Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
715
onlarla razılığa gəldim! Ax, iblis, iblis!.. Mənim əzizim, ifritəylə yaĢamağa məhkumsan! – Sonra masterin üstünə atılıb boynunu qucaqladı, dodaqlarından, burnundan, yanaqlarından öpməyə baĢladı. PırtlaĢıq qara saçları masterin üzünə dağıldı, öpüĢlərdən sifəti, alnı alıĢıb-yandı. – Sən elə, doğrudan da, ifritəyə oxĢamağa baĢlamısan. – Mən bunu heç danmıram da, – Marqarita cavab verdi, – mən ifritəyəm, bundan da çox məmnunam. – Di yaxĢı, – master dedi, – ifritə olursan, ol. Çox gözəl və çox qəĢəng! Görünür, məni xəstəxanadan qaçırıblar... Bu da çox xoĢdur! Fərz eləyək kı, buraya gətiriblər... Hətta güman eləyək ki, bizi axtarmayacaqlar... Ancaq Allah xatirinə, mənə de görüm, nəylə və necə dolanacağıq? Ġnan mənə, səni fikirləĢdiyimə görə bunu deyirəm! Bu vaxt pəncərədə enliburun çəkmələr və darboğaz Ģalvarın balağı göründü. Sonra bu Ģalvar dizdən qatlandı və kiminsə iri dalı gündüz iĢığının qabağını kəsdi. – Aloizi, evdəsən? – pəncərədən görünən Ģalvarın yuxarısından bir səs soruĢdu. – Yenə baĢlandı, – master dedi. downloaded from KitabYurdu.org
716
– Aloizini soruĢursunuz? – sualı ilə Marqarita pəncərəyə yaxınlaĢdı. – Onu dünən həbs ediblər. Bəs kimdir onu soruĢan? Sizin soyadınız nədir? Elə həmin an diz də, dal da yoxa çıxdı, doqqaz qapısının çırpıldığı eĢidildi, sonra hər Ģey öz əvvəlki qaydasına düĢdü. Marqarita divana yıxılıb gözlərindən yaĢ gələnə qədər güldü. Ancaq sakitləĢəndən sonra sifəti son dərəcə dəyiĢdi, ciddiləĢərək danıĢa-danıĢa divandan sürüĢüb iməkləyə-iməkləyə masterin dizinin dibinə gəldi və gözünün içinə baxa-baxa baĢını sığallamağa baĢladı. – Sən nə qədər əzab çəkmisən, nə qədər əzab çəkmisən, mənim zavallım! Bunu təkcə mən bilirəm. Bax, sənin saçlarına dən düĢüb, ağzının yanında dərin qırıĢlar əbədi iz salıb! Mənim bircə dənəm, mənim əzizim, heç nəyin fikrini çəkmə! Sən çox fikir çəkmisən, indi sənin əvəzinə mən düĢünəcəyəm. Səni də əmin eləyirəm, əmin eləyirəm ki, hər Ģey son dərəcə yaxĢı olacaq! – Mən heç nədən qorxmuram, Marqo, – master birdən dillənib baĢını qaldırdı və Marqaritanın gözünə görmədiyi, ancaq yəqin, hadisələrdən roman yazdığı vaxtlarda olduğu downloaded from KitabYurdu.org
717
kimi göründü, – hər Ģeydən keçdiyim üçün qorxmuram. Məni çox qorxudublar, daha heç nə ilə qorxuda bilməzlər. Ancaq sənə yazığım gəlir, Marqo, bax, məsələ bundadır, ona görə elə eyni Ģeyi təkrar eləyirəm. Ağlını baĢına yığ! Niyə öz həyatını xəstə və kasıb adamla çürüdəsən? Oz evinə qayıt! Sənə yazığım gəldiyi üçün deyirəm. – Ay səni, ay səni, – Marqarita pırtlaĢıq saçlı baĢını yırğalaya-yırğalaya pıçıldadı, – ay səni, inamsız, bədbəxt adam. Mən dünən sənə görə bütün gecəni çılpaq titrəmiĢəm, öz xasiyyətimi dəyiĢmiĢəm, neçə ay qaranlıq otaqda oturub yalnız bir Ģeyi – YerĢalaim üzərindəki tufanı düĢünmüĢəm, ağlamaqdan gözümdə yaĢ qalmayıb, indi isə, xoĢbəxtlik üzümüzə güləndə sən məni qovursan? Eybi yox,eybi yox, mən gedərəm, ancaq bil ki, sən qəddar adamsan! Onlar səni düĢkünləĢdiriblər! Master kövrəldi və nəyə görəsə baĢını Marqaritanın saçlarında gizlədib ağladı. Marqarita titrək barmaqlarını onun gicgahlarında gəzdirib ağlaya-ağlaya pıçıldayırdı: – Hə, saçlarına dən düĢüb... gözüm görə-görə saçların qar kimi ağarır... ax, sənin baĢın nələr çəkib! Gözlərin nə downloaded from KitabYurdu.org
718
gündədir! BomboĢ səhradır... Əzab-əziyyət qəddini əyib... Səni sındırıblar, sındırıblar... – Marqaritanın danıĢığı rabitəsiz olurdu, ağlamaqdan bədəni əsirdi. O zaman master gözlərini silib, Marqaritanı yerdən qaldırdı, özü də ayağa qalxıb qətiyyətlə dedi: – Kifayətdir! Sən məni utandırdın. Daha heç vaxt qorxaqlıq etməyəcəyəm, bu məsələyə bir də
qayıtmayacağam, arxayın ol. Bilirəm, hər ikimiz öz ruhi xəstəliyimizin qurbanıyıq, ola bilsin, məndən sənə keçib... Neyləyək, onu elə birlikdə də çəkərik. Marqarita dodaqlarını masterin qulağına yaxınlaĢdırıb pıçıldadı: – Sənin həyatına and içirəm, yaratdığın münəccim oğluna and içirəm, hər Ģey yaxĢı olacaq. – Di bəsdir, bəsdir, – master gülərək əlavə etdi: – Əlbəttə, bizim kimi əli hər Ģeydən üzülən adamlar nicatı fövqəltəbii qüvvələrdə axtarırlar! Nə olar, o qüvvələrdə axtarmağa razıyam. downloaded from KitabYurdu.org 719
– Bax, indi əvvəlki adamsan, indi gülürsən, – Marqarita dedi, – sənin elmli sözlərin də cəhənnəm olsun. Fövqəltəbii, ya qeyri-fövqəltəbii – nə fərqi? Mən yemək istəyirəm. Masterin əlindən tutub masaya tərəf çəkdi. – Bu yeməklərin indicə yerin altına getməyəcəyinə, ya pəncərədən uçmayacağına əmin deyiləm, – master tamamilə sakitləĢmiĢ halda dedi. – Uçmayacaq! Elə həmin vaxt pəncərədən tın-tın səs eĢidildi: – EĢq olsun. Master diksindi, artıq qeyri-adiliklərə öyrəĢmiĢ Marqarita isə qıĢqırdı: – Bu, Azazellodur! Ah, nə gözəl, nə yaxĢı! – Və masterə: – Bax, görürsən, bizi unutmurlar! – deyə pıçıldayıb qapını açmağa qaçdı. – Heç olmasa, əyninə bir Ģey at, – master onun arxasınca qıĢqırdı. – Vecimə də deyil, – Marqaritanın səsi artıq dəhlizdən gəldi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|