Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
7 nitar deyərdi. Görünürdü ki, rəis olan hadisədən hər- tərəfli xəbərdar idi. –Cənab polkovnik, həkim yardım eləsə də, hələ özünə gəlməyib... Bir qədər aralıda duran, məruzənin bitdiyini güman edən Bəkirlə Şamil yaxınlaşıb rəislə görüş- dülər. –Hadisə neçə baş verdi? – Rəis cib telefonu ilə müavini Niyazdan və bir neçə xəbər ötürənindən çox şeyi bilsə də, onların da fikirlərini eşitmək istəyirdi. –Rəis, – Bəkir dedi, – üzr istəyirəm, bu it uşağı məhkumlar meydana çıxanda yataqxananın içərisin- dəki ayaqyolunda gizlənibmiş. Kimsənin görməmə- si üçün hamının başı yoxlamaya qarışan vaxtı özünü ikinci mərtəbədəki pilləkənin sürahisinin – qırağın- dan asmaq istəyib. Yaxşı ki, vaxtında görüblər. Yadı- nızdadı də, keçən ay da özünü yandırmağa cəhd et- mişdi. –Adı nəydi onun? Nazim?.. –Xeyr, Nizamdı... –Nəzarətçilər bir az da gec xəbər tutsaydılar ca- nını tapşıracaqdı, – Şamil əlavə etməklə söhbətə qa- rışdı. Qanıqara rəis onun əlavəsindən əsəbiləşdi: –Günah nəzarətçilərdədi, niyə sanitarın giz- ləndiyini vaxtında görməyiblər, hara baxıblar? – Şa- mil dillənməsinə peşman oldu. – Ötən növbədə kim 8 olub hamısını yığın kabinetimə. Hamısı izahat yaz- sın... Əsəbiləşmiş rəis cavabı gözləmədən dönüb müəssisənin idarə binasına, öz kabinetinə doğru get- di. * * * Tibb məntəqəsində Nizama iynə vurulsa da, gə- lib-gedən nəfəsindən savayı onda həyat əlaməti hiss olunmurdu. Koma vəziyyətinə düşmüş kimi dərin yuxuya getmişdi. –Nə edək bu özünə gəlsin, – tibb məntəqəsin- dəki həkimlərdən biri o birindən soruşdu, – vurdu- ğumuz iynənin təsiri olmadı. Bəlkə, yaxşısı təcili etapla mərkəzi xəstəxanaya göndərək? Öləcəksə, get- sin orada ölsün... –Tələsmə. Bir-iki saat keçsin, özünə gələcək. Əgər özünə gəlməsə, onda o barədə düşünərik. Nizamı üzdəniraqlar üçün nəzərdə tutulmuş otaqda sınıq çarpayının üzərindəki kirli döşəyə uzat- mışdılar. Tibb məntəqəsində ən köhnə, salxaq çar- payılar, dolablar, rəngi getmiş kətillər, paralanmış yataq dəstləri axırncı palata sayılan otağa yığılmışdı. Yazılmamış qanuna görə belə də olmalıydı: üzdəni- raqlar hər şeyin ən pisinə layiq idilər. Nizam ikinci dəfə idi ki, intihara cəhd edirdi. Bir ay əvvəl zonun anbarından başqasının adı ilə ba- laca qabda əldə etdiyi salyarkanı üstünə töküb özü- 9 nü yandırmağa çalışmışdı. Amma sanitar yoldaşları vaxtında duyuq düşmüş, onu yanmağa qoymamış- dılar. Əynindəki qalın qış paltarından od bədəninə keçməmişdi. Təkcə yalın ayaqları bir az yanmışdı. Əməliyyat rəisi Bəkir buna görə Nizamı du- binka ilə döyüb beş günlük karsa salmışdı. Sonra da ona bir də belə “poxu yeməməyi” bərk-bərk tapşır- mışdı. Əlbəttə, Bəkir Nizamdan niyə özünü yandır- dığını soruşmuşdu. O da ağlayıb, daha yaşamaq is- təmədiyini bildirmişdi... Altı ildən çox həbsdə olan Nizam özünü öldür- mək fikrinə son üç ayda düşmüşdü. Gülbaxta gələn- dən sonra buradakı məhkumlar arasında həmkənd- lisi ilə rastlaşandan bəri onda bu fikir yaranmışdı: “Artıq çox keçməyəcək, onu tanıyan bütün doğma- ları, qohumları da türmədə üzdənirağa çevrildiyini biləcəkdilər. Özü də elə-belə, adi üzdəniraq yox, pas- siv homoseksual olduğunu öyrənəcəkdilər. Axı niyə vaxtında qətiyyəti olmadı, özü-özünə yiyə dura bil- mədi?..” O, şəhərə pul qazanmaq üçün gəlmişdi. İlk ay- lar məcburiyyət üzündən ağır işlərdə çalışdı. Gəl ki, bina tikintisi, tunel qazıntısı sayaq zəhməti çox olan işlərdə işləmək heç ürəyincə deyildi. Günlərin birin- də rastlaşdığı iki həmyerlisi ona pullu, rahat bir iş təklif etdi: sadəcə gözətçilik. Gecələr “dostları” əv- vəlcədən gözaltıladıqları mənzillərdə oğurluğa çı- 10 xanda, o, kənardan gözətçilik edirdi. İşləri pis get- mirdi. Aldığı pulların hesabına az müddətdə əyin- başını təzələdi. Haqqı artdıqca içkinin, nəşənin da- dına baxdı, dostlarına qoşulub fahişə ovuna çıxdı. Ehtiraslanmağı çox xoşlayırdı. Etiraf etməyə çəkinsə də, bəzən ürəyindən qız kimi əzizlənmək keçirdi. Onun üçün fərqi yox idi, qız ya oğlan – sevilmək is- təyirdi... Lakin başa düşürdü ki, bu oğurluq qazancla uzağa gedə bilməz. Yeni vərdişlərinə elə aludə ol- muşdu ki, geriyə də yol tapa bilmirdi. Qurşandığı oyunun sonunu gözləyirdi. Son gəldi. Növbəti oğurluğa yollanan zaman Allah ağıllarını neçə aldısa, əvvəlcə əyləşdikləri tak- sini soymaq istədilər. Yol qırağındakı ağaclıqda ma- şını saxladıb özləri ilə götürdükləri kapron ipi sürü- cünün boğazına doladılar. Arxada əyləşdiyinə görə iplərin ucunu sıxmağı ona tapşırdılar. Tapşırılan işin öhdəsindən layiqli gəlməsi üçün sürücü çapaladıqca düşünmədən ipi var gücü ilə sıxdı. Birdən yanındakı dostu üstünə qışqırdı: –Boğub öldürdün bədbəxt oğlunu, bəsdi sıx- dın... Sürücü keçinmişdi. Dörd dostun maşını ora- daca ataraq qaçıb gizlənməkdən başqa yolları qal- mamışdı. Bir həftə sonra onların ikisini tutdular. O biri iki nəfərin törətdikləri cinayətləri də üzərlərinə Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|