ŞEYXÜLISLAM ALLAHŞÜKÜR PAŞAZADƏ 27
qal dırılması, ateizmin ifşası, xalqın maariflənməsi, elm və mə-
də niyyətin çiçəklənməsi, həmçinin insanların müasirləşməsi
uğ runda yorulmadan mübarizə aparmışlar. Xüsusən çarizm döv -
rün də Qafqazda salınan nifaq alovunun söndürülməsi sahə sin də
şeyxülislamların və başqa nüfuzlu din xadimlərinin böyük zəh-
məti tarixə yazılmalıdır.
Qafqaz Müsəlmanları Ruhani İdarəsinin altıncı Şeyxülisla-
mı Axund Məhəmmədhəsən Mövlazadə Şəkəvinin fəaliyyət
dövrü də məhz Rusiya imperiyasında çaxnaşma, eləcə də Qaf-
qaz regionunda erməni-müsəlman münasibətlərinin son dərəcə
gər ginləşməsi illərinə təsadüf etmişdir.
1905-ci ildə Peterburqda baş verən hadisələr Rusiya imperi-
ya sının hər yerində olduğu kimi, Azərbaycanda da sakitliyin
pozulmasına rəvac verdi. Çar üsul-idarəsi etiraz dalğasını yatır-
maq üçün ölkənin hər yerində yerli qüvvələrə güzəştə getməyə,
zülm altında inləyən xalqın istək və arzularını yerinə yetirməyə
məcbur oldu. Belə bir vəziyyətdə Azərbaycan ziyalıları öz sö-
zünü deməyə, milli azərbaycançılıq ideyası fikrini irəli sürməyə
im kan tapdılar. Ölkədə mətbuat və maarifçilik işi coşqun vüsət
aldı, xurafatın aradan qaldırılması və İslam mədəniyyətinin bər-
qərar olması üçün münbit şərait yarandı.
ХХ əsrin ilk on ili ərzində Tiflis və Bakının müxtəlif nəş-
riy yatlarında İslam məsələlərinə dair bir çox kitabça və risalələr
nəşr edildi. Bu əsərlərin xalq arasında dini mədəniyyətin yayıl-
masında, İslamın həqiqi mahiyyətinin təbliğində mühüm fayda-
sı oldu.
13
Azərbaycan mühərrirlərinin Tiflis, Bakı, Gəncə və başqa
şə hərlərdə nəşriyyat, o cümlədən mətbəə işini ələ alması qeyd
edilən istiqamətdə vacib rol oynadı. Mətbuatın çiçəklənməsi de-
mokratiya ilə yanaşı, bəzən nihilist fikirlərin yayılmasına da yol
açmış oldu. Yeni dövrün ziyalıları xalqın maarifləndirilməsində
bö yük qüvvə olduqlarını yaxından dərk edir, buna görə də cə-
miy yətin başqa zümrələrindən, o cümlədən din xadimlərindən
daha böyük fəaliyyət göstərmələrini tələb edirdilər.
13
Firidun
bəy Köçərlinin şəxsi arxivi, səh. 29.
ŞEYXÜLISLAM ALLAHŞÜKÜR PAŞAZADƏ 29
Mərhum Şeyxülislam Axund Əbdüssəlam Axundzadənin
xə bəri-vəfatı gəldikdə bu zərbi-məsəl yadımıza düşdü. Düşüb
də
bizi böyük bir qəmi-əndişə, bir kədər və yasa aludə etdi.
Lakin qəm və əndişəmizə, yas və kədərimizə səbəb bir şəx -
sin – o şəxs nə qədər böyük məqama caiz olsa da – vəfatı de yil.
Çünki “küllü-nəfs zaiqətül-mövt” ayei-həqiqət şuarının məz mu-
nunca cümləmiz həman vəfatı dərk edəcəyik.
Amma yas və kədərimizə, qəm və əndişəmizə səbəb olan
mil lətimizin halı, özümüzün məəttəl və pərişanlığıdır. Şimdi şey-
xülislam kibi böyük və on illərcə millət rəisi olan bir şəxsin vəfatı
münasibəti ilə millət nə yad-bud edəcək və biz nə yazacağız?
Neçə gün bundan əqdəm qonşumuz olan ermənilərin də
rəisi və ruhanisi vəfat etdi. Onların qəzetləri həftələrcə bu zatın
millət yolunda çəkdiyi əziyyətləri, millətə etdiyi xidmətləri bir
və bir tədad edib, ürəkləri açılıb, miyahat və iftixari-milliyyələri
bir qat daha artdı və qeyrilər üçün də bu bir dərs, bir məşqi-ibrət
və tərğibi-təşviq mayəsi oldu.
Şimdi biz nə yazacağız?
Ermənilər yazıyordular: “Katalikos Mkrtıç hələ tanınma-
yan, bilinməyən tələbə olduğu zamanlar cürbəcür, növbənöv ri-
salələr, kitabçalar yazıb erməni millətinin ayılmasına, öz zərər
və nəfini anlamasınа bəzli-himmət edib erməniləri həyəcana və
canbaşa gətirdi”.
Əcaba bu barədə biz nə yazacağız?
Xülasə, tədad ilə bu müvazinə və müqabilə axıra yetişəcək
deyil, muxtəsərən bunu demək olar ki, nə bir ad edəcək və nə bir
ya zacaq işimiz, iqdamımız yoxdur.
Pəs bu nə böyük bəla, nə əzim müsibətdir ki, biz milləri-
İslam düçar olmuşuq?! Nə həyatımızda və nə məmatımızda bir
fəxr gətirən, tərğib və təşviqə səbəb olan bir işimiz olmasın!
Nə vaxtadək, nə zamana kimi?! Lakin vəfat edənlər edib, onla-
rın barəsində fəqət Allah rəhmət etsin və təqsiratından keçsin,
deməkdən başqa bir iş əlimizdən gəlməz.
Şimdi gərək dirilərin, gələcəyimizin fikrinə qalmaq, gərək
yola getmək ki, əqəllən bundan sonra böyük millətin rəisi-ru ha-