və müstəqillik, azad cəmiyyət yaratmaq ideyaları
yaşamışdır. Azərbaycan məkanında tarixən baş verən
münaqişələrin və digər sosial - siyasi hadisələrin
nəticəsində parçalanmaların baş verməsi insanları
pərakəndə salmışdır. Zaman - zaman bu pərakəndə
lik əhval - ruhiyyələrdə və ictimai baxışlarda yadlaş-
malara səbəb olsa da milli xarakterlərdə ictimai tə
fəkkürlə bağlı təsirlər yaşamaqda davam etmişdir.
Bunlar başlıca olaraq, milli - etnik adət - ənənələr
dən, əxlaqi - etik normalardan, ən başlıcası isə azad
lıq və müstəqillik ideyalarından ibarətdir. Tarixən baş
vermiş parçalanmalara, separitzmə məruz qalmış yer
lərdə yaşayan əhalinin tərkibinə və sayma baxmaya
raq hansı məkanda ictimai təfəkkür daha çevik
olmuşsa, orada ictimai şüur da fə a l olmuşdur. Yəni
ki, belə məkanda insanların ictimai və milli şüurunu
başqa,
yad
təsirlər,
azərbaycançılığa
uyğun
gəlməyən ideyalar üstələyə bilməmişdir. Ona görə də
məhz ictimai şüurun milli xarakterinin daha güclü,
daha canlı olduğu bir məkanda əlverişli tarixi şərait
yarandıqda həmin ideyaların həyata keçirilməsi
reallaşa bilmişdir. Əlbəttə ki, bundan ötrü təkcə
əlverişli tarixi şəraitin özü kifayət etmir. Belə bir
şəraitin reallığa çevrilməsi üçün tarixi şəxsiyyət amili
mühüm və aparıcı yer tutur. Şəxsiyyət amili, lider
amili ona görə aparıcıdır ki, əvvəla, münbit tarixi
şəraitdən istifadə edib xalqı mütəşəkkil etmək
lazımdır. Xalqın mütəşəkkiliyi qələbənin astanası
58
deməkdir. Qələbə əldə etdikdən sonra onu saxlamaq
və daha sonra cəmiyyəti iqtisadi, siyasi, ideoloji
cəhətdən möhkəmləndirmək kimi vacib proseslərin
həyata keçirilməsinə çalışmaq başlıca şərtdir.
Azərbaycanın tarixində cəmiyyətin ictimai
şüuruna təsir edən ən mühüm hadisələrdən biri 1828-
ci il İran - Rusiya müqaviləsinin nəticəsində ölkənin
iki hissəyə bölünməsi olmuşdur. Belə ki, məsələn,
tarixlər boyu saysız
hesabsız sosial - siyasi
hadisələrlə, üsyan və iğtişaşlarla, qarşıdurma və
münaqişələrlə üzləşmiş Azərbaycan cəmiyyətində
həmin hadisələrin nəticəsi olaraq azad, müstəqil,
suveren
bir
dövlət
yaratmaq
ideyası
həyata
keçirilməmişdir. Mövcud olan dövlətçilik qurumları
isə müstəqil sayılsa da onlar cəmiyyətdə milli şüuru
formalaşdıra bilməmişlər. Nəticədə hakimiyyətin
ideologiyası Azərbaycanın milli marqlarına uyğun
gəlməmişdir. Başqa sözlə, belə dövlətçilik qurumları
milli Azərbaycan dövlətçiliyinə çevrilə bilməmişdir.
Məsələn, Azərbaycan tarixində ən uzun ömürlü olan
Səfəvilər dövləti (237 il) milli Azərbaycan dövlətinə
çevrilə bilməmişdir. Ona görə də bu dövlətçiliyin adı
tarixdə Azərbaycanla yox, sülalə adı ilə (sülalənin
banisi Şeyx Səfinin adı ilə) qalmışdır.
1828-ci il hadisələrindən sonra Azərbaycan
torpaqlarının bir hissəsi İranın ərazisində qalmışdır.
Cənubi Azərbaycanın Təbriz, Xoy, Mərənd, Səlmas,
Miyanə, Qəzvin, Maku, Zəncan, Urmiya, Ərdəbil,
59
Sərab, Xalxal, Marağa, Binab, Astara və s. kimi
şəhərləri və digər iri yaşayış məskənləri ictimai -
siyasi hadisələrin meydanına çevrilmişdir. Bütün
bunlar isə Cənubi Azərbaycanda ictimai şüuru
çevikləşdirmiş və fəallaşdırmışdır. Nəticə bu oldu ki,
XIX əsrin sonlarında Cənubi Azərbaycanda imperia
lizmə qarşı xalq kütlələrinin geniş çıxışları başlandı.
Bu mübarizə 1890-cı illərdən Nəsrəddin şahın ölkə
də yaratığı ictimai ədalətsizliyə qarşı baş qaldırmış
dır. Xalq arasında ictimai - siyasi və milli şüurun
oyanması çox böyük əhəmiyyət kəsb edirdi. Nəha
yət, 1905-ci ildə Cənubi Azərbaycanda «Məşrutə in
qilabı» (konstitusiyalı demokratik təsisat) baş verdi.
Həmin dövrdə Cənubi Azərbaycanda İramn başqa ra
yonlarına nisbətən sosial ziddiyyətlər və siyasi vəziy
yət daha gərgin idi. Xalq ədalətli quruluş yaradılma
sını tələb edirdi. Hərəkatın başında «Sərdari milli»
(millətin başçısı)
adlandırılan Səttar xan, «Salari
milli» (millətin sərkərdəsi) adlandırılan Bağır xan
dururdu. Lakin bu hərəkat yatırıldı və «Məşrutə
inqilabına» son qoyuldu. Bununla belə, bu dövrdə
həyata keçirilən repressiyalar xalqın ictimai şüurunun
oyanışına əks təsir göstərə bilmədi. 1917-ci il
fevralın 27-də Rusiyada qalib gəlmiş burjua - demok
ratik inqilabı Cənubi Azərbaycanda milli azadlıq və
demokratik hərəkata da öz təsirini göstərdi. Cənubi
Azərbaycanda əhalinin çıxışlarına İran Demokratik
Partiyasının (İDP) əyalət komitəsi istiqamət verirdi.
60
Əyalət komsitəsinin rəhbəri Şeyx Məhəmməd
Xiyabani idi. 1917-ci il aprelin 9-da İDP əyalət komi
təsinin orqanı «Təcəddüd» («Yeniləşmə») qəzeti çap
olunmağa başladı. 1917-ci il avqustun 24-də Təbrizdə
İDP-nin Azərbaycan əyalət komitəsinin konfransında
Azərbaycan Demokratik Firqəsi (ADF) müstəqil elan
olundu. ADF-nin Mrəkəzi Komitəsi və onun rəhbəri
Şeyx Məhəmməd Xiyabani seçildi. 1918-ci ilin fev
ralında ADF-nin Bakı təşkilatı yarandı. Bu təşkilat
Cənubi Azərbaycan əhalisini azadlıq mübarizəsinə
çağıran «Azərbaycan» qəzetini nəşr etdi. 1920-ci il
aprelin 7-də ADF silahlı üsyan planı hazırladı. Üsyan
baş tutdu və qələbə ilə nəticələndi. 1920-ci il iyunun
23-də mvəqqəti icra hakimiyyəti orqanı əsasında
Milli hökumət yaradıldı. Azərbaycan «Azadistan»
adlandırıldı. Xiyabani sədr seçildi.
1920-ci il sentyarbrın 12-də əksinqilabi qüvvə
lər Təbrizə hücum etdi. Əksinqilabçılar sentyabrın
14-də «Təcəddüd» qəzetinin readksiyasını dağıtdılar.
Xiyabani vəhşicəsinə öldürüldü. Üsyan yatırlıd. De
mokratlar 5 ay hakimiyyətdə oldular.1 Bu Azərbay
can xalqının ictimai ədalətsizliyə, özbaşınalığa, daxili
irticaya qarşı qəzəb və nifrətinin sonu deyildi. Şimali
Azərbaycanda da həmin dövrlər ərzində azadlıq və
müsətəqillik uğrunda mübarizə gedirdi.
1 Məlumatlar Azərbaycan tarixi. («Müəllim» nəşriyyatr, Bakı, 2005)
adlı kitabdan götürülmüşdür. Bax: səh. 256-260.
61