35
Dövriyyə vəsaitləri müəssisənin əmlakının mühüm tərkib hissəsi hesab olunur.
Onların vəziyyəti və səmərəli istifadə olunması müəssisənin uğurlu fəaliyyətinin baş-
lıca şərtlərindən biridir. Bazar münasibətlərinin inkişafı onların təşkilinin yeni şərt-
lərini müəyyənləşdirir. Yüksək inflyasiya, ödəməmələr və başqa böhran halları
müəssisəni məcbur edir ki, özünün dövriyyə vəsaitlərinə münasibətdə siyasətini də-
yişsin, yeni tamamlama mənbələri axtarsın və onlardan səmərəli istifadə prob-
lemlərini öyrənsin.
İstehsalın fasiləsizliyinin zəruri şərti onun maddi əsasının – istehsal vasitələrinin
müntəzəm yeniləndirilməsidir. Bu da öz növbəsində istehsal vasitələrinin özünün
onların dövriyyəsi formasında baş verən vasiləsiz hərəkəti ilə izah olunur.
Dövriyyə fondları ardıcıl olaraq pul, istehsal və əmtəə formasını aılır ki, bu da
onların istehsal fondlarına və tədavül fondlarına ayrılmasına şərait yaradır.
İstehsal fondlarının maddi daşıyıcıları istehsal vaitələri hesab olunurlar. Onlar da
əmək alətlərinə və əmək vasitələrinə ayrılırlar. Hazır məhsul, pul vəsaitləri və
hesablaşmalarda olan vəsaitlər tədavül fondclarını yaradırlar.
Müəssisədə fondların dövranı pul vəsaitlərinin xammalın, materialların, yana-
cağın və başqa istehsal vasitələrinin əldə olunmasına avans olunması ilə başlayır. Bu
dövranın birinci mərhələsidir. Bunun nəticəsində pul vəsaitləri istehsal ehtiyatları
formasını alır və bu da tədavül sferasından istehsal sferasına keçidi əks etdirir. Bu
mərhələdə dəyər xərclənmir, avans olunur və dövran bitdikdən sonra o qayıdır.
Birinci mərhələnin bitməsi ilə əmtəə tədavülü kəsilir, vəsaitlərin dövranı yox!
Dövranın ikinci mərhələsi istehsal prosesində baş verir. Burada işçi qüvvəsi
istehsal vasitələrini istehlak edərək yeni məhsul yaradır. Avans olunmuş vəsaitlər
yenidən öz formasını dəyişir – istehsaldan əmtəə formasına keçir.
Dövranın üçüncü mərhələsi hazır məhsul (iş, xidmət) istehsalının reallaşdırıl-
ması (satışı) və pul vəsaitlərinin əldə olunmasından ibarətdir. Bu mərhələdə döv-
riyyə vəsaitləri yenidən istehsal sferasından tədavül sferasına keçir. Başqa sözlə də-
yərin əmtəə forması bu mərhələdə pul formasına keçir. Məhsulun (iş, xidmət) isteh-
salına və satışına çəkilən xərclərlə istehsal olunmuş məhsulun satışından əldə olunan
pul vəsaitlərinin məbləğləri arasında fərq müəssisənin pul yığımlarını formalaşdırır.
36
Bir dövriyyəni bitirərək dövriyyə vəsaitləri yeni bir dövriyyəyə daxil olur və
bununla onların fasiləsiz dövranı baş verir. Məhz dövriyyə vəsaitlərinin daimi hərə-
kəti kəsilməz istehsal və tədavül prosesinin əsası hesab olunur.
Dövriyyə vəsaitlərinin təşkili onların səmərəliliyinin artırılması problemlərinin
həllində başlıca rol oynayır. Bura daxildir:
dövriyyə vəsaitlərinin tərkibi və strukturunun müəyyənləşdirilməsi;
müəssisənin dövriyyə vəsaitlərinə olan tələbatının müəyyənləşdirilməsi;
dövriyyə vəsaitlərinin formalaşdırılma mənbələrinin müəyyən olunması;
dövriyyə vəsaitlərini idarəetmə və onlarla manevr etmək;
dövriyyə vəsaitlərinin mühafizəsinə və səmərəli istifadə olunmasına cavabdeh
olmaq.
Dövriyyə vəsaitlərinin tərkibi dedikdə onun hansı istehsal və tədavül fondla-
rından ibarət olduğu başa düşülür. Bura daxildir:
əmtəə-material ehtiyatları;
debitor borcu;
hesablaşmalarda olan pul;
pul vəsaitləri.
Müəssisənin dövriyyə vəsaitlərinin tərkibi aşağıdakı kimidir:
№
Dövriyyə vəsaitləri
Ehtiyatlar, onlardan:
1.
İstehsal ehtiyatları
2.
Bitməmiş istehsal
3.
Gələcək dövrün xərcləri
4.
Hazır məhsul və təkrar satış üçün mallar
5.
Yüklənmiş mallar
6.
Sair ehtiyatlar
7.
Debitor borcu
8.
Qısamüddətli maliyyə qoyuluşları
Pul vəsaitləri, o cümlədən:
9.
Hesablaşma hesabında olan pul vəsaiti
10.
Valyuta hesabında olan vəsait
11.
Sair dövriyyə vəsaitləri
37
Dövriyyə vəsaitlərinin strukturu dedikdə isə istehsal və tədavül fondlarının ayrı-
ayrı elementlərinin nisbəti başa düşülür, daha doğrusu hər bir elementin dövriyyə
vəsaitlərinin ümumi məbləğində payını göstərir.
Dövriyyə vəsaitlərinin maliyyələşdirilməsi və kreditləşdirilməsi prosesində
onların dəyərcə qiymətləndirilməsi həlledici rol oynayır. O, xərclərin müəyyənləş-
dirilməsi, maliyyə nəticələrinin formalaşdırılması və məhsula, işə və ya xidmətə qiy-
mət qoyulmasında baza rolunu oynayır. Burada əsas yeri əmtəə-material ehtiyat-
larının qiymətləndirilməsi tutur. Aşağıdakı metodlardan biri ilə qiymətləndirilir:
cari qiymətlər üzrə;
material resurslarının faktiki alış qiymətləri ilə;
alışların orta faktiki qiyməti ilə.
Cari qiymətlər üzrə qiymətləndirmə zamanı istehsala daxil olan ehtiyatlar onla-
rın son alışının faktiki maya dəyəri ilə, dövrün sonuna ehtiyat qalıqları isə ilk alışın
faktiki maya dəyəri ilə qiymətləndirilir. Bu metoda beynəlxalq praktikada LİFO
metodu deyilir.
Faktiki alış qiymətləri ilə qiymətləndirmə zamanı satılmış məhsulun maya
dəyərində ilk alışın maya dəyəri əks olunur. Dövrün sonuna qalmış ehtiyatlar isə son
alışın faktiki maya dəyəri ilə qiymətləndirilir. Dünya praktikasında bu metoda FİFO
metodu deyilir.
Əgər LİFO metodu mənfəəti azaldırsa, FİFO metodu ilə qiymətləndirmə zamanı
mənfəət əhəmiyyətli dərəcədə yüksəlir (xüsusilə inflyasiya zamanı).
Alışların orta faktiki qiymətləri ilə qiymətləndirmə orta çəkili qiymətin müəyyən
olunmasını tələb edir. Bunun üçün eynicinsli material ehtiyatlarının ümumi dəyəri bu
ehtiyat vahidinin uçotda əks olunmuş sayına bölmək lazımdır. Bu əvvəlkilərə
nisbətən sadə qiymətləndirmə üsuludur.
Hazır məhsulun qiymətləndirilməsi faktiki istehsal maya dəfəri ilə həyata
keçirilir ki, onun tərkibinə istehsal prosesində istifadə olunan əsas vəsaitləri, xammal,
materiallar, yanacaq, elektrik enerjisi, əmək resursları üzrə xərclər daxildir.
Xərclərin maliyyələşdirilməsinin əsas prinsipləri aşağıdakılardır:
cari xərclərin ayrı-ayrı növləri üzrə vəsaitlərin ayrılmasının səmərəliliyi;