olduğu üçün Savarona Yatında bir sürə dincəldi.
Bu durumda belə ölkə
sorunlarıyla ardıcıl maraqlanmaqda davam etdi. İstanbula gələn Rumıniya
kralı ilə görüşdü. Nazirlər Kabinetinin toplantısını keçirdi, 4 iyul 1938-ci ildə
Hatay Andlaşmasının qüvvəyə minməsi Atatürkü çox sevindirib əhvalını
qaldırdı. İyulun sonlarına qədər Savaronada qalan Atatürkün xəstəliyi
ağırlaşınca Dolmabağça Sarayında müalicəyə alındı. Fəqət xəstəliyi durmadan
irəliləyirdi. Onun xəstələndiyini duyan Türk xalqı sağlığıyla ilgili xəbərləri
həyəcanla izləyir, bütün qəlbi ilə yaxşılaşmasını Allahdan diləyirdi.
Xəstəliyinin ciddiyyətini qavrayaraq 5 sentyabr 1938-ci ildə vəsiyyətini yazıb
sərvətinin böyük bir qismini Türk Tarix və Türk Dil qurumlarına bağışladı.
Oktyabr ayının ortalarında durumu düzəlir kimi oldu. Fəqət çox arzuladığı
halda Ankaraya gəlib Cümhuriyyətin on beşinci il dönümü törənlərinə qatıla
bilmədi. 29 oktyabr 1938-ci ildə qəhrəman Türk Ordusuna yolladığı mesaj
Başbakan Cəlal Bayar tərəfindən oxundu. “Zəfərləri və keçmişi insanlıq tarixi
ilə başlayan, hər zaman zəfərlərlə bərabər mədəniyyət nurlarını daşıyan
qəhrəman Türk ordusu!” sözü ilə Türk Ordusunun önəmini bildirdi. Yenə
eyni mesajda “Türk vətəninin və Türklük camiasının şan
və şərəfini, daxili və
xarici hər dürlü təhlükələrə qarşı qorumaqdan ibarət olan vəzifəni, hər an
ifaya hazır və amadə olduğuna mənim və böyük ulusumuzun tam bir inam və
etimadımız vardır” deyərək Türk Ordusuna olan güvənini bildirmişdi.
Atatürk 1 noyabr 1938-ci ildə Türkiyə Böyük Millət Məclisinin açılış
törənində də görünmədi. Hazırladığı açılış nitqini
də Başbakan Cəlal Bayar
oxudu. Atatürk bu nitqində ölkənin abadlığı, sağlamlıq xidmətləri və ekonomi
sahəsində vəzifələrini açıqladı. Bundan başqa təhsil və kültür mövzularına da
toxunub gəncliyin milli şüurlu və modern kültürlü olaraq yetişməsi üçün
İstanbul Universitesinin genişləndirilməsi, Ankara Universitesinin
tamamlanması və Van Gölü civarında bir universitenin qurulması üçün
çalışmaların başlandığını bildirdi. Türk Tarix və Türk Dil qurumlarının
çalışmalarından duyduğu məmnuniyyəti açıqladı. Ayrıca
Türk gəncliyinin
kültürdə olduğu kimi idman -spor sahəsində də ideal başarılara çatması üçün
Bədən Tərbiyəsi Qanununun qəbul edilməsi və həyata keçirilməyə
başlamasından duyduğu məmnuniyyəti bildirdi. Atatürk ölümünə qədər
məmləkət məsələlərindən bir an olsun uzaq qalmamışdı.
Atatürkün xəstəliyi təkrar şiddətləndi. 8 noyabrda sağlığıyla ilgili
raporlar yayımlanmağa başlandı. Bütün məmləkəti təkrar dərin bir üzüntü
bürüdü. Hər Türkün qəlbi onun qurtulması diləyi ilə çarpırdı. Ancaq
qurtarılması üçün göstərilən çabalar sonuc vermədi və xalqın, vətənin
qorxduğu oldu.
Dolmabağça Sarayında 10 noyabr 1938-ci il
səhər saat doqquzdan beş
dəqiqə keçmiş insan üçün dəyişməz qanun öz hökmünü göstərdi. Mustafa
Kamal Atatürk cismən uğrunda son gücünə qədər çalışdığı xalqından ayrıldı.
Bu qara xəbərlə yalnız Türk milləti deyil, bütün dünya yasa büründü. Böyük,
kiçik bütün dövlətlər onun cənazə törəninə qatılmaq üçün təmsilçilər
göndərərək, Türkiyə Cümhuriyyətinin qurucusuna qarşı duyduqları dərin
sayğını bildirən mesajlar göndərdilər. 16 noyabr günü Atatürkün tabutu
Dolmabaxça Sarayının böyük törən salonunda katafalka qoyuldu. Üç gün üç
gecə gözü yaşlı bir insan seli ulu öndərinə qarşı duyduğu sayğı, minnət və
bağlılığını ifadə etdi. Cənazə namazı 19 noyabr günü Prof. Şərafəttin
Yaltkaya tərəfindən qıldırıldı. On iki generalın çiynində sarayın çöl qapısına
çıxarılan tabut, top arabasına qoyularaq İstanbul xalqının gözyaşları arasında
Gülhanə Parkına götürüldü. Buradan bir “torpido”
ilə Yavuz zirehlisinə
qoyularaq Böyük Adanın açıqlığına qədər donanmanın və törənə qatılmaq
üçün gəlmiş olan xarici gəmilərin də müşayiət etdiyi Yavuz zirehlisi cənazəni
İzmitə gətirdi. Burada Yavuz zirehlisindən alınan cənazə özəl bir qatara
qoyuldu. Atalarına son sayğı görevlərini yerinə yetirmək üçün yollar uzunu
toplanan, düzülən xalqın qəlbində dərin bir üzüntü buraxaraq Ankaraya
gətirildi.
Atatürkün vəfatından sonra cümhurbaşqanı seçilən İsmət İnönü
Türkiyə Böyük Millət Məclisi Başqanı, bakanlar, Genelkurmay Başqanı,
millət vəkilləri ilə ordu və dövlətin rəhbərləri tərəfindən qarşılanan cənazə
Türkiyə Böyük Millət Məclisi önündə hazırlanan katafalka qoyuldu.
Ankara
xalqı da onun cənazəsi önündən sayğıyla keçərək son borclarını verdilər. 21
noyabr 1938-ci ildə bazar ertəsi günü, mülki və əsgəri rəhbərliyin, xarici
dövlət təmsilçilərinin hazır dayandığı və on minlərcə insanın qatıldığı böyük
bir mərasim keçirildi. Daha sonra Atatürkün tabutu katafalk-tabut aparan
maşın üzərinə alınaraq Etnoqrafiya Muzeyində hazırlanan müvəqqəti qəbrə
qoyuldu. Türk milləti daha sonra bu böyük insana layıq Ankara Rasattəpədə
bir Anıtkabir ucaltdı. 10 noyabrda Etnoqrafiya Muzeyindən alınan
Atatürkün
nəşi Anıtkabirə gətirildi. Burada yurdun hər guşəsindən gətirilmiş olan vətən
torpaqlarından hazırlanan əbədi istirahətgahına yerləşdirildi.
MƏMMƏD ƏMİN RƏSULZADƏNİN ATATÜRK BARƏSİNDƏ
FİKİRLƏRİ:
“Nə İngilis himayəsi, nə Amerika mandası altında deyil, o qurtuluşu yalnız
hakimiyyəti milliyəyə müstənid, qeyd-şərtsiz müstəqil bir Türk dövləti təsis
etməkdə görmüşdü. Onun diləyi : ‘Ya ölüm, Ya istiqlal’ idi. Anadoluya o bu
diləklə keçdi, əfsanəvi İstiklal
Hərbini başaran baş qəhrəman, Çanaqqala
Zəfəri üzərinə, Sakarya və Dumlupınar kimi zəfər taclarıyla bəzəndi. Tarixin
üç böyük imperatorluğunu dizləri altına alaraq istədikləri kimi parçalayan
qaliblər, bir ovuc Anadolu mücahidləri qarşısında ricata məcbur qaldılar!
“Başındakı komandanı qaçmadıqca, Türk nəfəri heç bir zaman qaçmaz”
deyən böyük komandanın sözü doğru çıxdı. Ölüm beratı Sevr yırtıldı, istiqlal
vəsiqəsi “Lozan” yazıldı. Atatürk, bir millətin xilasını yalnız özündəki
qüvvətdən gözləmişdir.
Bu fikir, onun gəncliyə xitabında məxsusi aydın
bildirilmişdir. Muazzam əsərinin müdafiasini əmanət etdiyi Türk Gəncliyinə
“Möhtac olduğun qüdrət damarlarındaki əsil qanda mövcuddur”- deyən
ATATÜRKün Türk kəndlisi ilə nəfəri haqqındakı səmimi fikirləri məlumdur.
Ona görə də, “Məmləkətin yeganə əfəndisi kəndlidir! Nə mutlu Türküm
deyənə !”-bu ən çox təkrarladığı bir şüar idi.”