26
Suriya ilə ticarət əlaqələrindən bəhs edir. Kür və Araz çayları
ətrafında pambıq, küncüt, üzüm, zeytun becərildiyini qeyd edirdi.
Yaqut Həməvi XIII əsrin əvvəllərində Azərbaycana səyahəti
haqqında yazırdı: mən heç vaxt və heç harada bu qədər bağlar, bu
qədər suyu və bulaqları görməmişəm.
XIII əsrdə Mikluxo – Maklayın dərc etdirdiyi və müəllifi
məlum olmayan mənbəədə Gəncə ətrafında çoxlu bağlar, cürbəcür
üzüm çeşidləri olduğu qeyd edilir.
XIII əsrdə İran alimi Həmdulla Qəzvini Təbrizdə, Urmiya
ətrafında, həmçinin Ordubadda sortu və dadı ilə şöhrət qazanan
üzüm bağları haqda yazır.
XIII əsrdə yazılmış və müəllifi məlum olmayan “Əcaib əl –
dünya” əsərində Naxçıvanda becərilən üzümün dünyada bərabəri
olmadığı qeyd edilir.
XIII əsrdə monqolların hücumu və ölkə daxilindəki çəkiş-
mələr Azərbaycanda yetişdirilən üzüm sortlarının və bağlarının
azalmasına səbəb oldu. Lakin xalqın uzun müddət davam edən
səyləri hesabına XIV əsrin əvvəllərində bağçılıq, o cümlədən
üzümçülük sahəsində müəyyən dirçəliş baş verdi. Demək olar ki,
bu proses də uzun müddət davam edə bilmədi.
Orta əsrlərdə xüsusilə Azərbaycanda Elxanilər dövründə
(1256-1357) «Şərab bəha» adlanan vergi qoyulmuşdu. Bu yolla
əhalidən, qeyri-qanuni yolla elçilər, döyüşçülər və başqalarına
şərab pulu vermək adı ilə vergi toplanırdı. Bu fakt bir daha həmin
dövrdə Azərbaycanda şərabın xüsusi şöhrətə malik olmasını sübut
edir.
XIV əsrin ikinci yarısında Teymurləng qoşunlarının Azərbay-
canı işğal etməsi və xalqın ona qarşı apardığı mübarizə zamanı
yeni güclü dağıntılar yaranmış oldu. Tarixi mənbələrdə Teymurun
qoşunlarının Naxçıvanda Əlincə qalasına yaxınlaşdığı zaman ha-
sar daxilində dağın yamaclarında bağlar, otlaqlar və su mənbəələri
olduğunu göstərilir.
XV əsrdə Azərbaycanda iqtisadi inkişafına görə Şirvan
xüsusilə fərqlənirdi.
XV əsr (1475- ci ildə) Şirvanda olmuş Ambredjo Kontarinin
27
Şabran haqqında yazdığı maraq kəsb edir: “O qədər müxtəlif gözəl
meyvələr xüsusən almalar yetişir ki, onlara baxanda adam öz
gözünə inana bilmir”. Şabran şəhərinin beşinci əsrdə salındığını
nəzərə alsaq bağ və üzümlüklərin burada deyilən vaxtdan da çox-
çox əvvəl inkişaf etdiyinə şübhə yoxdur. Burada son vaxtlara
qədər “Şabranı” deyilən maraqlı üzüm sortu yetişdirilirdi. Gilələri
Qara Şanıdan 2 dəfə iri, Ağadayı sortu kimi çox iri giləli oldu-
ğundan ona yerli bağbanlar bəzən “Qara Ağadayı” deyirdilər.
Şəhər XVII əsrdə qəsbkarlar tərəfindan dəfələrlə talan edilmiş
və ən nəhayət yandırılıb məhv edilmişdir.
Bu şəhər Dəvəçi rayonu ərazisindəki Şabran çayı kənarında
indiki Dəvəçi – Xaçmaz rayonun üst tərəfində yerləşmişdi.
XV əsrdə Bakıda olmuş məşhur rus taciri Afanasi Nikitin
Abşeron yarımadasının şimal sahillərində meyvə və üzüm bağları
olduğunu qeyd edirdi.
XVII əsrdə Azərbaycanda olmuş alman səyyahı Adam Oleari
burada sucuq, doşab və digər məhsulların hazırlanması haqqında
yazılı məlumat vermişdir.
Məşhur türk alimi, coğrafiyaşünas Evliya Çələbi 10 cildlik
«Səyahətnamə» əsərində (XVII əsr) Təbriz, Şamaxı və Qarabağda
keyfiyyətli üzüm becərildiyi və ondan çox müxtəlif məhsullar, o
cümlədən ətirli şirə hazırlandığı haqqında yazmışdır.
XVIII əsrin ikinci yarısında Azərbaycanda olmuş səyyah
Biberşteynin fikrincə, Şamaxı üzümçülərinin dağlarda yetişdirdiyi
üzümlər Fransanın üzüm sortlarından heç də geridə qalmırdı.
1707-ci ildə Şamaxıdan keçən məşhur Holland səyyahı
Korneli de-Bryuin Şirvanın ecazkar sərvətləri, o cümlədən şərabı
haqqında yazmışdır.
Güldenşted və Qmelin isə Şamaxıda istehsal olunan şərab-
ların ən yaxşı Bordo və Burqund şərabları ilə müqayisəyə layiq
olduğunu göstərirdi.
Tarixi mənbələrdən belə məlum olur ki, XIX əsrdə üzümçülük
və şərabçılıq Azərbaycanın hər yerində, xüsusən Bakı, Gəncə,
Şəki, Şamaxı, Quba əyalətlərində, Ordubadda inkişaf etmişdi. Elə
kəndlər var idi ki, onların əhalisinin başlıca məşğuliyyəti bağçılıq
28
və üzümçülük idi.
XIX əsrin ikinci yarısında kəndli islahatının keçirilməsi
məhsuldar qüvvələrin inkişafına müəyyən təkan verdi. Bu dövrdə
Naxçıvan qəzası, Zaqatala dairəsi, həmçinin Şamaxı, Quba,
Göyçay qəzalarında bağçılıq daha çox yayılmışdı. Bağçılığa və
üzümçülüyə kömək etmək məqsədilə Mərdəkanda Hacı Zeyna-
labdin Tağıyev bağçılıq məktəbi açmışdı. Belə bir məktəb Qubada
da açılmışdı.
Üzümçülük və şərabçılıq Gəncə mahalında xüsusilə inkişaf
etdirilirdi. Sonralar Qara-Arx sovxozuna çevrilmiş ərazilərdə
1863-cü ildə ilk bağlar salınmışdı. Burada knyaz Qolitsinin mali-
kanəsi yerləşirdi. 1880-ci ildə buradakı üzümlüklərin sahəsi 41,9
ha çatmışdı.
Sonralar Qara-Çanax sovxozu olan ərazilərdə 1886-cı ildə
knyaz Qorçakovun malikanəsi yerləşirdi. Burada uzunlüğü 350
metrdən çox olan tuneləbənzər yeraltı şərab zirzəmiləri olmuş və
indi də qalmaqdadır.
Azərbaycan şərabçılığının inkişafında respublikamıza gəlmiş
Alman koloniyalarının böyük rolu olmuşdur. Alman koloniyaları
buraya 1816-1818-ci illərdə Vürtemberq krallığından xüsusi
dəvətlə gətirilmişdi. Bu işdə məqsəd yerli əhaliyə zəhmətsevər-
likdə nümunə göstərmək, çörəkçilik və şərabçılığın daha yaxşı
üsullarını öyrətmək idi. XIX əsrin ilk iyirmi beş ilində Almaniya-
dan gələnlər tərəfindən Yelenendorf şəhəri (indiki Göy-göl şəhəri)
və Annenfeld koloniyası (indiki Şəmkir rayonu) yaradıldı. Onların
zəhmətinin nəticəsində yaxşı məişət şəraitinə malik Georqefeld,
Qrinfeld, Eyqenfild, Alekseyevka və Traubenfeld kimi qəsəbələr
tikildi.
Üzümçülük və şərabçılığın sənaye əsasına keçməsinə yelenen-
dorflu dərzi Xristofer Forerlə, Fransadan Şəkiyə barama üçün
gəlmiş fransızların təsadüfi görüşü təkan vermiş oldu. Evə qayıdan
fransızlar Gəncədən keçərkən yerli əhalidən yaxşı şərab haqqında
soruşurlar. Onları Gəncədən altı verstlikdə yerləşən Yelenendorfa
istiqamətləndirirlər. Burada onlar kiçik üzümçülüyü və şərab
istehsalı olan yerli dərzi ilə tanış olurlar. Xristofer Forerin zirzə-
Dostları ilə paylaş: |