
sinə qarşı çıxaraq Qayıların XIII əsrdə Anadoluya gələn monqol Qayıqlar ilə
eynı olduqları fikrini rədd etmişdi. Zəki Vəlidi Toğan tərəfindən «Zeitschrift
der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft» (ZDMG, 95, 1941, s.367-
373) dergisinde işlenen Marquart nəzəriyyəsi monqol olmayan türk qayıların
Uzaq Şərqdən Orta Asiyaya gəldikləri və orada türkmənlər ilə qarışdıqları
düşünülür. Ətraflı məlumat üçün bax: Zeki Velidî Togan. Umumî Türk Tari-
hine Giriş. İstanbul, 1946, s.313.
Faruk Sümərin irəlidə adı çəkilən məqaləsinə də baxa bilərsiniz.
1
Dədə Qorqud hekayələri»nin təhlili Ozean der Marchenströme (Hel-
sinki, 1944) adlı eserinin zeylindedir, s.194, 269.
2
Deyir ki, Salur Qazan, Kiyan, Qanlı Qoca, Bükdüz bəy adlarıdır
(Ülkü, X, 1937-1938).
48
bizə aşağıdakı mənzərəni göstərir:
1.
Oğuz boyları Bayındır xana tabedirlər və onun kürəkəni
Salur Qazan tərəfindən idarə olunurlar.
2.
Hərbi təşəbbüsləri: Trabzon, Gürcüstan və Abxaziyadakı
kafirlərə qarşıdır. Ermənistanın adı çəkilmir.
Bayındır xan və Salur Qazanın adından bəhs edilməsi bizə
oğuzların əfsanəvi şəcərəsini xatırladır. Bayındır xan (əvvəlcə
gördüyümüz şəcərəyə görə, Oğuz xanın nəvələrindəndir) Ağqo-
yunlularda hökmdar olan ailənin cəddi idi: Salatıni-Bayındıriyyə
Ağqoyunlu hökmdarlarının ünvanlarından biri idi (Əli Emirî, Os-
manlı Vilâyat-ı Şarkiyyesi, İstanbul, 1918). Tarixçi Aşıqpaşazadə
XV əsrdə Ağqoyunlu hökmdarı Uzun Həsənin açıqca Bayındır
xan nəslindən olduğunu söyləyir (Tarih, İstanbul, 1332, s.82).
Qazan xanın adını izah etmək daha çətindir. Bu, görəsən, müa-
sirlərinin təxəyyülünə təsir edən monqol hökmdarı Qazandırmı?
Beləliklə, Qazan bəyə ailəsini və kafirlər tərəfindən qaçırılan
mallarının qurtarılmasına yardım edən Çoban, görəsən, Əbu Səid
tərəfindən 1327-ci ildə öldürülən dəyərli monqol komandanı
Çobandırmı?
1
Həmişə Qazanın adından əvvəl gələn Salur (Salur
Qazan) yuxarıda bəhs edilən 24 Oğuz nəvələrindən biridir.
Hər nə isə, bu, Bayındır adı haqqında danışılan digər hadi-
sələrlə birlikdə, bizi «Dədə Qorqud hekayələri»nin formalaşdığı
və yazıya alındığı mühitin Ağqoyunlu dövrünə təsadüf etdiyi
qənaətinə gətirir. Bu mühit, türkmən başçıları ilə evlənən trab-
zonlu şahzadələr, Rum qalalarına yürüşlər kimi hekayələrdəki
digər tarixi hadisələrlə təyin edilə bilər.
Qaraqoyunlularla yanaşı, Xorasandan Qafqaza təxminən
1
Bu çox cəsarətli fərziyələr üzərində çox dayanmıram. Çoban adı ilə
birlikdə istifadə olunan Qaracuq və Qaracıq ünvanı qara sözünün kiçildilmiş
forması ola bilər (Vatikan nüsxəsində bir dəfə «Qarıcı», Drezden nüsxəsində
isə «Qaraca» şəkli vardır). Diyarbəkir, Ərzurum, Pasin bölgələrində köçəri
yaşayan türkmənlər arasında «Çoban Begi haqqı» adlı bir vergi də tətbiq
olunurdu (Ö.L.Barkan. Osmanlı İmparatorluğunda Ziraî, Ekonomik, Hukukî
ve Malî Esaslar. I, Kanunlar, İstanbul, 1945, s.67, 133, 140,149,170,176).
Dostları ilə paylaş: |