HƏYAT DƏRSLƏRİ
Tahir Qəffarlı
15
XI DƏRS
Layiqlik dərəcəsi ...
İnsan layiq olduğuna deyil, daha çox istədiyinə nail
olmaq istəyir. Layiq olmadığını istədikcə gizli İlahi qanunlar
ilə cəzalanır. Dünyəvi istəklər şiddətləndikcə, cəza da şid-
dətlənir.
Səmimi, mehriban insanın cəzası yüngül olur. Azğının
cəzası isə ağır olur.
Kor-koranə nəyə (əşyadan xoşu gəlmək) və ya kimə isə
pərəstiş etmək bütpərəstlik əlamətidir. Allahımız insana qəlb
bəxş edib ki, yəqinliyə çata bilsin. Yəqinliyi olan insan (qəlbini
Allahına konüllü bəxş edənlər) hər cür yalançı pərəstişi rədd
edir. İlahi məhəbbətin nəfəsi ilə canlanaraq həqiqi diriliyə nail
olur (Kor-koranə pərəstiş edən diri ikən ölüdür).
"Dua, yəqinlik halında edilməlidir"! Bəsirət qəlbin
görən gözüdür. Bəsirətsiz insan, insan adlansa da heyvan kimi
ömür sürür. Əsasən instinktləri ilə yaşayan belə insanlar kölgə
kimi bu dünyaya gəlib, kölgə kimi də dünyadan gedirlər!...
Tahir Qəffarlı
HƏYAT DƏRSLƏRİ
16
XII DƏRS
Zövq
Nəfsani "mən" (dünya istəklərindən törəyən "mən"), hər
birimizin "zövqünü" müyyənləşdirir. Zövqümüz (nəfsani
"mən"imizə görə) "kimliyimizdir"! Özümüzlə ünsiyyətdə, ətraf
aləmlə ünsiyyətdə ən əvvəl "zövqümüz" hökm edir! Sonradan-
sonraya qəlbimiz danışır. Ona görə də ancaq "ağlının"
hökmünə uyan, qəlbinə əhəmiyyət verməyən insan, zövqü ilə
(Ağıl ən əvvəl zövqə tabe olur. İlahi ədalətlə yaşayan insanda
ağıl "zövqü" ilə yox, ruhu ilə razılaşır.) yaşayaraq, həqiqi dərk
etməkdən kənar olur. İnsan öz "nəfsani mən"inə görə (yəni
dünya istəklərinə görə) özündən başqa ətrafda olan insanları
qüsurlu görür (Bu istər ana-ata, qardaş-bacı və digər insanlar
olsun). İnsan bir ömür yaşayır, ancaq həqiqətdən kənar!
Zövq ayrı-seçkilik yaradaraq insanları bir-birinə düş-
mən edir. Zövqün mahiyyətində heyvani instinklər durur. Bu
isə gülünc sonuclara gətirib çıxarır. İrqi ayrı-seçkilik, bir xalqın
başqa xalqdan üstün olması (guya ki), mədəniyyəti zahirdə
axtarmaq (bəzəkli paltarlardan tutmuş, əndrəbazi reklamlara
qədər)
kimi anlayışlarla insani mahiyyətimizə qarşı
düşmənçilik edir.
Bir sözlə, "nəfsani mənimiz" bizi ruhumuzdan ayıraraq
gülünc vəziyyətə salır!
HƏYAT DƏRSLƏRİ
Tahir Qəffarlı
17
XIII DƏRS
Daxili azğınlıq...
Sakit, lal axan çayda burulğan olduğu kimi, insanın iç
aləmində gizli şəkildə azğınlıq olur. Öz-özlərində daha çox
bütləşmiş insanlarda bu daha aydın görünür. Öz-özünə
bütləşmiş insanlar dedikdə, yəni "mən", "mənəmlik" duyğuları
daha çox olan insanlar nəzərdə tutulur. Özündə daima narahat
olub, digər insanlarda eyib – qüsur axtaran insan sağalmaz
mənəvi xəstəliyə düçar olmuşdur. "Vampir"ə çevrilən insan,
Allahla özü arasındakı bağdan, əlaqədən (dua edib çağırmaq)
məhrum olur. Belə insanlarda özlərindən asılı olaraq və
olmayaraq intiqam hissi daha da güclənir. Qarşısındakı insanın
"saf " enerjiyə malik olduğunu bilərək (çünki, özü qaranlıq
olan insan, işıqlı insanı dərhal seçir), öz-özünə qəzəblənən
"vampir", o insanın enerjisi ilə qidalanmaq üçün hər cür
hiyləyə, bicliyə əl atır. Özünü "şirin" satmaqla, tərifləməklə,
yaltaqlanmaqla, ya da "hədə-qorxu" gəlməklə, vəzifəsindən,
ad-sanından istifadə edərək qarşısındakı insanın "saf" enerjisi
ilə qidalanmağa daima can atır "vampirlər"!
Yəni, insan 2 cür ac olur: Biri fiziki bədənlə, o biri isə
qəlbi ilə.
Fiziki bədəninin aclığını, adi yeməklə təmin edir. Qəlb
aclığını (mənəvi aclığı) isə ətrafındakı insanlardan (istər
doğma, istərsə də yad olsun – fərq etmir) enerji alaraq doyurlar.
Yenə də gəlib bir mətləbə çıxırıq: Bəsirətsiz insan özünə heç
cür kömək edə bilmir!
Qəlbinizi (içinizi) havayı dünya istəkləri ilə doldurma-
yın. Qəlbinizin qapısı bircə Allah üçün açıq olsun. Çünki,
bəsirət Allah tərəfindən qəlbimizə göndərilən "Nur" ilə,
işıqlandırılaraq əsil həqiqətin görünməsi deməkdir!
Tahir Qəffarlı
HƏYAT DƏRSLƏRİ
18
XIV DƏRS
Özünü tanı ki, yalanlarla yaşamayasan!!!
Gəncliyində bir-birinə sevirəm deyənlər, qocalanda niyə
susurlar?
Əslində, gəncliyində bir-birinin görünüşünə bağlanan
insanlar (şəhvətlərinə görə) mahiyyətcə bir-birlərini tanımırlar.
(Özlərini tanıyırlarmı ki?) Şəhvət həvəsi azalmağa başladıqca,
dillə deyilən "sevgi" məfhumu yox olmağa başlayır. Qocalıb,
bədəndəki suyu azalan insan, sadəcə olaraq, ancaq xəyalları ilə
baş-başa qalır. İnsanlar, özlərini tanımadan, ailə qurur və elə də
(daxilən kor) dünyadan köçürlər!