Gumanitar fanlar

11-Mavzu: Kichik maktab yoshi davrida psixik rivojlanish xususiyatlari
Tushunchalar va tayanch iboralar: kichik maktab yoshi, o‘yin, o‘qish faoliyati, maktab, o‘qituvchi, bola shaxsi, bilish jarayoni, sezgi, idrok, xotira, xayol, tafakkur, hissiyot, iroda.

Reja:

1. 
   Kichik maktab yoshi davrida psixik rivojlanishning umumiy tavsifi.
   
2. 
   Kichik maktab yoshidagi bolaning maktabga moslashishi muammosi.
   
3. 
   Kichik maktab yoshi davrida kognitiv - affektiv sohalardagi rivojlanish xususiyatlari.
   
4. 
   Kichik maktab yoshi davrida motivatsion sohadagi rivojlanish xususiyatlari (o’quv faoliyati, shaxslararo munosabatlarning motivatsion asoslari).
   
5. 
   Kichik maktab yoshi davrida bolaning o’zi haqidagi tasavvurlari va xulq-atvori.
   
6. 
   Pedagogik baho va kichik maktab yoshi davrida psixik rivojlanish aloqasining psixologik mexanizmlari.
   
7. 
   Kichik maktab yoshida bola shaxsining rivojlanish xususiyatlari
   

Asosiy o‘quv materiali qisqacha bayoni:

Kichik maktab yoshi davriga 7-11 yoshli boshlang‘ich (1-4) sinflarning o‘quvchilari kiradi. Bola maktab ta’limiga bog‘chada tarbiyalanayotganda tayyorlanadi. Bunda u maktabda o‘quvchilarga qo‘yiladigan har xil talablar bilan tanishadi, fan asoslarini o‘rganish uchun biologik va psixologik jihatdan tayyor bo‘ladi. Ta’limga psixologik tayyorgarlik deganda, bolaning obyektiv va subek’tiv jihatdan maktab talabiga munosibligi nazarda tutiladi.

Boal maktab ta’limiga avval psixologik jihatdan tayyorlanadi. Binobarin, uning psixikasi bilim olishga yetali darajada rivojlanadi. Shu yoshdagi bola idrokining o‘tkirligi, ravshanligi, aniqligi o‘zining qiziquvchanligi, dilkashligi, ishonuvchanligi, xayolining yorqinligi, xotirasining kuchliligi, tafakkurining yaqqolligi bilan boshqa yoshdagi bolalardan ajralibturadi. Maktab ta’limiga tayyorlanayotgan bolada diqqat nisbat uzoq muddatli va shartli barqaror bo‘ladi. Bola diqqatining xususiyatlari roli va syujetligi o‘yinlarda, rasm chizish va qurish-yasash mashg‘ulotlarida, loy hamda plastindan o‘yinchoqlar tayyorlashda, o‘zgalar nutqini idrok qilish va tushunishda matematik amallarni bajarishda, hikoya tinglash va tuzishda ko‘rinadi.

Bu davrda o‘z diqqatini muayyan obyektga yo‘naltirish, to‘plash, taqsimlash bo‘yicha ma’lum darajada ko‘nikmaga ega bo‘lib, o‘z diqqatini boshqarish va kerakli paytda to‘plashga intiladi. Uning xotirasi qiziqarli, ajoyib-g‘aroyib, kishini taajjubga soladigan ma’lumot va hodisalarni puxta esda olib qolish, esda saqlash, esga tushurish imkoniyatiga ega bo‘ladi. Shu davrgacha bevosita kattalar rahbarligida u yoki bu axborotlarni o‘zlashtirib kelgan bo‘lsa, endi o‘z xoxish-irodasi bilan zarur ma’lumotlar to‘plashga, o‘z oldiga aniq maqsad va vazifa qo‘yishga harakat qiladi. Bolaning ana shu faolligi xotirasining muayyan darajada rivojlanganini bildiradi. U she’r, hikoya va ertaklarni esda qoldirish uchun ko‘p takrorlash, ijod olishning eng qulay yo‘l va usullaridan foydalanishi ta’lim jarayonida unga juda qo‘l keladi.

Tajribadan ma’lumki, bolaning nutqi maktab ta’limiga tayyorgarlik bosqichida kattalar bilan muloqotga kirishish, kishilarning fikrini uqib olish va to‘g‘ri idrok qilish daraasida, nutqining tuzilishi esa grammatika qoidalariga mos, mantiqiy izchil, ifodali, miqdor va ko‘lam jihatidan fikr almashishga yetarli bo‘ladi. U eshitgan va ko‘rganlari to‘g‘risidagi ma’lumotlarni tushuna oladi. O‘zidagi axborotlarni muayyan tartibda bayon qila biladi, aqly faoliyat operatsiyalaridan o‘rinli foydalanadi.

Bola maktab ta’limiga psixologik tayyorlanishining subyektiv tomoni ham mavjuddir. Uning maktabda o‘qish xohishi, intilishi, katta katta yoshdagi odamlar bilan muloqotga kirishish istagi mazkur tayyorgarlik bilan uzviy bog‘liqdir. Bolada shu davrga kelib, o‘qish, bilim olish haqida to‘g‘ri tasavur shakllanadi. U maktab jamoasi a’zolarining mas’uliyatli vazifalarini anlaydi va ularga itoat qilishg, ularning ko‘rsatmalarini bajarishga moyil bo‘ladi. Lekin bolalar hammasi bir xil emasligi sababli ular o‘rtasida muhim farqlar vujudga keladi. Ba’zi bolalar maktabga butun vujudi bilan talpinadi, o‘qishga qancha vaqt qolganini uzluksiz sanaydi, o‘quv ashyolarini oldinroq tayyorlab qo‘yishga harakat qiladi. Boshqa bir bolalar esa maktabdan voz kechishgacha borib yetadi. O‘qishga salbiy munosabatdagi bolar ta’lim muhitiga kurashishga qiynaladilar, qator ruhiy musiqaarda duch keladilar.

Maktabda ta’lim-tarbiya ishlarini tashkil qilishda kichik maktab yoshidagi bolalarning anatomik-fiziologik xususiyatlari, jismoniy kamolot darajasini hisobga olish muvaffaqiyat garovidir.

Boshlang‘ich sinf o‘quvchisi biologik jihatdan nsbatan uyg‘un o‘sadi, uning bo‘yi va og‘irligi, o‘pkasining hajmi mutanosib rivojlanadi. Biroq, bolaning umurtqa pog‘onasi va ko‘krak qafasining suyaklari qotib yetmagan bo‘ladi. Bu esa uning suyak tuzilishi takomillashib bo‘lmaganini ko‘rsatadi. Yurak muskullari tez o‘sadi, qon tomilarining diametri sal kattaroq bo‘ladi miyaning og‘irligi boshlang‘ich sinflarda 1250-1400 grammni tashkil etadi. Miya po‘stining analitik-sitetik faoliyati takomillashadi, qo‘zg‘alish bilan tormozlanish o‘rtasidagi munosabat o‘zgaradi, lekin nisbatan ustunlikka ega bo‘ladi. Shuning uchun bolaning to‘g‘ri o‘sishiga g‘amxo‘rlik qilish kerak, toliqishn oldini olish, o‘qish va dam olish rejimiga qat’iy rioya etish zarur.

Maktab ta’limi o‘quvchining turmush tarzini, ijtimoiy mavqeini, sinf jamoasi va oila muhitidagi ahvolini o‘zgartiradi, uning asosiy vazifasi o‘qishdan, bilim olish, ko‘nikma va malakalarni egallash, tabiat va jamiyat to‘g‘risidagi qonuniyatlarni o‘zlashtirishdan iborat bo‘lib qoladi. Ta’lim muayyan darajada uyushqoqlik, intilish, irodaviy zo‘r berish, faollik va maqsadga muofiq faoliyatni talab qiladi. Ixtiyorsiz hatti-harakat o‘rnini anglashilgan,rejali,aqliy mehnat egallay boshlaydi. O‘quvchi doimo tengtoshlari bilan birga muayyan sinf jamoasida bo‘ladi. Demak, uning oldida hamma vaqt sinf jamoasining manfaatini himoya qilish, shahsiy istaklarini umumjamoa intilishiga bo‘ysundirish, o‘zaro yordam, o‘zaro talabchanlik, ijtimoiy javobgarlik va burch hislarini egallash vazifasi turadi. Ta’lim jarayonida esa o‘quvchi oldiga qo‘yiladigan talablar tobora ko‘payib va murakkablashib boraveradi.

Shuningdek bolaning yetakchi faoliyati o‘zgarishi bilan katta yoshli kishilarning unga munosabati ham o‘zgaradi. Ayni paytda yangi faoliyat sababli o‘quvchi bolaning o‘z asosiy faoliyatiga yangi munosabati paydo bo‘ladi. Uning burch hissi o‘sa boradi, u o‘zining o‘qishi shart ekanligini, o‘qish o‘zining burchi ekanligini va belgilab qo‘yilgan tartib qoidani bajarishi shart ekanligini anglaydi. Bundan tashqari bolada yaxshi o‘qish istagi ham tug‘iladi. Demak, bola o‘quvchi bo‘lib qolgach, o‘ziga ham boshqacha qaraydigan bo‘ladi, chunki u endi katta, jiddiy ishga qo‘shildi, u – o‘quvchi. Ana shu paytdan boshlab shaxsning o‘zini anglash o‘ziga ongli munosabati kuchaya boradi.

O‘qishning dastlabki kunidanoq kichik maktab yoshidagi bolaning o‘sishini xarakatga keltiradigan turli ziddiyat qarama-qarshiliklar, ichki ixtiloflar vujudga keladi. Ana shular zamirida boladagi psixik kamolotning darajasi va ijobiy hislatlar bilan talablar o‘rtasidagi qarama-qarshiliklarning paydo bo‘lishiga olib keladi. Talablarning tobora ortishi bolaning psixik jihatdan to‘xtovsiz o‘sishini taqozo etadi va shu berk zanjirning uzlukchsiz harakati natijasida insonning kamoloti amalga oshadi.

Kichik maktab yoshidagi bolaning muhim xususiyatlaridan biri unda o‘ziga xos ehtiyojlar mavjudligidir. Bu ehtiyojlar o‘z mohiyati bilan muayyan bilim, ko‘nikma va malakalarni egallashga tevarak atrofdagi voqelikni o‘zlashtirishga qaratilmay, balki faqat o‘quvchilik istagini aks ettirishdan iboratdir. Shu ehtiyojlar o‘z portfeliga, dars tayyorlash burchagiga kitob qo‘yish javoniga ega bo‘lish istagi tuyg‘usi yotadi, holos. Bundan tashqari bilimlar kunidagi shodiyona ayyom, o‘quvchilik safiga qabul payti, maktab mamuriyati va o‘quvchilarning unga bildirgan samimiy tilaklari yuqori sinf o‘quvchilarining tabriklari bolaning his tuyg‘usiga ijobiy ta’sir etadi. Sinfdagi o‘rtoqlari bilan qatorlashib, saf totib yurishlari, birlashib o‘ynash, oshxonaga borish, o‘qituvchining o‘gitlari ham bolani o‘ziga rom etadi.

Oradan ma’lum vaqt o‘tgach shodiyona lahzalarning kamayishi bilan maktabning tashqi belgilari o‘z ahamiyatini yo‘qota boradi va o‘qishning kundalik aqliy mehnat, irodaviy zo‘r berish, yoqtirmagan narsa bilan diqqatni ta’minlash o‘z xulqini idora qilish ekanligini anglaydi. Shunday aqliy mehnat ko‘nikmasiga ega bo‘lmasa uning o‘qishdan ko‘ngli soviydi, unda umidsizlik hissi tug‘iladi. O‘qituvchi esa bunday holning oldini olish uchun bolaga ta’limnig o‘yindan farqi, qiziqarliligi haqida ma’lumotlar berishi va uni shu faoliyatga tayyorlash kerak.

Birinchi navbatda ota-onalar bolada o‘qishga xavas uyg‘otishlari kerak, bolaning o‘qishga istalgan yoqimli bir narsaga intilgandek intilishi va maktabning hamma talablarini ko‘ngildagi kabi idrok etishi ko‘p jihatdan ota-onalarga bog‘liq bo‘ladi. Lekin bolada o‘qishga ijobiy munosabatni tarbiyalab borish bilan birga, bolaga o‘qish faqat yoqimli ish, deb uqtirmaslik lozim, uni o‘quv faoliyatida uchraydigan qiyinchiliklarni va muvaffaqiyatsizliklarni yengib chiqishga tayyorlash kerak.

Birinchi sinf o‘quvchilarining aksariyati zo‘r ishtiyoq bilan maktabga boradi, o‘quv faoliyatining juda muhimligini anglab, yaxshi o‘qishga intiladi. Bolaning o‘qish borasidagi bunday motivlarni o‘quvchilarni ham ota-onalar ham har taraflama qo‘llab quvvatlashlari va rivojlantirib borishlari kerak. Ota-onalar bolalarda tegishli malaka va ko‘nikmalar, yana quloq sola bilish va o‘quvchi bo‘lish, kuzatish, esda qoldirish, katta yoshli odamlarning talablariga bo‘ysunishi talablarini malakalari va ko‘nikmalarini hosil qilishlari zarur.

Birinchi sinf o‘quvchisida o‘qish faoliyatining aynan o‘ziga qiziqishi ko‘zga tashlanadi. Maxsus tadqiqotlarda bolalar bilan keraksiz mashqlar o‘tkazilgan va ularga oldindan bu mashqlar keyinchalik kerak bo‘lmasligi aytilgan, lekin bolalar ularni bajonidil bajarishga kirishganlar. O‘quvchi shaxsiy faoliyatda erishgan dastlabki yaxshi natija uni boshqa natijalarni egallashga undaydi. Uning o‘qish faoliyatidagi birinchi mehnat mahsuli shodlik va quvonch his tuyg‘usini keltirib chiqaradi. Masalan, ayrim o‘quvchilar u yoki bu matnni bir necha marta o‘qishga harakat qiladi. O‘qish faoliyatiga qiziqish, uneing mazmuniga ham qiziqishni vujudga keltiradi bilim olish ehtiyojini tug‘diradi va o‘qish motivlarini tarkib toptiradi.

Kichik maktab yoshidagi o‘quvchi bolaning qiziqishlari o‘yin faoliyatiga asta-sekin ko‘chadi, o‘qishga xos qiziqishlar ko‘rincha o‘yinlar harakteri va mavzusiga ta’mir qiladi. O‘quv jarayoni birinchi sinf o‘quvchilarining diqqatini o‘ziga tortadi, chunki o‘qish maroqli, maktab talablarini ado etish ham zavqli hisoblanadi. So‘ngra o‘qish jarayonining o‘ziga bo‘lgan qiziqish o‘qish samarasiga ko‘chadi. O‘quvchilar o‘zlarining ijodiy aktivlik ko‘rsatishalri bilan, qiyinchiliklarni yengib chiqishlari bilan bog‘liq bo‘lgan ayrim masalarni mustaqil ravishda hal qilayotgan paytlarida qiziqish osha boradi.

Ta’limning mazmuniga, bilmni egallashga qiziqish o‘quvchining o‘z aqliy mehnati natijasidan qiziqish o‘quvchining o‘z aqliy mehnati natijasidan qanoatlanish hissi bilan uzviy bog‘liqdir. Bu his o‘qituvchining rag‘batlantirish hissi bilan uzviy bog‘liqdir. Bu his o‘qituvchining rag‘batlantirishi bilan namoyon bo‘ladi va o‘quvchida samaraliroq ishlash mayli, istagi, ishtiyoqini shakllantiradi. Bolada paydo bo‘lgan faxrlanish, o‘z kuchiga ishonch hislari bilimlarini o‘zlashtirish va malakalarini mustahkamlash uchun hizmat qiladi. Rahbatlantirish va jazolar meyorida bo‘lsagina ularning tarbiyaviy tasiri ortadi.

Kichik maktab yoshidagi o‘quvchilar faoliyatini baholash unda o‘qishga ijobiy munosabatlarni shakllantirish muhim ahamiyatga egadir. Ma’lumki, maktablarda bolalarni og‘zaki baholash odat tusiga kirib qolgan, chunki birinchi sinf o‘quvchisi ana shu baho tasirida o‘z faoliyatini kuchaytiradi ijodiy izlanishga xarakat qiladi. Hatto o‘quvchi dastlabki paytlarda “yaxshi” yoki “yomon” bahoning farqiga ham bormaydi ko‘proq necha baho olgani qiziqtiradi. O‘quvchining rag‘batlantirilishi uning uchun eng muhim o‘rinda turadi.

Ko‘pchilik mutaxassis olimlar kichik maktab yoshidagi o‘quvchilarni baholash salbiy oqibatlarga olib keladi, deb hisoblamoqdalar. Ma’lumki, faqat baho uchun o‘qish bilimning ishtimoiy ahamiyatini pasaytirishi mumkin. Shunga ko‘ra bilimning tekshirishning boshqa usullarini topish hamda qo‘llash hozirgi kunning dolzarb vazifalaridan biridir. Negaki, baholashning bola jamoati uchun ahamiyatini mutlaqo inkor qilish ham to‘g‘ri emas. Bahodan maslahat, yo‘llanma, tavsiya, ko‘rsatma sifatida foydalanish maqul.

Kichik maktab yoshidagi o‘quvchilarning muhim xususiyatlaridan biri ulardagi o‘qituvchi shaxsiga ishonch hissi va yuksak ehtiromdir. Shuning uchun ham o‘qituvchining bolaga tarbiyaviy ta’sir ko‘rsatish imkoniyati juda kattadir. Bola o‘qituvchini aql-u donishmand inson deb biladi. O‘qituvchi siymosida o‘zining ezgu-niyati, orzu-istagi, ajoyib tuyg‘ularni ro‘yobga chiqaruvchi mo‘tabar shaxsni ko‘radi. O‘qituvchining obro‘si oldida ota-onalar, oilaning boshqa a’zolari qarindosh-urug‘lari, tashin-bilishlarining nufuzi keskin pasayadi. Shu sababli o‘qituvchining har bir so‘zi qonun sifatida qabul qiladilar.

Bola psixik jihatdan o‘sishi natijasida unigng o‘qituvchi mavqeiga munosabati o‘zgaradi. Chunki unda ongli hatti-harakat ehtiyoji tug‘iladi. O‘quvchida bir talay muammolar savollar vujudga keladi. U hayotda hamma narsa o‘zi o‘ylagandek oson emasligini tushuna boshlaydi. Mazkur savollarga shaxsan o‘zi javob topishga intiladi, shu savollarni boshqa odamlarga ham beradi.

Ta’lim jarayonida o‘qituvchi o‘zining obro‘sidan oqilona, odilona va omilkorlik bilan foydalanib, o‘quvchilarda, uyishqoqlik, mehnatsevarlik, o‘qishga ijobiy munosabat, o‘z diqqatini boshqarish, xulqini doraetish, o‘zini tuta bilish, qiyinchiliklarni yengish kabi fazilatlarni shakllantirish lozim. Buning uchun har tomonlama ta’sir ko‘rsatish usulini qo‘llash kerak.

O‘quv jarayonida bola xarakterining xislatlari: hamjihatlik, muntazamlik, maqsad ko‘zlash, sabot, saranjomlik, intizomlilik, mehnat sevarlik tarkib topadi. Tobora mustaxkamlashib boradigan bu hislatlar ham shaxsning muhim sifatlariga aylanadi. Bolalarda jamoa, o‘rtoqlik hislarini, mehnatga ijobiy munosabatni kuchaytirib boradigan jamoaning tarbiyaviy ahamiyati yil sayin osha boradi.

Kichik maktab yoshidagi o‘quvchining hayoti emotsional kechinmalarga boy bo‘ladi. Bu yoshdagi bolaning hislari o‘quv faoliyati bilan va atrofdagi odamlar o‘rtasidagi o‘zaro munosabatlar bilan ma’lum darajada bog‘liq bo‘ladi. O‘quvchi bola o‘zining ko‘p narsani uddalay olishini, ancha narsa bilishini anglashi tufayli rohat qiladi va xursand bo‘ladi. Muvaffaqiyatsizlikka uchraganda norozilik hissi tug‘iladi.

Yangi materialni o‘zlashtirishi, o‘qituvchining tushuntirib berish jarayoni, kitoblar o‘qish, mehnat jarayoni, rasm solish, ashula va ijodiy faoliyatning boshqa turlari o‘quvchi bolada turli-tuman emotsiyalarni vujudga keltiradi. Bu yoshda shaxsning axloqiy sifatlari vatanga muhabbat, qahramonlarning mardligidan zavqlanish, burch hissi poklik masuliyalilik va boshqa hislat tarkib topadi. Boshqa kishilarning kechinmalarini tushunish kengaya boradi, hamdardlik singari shaxsiy hislatlar tarkib topadi.

O‘quvchi bolalar o‘quv va mehnat faoliyati jarayonida atrofdagi voqelik bilan o‘zaro munosabatlarda qiyinchiliklarni bartaraf qilishga, maqsadga erishish uchun irodaviy zo‘r berishga o‘rganadilar. Shu tufayli boshlang‘ich sinf o‘quvchilarida, garchi hali juda oddiy shakllarda namoyon bo‘lsa-da, shaxs irodaviy sifatlarning tarkib topishi uchun sharoit tug‘iladi.

Xullas, bola maktabga qatnay boshlagach uning hayoti va faoliyatida muhim o‘zgarishlar yuz beradi. Bu yoshda bola jismoniy, analitik-fiziologik va psixik jihadan maktab ta’limiga tayyorlanadi. U maktabga borgach o‘quvchilarga qo‘yiladigan har-xil talablar bilan tanishadi, fan asoslarini o‘rganadi hamda shaxslararo munosabatlar ko‘nikmalarini egallaydi.

Sezgilar

Odam bolalik davridan biror faoliyatga kirishsa, sezgilari yaxshiroq o‘sadi. Maktabgacha tarbiya yoshida sezgilar turli o‘yinlarda o‘sadi. Bu o‘yinlarda xilma-xil xossali o‘yinchoqlar katta o‘rin tutadi. Maktab yoshida o‘qish, jumladan, moddiy narsalarning har xil xossalari bilan tanishish sezgilaming o‘sishiga katta ta’sir ko‘rsatadi. Maktab o‘quvchilarida, asosan farq qilish sezgirligi o‘sadi. Ko‘rish va eshitish sezgirligi, ayniqsa, tez o‘sadi.

7 yoshdan 10 yoshgacha bolalarda ranglarning tuslarini sezish 45 foiz ortishi, 10 yoshdan 12 yoshgacha bolalarda 65 foizgacha ortishi olimlar- ning maxsus tekshirishlarida aniqlangan. Maktab o‘quvchilarini rasmga o‘rgatish ranglarni ayirish sezgirligining o‘sishiga katta ta’sir ko‘rsatadi.

Maktab yoshida eshitish sezgilari ham hiyla o‘sadi. Ranglarni farq qilish sezgirligi bolalarga ashula o‘rgatish munosabati bilan, ayniqsa, kuchli suratda o‘sadi.

Maktab yoshida harakat malakalarining vujudga kelishi munosabati bilan muskul harakat sezgirligi ham o‘sadi. Maxsus tekshirishlardan olingan ma’lumotlarga qaraganda, 8 yoshdan 14 yoshgacha bolalarda bu sezgirlik 50 foizdan ziyod ortadi.

Odamning mehnat faoliyati sezgilarning o‘sishiga kuchli ta’sir ko‘rsatadi. Ma’lumki, biron mahsulotni tayyorlaganda, shuningdek, na- zoratdan o‘tkazganda moddiy narsalaiga bevosita tegish (ko‘rish, eshitish, paypaslab sezish va hokazo) bilan birga, shu narsalarning sezib bili- nadigan ayrim xossalariga katta e’tibor berishga to‘g‘ri keladi, sezgi organlarining farq qilish qobiliyatiga ortiqroq talab qilishga to‘g‘ri keladi.

Modomiki shunday ekan, maktabda ishlab chiqarish — mehnat ta’limini amalga oshirish o‘quvchilarda sensor sezgirlikning turli tomonlarini o‘stirishga yordam berishi shubhasiz.

Sezgilarning o‘sishi uchun jismoniy tarbiyaning muhim ahamiyati bor. Masalan, aniq harakatlar qilishga to‘g‘ri keladigan mashqlar muskul-harakat sezgilarini o‘stiradi. Mashq qilish jarayonida sezgilaming hamma xillari o‘sadi.

Sezgilarning ochiq-ravshan bo‘lishida nutq katta rol o‘ynaydi. Sezgilar so‘z — ifodalar bilan bog‘lansa, ochiq-ravshanroq bo‘lib qoladi. Masalan, kuy tonlari tegishli terminlar bilan ifodalanmasa, ularni eshitishda kelib chiqadigan sezgilarni ta’riflab bo‘lmaydi. So‘z bilan ifodalanmagan narsa umumiy kompleksdan yaqqol ajralib turmaydi. Odamning sezgisi — aniqligi, ravshanligi, differensiallanganligi (bir-biridan ajralganligi) nutqning taraqqiy etishi bilan o‘sadi va ko‘p jihatdan nutq tarbiyasiga bog‘liq bo‘ladi.

Bolalami to‘g‘ri tarbiyalash sezgilarning o‘sishida katta ahamiyatga egadir. Bolaning sog‘lig‘i va jismoniy tarbiyasi haqida g‘amxo‘rlik qilish, jumladan, sezgi organlarining va sensor sezgirlikning o‘z vaqtida o‘sishini ta’minlashdan ham iborat. Sezgilar idrok tarkibiga kiradi, shu sababli, bolalarda idrokni o‘stirish bilan ularning sezgilarini ham o‘stirgan bo‘lamiz. Mushohadani, kuzata bilishni tarbiyalash — sezgi organlarini ham tarbiyalash demakdir, farq qilish sezgirligini ham o‘stirish demakdir.

Idrok

Maktab yoshidagi bolalarda idrokning hamma turlari, asosan, ta’lim va tarbiya tufayli mazmun, aniqlik, ravshanlik jihatdan ko‘p daraja ta- komillashadi. Ta’lim va tarbiya jarayonida bolalarda ixtiyoriy idrok va kuzata bilish qobiliyati o‘sadi. Kuzata bilish muvaffaqiyatli o‘qish uchun zarur shartlardan biridir. O‘quvchilarda kuzata bilish qobiliyati ulaming tafakkuri, irodasi, qiziqish-havaslari bilan birgalikda o‘sib boradi. Kuzatish obyekt- larini tanlashda o‘quvchilaming o‘zlari tashabbus ko‘rsata boshlaydilar. O‘quvchilar o‘z idroklarini mustaqil idora qila oladilar. Ammo hamma boshqa ixtiyorsiz jarayonlar singari, ixtiyorsiz idrok ham maktab yoshidagi bolalarda hali ko‘p uchraydi. Shuning uchun ham o‘quvchilarga beriladigan material, ular tomonidan ixtiyorsiz va ixtiyoriy idrok qilishini mo‘ljallab berilmog‘i kerak.

Fazo tasavvurlari ham maktab yoshida ancha takomillashgan bo‘ladi. Jumladan, o‘quvchilarda ko‘z bilan chamalash qobiliyati ancha taraqqiy qilgan bo‘ladi. Boshlang‘ich maktab o‘quvchilari endi bu chog‘da katta yoshdagi odamlardan deyarli qolishmasdan, to‘g‘ri chiziqni ko‘z bilan chamalab ikki teng bo‘lakka bo‘la oladilar, narsa va chiziqlami katta-kichiklik darajasiga qarab taqqoslay oladilar, narsalarning fazoda turgan o‘mini bulardan qaysi biri yaqinroq yoki uzoqroq, qaysi biri balandroq yoki pastroq joylashganini taxminan to‘g‘ri belgilay oladilar. 1-4 sinf o‘quvchilari idrok qilinayotgan masofani ko‘z bilan chamalab, shu masofani bosib o‘tish uchun talab qilinadigan vaqtni ham taxminan hisoblab oladigan bo‘ladilar.

Ta’lim va tarbiya jarayonida o‘quvchilarning ko‘z bilan chamalash hamda narsalarning shakli va katta-kichikligini ajrata bilish qobiliyatining yana yaxshiroq o‘sishiga jismoniy tarbiya, rasm darslari bilan shug‘ullanish, katta yordam beradi. Katta masofalarni ko‘z bilan chamalash qobiliyatining o‘sishiga ekskursiyalar, sayrga chi- qishlar, kattalar bilan birgalikda dala va boshqa yerlarda mehnat jarayonida ishtirok etish yordam beradi.

Maktab yoshida vaqtni idrok qilish ham takomillashadi. O‘quvchilar vaqtning, hozirgi paytning tez yoki sekin o‘tayotganini aniq sezadilar. 1-4 sinf o‘quvchilari, katta yoshdagi odamlar singari, ikki daqiqa, o‘n daqiqa, bir soat, uch soat va shu kabi vaqtlarning o‘tishini taxminan ayta oladilar.

O‘quvchilarda vaqtni yana aniqroq idrok qilish qobiliyati, asosan, maktabda o‘qish mashg‘ulotlari to‘g‘ri uyushtirilishiga, mashg‘ulotlarni muayyan vaqtga qarab taqsimlanishi va vazifalarni ma’lum bir o‘quv soati (45 daqiqa) ichida tamom qilish talabiga bogiiq holda o‘sib boradi. O‘quvchilaming o‘zlari ham mustaqil suratda bajarishlari lozim bo‘lgan turli darslarini tayyorlash uchun vaziyatni har bir fanga taqsimlab chi- qishga majbur bo‘ladilar. Darsga kech qolmasdan maktabga borib yetish to‘g‘risida g‘amxo‘rlik o‘quvchilardan vaqtning o‘tishiga e’tibor berishni talab etadi. O‘quvchilar ma’lum bir ishni bajarish uchun lozim bo‘lgan ozmi-ko‘pmi muddatni fikrda hisoblab chiqishga majbur bo‘ladilar. Vaqt o‘lchovlarini o‘rganish, doimo soatdan foydalanish ham vaqtni aniq va to‘g‘ri idrok qilish qobiliyatini o‘stiradi.

Xotira

Bolalar faqat (asosan) mexanik esda olib qoladilar, degan fikr xotiraning bu xilini biror materialni aynan yod olish bilan aralashtirib yu- borishdir, xolos. Ma’lumki, mexanik ravishda, ma’nosiga tushunmasdan esda qoldirishni aynan yod olishdan farq qila bilish kerak: mazmuni aniq o‘qib olingan biror matnni aynan, so‘zma-so‘z esda qoldirish mumkin. Mana shu tariqa yod olish ko‘pincha bolalarda uchraydi.

Maktab yoshiga kirgan bolalarda ta’lim olish munosabati bilan logik, ya’ni ma’nosiga tushunib esda qoldirish qobiliyati o‘sib boradi, esda qoladigan materialning hajmi kengayib boradi, materialning mazmunini tushunish ham chuqurlashadi va murakkablashadi. Bolalar faqat (asosan) mexanik esda olib qoladilar, degan fikr xotiraning bu xilini biror materialni aynan yod olish bilan aralashtirib yuborishdir, xolos. Ma’lumki, mexanik ravishda, ma’nosiga tushunmasdan esda qoldirishni aynan yod olishdan farq qila bilish kerak: mazmuni aniq o‘qib olingan biror matnni aynan, so‘zma-so‘z esda qoldirish mumkin. Mana shu tariqa yod olish ko‘pincha bolalarda uchraydi.

Maktab yoshiga kirgan bolalarda ta’lim olish munosabati bilan logik, ya’ni ma’nosiga tushunib esda qoldirish qobiliyati o‘sib boradi, esda qoladigan materialning hajmi kengayib boradi, materialning mazmunini tushunish ham chuqurlashadi va murakkablashadi. To‘g‘ri, shunday ham bo‘ladiki, quyi sinf o‘quvchilari ko‘pincha hatto mazmuni tushunarli materialni ham mazmuniga e’tibor bermasdan, mexanik ravishda o‘rganib oladilar. Ammo bu hoi shu yoshdagi bolalarda muqarrar boMadigan narsa emas. Mexanik esda qoldirishning ko‘pincha o‘qituvchilar o‘quvchilarda logik xotirani o‘stirishga yetarli e’tibor ber- magan hollarda ko‘rish mumkin.