Gülten Dayıoğlu’nun Yurdumu Ozledim Romanında Dış Göç Sorununun Çocuk Boyutu
Yüklə 235,61 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- G ĐR ĐŞ 1. Almanya’ya Türk Đşçi Göçünün Kısa Öyküsü
| Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 3/7 Fall 2008
GÜLTEN DAYIOĞLU’NUN YURDUMU ÖZLEDĐM ROMANINDA DIŞ GÖÇ SORUNUNUN ÇOCUK BOYUTU Emine KOLAÇ ∗
1961 yılında Federal Almanya ile imzalanan “Đş Gücü Alımı Anlaşması”, Türkiye’den Federal Almanya’ya göçü ve beraberinde yaşanan bir dizi sorunu ülkemizin gündemine taşır. Toplumun bir parçası olan yazarlarımız da doğal olarak yaşanan sorunlara kayıtsız kalmazlar. Yaşanan sorunları eserlerinde değişik boyutlarıyla ele alarak değerlendirirler. Bu yazarlardan biri de Gülten Dayıoğlu’dur. Yazar “gidenler, kalanlar, dönenler” boyutlarıyla dış göç sorununa eserlerinde dikkat çeker, verdiği çarpıcı ve canlı örneklerle edebiyatımızda önemli bir yer edinir. Geride Kalanlar ve Geriye Dönenler eserleriyle dış göç sorununa parmak basan, bu sorunları; konut, eğitim, parçalanmış aile, çocuk-gençlik, çalışma koşullarının ağırlığı, küçümsenme, vatana duyulan özlem boyutlarıyla ele alıp değerlendiren yazar, Yurdumu Özledim romanında dış göç sorununun çocuk boyutuna dikkatleri çeker. Bu romanda; ailesiyle birlikte Almanya’ya giden, oradaki çevreye, okula uyum sağlamada zorlanan, yeterince bilmediği bir dil ile eğitim görmenin sıkıntılarını yaşayan, Alman öğretmen ve öğrencilerin ayırımcı tavırlarıyla karşı karşıya kalan, iki kültür arasında sıkışan, yaşadığı olumsuzluklardan dolayı okuldan uzaklaşan ve her geçen gün biraz daha “yurdunu özleyen” Atıl şahsında dış göç sorununun çocuk boyutu bütün gerçekliğiyle gözler önüne serilmeye çalışılır. Bu makalede; Batı Almanya’ya dış göç
sorununun tarihsel gelişimi, Atıl’ın Almanya serüveni, karşılaştığı sorunlar, üzüntüleri, sevinçleri, özlemleri romandan yapılan çarpıcı alıntılarla desteklenerek ortaya konulmaya çalışılmıştır. Anahtar Kelimeler:Dış göç, çocuk, sorunlar.
∗ Yrd. Doç. Dr., Anadolu Üniversitesi, Türkçe Eğitimi Bölümü.
458 Emine KOLAÇ
Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 3/7 Fall 2008
CHILD PERSPECTIVE OF THE IMMIGRATION PROBLEM IN GÜLTEN DAYIOĞLU’S YURDUMU ÖZLEDĐM
ABSTRACT The “Foreign Workforce Aquisition Agreement” signed with the FR of Germany in 1961 unleashed a wave of emigration from Turkey to FR of Gemany and carried a host of related issues into our country’s agenda. Turkish contemporary writers as part of the society could not remain indifferent and have analyzed these issues from different perspectives in their works. One of these contemporary authors is Gulten Dayioglu. She focuses on emigration issues in her works with its dimensions of “the ones who leave”, “the remaining ones” and “the ones who return” and she has a distinguished place in our literature with her works filled with striking examples concerning emigration. She examines the emigration issues in her works “The remaining ones and the ones who return” from the perspectives of living quarters, education, divided families, youth-childhood, working conditions, disparagement, and homesickness. In her novel titled “Yurdumu Özledim” Gulten Dayioglu exposes the children’s perspective of the emigration issue as she attempts to analyze the childrens’ perspective of emigration problems through her character “Atil” ’s viewpoint. Atil is a child of an immigrant family with serious adaptation difficulties and he becomes growingly homesick and eventually a school drop-out as a result of an environment of racism and exclusion created by his German friends and teachers. In the
article “Chıld
perspectıve of
the ımmıgratıon problem in Gülten Dayıoğlu’s Yurdumu Özledim” the author attempts to analyze the history of Turkish emigration to FR of Germany, and Atil’s journey in Germany with the problems he faced, his moments of joy and sorrow, his aspirations through several striking quotations and references to the novel.
Key Words: Emigration, children, problems
Gülten Dayıoğlu’nun Yurdumu … 459
Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 3/7 Fall 2008
GĐRĐŞ 1. Almanya’ya Türk Đşçi Göçünün Kısa Öyküsü II. Dünya Savaşından sonra Đngiltere, Fransa, Almanya ve Amerika’nın hızla sanayileşerek dünya sermayesinin büyük bir kısmına sahip olması, sanayide çalışacak iş gücü açığını da beraberinde getirir (Gitmez 1979a, 84). Đş gücü açığını en az maliyetle kapatmak isteyen bu ülkelerin iş gücü talebine az gelişmiş ülkeler cevap verirler (Gitmez 1979b, 232). Türkiye ile birlikte Yugoslavya, ispanya, Yunanistan, Tunus ve Fas bu ülkelere kitleler halinde işçi gönderirler. Đşçi gönderilen ülkelerin başında Almanya gelmektedir. Türkiye’den Batı Avrupa'ya yönelen iş gücü göçünün yönü öncelikle Almanya olur. 1961 yılında yapılmaya başlanan Berlin Duvarı, Doğu Almanya’dan Batı’ya akan iş gücünün önüne büyük bir engel olarak çıkar. Gereksinim duyulan iş gücünün bir bölümü 1961 yılından itibaren resmi olarak Türkiye’den alınmaya başlanır (Ceylan 1998, 17). Federal Almanya ile 31 Ekim 1961 tarihinde imzalanan “Đş Gücü Alımı Anlaşması”, aynı zamanda Türk işçilerinin çalışmak üzere kitlesel olarak Batı Avrupa ülkelerine gidişlerinin başlangıç tarihi olarak da kabul edilmektedir (Köksal 1986, 56). Bu anlaşmayı 1964 yılında Avusturya, Hollanda ve Belçika, 1965 yılında Fransa, 1967 yılında Đsveç ve 1968 yılında da Avustralya ile yapılan anlaşmalar izler ve dışa iş gücü göçü devam eder (Onulduran ve Renselaar 1975, 28). 1963 yılında Türkiye ve o zamanki adıyla Avrupa Ekonomik Topluluğu arasında imzalanan ortaklık anlaşması Almanya’ya işçi göçünü hızlandırır. Almanya’nın isteğiyle 1964 yılında rotasyon ilkesinin askıya alınmasıyla (Akkaya 2006, 23) Almanya’ya işçi göçü geçicilikten kalıcılığa doğru bir yön almaya başlar. 1970’li yılların başında yurt dışına işçi göçünün ülkemizin iş gücündeki yıllık büyümenin yaklaşık olarak üçte birini emer duruma geldiği, Batı Avrupa’ya göç eden göçmen nüfusun yaklaşık olarak % 40’ını Türklerin oluşturduğu görülür (Martin 1991, 29). 1973 yılında Almanya petrol krizi ve ekonomik durgunluk nedeniyle işçi alımını durduğunda ülkedeki Türk işçi sayısı 900 binlere ulaşmıştır bile. Almanya bu tarihten itibaren bir taraftan yabancı iş gücünün ülkeye gelmemesi için sert önlemler alırken, bir taraftan da aile birleşimine olanak tanır. Aile birleşimi yasasıyla işçilerimiz Türkiye’deki eşlerini, çocuklarını yanlarına almaya başlarlar (Özdemir 2007). Aile birleşimiyle birlikte göçmen kitlesinin yaş ve cinsiyet dağılımı değişir, “genç misafir işçi” olmaktan çıkmaya başlar (Todd 1994, 162). Yüklə 235,61 Kb. Dostları ilə paylaş:
|