Гуранда шаирляр щаггында айя
Yüklə 3,16 Mb.
|
SİNƏSİ NEFT QOXULUSinəsi neft qoxulu, Gecələri yuxulu, Nağılları qorxulu… Başı qarlı, Siyəzən, Dağ vüqarlı, Siyəzən. Uca Qafqaz dirəyi, Gömgöy Xəzər ürəyi, Daşdan çıxar çörəyi, Siyah telli, Siyəzən, Şirin dilli, Siyəzən.
Torpağı tarix dolu, Xıdırzində haqq yolu… Dağım, düzüm, Siyəzən, Görən gözüm, Siyəzən.
Mən övladın, sən ana, Bu şərəfə, ad-sana, Layiq daşın, Siyəzən, Uca başın, Siyəzən.
Sərvətdir hər bucağı, Çıraqqala qucağı, Karvan yolu, Siyəzən, Sirlə dolu, Siyəzən.
Dəli Xəzri qəməri, Qafqazın aslan əri, Dağ qürürlu, Siyəzən, Bəxti nurlu, Siyəzən.
Bəxtin burda taparlar, Sağa-sola çaparlar… Yolları ağ, Siyəzən, Zirvəsi dağ, Siyəzən.
Dərdi sənlə bölərəm, Dam-daşınçın ölərəm, Təmiz havam, Siyəzən, İsti yüvam, Siyəzən.
Qəlbə atəş qala de, Necə dözüm hala de, Səndən uzaq, Siyəzən, Qəlbdə sazaq, Siyəzən. 11.11.1998 ***
Tağay-doğma yuvam, uşaqlıq çağım, Şahdag-dağlar içrə ən uca dağım, Coşqun, dəli-dolu Gilgilçay çayım, Xəzər, şıltaq Xəzər, dünyaya hayım, Anam Azərbaycan büllur sarayım!- Qanımla qaynayan diləyimdəsiz, Siz mənim döyünən ürəyimdəsiz! 12.11.1998 VƏTƏN FƏRYADI Ey Vətən yolunda canı verənlər, Müqəddəs torpağa ərlər, ərənlər, Ey qana şahidlər, qanı görənlər, Qanlı köynəyini yurda sərənlər... Siz şəhid, biz isə günahkar olduq, Yurdlar haray çəkdi, niyə kar olduq? Qarabağ sızlayır aman içində, Yanır ellərimiz yaman içində, Oxumuz paslanıb kaman içində, Fırlanır bu dünya zaman içində, Məğlub tək tarixdə qaldı adımız, Boğuldu sinədə ah-fəryadımız. Yağı işğalını dərd sayırıq biz, Özünü cahanda mərd sayırıq biz, O qanlı düşməni səd sayırıq biz, Hər dərdin əlacın bəd sayırıq biz, Namus savaşına pul, dayı olmaz, Heç cəngsiz yağının ah-vayı olmaz. Vuruşmaq kişiyə iftixar, hünər, Qılıncla, qalxanla yatar, durar ər, Dünya nərd taxtası bəşər isə zər, Tökməsən döyüşdə əgər qanlı tər, Torpaq da, namus da, şərəf də batar, Vətənin əbədi taleyi yatar. Bir yurdu min yerə bölməkmi olar? Bu qanı torpaqdan silməkmi olar? Bu acı dərdlərə gülməkmi olar? Bu qəmlə şahanə ölməkmi olar? Bəsdir ermənin nazını öydük, Yurdun qılıncın yox, sazını öydük. Hey bəxşiş verdikcə torpağımızı, Artırdıq sinədə qəm dağımızı, Ərköyün bəslədik biz yağımızı... Yadlardan axtardıq dayağımızı, Ya xofu ürəkdən qoparmalıyıq, Ya dərdi məzara aparmalıyıq. Bəsdir Cavanşirdən, Babəkdən dedik, Bəsdir Koroğludan, Beyrəkdən dedik, Bəsdir puldan, vardan, diləkdən dedik, Bəsdir bu ağrını ürəkdən dedik, Biz savaş etməli vuruşmalıyıq! Ya ölüb torpağa qarışmalıyıq! Niyə yad ellərdə canı girlərik? Niyə bir-birinə söz diyirlərik? Niyə bu qan ilə ölüb çərlərik? Niyə içimizdə elə kürlərik? Yumalı qan ilə namusumuzu, Özümüz qurmalı ya yasımızı! Bu Vətən vallahi hamımızındı, Ən ali dilək tək kamımızındı, Bacası ucalan damımızındı, Şirini, şərbəti canımızındı, Qoparmaq olarmı kök-soyu ondan? Çıxara bilmərik biz onu candan! Yarımız acından pul dilənirik, Yarımız qürbətdə hey tellənirik, Yarımız zər geyib veyillənirik, Düşüb ayaqlara çox bellənirik, Nə vaxt millət olub çağlayacağıq? İblisin qapısın bağlayacağıq? Şuşada gülümüz, çiçəyimiz qan, Xarıbülbül təki ürəyimiz qan, Dam altda əyilən dirəyimiz qan, Nə vaxta saxlanır bu gedəri can?! Biz cılızlaşdıqca vətən kiçilir, Torpaq paralanır, torpaq biçilir. Dünyada qeyrətə edilir hörmət, Şərəflə tanınır hər yerdə millət, Acizə, qorxağa, cahilə illət, Könlümüz olduqca əllərdə alət, Dilənçi yardımı yedi kişilər, Özünə qaçqınam dedi kişilər. Oğullar bəslənir bəh-bəhə ilə, Oxşanır boyları pəh-pəhə ilə, Dilləri ötüşür cəh-cəhə ilə, Düşmən gülür bizə qəh-qəhə ilə, Sönmüş ocaqların külü sovrulur, Vətən haray çəkir, Vətən qovrulur. Yerdə qalmamalı bu tökülən qan, Yara qaysaqlanır ötüşdükcə an, Millət bir-birinə can deməli, can! İqtidar, müxalif bir Azərbaycan, Əsir yurd-yuvaya etməsək çarə, Sonra lap dərinə işləyər yarə. Bu dağ hamımızın sinə dağıdır, Yağı hamımıza elə yağıdır, Gəl, vətən insanı, qeyrət çağıdır! Əldə Məmməd Əmin-hür bayrağıdır, Parlasa Günəş tək istiqlalımız, Bəxtiyar olacaq istiqbalımız. Şadiman, vətənin canda yuvası, Dərdinə dərmandır onun havası, Tükənməz dodaqdan haqqa duası, Bu torpaq dəryada Tanrı qəvvası, Odur Yer üzündə xoş cəlalımız, Onunla çağlayır çün vüsalımız!... 24.Xll.2001
Çapıldın dirəyindən, Soruş bir fələyindən, Nəyi əlindən aldı? Vətən, səndən nə qaldı?
Əhdin göyə sovuldu, Elin yurddan qovuldu, Bu necə ağlar haldı? Vətən, səndən nə qaldı?
Paramparça torpağın, Çəkilib getmir yağın... Düşmən bağrından çaldı, Vətən, səndən nə qaldı?
Haqq götürməz illətin, Necə oldu hörmətin? Bu nə qeylü-qaldı? Vətən, səndən nə qaldı?
Söz boğuldu dilində, Haqqın yadlar əlində, Qürurumuz alçaldı Vətən, səndən nə qaldı?
Qarabağ da Dərbənddi, Necə feldi, fənddi, Haqqınla haqq ucaldı, Vətən, səndən nə qaldı?
Dərdimizlə bağlaşdıq, Sanki bir parça daşdıq, Dərdin sinədə xaldı, Vətən, səndən nə qaldı?
Yanarsan için-için, Qəmlərində ki, çin-çin, Əcabə, bilməm neçin? Millət xəyala daldı!... Vətən, səndən nə qaldı? 6.08.2001.
Bir bəladır öz başına jorjiklər. Öz dilinə divanə tək gülürlər, Dindirəndə çox yuxardan gəlirlər, Öz dilindən başqa hər dil bilirlər, Nə ögeydi adətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər.
Nizami kim, Füzuli kim duymayır, Dahiyanə muğamata uymayır, Ləkə olub hörmətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Yad ləhcədə danışmadan ötüşməz, Şaxta vurmuş sünbül təki yetişməz, Yurd qəlbində bir yaradır bitişməz, Nə haraya, nə fəryada yetişməz, Vurulub öz qamətinə jorjiklər Necə yaddı millətinə jorjiklər.
Canbir olub qarışqa tək qaynayır, Qəlbi, qanı yad millətlə qaynayır, Vallah, billah tale ilə oynayır, Şükürlüdür qismətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Bilmir, onun bu vətəndə özü nə? Tarixi nə, alimi nə, sözü nə? Öz elinə haram baxan gözü nə? Bu torpaqda yaşamağa üzü nə? Ortaq elin sərvətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Yurdam deyib ürəklərdə bitənin, Hər ağrına, hər acına yetənin, Yuxuda da bülbül təki ötənin, Bu müqəddəs, bu qibləgah vətənin Fərq qoymayır qiymətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Kəbə hara, qiblə hara bilməyir, El yanında dönüb xara bilməyir, Gətiribdi xalqı zara bilməyir, Bu yol onu çəkir dara bilməyir, Vurulubdu xilqətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Bayatının şirinliyin qanmayır, Layla ilə, tar, kamanla yanmayır, Bu vətəndən olduğun da danmayır, Kimliyini bircə kərə anmayır, Səbəb olar illətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Adlarını yad xalqlardan götürür, Uşağından nəvəsinə ötürür, Nəsilinin keçmişini bitirir, Dədəsinin kimliyini itirir, Yağıdır soy nemətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Soruşanda azəriyik deyillər, Azərinin ana dilin əyillər, Qanı bizdən, dili bizdən deyillər, Əcnəbinin önündə baş əyillər, Damğa vurur qeyrətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Qürbət təki yaşayır öz elində, Şair, alim, dahi olmaq əlində, El duyğusu vurmaz ürək telində, Hey yaradar yad bir xalqın dilində, Əhsən deyər vüsətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Xalq içində tanınmayır yad təki, Batıb qalıb buz içində od təki, Ağızlardan qopub düşər dad təki, İçimizdə haray, fəryad, dad təki Səbəb Tanrı heyrətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Öz dilindən, öz dinindən dönəndi, Yad ölkədə ulduz olub sönəndi, Ağız açıb yad havayla dinəndi, Zirvələrdən ayaqlara enəndi, Necə babdı xislətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Elitayıq deyirlər bu millətə, Çatdırırıq onun adın şöhrətə, Biz salırıq özümüzü zillətə, Ay adamlar, minnətə bax, minnətə, Salmaz özün heç çətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. Ay camaat, qınamayın siz məni, Yandırıbdı gördüyünə göz məni, Alışdırır ürəyimdə köz məni, Gəldi dilə qoymaz rahət söz məni, Sığışmaz heç el bətinə jorjiklər, Necə yaddı millətinə jorjiklər. 15.05.2001.
Qərib dada yetən olmaz. Vətən sənin öz ocağın, Qürbət eldən vətən olmaz. Ha səsləsən fəryadına, Çatan olmaz imdadına, Yad baxarlar övladına, Qürbət eldən vətən olmaz. Ağlayarsan için-için, Yas tutarsan yuvan üçün, Ah, İlahi, bilməm neçin?! Qürbət eldən vətən olmaz. Yadlaşarsan ana dilə, Səsin çatmaz doğma elə, Qabar salar məktub ələ, Qürbət eldən vətən olmaz. Dilindəki söz yad olar, Adətinə göz yad olar, Sinəndəki köz yad olar, Qürbət eldən vətən olmaz. Məsləkindən dönər könül, Alışmamış sönər könül, Ayaqlara enər könül, Qürbət eldən vətən olmaz. Dindirərlər, dilin ağlar, Qürbətdə hər ilin ağlar, Göy yuxuya könül bağlar, Qürbət eldən vətən olmaz. Su deyilsən calanasan, Yad irmağda talanasan, Qərib-qərib bulanasan, Qürbət eldən vətən olmaz. Vətənsizə nə səadət? Gəl eyləmə yada adət, Yad ocağa nə ibadət? Qürbət eldən vətən olmaz. Vətən dilin duasıdı, Ciyərimin havasıdı, Millətimin yuvasıdı, Qürbət eldən vətən olmaz. Qınamayın Şadimanı, Vətən onun şirin canı, Keçməsin heç yurdsuz anı, Qürbət eldən vətən olmaz. Qürbət eldən vətən olmaz. 29.06.2001. AZƏRBAYCANIMIZDI
İgidliyin ən uca zirvəsində olanlar, Ey torpağın yaralı boynuna qol salanlar, Vətən ayrılığından gözü yaşla dolanlar, Vətən bizim hamımız, Baş üstündə damımız, Namus imtahanımız, Bu həyat ilhamımız. Qaçmaq kişilik deyib, ey bu yurddan qaçanlar, Qərib torpaqda, eldə ey yurd, yuva açanlar. Şərəfini kiçildib yadlara əl açanlar, Sərvət üstə oturub xəyallarla uçanlar, Qəriblik vətən deyil, Dadına yetən deyil, Ürəkdə bitən deyil, Öz yurduna tən deyil! Mənsəb üstə vətəni yağılara satanlar, Yadların qoltuğunda özünə yer tutanlar, Elinin qeyrətini ayaqlara atanlar, Var dərdinə tutulub kölgəsində yatanlar - Vətən - torpağımızdı, Başda papağımızdı, Şanlı bayrağımızdı, Firavan çağımızdı. Ey əsir yurdlarının halına yanmayanlar, Yurd sevgisin bir kərə anlayıb qanmayanlar, Özünü bu vətəndən ar bilib sanmayanlar, Çirkin əməllərindən bir an usanmayanlar, Vətən - millətimizdi, Namus, qeyrətimizdi, Üzdə hörmətimizdi, Tanrı nemətimizdi. Ey ömründən vətənə ən müqəddəs an verən, Ocaq üstə, yurd üstə damarından qan verən, Üzün sürtüb torpağa, kişi kimi can verən, O müqəddəs ömrünü vətənə qurban verən, Vətən sənin özündü, O atəşli sözündü, Haqqı görən gözündü, O pak, nurlu üzündü! Ey vətənin dilində danışmağı bilməyən, Dərdə batanda torpaq göz yaşını silməyən, Yasında ağı deyib, şadlığında gülməyən, Yad ellərdə gizlənib kişi kimi ölməyən, Vətən məzarımızdı, Çöksə azarımızdı, Həyat gülzarımızdı, Namus və arımızdı. Ürəkdə vicdanının ağrısını çəkməyən, Əzizi öləndə də gözündən yaş tökməyən, Torpağında bir kərə bir ağac da əkməyən, Atılıb meydanlara yağı bağrı sökməyən. Qeyrətin də şübhəli, Sərvətin də şübhəli, Millətin də şübhəli, Hörmətin də şübhəli!... Şəhid məzarlarının paklığın duymayanlar, İntiqam hissi coşub qisasa uymayanlar, Millətinin şərəfin şərəfi saymayanlar, Bu acı fəqanlara heç məhəl qoymayanlar, Vətən - duzun, çörəyin, Yıxılanda dirəyin, Hər addımda gərəyin, Sinəndəki ürəyin. Ey düşmən qızını öz könlünə yar tutan, Damarında qanını yağı qanına qatan, Vətən səndən soruşur kimdir o anan, atan? Ey əslini, soyunu namərd soyuna qatan, Soyuna lənət olsun, Toyuna lənət olsun, Tayına lənət olsun, Payına lənət olsun! Ey vətənin yolunda əlil olmuş oğullar, Pak nəsilli analar ər oğullar doğullar, İgid, hünərli ərlər şərin ruhun boğullar, Aramızda nə çoxdu yağı həvəsli qullar... Bu vətən canımızdı, Damarda qanımızdı, Dünyada şanımızdı, Azərbaycanımızdı! Azərbaycanımızdı!... 26.XII.1999 CAN AZƏRBAYCAN Bağırın parçalandı hey qəlpə-qəlpə, Gədalar bəy oldu, küllüklər təpə, Verdi başımızdan dərdimiz ləpə, Yağılar tapıldı elə qan səpə, Necə qara gəldi an, Azərbaycan, Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Qaçqın kişiləri gördü gözümüz, Öyrəndi yalana hər gün üzümüz, Şir olduq təklikdə özü-özümüz, Dağları aşırdı dildə sözümüz, Yolunda az verdik can, Azərbaycan. Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Çıxdı əlimizdən yurdlar birbəbir, Elə bir-birinə dilədik səbir, Yağılar birləşib oldular əlbir, Düşmənin əlindən düşmədi xəlbir, Dedilər, partlayıb yan Azərbaycan. Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Biz Qarabağ təki yurdu itirdik, İçimizdə olan qurdu itirdik, Döyüşə atıldıq ordu itirdik, Babalar cah-cəlal qurdu, itirdik, Gəl bu itkiləri san, Azərbaycan! Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Dərbənd, Təbriz qərib, İrəvan yağı, Boğazdan yuxarı sözlər bayağı! Hanı ər kişilər, yurdun dayağı? Əlimiz saz çalır, dilimiz ağı, Bumu şərəf, namus, şan, Azərbaycan? Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Bir olub yağının köksün oymadıq, Başbilənimizi yaxın qoymadıq, Bir-birin tərifdən bir an doymadıq, Dərdin böyükliyin niyə duymadıq? Axdı sellər təki qan, Azərbaycan. Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Sənə hiylə qurdu düşmənin əli, Haqqın söyləyənə dedilər, dəli. Yıxdı evimizi «baş üstə», «bəli», Çökdü babamızın qeyrət təməli! Batdı göylərində dan, Azərbaycan. Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Əllərdə qalıbdı səadətimiz, Ümidə əl açıb ibadətimiz, Bir-birinə yağı bir adətimiz, Özgəni sevməkdi sədaqətimiz, Demirəm bunları dan, Azərbaycan. Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. Olub bu dərdlərdən Şadiman xəstə, Söylər qəmlərini dili ahəstə, Tökər dərdlərini kağızlar üstə, Sən məndən bu şirin canımı istə, Eyləyib könlümü şan, Azərbaycan. Ey yurdum, vətənim, can Azərbaycan. 12.Xll.1999.
Baharıyla, payızıyla, qışıyla, İslanaram axan o göz yaşıyla, İsidərəm ürəyimin başıyla! Harayıma, fəryadıma yetəndi. Candan əziz, candan şirin vətəndi. Başım üstə əsən sərin yelimdi, Ocağımdı, məkanımdı, elimdi, Dili, mənim ötən tuti dilimdi, Dağdan aşan, haray çəkən selimdi, Ürəyimin güşəsində bitəndi. Candan əziz, candan şirin vətəndi. Gəz qürbətin dərəsini, düzünü, Qəriblikdə kim tapıbdı özünü? Qopardarlar ürəyinin közünü, Öz dilində deyərsənmi sözünü?!... Adın, sanın yad ellərdə itəndi. Candan əziz, candan şirin vətəndi. Vətən dərdi sağalmayan bir yara! Çəkər səni qürbət eldə dərd dara, Sahib olsan min sərvətə, min vara, Qəriblikdə ölənlərə yurd hara? Demə niskil, demə hicran ötəndi. Candan əziz, candan şirin vətəndi. Yağı əldə o yurd, yuva qalmasın, Xalqımıza qoy göz dağı olmasın, Ürəklərdə qeyrət eşqi solmasın, Elim deyib, analar saç yolmasın! Qeyrət ilə, namus ilə yurd təndi. Candan əziz, candan şirin vətəndi. Şərəf hissi hər bir hissdən baş olub, Şuşa, Laçın zirvələrə qaş olub, Əsir düşüb aləmlərə faş olub!... Niyə bizim ürəyimiz daş olub?! Kökümüz ki, bir bədəndi, bir təndi, Candan əziz, candan şirin vətəndi. Torpaq eşqi heç çıxmasın ürəkdən, Azalmasın, əskilməsin diləkdən, Yağı başın açılmasın kələkdən, Heç bir işin düzəlməsin fələkdən, Hər cür hiylə, hər cür fitnə batandı. Candan əziz, candan şirin vətəndi. Şərəf qataq, şöhrət qataq anına, Qoy canımız fəda olsun canına, Qurban olaq şəhidinin qanına! Yurd məzarın, yurd anandı, atandı, Candan əziz, candan şirin vətəndi. 11-12.Xll.1999. EY VƏTƏN Sənə can demişəm, can candan şirin, Ey vətən, bir söylə bu eşqin sirrin, Parçanam, zərrənəm mən sənin dirin, Ürəkdə alışan ocaq, ey Vətən. Könlümə ən isti qucaq, ey Vətən.
Odlu bəbəyinin yaşı olum mən, Yanan ürəyinin başı olum mən, Qürbətlər içində ölkəm, ey Vətən. Sən Kəbəm, Nəcəfim, Məkkəm, ey Vətən.
Sənə ad verilib Azərbaycanım, Düşüb ocağına odunda yanım, Qarışsın zərrənə külüm, ey Vətən. Mən sənin qoynunda ölüm, ey Vətən.
Sənə kəm baxanlar, bil nankor olar, Odundan alışan sinəm qor olar, Sönməz məzarda da odum, ey Vətən. Namusum, şərəfim, adım, ey Vətən.
Dünyalar içində heç tayın yoxdu, Evində xainin, satqının çoxdu...! Artmasın yoxsulun, acın, ey Vətən. Başından düşməsin tacın, ey Vətən.
Şərəfə çatdırsın ərlər taxtını, Şadlığa calasın tale vaxtını, Əysin zəfərlərin yadı, ey Vətən. Olasan dünyanın dadı, ey Vətən.
Azərim, Od yurdum odundu hər iz, Odundan yuğrulub Xəzərin-dəniz, Dilimdən ucalan duam, ey Vətən. Kaham, komam, somyəm, yuvam, ey Vətən.
Üstünə sərvətlər, dövlətlər yağa, Varlığım vücudum düşsün ayağa! Öyrənsə yad yerə gözüm, ey Vətən, Gülməsin dünyada üzüm, ey Vətən. Gülməsin dünyada üzüm, ey Vətən. 24.Xl.1999.
Sönməsin göylərdə o bəxt ulduzu. Deyən çox çəkildi yağının nazı, Qılınc, qalxan olsun bu yurdun sazı, Gözünün yaşını döndərmə selə, Alçalma millətim, alçalma belə. Sənin təpiyindən od çıxsın gərək, İçində qorxunu haqq yıxsın gərək, Şeytan yarasından qan axsın gərək, O şər pərisini ruh yıxsın gərək, Nərən haray salsın belədən belə. Alçalma millətim, alçalma belə. Sən özün yağının gözün tökərsən, Şahin tək sinəsi üstə çökərsən, Savaşa atılıb hesab çəkərsən, Düşmənin başında turp da əkərsən, Dur, yığış, harayın qoy düşsün elə! Alçalma millətim, alçalma belə. Sən Allah, yad dindən pənah arama, Dərd sənin, çəkməsən sabah arama, Səhv bizim, özgədə günah arama, Aha batmışlara min ah arama! Sənin yalvarışın bənzər bir yelə, Alçalma millətim, alçalma belə. Coşsun savaş eşqi bir dilək kimi, Yağışdan sonrakı göbələk kimi, Dərdi qucaqlama sən bələk kimi, Durma səcdəsində ya mələk kimi, Bıçaq vur sinədə sızlayan telə, Alçalma millətim, alçalma belə. Roma Papasından dilədin imdad, Qana nə edəcək o yad oğlu yad? Qopsun ürəyindən bir dəli fəryad, Şər macal tapmasın eyləməyə dad, Dünyanı titrətsin qəzəbin elə, Alçalma millətim, alçalma belə. Amandı, itirmə şərəf yolunu, Axtar savaşlarda itən qolunu, Biç qılıncın ilə qanqal kolunu, Unutma həyatda o sağ, solunu, Salma öz dərdini ağıza, dilə, Alçalma millətim, alçalma belə. Bəsdir, özgələrdən kömək dilədin, Kişi vuruşuna əmək dilədin, Bu haqq savaşında mələk dilədin, Dərdini bükməyə bələk dilədin, Ürəksiz dünyadan ürək dilədin!... Arxalı olmağa dirək dilədin, Köməyi özündə gəl axtar hələ, Alçalma millətim, alçalma belə. Qadınlı, kişili xalq qisas alsın, Qoy qorxağın ölsün, igidin qalsın, Döyüşə atılsın qələbə çalsın, Haqqın bayrağıyla haqqa ucalsın, Bütün Azərbaycan şərdən bac alsın, Şanlı istiqlala Rəbbdən tac alsın, Qalmasın yurdumuz o xain ələ, Alçalma millətim, alçalma belə. Ürəyi alışır Şadimanın da, Qisas havası var, coşan qanında, Savaşa durmağa haray canında, Məni də hiss eylə, VƏTƏN, yanında! Haqq öz yerin tapar döyüş anında... Salma kədərlərin sazağın telə, Alçalma millətim, alçalma belə. Alçalma millətim, alçalma belə. 23.05.2002. ŞAİRİMİZ Bəxtiyar Vahabzadəyə Artır gündən-günə el möhnəti, Haram yeyənlərinin qüdrəti, Satılır məmləkətin sərvəti, Qul olub ac-yalavac milləti, Nədi bu köləliyin niyyəti? Düşüb ayağa vətən hörməti, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Niyə Xuda verir qəmi bizə? Bəxş edir bu ağlar dəmi bizə, Üz-gözü bulayan nəmi bizə, Vermədi bir şirin təmi bizə, Yoxmu heç bir dolu zəmi bizə? Güldürür hey bu aləmi bizə, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Duydum Sabir təki fəryadını, Çox qürurla çəkirəm adını, Eşidə Rəbb elə imdadını, Yad edə bu vətən övladını, Görmürəm indi elin şadını, Alçalır millətin qız, qadını... Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Derlər ki, tükənməz varımız, Niyə artır elə ah-zarımız? Bitmirmi tarlada dən, darımız Yox olub əhdi və ilqarımız, Düşüb ayaqlara vüqarımız, Yetməyir millətə heç karımız, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Getdi əldən Qarabağ gülzarı, Artdı cigərimizin azarı, Vətəni etdilər qul bazarı, Batırırlar sinədə həzarı, Andırır bu ölkə bir məzarı, Ağladır hey həqiqi yazarı, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Yandırar qəlbimizi sözlərin, Qəm girdabına tuş gözlərin, Tökülür vərəqlərə közlərin, Qalacaq şeirdə pak izlərin, Gecədən çox qəmi gündüzlərin, Sən böyük şairisən bizlərin, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Xuda qoya bir haqqı yoluna, Verə qüdrəti, gücü qoluna, Məmləkətin xilası buluna, Baxıla diqqət ilə sağ, soluna, Dərdimizə bir çarə oluna, Kaş tapıla əlac el halına, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Yoxdur elin çadırlarda günü, Açan yoxmu bu tilsim düyünü? Batır xəlqimizin içdə ünü, Çıxarmaq olmur xörək iyini, Kəsdilər bu millətin heyini, Talayır bu müsibət beyini, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Günbəgündən bu vətən ac oldu, Bu necə dərdlərə əlac oldu? Əcnəbiyə varımız tac oldu, Şərəfimiz yaman hərac oldu, Bir qarın çörəyə din xaç oldu, Bu millət niyə naəlac oldu? Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Gülməyir üzümüz heç Xudadan, Niyə qurtulmayırıq qadadan? Haram yeyən yapışıb ədadan, Tellənir hər cürə xoş sədadan, Qopur fəryadımız can odadan, Hara qaçım gedim de adadan? Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Bizə çatanda zaman qan oldu, Elə fəqanə düşən can oldu, Millətin dərdinə büryan oldu, Məmləkət soyuldu, üryan oldu, Tapdanan ayaqda ad-san oldu, Ciyərimiz niyə şan-şan oldu?! Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Necə qanə batıb torpağımız, Saralır bağımız, yarpağımız, Şişir sinədə hey qəm dağımız, Olacaqmı görən xoş çağımız? Pərişandı hələ bayrağımız, Baxır qəh-qəh çəkir bəd yağımız, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Bir çoxu lap günaha suvaşır, Talıyanlar da zirvələr aşır, Yenə də dərdlərimiz baş aşır Tükənib eldə səbir də daşır, Şərlə şeytan elə pıçıldaşır, Yağı, düşmən yaramızı qaşır, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. Şadimanı qınayır hər yetən, Candan əziz olur ana vətən, Odu sinəmiz içində bitən, Nə gələr ki, elə dünyada tən? Olub ruhumuza əbədi tən, Bədənimiz ona olacaq dən, Ey ürəyi yanan şairimiz, Vətən dərdini anan şairimiz. 6.02.2002.
Yüklə 3,16 Mb. Dostları ilə paylaş:
|