Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
35 heçə döndərə bilərdilər. Necə ki böyük şəhərlərin bi- rindən olan, məhkumların “əhl” başçısı sayılan İm- ran bir telefon zəngi ilə “yandırılıb” üzdənirağa bə- rabər tutuldu... İmran dustaqxana mühitində təzə adam deyil- di. Bundan əvvəl, o, bir dəfə məhkum olunmuş, iki il cəza çəkdikdən sonra vaxtından tez azadlığa bura- xılmışdı. Azadlıqda çox qərar tuta bilməyən İmran səkkiz ay keçməmiş yenidən cinayət törədib həbsxa- naya qayıtmışdı. Bu dəfə ona məhkəmə köhnə işin- dən iki dəfə çox cəza müddəti təyin etmişdi. Birinci məhkumluğundan çox şeylər öyrəndiyindən bu də- fəki gəlişində ölçülüb biçilmiş hərəkətləri ilə az vaxt ərzində yerliləri arasında hörmət qazanmışdı. Elə ona görə də yerliləri keçmiş “əhl” başçıları cəza müddəti qurtarıb azadlığa gedəndə onun yerinə İm- ranı seçdilər. Həqiqət bu idi ki, rəis Məhyəddin “qara” zonu basqı altında “qırmızıya” cevirsə də oğru dünyasının iradəsini zonda tam qıra bilməmişdi. Baxmayaraq ki, o, eyni yerdən olan məhkumların birliyinin olmama- sı üçün onları ayrı-ayrı dəstələrə, yataqxanalara pay- lamışdı. Qruplaşmanın qarşısını almaqdan ötrü asu- də vaxtlarda üç nəfərdən artıq toplanmağı qadağan etmişdisə də, məhkumlar öz niyyətlərindən əl çək- məmişdilər. Ani fürsət düşən kimi gizlin fəaliyyətlə- rini davam etdirir, qruplaşır, digər zonlardakı oğru 36 və avtoritetlərlə müxtəlif vasitələrdən istifadə et- məklə əlaqələr yaradırdılar. Lazım gələndə isə işçi- lərin rüşvət damarını tutmaqda bacarıqlı idilər. Hələ çox illər bundan əvvəl Məhyəddin rəis işlə- məyə başlarkən mərkəzdəki əməliyyat şöbəsindən təklif etmişdilər ki, əgər istəyərsə zonda idarəetməni asanlaşdırmağa hazır kadr – “obşak” verə bilərlər. Lakin Məhyəddin onların bu köməyindən imtina et- mişdi. Çünki, birincisi, o, müəssisədə özünü hakim, şəriksiz lider hiss etmək istəyirdi. İkincisi də, nə vaxtsa yuxarıların özləri təşkil etdikləri obşakla ba- şını ağrıdacağlarından ehtiyatlanmışdı. Bu səbəbdən: “mənim ehtiyacım yoxdur”, – demişdi. Bununla belə məhkumların “köpünü almaq üçün” əməliyyatçı Bə- kirə müəyyən məsələlərdə onlarla razılığa gəlməyə, sabitlik naminə güzəştə getməyə icazə vermişdi. Bəkir də elə bu icazəyə bənd imiş. Dərhal məh- kumların içərisindəki avtoritetlərlə gizli söhbətlər aparıb göz yumacağı hallara görə müəyyən etdiyi “haqqı” tələb etmişdi. Bir çox məsələlərdə qarşılıqlı razılaşma baş tutmuş, “alver” alınmışdı. Bəkir çay- xanada on nəfərlik stollarda hər bir “əhl”in qrup ha- lında əyləşib istirahət etməsinə izn vermiş, hər stolun da haqqını ayın sonunadək çatdırılmasını şərt qoy- muşdu. Qanun yol verməsə də, avtoritetlərə bir ədəd mobil telefondan gününə on manat ödəməklə gizlin istifadəsinə də göz yummuşdu (Heyf ki, bu yarım- 37 səhralıqda internet qaydasında deyildi. Puluna min- nət, avtoritetlərə “internet də satardı”..). İmranın bədbəxtliyinə şərait yaradan da həmin cib telefonu olmuşdu. Həbsdən qabaq yaşadığı şəhərin qonşu mikro- rayonundan olan İqbal zona gələn gündən İmranın “əhl” başçılığını həzm edə bilmirdi. İqbal da onun sayaq əvvəllər məhkum olunmuşdu. Bir-birilərini yaxından tanımasalar da, keçmişləri haqqında məlu- matlı idilər. O, karantindən baraka köçən kimi həm yerliləri, həm də avtoritetlər arasında İmranın “əhl” başçısı sayılmasının oğru dünyasının qaydalarına zidd olduğunu bildirdi. İmran bu etirazı sakit qarşı- ladı: “Əgər “əhl” başçılığını öz boynuna götürmək istəyirsənsə, mən etiraz etmirəm, uşaqlar razılaşsın, sən ol başçı”, – dedi. İqbal isə: “Mən başçılıq istəmi- rəm, layiqli oğlanın başçılığını istəyirəm”, – cavabını vermişdi. Avtoritetlər İmrana göstərdiyi münasibətə görə onu qınayanda, İqbal səbəbini onların növbəti top- lantısında açıqlayacağını bildirmişdi. O, oğru dün- yasının qaydalarını yaxşı bilirdi. Bilirdi ki, kimisə gü- nahlandıranda gərək sübutun olsun. Sübutun olma- yacağı təqdirdə özün cəzalanacaqsan. İmranın da iştirak etdiyi avtoritetlərin növbəti gizlin toplantısında İqbal, nəhayət onunla bağlı ira- dını açıqladı: 38 –Mən sözü açıq deyən adamam. Bu adamın anası, bacısı yaşadığı məhlədə pis ad çıxarıb, soraq- ları Dubaydan, Anadoludan gəlir. Onu “əhl“ başçısı seçməyiniz düzgün hərəkət deyil. Bu sözlərdən İmranın halı dəyişdi: –Vicdanın olsun, mənə, ailəmə böhtan atma... –Böhtan atmıram. Ya illərdir türmədəsən, xə- bərin yoxdur, ya da özünü bilməmiş kimi aparırsan. Ətrafdakılar əsəbiləşmiş İmranı sakitləşdirdi- lər: –Yaxşı, sakit olun, – avtoritetlərin böyüyü dil- ləndi, – əgər dediyin kimidirsə, özün bilirsən də sü- but eləməlisən. Sübut edə bilməsən ağır cəzalana- caqsan. –Bilirəm. Sübut edəcəyəm. Belə edək, gəlin hə- min məhəllədə və yaxud məhəlləyə yaxın ərazidəki dostlarımızın bir neçəsinə zəng edək, bir şərtlə ki, te- lefonun səsini hamının hündürdən eşitməsi üçün mikrofona qoyaq. Soruşaq ki, belə bir söhbət var, doğrudur, yoxsa yalandır? Desələr ki, yalandır, mən sabahdan gedib girirəm sanitarların barakına, yox doğrudur desələr İmranı cəzalandırırsız. Zəng edə- cəyiniz adamları da özünüz seçin... Razılaşdılar. Avtoritetlər İmranın evi yerləşən ərazidəki dostlarından ikisinə zəng vurub hal-əhval- dan sonra soruşdular: Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|